Człowiek utrzymujący wieloosobową rodzinę traci pracę, w nagłym zdarzeniu traci życie bliska osoba, pożar niszczy zabudowania gospodarstwa wiejskiego, czynny dotychczas zawodowo człowiek przechodzi na emeryturę, dorastający, młody człowiek uświadamia sobie coraz bardziej, że świat i życie są bardziej skomplikowane, aniżeli to wyobrażał sobie w spokojnym okresie dzieciństwa, sąsiadujące ze sobą grupy etniczne wpadają w spór terytorialny, podsycany odmiennością wyznaniową, dwa ekspandujące gangi natrafiają na barierę rozwoju, stwarzaną przez działalność konkurenta, funkcjonujące dotychczas społeczne, polityczne i gospodarcze zasady organizacji państwa powodują załamanie się gospodarki narodowej - to przykłady sytuacji kryzysowych, jakie mogą zaistnieć w życiu człowieka, będącego jednostką, a także członkiem społeczności. Następstwem i odbiciem niekorzystnego rozwoju sytuacji życiowej człowieka jest jego reakcja, zróżnicowana ze względu na różnorodność przyczyn występowania kryzysów ale także - różnorodność psychofizyczną ludzi. Zróżnicowane są także efekty tych reakcji. Nie chcąc zdawać się na los i dążąc do zwiększenia swoich szans we wpływie na bieg zdarzeń, winniśmy mieć znajomość tego, co może nas spotkać, jakie mogą wystąpić reakcje na te zdarzenia i jak możemy (do pewnego stopnia) owe reakcje świadomie modyfikować. Przedstawiany artykuł to wynik przemyśleń, konsultacji i sugestii znajomych pracujących w Poradni Zdrowia Psychicznego w Kaliszu na temat najbardziej skutecznych metod stosowanych u pacjentów. Stanowi on próbę zarysu całościowego spojrzenia na problematykę konfrontacji człowieka współczesnego z wielopłaszczyznowo postrzeganymi sytuacjami kryzysowymi. Podejmując próbę zachowania uniwersalności spojrzenia na tę problematykę, autor stara się zaadresować niniejsze opracowanie do osób poszukujących wskazań dla poszukiwań i przemyśleń na temat człowieka1 znajdującego się w obliczu sytuacji kryzysowej, zarówno tego, który jest w tę sytuację uwikłany bez własnej woli, jak i tego, który w tę sytuację wkracza z zamiarem niesienia pomocy i z zamiarem świadomego jej kształtowania, dla uzyskania pozytywnych rozwiązań. Zasygnalizowana zostanie także ambiwalentność w podejściach do kryzysu (klęska czy szansa?), zmierzających do ustalenia jego roli w rozwoju sytuacji, stanowiących kontekst życia jednostek i grup społecznych. (fragment tekstu)