Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 42

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Zawody zaufania publicznego
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Realizacja zadań zawodowych przez strażaków uwzględnia podejmowanie działań na****stawionych na zapobieganie i zwalczanie pożarów, klęsk żywiołowych i innych zagrożeń oraz ratowanie zdrowia, życia, mienia ludzkiego i środowiska. Wykonywanie tych obowiązków wiąże się z pracą w warunkach szkodliwych i/lub zagrażających zdrowiu i życiu. W efekcie strażacy narażeni są na doświadczanie wielu negatywnych, długoterminowych skutków zarówno w obszarze zdrowia somatycznego, jak i psychicznego. Jednym ze sposobów radzenia sobie z doświadczanymi problemami jest podejmowanie działań nastawionych na tłumienie lub sensytyzację. Tłumienie wiąże się ze skłonnością do unikania kontaktu z wszelkiego typu materiałem o charakterze zagrażającym i niedopuszczanie do świadomości niepokojących sygnałów. Sensytyzacja oznacza zaś szczególne uwrażliwienie na sygnały świadczące o zagrożeniu. Jak dotąd nie realizowano badań, w których weryfikowano by poziom skłonności do tłumienia i uwrażliwienia w grupie strażaków. W badaniu własnym poddano ten wątek analizie. Zgromadzono dane od 122 mężczyzn w wieku 18-72 lat (M = 34,14; SD = 8,49) pełniących obowiązki w Państwowej Straży Pożarnej (97 osób) lub w Ochotniczej Straży Pożarnej (25 osób). Średni staż pracy w zawodzie strażaka wynosił dla badanych M = 10,71; SD = 8,05. Respondenci zostali poproszeni o wypełnienie ankiety składającej się z Inwentarza Stanu i Cechy Lęku STAI oraz Kwestionariusza Aprobaty Społecznej KAS. W rezultacie przeprowadzonego badania dowiedziono, że w grupie strażaków najbardziej licznie reprezentowane są typy osób o skłonności do represji oraz wysokolękowe. Najmniej licznie reprezentowana pośród strażaków pozostaje grupa osób uwrażliwionych. Uzyskane wyniki zostały przedyskutowany w świetle konsekwencji, jakie niesie za sobą skłonność do tłumienia lub uwrażliwienia w pracy strażaka(abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest przedstawienie zróżnicowania odpowiedzialności dyscyplinarnej prokuratorów i ich odpowiedzialności za drobne przypadki wykroczeń zawodowych w nowej polskiej ustawie o prokuraturze. W polskiej ustawie o prokuraturze istnieją dwa główne kryteria tego rozróżnienia. Jednym z nich jest waga zaniedbania prokuratora. Poważne przypadki uchybień zawodowych rozstrzygane są w postępowaniu dyscyplinarnym, drobne w postępowaniu "administracyjnym". (abstrakt oryginalny)
Artykuł próbuje skonceptualizować społeczną i strukturalną zmianę, którą przeszły samorządy zawodowe w czasie transformacji systemowej. Po pierwsze, omówiona zostaje sytuacja samorządów zawodowych sprzed zmiany systemowej, włączając w to ich likwidację na początku rządów komunistycznych, jak również początek ich odnowy na koniec tych rządów, co zostaje opisane jako pierwsza fala rozwoju samorządności zawodowej. Wyjaśnione zostają zarówno przyczyny likwidacji, jak i powrotu do samorządów zawodowych w okresie komunizmu. Następnie opisana zostaje druga fala rozwoju, obejmująca pierwsze lata po upadku komunizmu aż do przyjęcia Konstytucji z 1997 r., która uregulowała status samorządów zawodowych jako części społecznej konstytucji. Trzecia fala rozwoju samorządów zawodowych, która trwała do 2001 r., przepowiadała konflikt opisany na końcu artykułu między dwoma rodzajami rozumienia, czym są samorządy zawodowe i jaką rolę powinny odgrywać (bardziej skoncentrowanym na społecznej konstytucji i bardziej skoncentrowanym na argumentach efektywnościowych). Argumentuje się, że od 2001 r. samorządy zawodowe są traktowane raczej w perspektywie zapewnienia efektywności rządzenia (a często - jako coś, co w tym rządzeniu przeszkadza), a nie jako wyraz społeczeństwa obywatelskiego. (abstrakt oryginalny)
W powszechnej opinii społecznej zawód dziennikarza należy do zawodów zaufania publicznego. Jak dowodzi analiza przeprowadzona w niniejszym artykule, charakterystyka prawna zawodu dziennikarza nie pozwala jednak na zaliczenie go do tej kategorii pojęciowej. Przesądza o tym niejasny status prawny tej grupy zawodowej, a przede wszystkim brak odpowiednich gwarancji prawnych należytego wykonywania zawodu dziennikarza. Zastrzec przy tym należy, że konkluzja ta nie obniża oceny społecznego znaczenia tego zawodu i roli dziennikarzy w zapewnianiu obywatelom dostępu do informacji publicznej. Jak słusznie się bowiem podkreśla, dziennikarze stoją na straży dostępu obywateli do informacji i nie chodzi w tym przypadku o przywilej czy szczególne uprawnienie dziennikarzy, lecz o służbę społeczeństwu. (abstrakt oryginalny)
Zawód biegłego rewidenta funkcjonuje w świadomości społecznej jako zawód zaufania publicznego. Podstawą do stawiania takiej tezy jest art. 17 ust. 1 Konstytucji RP, iż w drodze ustawy można tworzyć samorządy zawodowe, reprezentujące osoby wykonujące zawody zaufania publicznego i sprawujący pieczę nad ich należytym wykonywaniem w granicach interesu publicznego i w celu jego ochrony. Niniejszy artykuł jest próbą pierwszego spojrzenia na zawód biegłego rewidenta, który kojarzy się z zawodem zaufania publicznego.(abstrakt oryginalny)
Zawód audytora wewnętrznego, podobnie jak biegłego rewidenta, jest w gospodarce postrzegany jako zawód zaufania społecznego. Jakość i wyniki pracy świadczonej przez osoby wykonujące te zawody bezpośrednio przekładają się na bezpieczeństwo fi nansowe, skuteczność działania i rozwój badanych jednostek. Audytorzy dostarczają szczególnych informacji o funkcjonowaniu jednostek organom nadzorczym i innym użytkownikom. Z tego względu specyfika zawodu audytora wymaga zatem wysokospecjalistycznej wiedzy i szeregu umiejętności. Zawód ten, zarówno w sektorze publicznym, jak i sektorze prywatnym, mogą wykonywać osoby o określonych kwalifikacjach, predyspozycjach i postawie etycznej.(fragment tekstu)
7
Content available remote Competition Restrictions by Professional Self-Government
75%
Motivation: Professional self-government participates in the exercise of public authority. When supervising performance of public trust professions it may limit the competition and freedom of the profession, however it should be within the limits of the public interest. Aim: Purpose of this paper is to demonstrate that activities of professional self-government, which is an organization uniting and representing the interests of every person practicing a specified profession, may lead to restriction of competition. Thus professional self-government should be to subject to supervision of competition and consumer protection authorities. Results: Professional self-government is classified as an association of entrepreneurs under Polish law and associations of undertakings under EU law. It is subject to competition rules, however pursuant to EU jurisprudence those rules do not apply to the exercising powers of a public authority. Under Polish law, normative acts issued by professional self-governments are controlled by the Supreme Court. When affecting competition, they are subject to a special administrative anti-trust regulation. An analysis of case law shows, that such control in necessary because professional self-governments attempt to influence to influence competition, in particular through a pricing policy.(original abstract)
8
Content available remote Prawo do sądu w sprawach dyscyplinarnych radców prawnych
75%
Samorząd zawodowy radców prawnych reprezentuje radców prawnych wykonujących zawód zaufania publicznego i sprawuje pieczę nad należytym wykonywaniem zawodu radcy prawnego w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony. Piecza sprawowana przez samorząd zawodowy ma charakter formalny i jest realizowana w postępowaniu dyscyplinarnym. Prawo do sądu w sprawach dyscyplinarnych radców prawnych jest zatem realizowane w ramach postępowania dyscyplinarnego, które ma charakter postępowania represyjnego, tj. takiego, które ma na celu poddanie jednostki jakiejś formie dolegliwości, najczęściej w postaci określonej sankcji. Postępowanie dyscyplinarne ma charakter postępowania pozasądowego (w sensie rozumienia sądów powszechnych), gdyż jest prowadzone przez organy dyscyplinarne samorządu radców prawnych, którymi są rzecznik dyscyplinarny i sądy dyscyplinarne. Prawo radcy prawnego do sądu dyscyplinarnego w postępowaniu dyscyplinarnym w swej treści jest podobne do prawa do sądu powszechnego. Gwarancje prawa do sądu odnoszą się do postępowania dyscyplinarnego z uwagi na jego represyjny charakter, ale również dlatego, że w postępowaniu takim dochodzi do orzekania o sytuacji prawnej jednostki. Prawo do sądu, jako prawo osobiste każdego człowieka, jest określone w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, zgodnie z którym "Każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd". Prawo do sądu składa się z kilku nierozerwalnych elementów: 1) prawa dostępu do sądu, 2) prawa do rzetelnego postępowania, czyli odpowiedniego ukształtowania postępowania przed sądem (opartego o właściwą procedurę, uczciwego i publicznego procesu, z uczestnictwem podmiotu w gwarantującym jego prawa postępowaniu), 3) prawa do wyroku sądowego (uzyskania w rozsądnym terminie rozstrzygnięcia sprawy orzeczeniem sądu), 4) prawa do obrony, 5) prawa do wysłuchania (prawa do informacji, zajęcia stanowiska, rozważenia faktycznych twierdzeń i prawnych roszczeń). Wydaje się, że prawo do wyroku sądowego, prawo do obrony i prawo do wysłuchania mieszczą się w szeroko pojętym prawie do rzetelnego postępowania. Uzupełnieniem treści prawa do sądu jest art. 77 ust. 2 Konstytucji RP, zgodnie z którym ustawa nie może nikomu zamykać drogi sądowej dochodzenia naruszonych wolności lub praw. Artykuł ten normuje prawo do sądu rozumiane jako środek ochrony wolności i praw. Prawo do sądu należy rozumieć jako konstytucyjną zasadę prawa. Prawo do sądu jest zasadą prawa, gdyż jest prawem człowieka, a jednocześnie jest środkiem ochrony wolności praw człowieka i obywatela. (abstrakt oryginalny)
Helping professions, zawody zaufania publicznego to niewątpliwie materia wyjątkowa i skomplikowana ze względu na doniosłość realizowanych potrzeb i interesów drugiego człowieka - klienta, beneficjenta, ucznia, pacjenta. Wydaje się, iż z ogromną odpowiedzialnością wiąże się objęcie pewnego rodzaju opieką i pomocą podmiotu, który jest słabszy i tym samym narażony na daleko idące konsekwencje w postaci podwójnego wykluczenia społecznego w przypadku podjęcia niewłaściwych działań pomocowych.(abstrakt oryginalny)
Objective: The article is devoted to an important determinant of a bank's success, which is public trust and the bank's ethics in relation to employees and external stakeholders, especially customers. The aim of the article is to analyse the concept of the institution of public trust - with particular emphasis on business ethics and critical verification of the legitimacy of assigning this feature to banks - in the context of a diagnosis of the level of trust towards banks and the reasons for customer attachment in the banking sector. Research Design and Methods: A review of the subject-literature and various reports is conducted in order to identify the dimensions of public trust as a factor which determines a bank's activity. In order to examine opinions about the ethical behaviour of banks operating in Poland, the authors conducted a survey among students of the University of Economics in Katowice in May 2020. The survey was addressed to full- -time and part-time masters degree students from all faculties. Findings: The most important conclusion from the study is that the factors which have an impact on a bank's ethical behaviour are diverse. The most important among them are connected with the new role of banks in the economy and legal regulations affecting their behaviour. Factors that foster unethical behaviour were also identified, with the pressure to create a sales plan playing the most prominent role. Implications/Recommendations: Customer trust in conventional and remote forms of contact with banks has not been addressed, although it certainly has an impact on trust in banks and on the durability of the customers' relationships with banks. This opens up the possibility for broader research in the future. Contribution: The article gives a specific perspective on the issue of trust in banks. It looks at the issue from a perspective of students, who are generally seen as economically aware and who have a high level of knowledge about the behaviour of banks. (original abstract)
W treści artykułu zwrócono uwagę na możliwość podejmowania obrony oskarżonych w sprawach karnych przez radców prawnych, którzy uzyskają takie kompetencje treścią nowelizacji kodeksu postępowania karnego z dnia 27 września 2013 roku. Jest to zagadnienie wywołujące spory w środowisku prawniczym, których podłoże stanowi głównie przekonanie o braku kwalifikacji tej grupy w ujęciu kompetencji i wiedzy niezbędnej do podejmowania działań "obrończych" w sprawach karnych. Autor przedstawia argumenty na poparcie tezy, że poszerzenie kręgu profesjonalnych podmiotów, mogących występować w charakterze obrońców, wpłynie pozytywnie na rozpoznawanie spraw karnych. Nie można bowiem przedstawić racjonalnych argumentów, aby wyłączyć radców prawnych, jako reprezentantów zawodu zaufania publicznego, dających rękojmię należytego wykonywania zawodu, z obron karnych. (abstrakt oryginalny)
Zaprezentowano istotę funkcjonowania w Polsce wolnych zawodów i zawodów zaufania publicznego, zwracając uwagę na powstawanie korporacji zawodowych. Przedstawiono obowiązujące w tym zakresie regulacje prawne. Omówiono zawód maklera giełdowego, doradcy inwestycyjnego i analityka finansowego, koncentrując się na wymogach kwalifikacyjnych i występujących w praktyce certyfikatach zawodowych. Wskazano zadania analityka finansowego w podejmowaniu decyzji finansowych i podkreślono znaczenie tego zawodu dla zmniejszania ryzyka gospodarczego. (abstrakt oryginalny)
The purpose of the article/hypothesis: The aim of the article is to present the essence of a bank's information reliability and its assessment by a selected group of stakeholders, which are seniors. The conducted study allowed for the positive verification of the following research hypothesis: the bank's information reliability is an important factor that influences the bank's assessment by seniors. Methodology: The text has been divided into three parts. Two of them are theoretical and the authors focused here on a critical analysis of the literature on the subject. The first one describes the problem of trust in banks and public guarantees as factors influencing the shape of the sector. The second part focuses on presenting important issues related to the broadly understood information in the bank-client relationship. In the empirical part of the article, a questionnaire study was conducted in which the information reliability was assessed from the perspective of seniors using banking services. Results of the research: The research showed that 75% of the respondents had in practice encountered a situation in which the bank provided incomplete or false information. Two-thirds of the respondents also emphasized that information credibility is an important element of building trust in a bank. On the other hand, less than half of them indicated that the bank's information message was legible. Keywords: public trust, public guarantees, information reliability, banking sector, senior on the banking services market.(original abstract)
The study presents the results of a qualitative survey carried out among students who study law at the Faculty of Law and Administration of the Maria Curie-Skłodowska University in Lublin, which refers to the results of a quantitative survey conducted in 2017. The qualitative research was carried out on a representative sample chosen in a deliberate-and-random manner. The research technique consisted of recording the results of direct interviews based on a standardised questionnaire. Substantive questions were aimed at identifying the reasons for the previously identified discrepancies between the prestige of legal professions as perceived by law students and their intention to pursue these professions. Definitely, the profession of judge enjoys the greatest prestige, but the future legal practitioners mostly do not indicate this profession as the one they intend to practise. Preferred are the professions related to the provision of legal assistance services, i.e. of advocate (adwokat) or attorney-at-law (radca prawny). The profession of judge is endowed with high prestige, while at the same time it is the most demanding legal profession. The difficulty of this profession consists especially in the manner of entry into the profession, the high responsibility and the stress related to the exercise of the function of judge. They have also pointed that judge's salary is not proportionate to the workload and responsibility imposed on judges. On the other hand, the professions of advocate and attorney-at-law are the most popular ones because of the huge opportunities they offer. This includes the accessibility to these professions and the wide range of powers and autonomy of those who pursue them. They are associated with different forms in which legal assistance services may be provided, in the case of attorneys-at-law also under an employment contract. (abstrakt oryginalny)
Artykuł zawiera analizę dotyczącą przesłanek skreślenia z listy radców prawnych. W ramach statusu radcy prawnego autor wyróżnił dwie sfery: 1) prawo do wykonywania zawodu radcy prawnego oraz 2) przynależność do samorządu zawodowego radców prawnych. Poszczególne przesłanki zostały ocenione pod kątem wpływu ich zaistnienia na obie sfery. W opracowaniu określono skutek, jaki wywołują uchwały w przedmiocie skreślenia z listy radców prawnych, podejmowane w następstwie zaistnienia ustawowych przesłanek skreślenia w każdej z wyodrębnionych sfer. (abstrakt oryginalny)
Historia polskiego notariatu dostarcza wielu argumentów przemawiających za tym, że z zawodem notariusza wiąże się zaufanie społeczne. Związane jest ono zarówno z rodzajem czynności, które są mu powierzane, jak i ze sposobem ich wykonywania - przyjmuje się, że notariusz będzie sumienny, staranny oraz bezstronny. Obecnie zainteresowanie prawniczymi etykami zawodowymi jest odzwierciedleniem zapatrywania, iż zasady etyki zawodowej powinny znaleźć swój wyraz w postaci norm prawnych, niezależnie od ustawowych regulacji dotyczących wykonywania określonego zawodu. Ustalone zasady etyki są jednak również nieodłączną cechą wykonywania zawodów zaufania publicznego w rozumieniu art. 17 ust. 1 obowiązującej Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r. W myśl tego artykułu samorządy zawodowe osób wykonujących zawody zaufania publicznego sprawują pieczę nad należytym wykonywaniem tych zawodów w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony. Uważa się przy tym, że zawody prawnicze są najbardziej etosowe spośród tej kategorii zawodów, co oznacza, że zasady etyki zawodowej należą do ich istoty. Kodeks etyki zawodowej notariusza, uchwalony przez Krajową Radę Notarialną w dniu 12 grudnia 1997 r., wszedł w życie 1 stycznia 1998 r. (fragment tekstu)
17
Content available remote Ethics in Legal Profession
63%
Artykuł ten przedstawia etykę w zawodach prawniczych, które postrzegane są jako zawody zaufania publicznego. Autorka prezentuje różne dziedziny zawodów prawniczych, których pracownicy powszechnie nazywani są prawnikami, a także opisuje zasady zawarte w kilku kodeksach etycznych: radcy prawnego, komornika sądowego, prokuratora i adwokata. Artykuł przedstawia także kwestie zachowań etycznych w życiu prywatnym, niezbędnych, aby być dobrym prawnikiem. Autorka opisuje także zasady etyki prawniczej, takie jak relacja prawnika z klientem, zasada autonomii, zasada kompetencji, zasada szczerości oraz tajemnica zawodowa.(abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest próba udowodnienia tezy, że relacja pomiędzy współczesnym przedsiębiorcą a doradcą podatkowym, jako przedstawicielem zawodu zaufania publicznego, jest oparta na zaufaniu. W pierwszej części przedstawiono teoretyczne rozważania na temat samego zaufania. Następnie zbadano jakie znaczenia kryją się pod nazwami: "zaufanie publiczne" i "zawód zaufania publicznego". Oba terminy nie zostały dotąd określone w polskim porządku prawnym. W kolejnej części opisano zawody zaufania publicznego w Polsce. Wreszcie podjęto rozważania czy doradca podatkowy jest zawodem zaufania publicznego. Za podstawę analizy przyjęto wyroki Trybunału Konstytucyjnego. Na koniec dokonano podsumowania, przedstawiając praktyczne aspekty profesjonalnej relacji pomiędzy przedsiębiorcami a doradcami podatkowymi w aspekcie wzajemnego zaufania. Zaufanie to wydaje się być nieodzownym elementem relacji przedsiębiorca - doradca podatkowy. (abstrakt oryginalny)
19
Content available remote Elity medyczne versus elity polityczne: kryzys elit zaufania publicznego
63%
Zazwyczaj ludzie stawiają elitom większe wymagania moralne i przypisują im perfekcjonistyczne cechy etosowe. Nie sposób jednak nie zauważyć, że stan moralny elit jest po części odzwierciedleniem kondycji moralnej całego społeczeństwa. Od pewnego czasu elitom w Polsce przypisuje się moralny upadek i realizację głównie partykularnych interesów. Co spowodowało, że o elitach pisze się i mówi źle? Jakie zjawiska w polityce i gospodarce doprowadziły do kryzysu moralnego elit? Artykuł podejmuje analizę kryzysu elit na przykładzie elit politycznych i medycznych. Wybór tych grup do analizy jest podyktowany ich znaczeniem dla funkcjonowania społecznego systemu, władzą jaką posiadają, pełnionymi funkcjami, a także wymogami jakie stawia się wobec profesjonalistów. W społecznym odbiorze politycy i lekarze to tzw. zawody zaufania publicznego, od których oczekuje się wiarygodności, uczciwości, rzetelności i prawości. (fragment tekstu)
W artykule dokonano przeglądu koncepcji regulowania zawodu dziennikarza w Polsce. Celem analizy było zarówno określenie kategorii zawodów (zawody zaufania publicznego, wolne zawody), do której należy zaliczyć działalność dziennikarską, jak również ustalenie czynników (wyznaczników zawodowości) przesądzających o odrębności zawodu dziennikarza. Badania zmierzały do ustalenia, czy istnieje potrzeba definiowania zawodu dziennikarskiego. Wydaje się, że decydujące znaczenie dla dziennikarstwa będzie posiadać wykładnia stałych wyznaczników zawodowości, bowiem powołanie podobnych, a nawet jednakowo brzmiących przesłanek (np. misyjności) może prowadzić do zasadniczo różnych koncepcji dziennikarstwa. To nie dobór wyznaczników, lecz sposób, w jaki będzie następować ich interpretacja, przesądzi o kierunku zmian w dziennikarstwie. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.