Rośliny dziko rosnące w diecie naszych przodków

• Autorzy: Czesława Trąba , Krzysztof Rogut

Warianty tytułu

Wild Plants in the Diet of our Ancestors

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Dziko rosnące, nieuprawiane rośliny jadalne to istotny składnik pożywienia. Szczególnym zainteresowaniem cieszyły się w czasie głodu i braku żywności, jako ważne uzupełnienie diety. Obecnie odradza się zainteresowanie kulinarnym zastosowaniem tych roślin. Oblicza się, że na naszych ziemiach używano w tym charakterze 184 gatunki roślin. Jadano je w postaci polewek - tak dawniej nazywano zupy, gęstszych potraw, czyli bryi, sałat i surówek oraz używano jako przyprawy. (abstrakt oryginalny)

EN

Wild, uncultivated edible plants were significant foodstuffs. Especially appreciated during famine and food shortages, when they supplemented the diet. Currently they return to our cuisine. It is estimated that edible 184 plant species were used in Poland. They were eaten as polevka (old Polish for the soup), in the form of thicker dishes, various salads and used as spices. (original abstract)

Słowa kluczowe

PL

Żywienie człowieka; Zioła; Przyprawy

EN

Human nutrition; Herbs; Spice

• Czasopismo: Aura
• Rocznik: 2016
• Numer: nr 1
• Strony: 20--22

Twórcy

autor

Czesława Trąba

• Uniwersytet Rzeszowski

autor

Krzysztof Rogut

• Uniwersytet Rzeszowski

Bibliografia

• [1] M. Angielczyk 2011. Obrzędy i tradycje zielarskie regionu nadbużańskiego. Wydanie II. Wyd. Stowarzyszenie, Lokalna Grupa Działania - Tygiel Doliny Bugu w Drohiczynie, s. 80.
• [2] Cz. Bańkowski, J. Serwatka 1972. O chwastach i ich zastosowaniu. Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa, s. 135.
• [3] L. Bremness 1991. Wielka księga ziół. Tłum. J. Cieśla et al. Wiedza i Życie, Warszawa, s. 288.
• [4] M. Czekański 2000. Zioła św. Hildegardy. Lecznicze właściwości ziół według opisu św. Hildegardy z Bingen. Wyd. M, Kraków, s. 240.
• [5] P. Czikow, J. Łaptiew 1987. Rośliny lecznicze i bogate w witaminy. Tłum. H. Terpińska-Ostrowska. Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa, s. 399.
• [6] D. Fijałkowski, E. Chojnacka-Fijałkowska 2009. Rośliny lecznicze na Lubelszczyźnie. Lubelskie Towarzystwo Naukowe, s. 585.
• [7] I. Gumowska 1984. Ziółka i my. Wydawnictwo PTTK "KRAJ", Warszawa, s. 223.
• [8] M. Henslowa 1962. Rośliny dziko rosnące w kulturze ludu polskiego. Archiwum Etnograficzne 25, s. 90.
• [9] B. Hlava, D. Lánská 1983. Rośliny przyprawowe. Tłum. A. Ostrowski. PWRiL, Warszawa, s. 264.
• [10] U. Janicka-Krzywda 2008. Rośliny dziko rosnące zbierane w okolicach Babiej Góry. (w:) Łuczaj Ł. (red.), Dzikie rośliny jadalne - zapomniany potencjał przyrody. Materiały konferencji Przemyśl-Bolestraszyce, 13 września 2007 r., RS-DRUK, Rzeszów, s. 251.
• [11] Kłosiewicz S., Kłosiewicz O. 2011. Przyroda w polskiej tradycji. Sport i Turystyka, Muza SA, s. 407.
• [12] I. Kołodziejek-Degórska 2008. Z czego "uwarić harbatę"? Dzikie rośliny jadane w polskich wsiach na południowej Bukowinie (Rumunia). (w:) Łuczaj Ł. (red.), Dzikie rośliny jadalne - zapomniany potencjał przyrody. Materiały konferencji Przemyśl-Bolestraszyce, 13 września 2007 r., RS-DRUK, Rzeszów.
• [13] Ł. Łuczaj 2004. Dzikie rośliny jadalne Polski. Przewodnik survivalowy. Chemigrafia, Krosno, s. 268.
• [14] Łuczaj Ł. (red.) 2008. Dzikie rośliny jadalne zapomniany potencjał przyrody. Materiały konferencji Przemyśl-Bolestraszyce, 13 września 2007 r., Bolestraszyce, 123.
• [15] Ł. Łuczaj 2011. Dziko rosnące rośliny jadalne użytkowane w Polsce od połowy XIX w. do czasów współczesnych. Etnobiologia Polska 1, 57-72.
• [16] Ł. Łuczaj 2013. Dzika kuchnia. Wyd. Nasza Księgarnia, s. 320.
• [17] M. Marciniak 2008. Dzikie rośliny jadalne w kulturze wsi wschodniej części polskich Karpat. (w:) Łuczaj Ł. (red.), Dzikie rośliny jadalne - zapomniany potencjał przyrody. Materiały konferencji Przemyśl-Bolestraszyce, 13 września 2007 r., RS-DRUK, Rzeszów.
• [18] A. Maurizio 1926. Pożywienie roślinne i rolnictwo w rozwoju dziejowym. Wydane z zasiłku Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, s. 409.
• [19] K. Mikołajczyk, A. Wierzbicki 2006. Zioła źródłem zdrowia. Wyd. Oficyna Wydawniczo Poligraficzna "ADAM" Warszawa, s. 448.
• [20] W. Misiołek 2003. Rośliny głodowe. Aura 12, 30-31.
• [21] E. Pirożnikow 2010. Tradycja użytkowania roślin dziko rosnących na Podlasiu - poszukiwanie smaków, zdrowia i zaspokojenia głodu, (w:) R. Stolična, A. Drożdż (red.), Historie kuchenne. Rola i znaczenie pożywienia w kulturze. Uniwersytet Śląski w Katowicach, Cieszyn-Katowice-Brno, s. 188-200.
• [22] A. Skarżyński 1991. Magia ziół. Wyd. ALFA, Warszawa, s. 253.
• [23] A. Szary 2013. Tajemnice bieszczadzkich roślin wczoraj i dziś. Wyd. Carpathia, Rzeszów, s. 408.
• [24] E. Szot-Radziszewska 2005. Sekrety ziół. Wiedza ludowa, magia, obrzędy, leczenie. Wyd. TRIO Warszawa, s. 229.

Identyfikatory

DOI

10.15199/2.2016.1.4