Treść ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej wskazuje, iż ustawodawca wybrał drogę kompromisu pomiędzy zwięzłością aktu prawnego a ustaleniem norm postępowania dla możliwe największej ilości stanów faktycznych. Jedną z metod ustalenia normy postępowania dla dużej ilości stanów faktycznych jest zastosowanie pojęć niedookreślonych. Chociaż pojęcia te w ustawie o pomocy społecznej występują bardzo licznie, autor skupia się na regulacjach prawnych zawartych w art. 11 i 12 ustawy. Wykładnia użytych w nich terminów ma istotne znaczenie praktyczne, bowiem zgodnie z dyspozycjami zawartymi w tych przepisach organ stosujący prawo, po stwierdzeniu, iż określone stany faktyczne odpowiadają zakresowi pojęć niedookreślonych, może ograniczyć świadczenia, odmówić ich przyznania, przyznać pomoc w formie świadczenia niepieniężnego, uchylić decyzję przyznającą świadczenie lub też wstrzymać świadczenia pieniężne. (abstrakt oryginalny)