We współczesnej rachunkowości zachodzą istotne zmiany, które nie pozostają bez wpływu na metodologię tego systemu. Zmienia się znaczenie i zakres stosowania niektórych zasad, które dotychczas były powszechnie traktowane jako nadrzędne zasady tego systemu. Dotyczy to w szczególności zasady współmierności oraz zasady ostrożności. Definiowanie przychodów i kosztów przez pryzmat zmian w stanie aktywów netto sprawia, że zasada współmierności przestaje być podstawową zasadą, na której opiera się współczesna procedura ustalania wyniku finansowego. Sposób wyceny we współczesnym systemie rachunkowości jest daleki od klasycznej zasady ostrożności i charakterystycznego dla niej pesymizmu. Niektórzy autorzy do nadrzędnych zasad rachunkowości zaliczają także zasadę kosztu historycznego czy zasadę realizacji. Jednakże zastępowanie kosztu historycznego wartością godziwą w procesie wyceny oraz - między innymi w związku z tym - ujmowanie w księgach rachunkowych coraz więcej niezrealizowanych przychodów wskazuje, że znaczenie i powszechność stosowania tych zasad wyraźnie się zmniejsza. Warto dodać, że zarówno zasada współmierności, zasada ostrożności, jak i zasada kosztu historycznego oraz zasada realizacji wciąż są stosowane przy pomiarze i opisie działalności gospodarczej przez rachunkowość, ale nie stanowią one nadal głównych (podstawowych) zasad tego systemu. Obecne zmiany w rachunkowości nie pozostają też bez wpływu na koncepcję wiernego i rzetelnego obrazu. Wysuwanie we współczesnej rachunkowości na pierwszy plan użyteczności informacji księgowych przy podejmowaniu decyzji i stawianie im określonych wymagań jakościowych (obok informacji retrospektywnych - informacje prospektywne; wycena w wartości godziwej, która często opiera się na szacunkach) sprawia, że odbywa się to częściowo kosztem wiarygodności tych informacji. Proces ten nie może jednak doprowadzić do marginalizacji koncepcji wiernego i rzetelnego obrazu, ponieważ jednym z podstawowych atrybutów przydatności informacji jest ich wiarygodność. Współczesne tendencje w rachunkowości wyraźnie wskazują, że nadrzędnych zasad nie można postrzegać jako trwałych i niezmiennych elementów metodologii tego systemu, w przeciwieństwie do metod rachunkowości, które - jak na razie - są ponadczasowe. Ogólny sposób postrzegania przedmiotu rachunkowości, polegający na podwójnej, równoważącej się, podmiotowej interpretacji przedmiotu rachunkowości, jest nadal stosowany w tym systemie. Opisane zmiany w zakresie metodologii systemu rachunkowości odnoszą się w pierwszej kolejności do modelu rachunkowości tworzonego przez Radę Międzynarodowych Standardów Rachunkowości. Jednakże standardy rachunkowości, opracowywane przez tę instytucję, są stosowane przez coraz większą grupę podmiotów na świecie, ponadto wiele państw wykorzystuje je przy wprowadzaniu zmian do krajowego prawa bilansowego. W konsekwencji ewolucja nadrzędnych zasad rachunkowości dotyczy systemu rachunkowości znacznie szerszej grupy podmiotów niż tylko tych stosujących bezpośrednio Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej. (fragment tekstu)
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.