Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Rady Polityki Pieniężnej jako szczególny organ państwa (studium z prawa administracyjnego i nauki administracji)

100%

Knosala E., Stasikowski R.

Administracja : teoria, dydaktyka, praktyka

|

2008

|

nr 4(13)

55-89

Rada Polityki Pieniężnej, jest zupełnie nowym organem w aparacie państwa, nieznanym na gruncie przepisów prawnych regulujących ustrój społeczno-polityczny i gospodarczy przed 1989 r. Obecnie pozycja prawna Rady określona została przepisami Konstytucji z dnia 2 kwietnia 1997 r.3 zawartymi w Rozdziale X "Finanse publiczne" oraz ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (dalej uNBP)4. Regulacja konstytucyjna w odniesieniu do Rady Polityki Pieniężnej nie jest jednak zbyt obszerna. Określa jedynie podstawowe elementy konstrukcyjne tej instytucji prawnej. Ogranicza się do zakwalifikowania Rady jako organu Narodowego Banku Polskiego (art. 227 ust. 2 Konstytucji), określenia składu Rady, długości kadencji jej członków, podmiotów powołujących Radę (art. 227 ust. 5 Konstytucji), zakresu działania i zadań (art. 227 ust. 6 Konstytucji) oraz delegacji do uregulowania w drodze ustawy zwykłej organizacji i zasad działania Narodowego Banku Polskiego oraz szczegółowych zasad powoływania i odwoływania jego organów (art. 227 ust. 7 Konstytucji). Wykonanie tej delegacji nastąpiło w uNBP. W myśl przepisów Konstytucji oraz uNBP Rada jest bez wątpienia organem Narodowego Banku Polskiego5. Zestawienie powołanych przepisów daje podstawę do postawienia pytania, czy Rada jest jedynie organem wewnętrznym specjalnego podmiotu prawa publicznego, jakim jest NBP6, czy też jest ponadto "samoistnym" organem państwa. Celem opracowania będzie przeto próba rozstrzygnięcia ustrojowego statusu tego organu. Wymaga to analizy składu Rady i trybu jej powoływania, zakresu zadań oraz prawnych form ich realizacji. (fragment tekstu)

2

Fikcja prawna doręczenia w postępowaniu administracyjnym prowadzonym przez organy publiczne

80%

Hamerlak D., Drewniany M.

Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Finansów i Prawa w Bielsku Białej

|

2014

|

nr 2

75-93

Celem pracy jest analiza instytucji fikcji doręczenia na gruncie przepisów kodeksu postępowania administracyjnego i ordynacji podatkowej. Istotą doręczenia w trybie art. 44 k.p.a. i 150 o.p. jest przechowywanie pisma przez okres 14 dni w placówce pocztowej - w przypadku doręczania pisma przez operatora pocztowego lub złożenie go na okres czternastu dni w urzędzie właściwej gminy (miasta) - w przypadku doręczania pisma przez pracownika urzędu gminy (miasta) lub upoważnioną osobę lub organ (zgodnie z o.p. doręczającym może być również pracownik organu podatkowego). Adresat jest dwukrotnie zawiadamiany o tym fakcie poprzez postawienie informacji w skrzynce oddawczej, a gdy jest to niemożliwe na drzwiach jego mieszkania, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym wykonuje on swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na jego posesję. Jeżeli adresat nie zgłosi się po odbiór korespondencji, datą doręczenia jest dzień, w którym upłynął czternastodniowy termin do jej odbioru, liczony zgodnie z treścią art. 57 § 1 k.p.a. Szereg wątpliwości pojawia się jednak w sytuacji, gdy pismem doręczonym w tym trybie jest zawiadomienie o wszczęciu postępowania, którego celem jest nawiązanie ze stroną kontaktu, a co się z tym wiąże zapewnienie jej czynnego udziału w postępowaniu. Zauważyć należy, że doręczenie w trybie awizo jest jedynie fikcją prawną i roli tej nie spełnia. Ponadto w przypadku zwrotu zawiadomienia o wszczęciu postępowania z adnotacją " nie podjęto w terminie " organ nie ma pewności czy nieobecność ta ma charakter czasowy i osoba rzeczywiście zamieszkuje pod wskazanym adresem czy też ma do czynienia z osobą nieobecną i należy na podstawie art. 34 k.p.a. czy 138 o.p. zwrócić się do sądu o ustalenie dla niej przedstawiciela. (abstrakt oryginalny)

3

Bezczynność organu w postępowaniu sądowo-administracyjnym

80%

Klonowski K.

Samorząd Terytorialny

|

2004

|

nr 4

28-37

Bezczynność lub milczenie organu administracji publicznej oznacza niewywiązanie się z obowiązku działania. Bierność organu prowadzi do naruszenia szeroko rozumianego interesu społecznego, na który składa się interes związku publicznoprawnego, który organ reprezentuje. Jednak podstawową konsekwencją takiego stanu jest naruszenie interesu strony postępowania. W artykule przedstawiono w jakich przypadkach można składać skargi na bezczynność organu administracji publicznej oraz jak później przeprowadzane jest to postępowanie.

4

Europejskie organy ochrony danych osobowych - reforma systemu i nowe wyzwania

80%

Grzelak A.

Studia z Polityki Publicznej / Szkoła Główna Handlowa

|

2014

|

nr 4

87-107

W artykule podjęto problem reformy systemu ochrony danych osobowych w kontekście zmian, nowych zadań i wyzwań stojących przed europejskimi organami ochrony danych, w szczególności Europejskim Inspektorem Ochrony Danych, Grupą roboczą art. 29 czy też krajowymi organami nadzorczymi. Przedłożone w ostatnich latach przez Komisję Europejską projekty aktów ogólnych odnoszących się do omawianych zagadnień, jak i szczególnych, regulujących funkcjonowanie agencji UE zajmujących się walką z przestępczością, wyraźnie pokazują, że zaproponowane zmiany mają służyć zwiększeniu roli tych organów zarówno w wymiarze unijnym, jak i krajowym, poprzez zapewnienie skuteczniejszego egzekwowania nowych przepisów. Temu też służyć ma planowane zacieśnienie współpracy między organami krajowymi i koordynacja ich działań. (abstrakt oryginalny)

5

Jedna zamiast dwóch

80%

Pokojska M.

Gazeta Bankowa

|

2001

|

nr 51

24-25

Tematem jest projekt ustawy koalicji o zmianie organizacji i funkcjonowania organów administracji centralnej oraz jednostek im podporządkowanych, przygotowany pod hasłem "tańszego państwa". Emocje budzi likwidacja UNFE i PUNU, które ma zastąpić jedna instytucja nadzorcza (Komisja Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych). Przedstawiono zarzuty w tej sprawie postawione przez opozycje oraz argumenty obrony.

6

Samodzielność działania organu administracyjnego w świetle koncepcji nowego publicznego zarządzania

61%

Przedańska J.

Administracja : teoria, dydaktyka, praktyka

|

2008

|

nr 2(11)

173-183

Przedstawiono rozważania dotyczące odpowiedzi na pytanie: na ile organ administracji publicznej może być jednostką działającą w oparciu o zasady konkurencji, elastyczności i kreatywności?

7

The Area and Aspects of Polish and German Studies on Public Administration

61%

Tabernacka M.

Wroclaw Review of Law, Administration & Economics

|

2017

|

7

|

nr 1

20-29

The study of public administration in Poland and Germany is predicated on certain objective circumstances such as neighbourhood and EU accession but also by what these two facts determine together, namely a sense of communality in performing public tasks as part of a broad range of responsibilities resting with public administration bodies. Scholars who embark on a study of the structures and procedures employed and applied by the bodies of public administrations should allow for the perspective of the so called flexible ethnocentrism and such phenomena as the effect of attributive asymmetry and the conditions of effective contact. They must not fail to appreciate the fact that a comparative study of the organisation and functioning of public administration presents an interdisciplinary academic challenge. Therefore all research requires a multidiscipline perspective of social science and the understanding of the magnitude of constant transformations triggered by the changing environments of the two public administration systems.(original abstract)

8

Wpływ przestępstw na akty administracyjne

61%

Kukuła Z.

Samorząd Terytorialny

|

2013

|

nr 1-2

137-148

Artykuł nawiązuje do problematyki ingerencji przepisów prawa karnego materialnego w prowadzone postępowania administracyjne. Kodeks karny znajduje zastosowanie w sytuacji, kiedy wcześniejsze popełnienie przestępstwa będzie oddziaływać na załatwienie sprawy administracyjnej, jak też w przypadkach, gdy dopiero w toku postępowania dojdzie do złamania norm prawnokarnych. Autor wskazuje konkretne przepisy kodeksu karnego, najczęściej znajdujące zastosowanie w takich sytuacjach; do po- pełnienia przestępstwa dochodzi na etapie gromadzenia dowodów służących wydaniu rozstrzygnięcia i przybiera to postać fałszowania dokumentów oraz składania fałszywych zeznań. Autor poświęca także uwagę decyzji administracyjnej, z wydaniem której może wiązać się popełnienie przestępstwa. (abstrakt oryginalny)

9

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu, z 12 marca 2002 r. (II SA/Wr 2356/2000) : glosa

61%

Sawuła R.

Samorząd Terytorialny

|

2002

|

nr 9

57-61

Omówiono wyrok NSA w sprawie skargi na odmowę ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu pod budowę zamierzenia inwestycyjnego, pod które wcześniej sprzedano inwestorowi teren.

10

Samorządowe kolegium odwoławcze jako kolegialny organ administracji publicznej

61%

Karwicki T.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Oeconomica

|

2012

|

270 Prawne i organizacyjne aspekty funkcjonowania administracji publicznej

35-44

Samorządowe kolegia odwoławcze powstały z dniem 6 grudnia 1994 r. w wyniku przekształcenia kolegiów odwoławczych przy sejmikach samorządowych, na mocy art. 29 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych. Członkowie dotychczasowych kolegiów, którzy wykonywali swe funkcje w ramach stosunku pracy, stali się z mocy prawa, z zastrzeżeniem spełniania warunków określonych w art. 5 ust. 1 ustawy, etatowymi członkami terytorialnie odpowiedniego kolegium. Warto zasygnalizować, że przyczyna utworzenia kolegiów była ściśle związana z obowiązującą na gruncie postępowania administracyjnego zasadą dwuinstancyjności postępowania, wyrażoną w art. 15 Kodeksu postępowania administracyjnego. Nadto prawodawcy przyświecała idea ochrony samodzielności samorządu terytorialnego wynikająca z przyjętego modelu reformy ustrojowej władzy publicznej. (fragment tekstu)

11

Elementarne założenia teoretyczne zasady zespolenia administracyjnego

61%

Wituska E.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Oeconomica

|

2012

|

270 Prawne i organizacyjne aspekty funkcjonowania administracji publicznej

233-242

Podsumowując niniejsze rozważania można stwierdzić, że zasada zespolenia administracyjnego, mimo licznych braków i wątpliwości, które wywołuje (nie było sposobności by o nich wspomnieć ze względu na ramy przedmiotowego opracowania), stanowi istotną zasadę ustrojowego prawa administracyjnego. Jej konstrukcja w znaczący sposób wpływa na złożony układ organizacyjny i mechanizm funkcjonowania administracji publicznej w terenie, zarówno tej rządowej, jak i samorządowej. (fragment tekstu)

12

Wniesienie podania do niewłaściwego organu administracji publicznej

61%

Sawczuk M.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Oeconomica

|

2012

|

270 Prawne i organizacyjne aspekty funkcjonowania administracji publicznej

157-169

Wniesienie podania (tj. żądania, wyjaśnienia, odwołania lub zażalenia) do właściwego organu administracji publicznej powoduje wszczęcie postępowania administracyjnego. Wszczynane jest ono na żądanie strony lub z urzędu. Organ administracji publicznej może, ze względu na szczególnie ważny interes strony, wszcząć z urzędu postępowanie również w sprawie, w której norma prawna wymaga wniosku strony, jednak obowiązany jest uzyskać na to zgodę strony w toku postępowania, a w razie nie uzyskania zgody - postępowanie umorzyć. Podania mogą być wnoszone pisemnie, telegraficznie, za pomocą telefaksu lub ustnie do protokołu, a także za pomocą innych środków komunikacji elektronicznej przez elektroniczną skrzynkę podawczą organu administracji publicznej utworzoną na podstawie ustawy z 17.02.2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne. Wszelkie kwestie dotyczące wszczęcia postępowania administracyjnego zostały uregulowane w Rozdziale 1 Działu II k.p.a. zatytułowanym: Wszczęcie postępowania (art. 61-66). Wniesienie podania do organu administracji powoduje więc wszczęcie postępowania administracyjnego. Jednakże obywatele, na skutek najczęściej nieznajomości prawa i organów właściwych do załatwiania konkretnych spraw, wnoszą podania do organów niewłaściwych (rzeczowo, miejscowo bądź instancyjnie). (fragment tekstu)

13

Skarga na bezczynność organu administracji do sądu administracyjnego - przesłanki dopuszczalności

61%

Lewandowska K., Lewandowski T.

Samorząd Terytorialny

|

2010

|

nr 5

62-68

Artykuł analizuje możliwość wniesienia skargi na bezczynność organu administracyjnego. W doktrynie prawa procesowego administracyjnego oraz judykaturze słusznie zauważa się, że zwłoka w załatwieniu sprawy powoduje wiele następstw procesowych, może uzasadniać odpowiedzialność organu administracji zarówno za opóźnienie, jak i z powodu szkody wyrządzonej stronie. Za pomocą procedury zażalenia, zgodnie z art. 37 kodeksu postępowania administracyjnego, prawodawca zmierza do przymuszenia organu niższego stopnia poprzez czynności organu wyższego rzędu do wydania rozstrzygnięcia w sprawie "głównej", które strona będzie mogła zaskarżyć odwołaniem (innym właściwym środkiem zaskarżenia), a następnie skargą do sądu. (abstrakt oryginalny)

14

Od biurokracji do nowego zarządzania publicznego

61%

Zalewska-Turzyńska M.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Oeconomica

|

2012

|

270 Prawne i organizacyjne aspekty funkcjonowania administracji publicznej

359-369

Postrzeganie roli administracji państwowej ewoluowało na przestrzeni ostatnich 60-u lat - od systemów biurokratycznych do nowego zarządzania publicznego. Ewolucję taką wymusiły zmiany zachodzące w otoczeniu - ekonomiczne, prawne, polityczne i menedżerskie. Nie bez znaczenia pozostał także rozwój nauki o organizacji, w szczególności badań nad strukturami organizacyjnymi, skupiający się na przejściu od formy smukłej, zhierarchizowanej do płaskiej, od pracy dyrektywnej do zespołowej. Istotnym parametrem zmian pozostaje także rozwój technologii informacyjnych ułatwiających komunikowanie i funkcjonowanie administracji. (fragment tekstu)

15

Spory wokół instytucji wyłączenia pracownika organu administracji i samego organu w orzecznictwie sądowym

61%

Chróścielewski W.

Administracja : teoria, dydaktyka, praktyka

|

2015

|

nr 3(40)

5-26

W kontekście regulacji prawnych omówiono kwestię wyłączenia pracownika organu administracji i samego organu w orzecznictwie sądowym.

16

Współpraca niezależnych organów administracji publicznej

61%

Wierzbowski M.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2014

|

nr 2

231-235

W artykule do rocznicowego, jubileuszowego tomu "Ruchu Prawniczego, Ekonomicznego i Socjologicznego" postanowiłem zwrócić uwagę na pewne zjawisko, które można określić mianem braku ducha współpracy między organami administracji, dla tego celu lepsze wydało mi się odejście od formuły klasycznego artykułu naukowego na rzecz formuły felietonu naukowego.(fragment tekstu)

17

Dopuszczalny zakres badania projektu budowlanego w toku postępowania o pozwolenie na budowę

61%

Zdrojkowska M.

Samorząd Terytorialny

|

2023

|

nr 3

71-85

Przedmiotem artykułu jest zakres badania projektu budowlanego przez organy administracji architektoniczno-budowlanej przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu zagospodarowania działki lub terenu oraz projektu architektoniczno-budowlanego. Zagadnienie to jest o tyle istotne, że przepis art. 35 ust. 1 ustawy - Prawo budowlane dopuszcza badanie przez organ administracji architektoniczno-budowlanej zgodności z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi, tylko projektu zagospodarowania działki lub terenu, a pominięcie projektu architektoniczno-budowlanego. Przyjęcie takiego rozwiązania przez ustawodawcę miało na celu przyspieszenie procesu budowlanego, a w ostateczności doprowadziło do pojawienia się rozbieżności w zakresie określonego w tym przepisie ograniczenia i obowiązku organów wynikającego z art. 81 ust. 1 pkt 1 lit. c Prawa budowlanego. Celem opracowania jest w związku z tym odpowiedź na pytanie, czy wskazana wyżej regulacja jest normą bezwzględnie obowiązującą, a zatem odstępstwo od zasady wyrażonej w tym przepisie nie jest możliwe. Ewentualnie - czy w kontekście art. 81 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy - Prawo budowlane organy administracji architektoniczno-budowlanej mogą ingerować w projekt architektoniczno-budowlany, a jeżeli tak - to w jakich przypadkach i zakresie.(abstrakt oryginalny)

18

Gwarancje trwałości rozstrzygnięć organów podejmowanych w indywidualnych sprawach administracyjnych. Glosa do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 13.01.2022 r., I SA/Ol 740/21

61%

Kopacz M.

Przegląd Prawa Publicznego

|

2022

|

nr 7-8

239-248

Glosa dotyczy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, w którym Sąd stwierdził nieważność decyzji o odmowie zwolnienia z obowiązku opłacania składek. W ocenie Sądu decyzja ta została wydana z rażącym naruszeniem prawa. Sąd zauważył bowiem, że organ wcześniej poinformował płatnika składek o przyznaniu zwolnienia. Uznał zatem, że skoro procedura rozpatrywania wniosku została wyczerpana, to wydanie zaskarżonej decyzji nie jest dopuszczalne. W glosie autor podziela ocenę Sądu. Analizuje przesłankę rażącego naruszenia prawa. Wskazuje na gwarancje trwałości rozstrzygnięć wydawanych w indywidualnych sprawach administracyjnych. Wskazuje również sposoby weryfikacji tych rozstrzygnięć.(abstrakt oryginalny)

19

Urzędy rewizyjne w Polsce (1945 - 1950)

61%

Witkowski A.

Administracja : teoria, dydaktyka, praktyka

|

2009

|

nr 3(16)

18-53

W dniu 11 IV 1945 r. wydano dekret o ustroju władz administracji skarbowej oraz skarbowych organów wykonawczych1, który wśród władz administracji skarbowej pierwszej instancji, podległych izbom skarbowym, wymienił urzędy rewizyjne (obok urzędów skarbowych). Były one tworem nowym, nieznanym przedwojennej skarbowości. Jednocześnie dekret zobowiązał ministra skarbu do określenia - w drodze rozporządzenia - organizacji, zakresu działania, granic okręgów oraz siedzib organów administracji skarbowej I i II instancji (oraz organów wykonawczych władz skarbowych). Minister skarbu nie wykonał tego zobowiązania (określił jedynie granice ich okręgów i siedziby). O ile urzędy i izby skarbowe mogły oprzeć się na wzorcu organizacyjnym stworzonym przez rozporządzenie ministra skarbu z 23 lutego 1939 r. o organizacji i zakresie działania izb skarbowych oraz podległych im urzędów i organów wykonawczych2 (które od 1945 r. uzupełniały i zmieniały zarządzenia ministra skarbu, z reguły niepublikowane), o tyle zakres działania i organizacja wewnętrzna urzędów rewizyjnych unormowana została - wbrew postanowieniom dekretu - w formie niepublikowanych zarządzeń ministra skarbu. Mimo braku należytych podstaw prawnych, urzędy rewizyjne wykonywały wszelkie zadania władzy skarbowej I instancji głównie w stosunku do podatników z sektora uspołecznionego oraz (do końca 1948 r.) najsilniejszych ekonomicznie podatników z sektora prywatnego. Mo-del ustrojowy administracji skarbowej stworzony w 1945 r. przetrwał do 1950 r. Celem niniejszego artykułu jest przede wszystkim uwypuklenie zagadnienia legalności działania urzędów rewizyjnych oraz ukazanie ich faktycznej działalności, która coraz bardziej odchylała się - w od-niesieniu do sektora państwowego - od zagadnień czysto podatkowych, mieszcząc się w problematyce związanej z szeroko rozumianym systemem finansowym państwa. (fragment tekstu)

20

Powszechnie obowiązujące akty legislacji administracyjnej jako przedmiot kontroli Trybunału Konstytucyjnego

61%

Polinceusz M.

Humanities and Social Sciences

|

2014

|

19 (XIX)

|

nr 21 (4)

173-178

Przedmiotem rozważań w niniejszym artykule są problemy związane z możliwością weryfikacji konstytucyjności aktów powszechnie obowiązującego prawa, stanowionego przez terenowe organy administracji publicznej. W opracowaniu omówiono konstytucyjnie określony zakres działania Trybunału Konstytucyjnego jako organu sprawującego w Polsce władzę sądowniczą, stojącego na straży konstytucyjności obowiązującego na terenie kraju prawa. Ponadto wskazano na podmiotowy oraz przedmiotowy zakres prawotwórczej działalności organów administracji publicznej oraz poruszono problem weryfikacji przez sądy administracyjne legalności aktów stanowiących efekt legislacji administracyjnej. W opracowaniu dokonano również porównawczej wykładni przepisów Konstytucji RP, regulujących zakres kognicji Trybunału Konstytucyjnego oraz ustanawiających instytucję skargi konstytucyjnej. Artykuł obejmuje również rozważania na temat dopuszczalności wniesienia przez jednostkę skargi konstytucyjnej na powszechnie obowiązujący akt prawa, wydany przez terenowy organ administracji publicznej. Rozważania w tym obszarze zostały wzbogacone prezentacją przeciwstawnych stanowisk przedstawicieli doktryny prawa administracyjnego, dotyczących omawianego problemu. W artykule powołane zostało również postanowienie Trybunału Konstytucyjnego, które wyraża stanowisko tego organu dotyczące możliwości wniesienia przez jednostkę (w ramach kontroli konkretnej) skargi konstytucyjnej na akt prawa miejscowego, na którego podstawie sąd lub organ administracji publicznej orzekł ostatecznie o wolnościach lub prawach obywatela albo o jego obowiązkach określonych w Konstytucji RP. Ponadto w artykule omówiono konstytucyjnie oraz ustawowo określone warunki formalne, którym podlega skarga konstytucyjna. (abstrakt oryginalny)