Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Administratywizacja karania

100%

Śliwiński E.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

2021

|

nr 97 Varia

199-224

Artykuł opisuje zjawisko administratywizacji karania. Polega ono na wyborze przez ustawodawcę przy regulowaniu danej dziedziny stosunków społecznych administracyjnych kar pieniężnych zamiast klasycznych instrumentów prawa represyjnego, takich jak utworzenie typu przestępstwa czy wykroczenia. Przeanalizowano w szczególności przyczyny takiego zjawiska. Ponadto (na przykładzie ustawodawstwa z ostatnich lat) opisano charakter administracyjnych kar pieniężnych. Dokonano także wskazania możliwych kierunków rozwoju odpowiedzialności administracyjnej w kontekście systemowym.(abstrakt oryginalny)

2

Zasada proporcjonalności reakcji państwa na naruszenie prawa - rozważania na kanwie problematyki zbiegu reżimów odpowiedzialności administracyjnej i karnej

100%

Hadel M.

Samorząd Terytorialny

|

2022

|

nr 3

58-67

Problematyka prawnego charakteru sankcji administracyjnych (w szczególności administracyjnych kar pieniężnych, immanentnie związanych również z istotą odpowiedzialności administracyjnej) od wielu lat budzi zainteresowanie doktryny zarówno prawa administracyjnego, jak i prawa karnego. Stanowiska przedstawicieli doktryny obu tych dziedzin prawa w tym zakresie wykazują pewne rozbieżności (wynikają one z naturalnych, historycznie uwarunkowanych odrębności między prawem administracyjnym i prawem karnym), co jest potęgowane również po części przez brak spójności orzeczniczej sądownictwa konstytucyjnego oraz samego ustawodawcy, który z roku na rok kreuje kolejne typy administracyjnych kar pieniężnych, nie biorąc jednocześnie pod uwagę doktrynalnej poprawności. Nie ulega wątpliwości, że podstawowym problemem w tym zakresie jest kwestia przesądzenia dopuszczalności kumulacji sankcji administracyjnych i penalnych (tj. zbiegu obu typów reżimów odpowiedzialności represyjnej) w kontekście zakazu ne bis in idem oraz zasady proporcjonalności. Kwestie te poprzedzą rozważania dotyczące ogólnego umiejscowienia reżimu odpowiedzialności administracyjno-karnej w systemie prawa oraz czynników determinujących represyjny charakter danego typu sankcji, w ramach swoistego testu represyjności. Powyższe zostanie osadzone w szerszym kontekście orzeczniczym (Trybunału Konstytucyjnego, Sądu Najwyższego, Najwyższego Sądu Administracyjnego, Trybunału Sprawiedliwości UE). (abstrakt oryginalny)

3

Funkcje sankcji prawnych w prawie administracyjnym - zagadnienia wybrane

100%

Lewicki M.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

2009

|

nr 69

45-60

Przedmiotem niniejszego opracowania jest podniesienie kilku wątków, które - zdaniem autora - powinny towarzyszyć dokonywanym przez naukę prawa administracyjnego, ale również praktykę administracyjną oraz orzecznictwo sądowe, refleksjom i analizom dotyczącym funkcji sankcji prawnych w prawie administracyjnym4. Poza zakresem analiz pozostawiam, skądinąd bardzo istotną z punktu widzenia stanowienia kompetencji sankcyjnych i ich realizacji, kwestie definiowania sankcji prawnych w prawie administracyjnym. Uznając jednak konieczność określenia zakresu pojęcia, przyjmuję, że z sankcją prawną w prawie administracyjnym mamy do czynienia w przypadku następującego, na podstawie przepisów prawa administracyjnego, pogorszenia sytuacji prawnej (nałożenia obowiązku lub pozbawienia uprawnienia) podmiotu prawa, którego prawnie określoną przesłanką jest naruszenie przez ten podmiot ciążących na nim obowiązków (nakazów i zakazów) prawnych5 . Dla dalszych rozważań podjętych w tym opracowaniu ważne jest podkreślenie, że sankcją prawną w tym ujęciu są określone skutki naruszenia prawa, które kształtując sytuację podmiotu naruszającego prawo, pozwalają określić to ujęcie sytuacyjnym (płaszczyzną sytuacyjną) ujmowaniem sankcji prawnej. Przyjęcie, iż sankcji prawnych upatrywać należy w płaszczyźnie sytuacyjnej, oznacza, że wszelkie fragmenty tekstów prawnych lub zrekonstruowanych na ich podstawie norm postępowania, w których przewidziane jest zastosowanie wobec naruszających prawo określonych, niekorzystnych dla nich w skutkach działań organów administrujących, lub z których powstanie niekorzystnych skutków wynika bezpośrednio, określać można jedynie jako zapowiedź sankcji. (fragment tekstu)

4

Sankcje administracyjne o charakterze niepieniężnym - wybrane zagadnienia

100%

Chlipała M.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2023

|

nr 2

29-35

Artykuł dotyczy problematyki sankcji administracyjnych o charakterze niepieniężnym, które obok administracyjnych kar pieniężnych są ważnym obszarem w prawie administracyjnym. Celem artykułu jest identyfikacja rodzajów oraz zasad stosowania sankcji administracyjnych niepieniężnych na podstawie wybranych regulacji prawa materialnego. Artykuł zawiera charakterystykę rodzajów sankcji niepieniężnych, do których zaliczono: cofnięcie uprawnienia, ograniczenie zakresu uprawnienia, zawieszenie uprawnienia oraz nałożenie obowiązku o charakterze niepieniężnym. Zostały także przedstawione zagadnienia dotyczące zasad stosowania sankcji niepieniężnych, w szczególności zasady proporcjonalności. W obowiązującym stanie prawnym regulacje dotyczące sankcji niepieniężnych nie tworzą jednolitego modelu normatywnego. Zauważalny jest w szczególności brak zbiorczego unormowania rozwiązań pozwalających na indywidualizację odpowiedzialności, co nie wpływa korzystnie na sytuację prawną jednostki, ponieważ stosowanie sankcji jest zawsze ingerencją w sferę przyznanego jej uprzednio uprawnienia.(abstrakt oryginalny)

5

Charakter normatywny pieniężnych kar administracyjnych za naruszenie zasad kwarantanny lub izolacji osoby zakażonej w świetle art. 15zzzn ust. 1 ustawy COVID-19

75%

Januszkiewicz K.

Samorząd Terytorialny

|

2021

|

nr 4

21-34

Artykuł jest poświęcony problematyce charakteru dolegliwości art. 15zzzn ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem SARS-CoV-2, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, który przewiduje nałożenie na osobę naruszającą obowiązki kwarantanny lub izolacji sankcji w kwocie do 30.000 zł, która podlega natychmiastowemu wykonaniu na mocy odrębnych przepisów. W związku z tak sformułowaną regulacją za cel postawiono odpowiedzenie na pytanie, czy wskazana kara spełnia konstytucyjne wymogi proporcjonalnej sankcji. Na potrzeby badawcze przyrównano charakter prawny tej kary w kontekście tożsamych sankcji występujących w stanie klęski żywiołowej. Z prezentowanego tekstu wynika, że omawiana restrykcja jest niecelowa, nieadekwatna i niekonieczna względem ratio legis - zapobieganie rozprzestrzenianiu się koronawirusa lub jego zwalczanie. Dlatego należy tę sankcję wpisać w system represyjny państwa, nieznany dotąd kontynentalnej kulturze prawnej. W tekście posiłkowano się w szczególności orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej i Trybunału Konstytucyjnego. (abstrakt oryginalny)

6

Dodatkowe zobowiązanie podatkowe ustalane na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług jako niepodatkowa należność budżetowa

75%

Miernik A.

Kwartalnik Prawa Podatkowego

|

2021

|

nr 3

51-67

Zagadnienie charakteru prawnego dodatkowego zobowiązania podatkowego ustalanego na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług od lat jest przedmiotem rozważań w doktrynie prawa podatkowego i judykaturze. Świadczenie to ma niewątpliwie charakter sankcyjny, przy czym uregulowane zostało przepisami ustawy podatkowej w rozumieniu art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej i nazwane przez ustawodawcę dodatkowym zobowiązaniem podatkowym, co prowadzić może do wątpliwości, do jakiej kategorii należności publicznoprawnych powinno zostać zakwalifikowane. W artykule podjęto analizę charakteru prawnego przedmiotowego świadczenia, która wykazała, że stanowi ono niepodatkową należność budżetową w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.(abstrakt oryginalny)

7

Prawna natura obowiązku zapłaty podatku na podstawie wystawionej faktury - pomiędzy odpowiedzialnością a sankcją podatkową w podatku od towarów i usług

75%

Nita A.

Kwartalnik Prawa Podatkowego

|

2021

|

nr 4

9-20

Przedmiotem artykułu jest szczególnego rodzaju rozwiązanie prawne, ukształtowane w art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji jego zastosowania wystawca faktury niedokumentującej rzeczywistej transakcji obowiązany jest uiścić podatek wykazany w tym dokumencie. Dzieje się tak, pomimo że wprowadzenie do obrotu tzw. pustej faktury nie jest przedmiotem opodatkowania w podatku od towarów i usług. Autor odnosi się do powszechnie głoszonej tezy, że konieczność zapłaty podatku na podstawie wskazanego wcześniej przepisu jest instrumentem ochrony państwa przed skutkami nienależnego odliczenia i zwrotu podatku od towarów i usług. Jednocześnie dowodzi on, że w pewnych okolicznościach efektem zastosowania dyspozycji art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług może być ukształtowanie sankcji podatkowej.(abstrakt oryginalny)

8

Dlaczego rak nie jest rybą, czyli słów parę o sankcji VAT i ostatnich perturbacjach z nią związanych

75%

Musiał K. J.

Przegląd Podatkowy

|

2023

|

nr 6

17-21

Niniejszy artykuł porusza zagadnienia związane z dopuszczalnością nałożenia sankcji administracyjnej w VAT, czyli tzw. dodatkowego zobowiązania podatkowego, oraz charakteru tej sankcji. Wykazano w nim także niedopuszczalność aktualnie występującej praktyki administracyjnej polegającej na wydawaniu i realizacji decyzji o zabezpieczeniu zobowiązania podatkowego, w której dochodzi również do zabezpieczenia tejże sankcji z art. 112c ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług - dalej u.p.t.u.(abstrakt oryginalny)

9

Zbieg odpowiedzialności wykroczeniowej i administracyjnej w Prawie budowlanym

75%

Sakowicz A.

Samorząd Terytorialny

|

2022

|

nr 3

43-57

Kumulacja odpowiedzialności wykroczeniowej i administracyjnej tej samej osoby na tej samej podstawie faktycznej w oczywisty sposób rodzi pytania o jej zgodność z zasadą ne bis in idem i zasadą proporcjonalności. Ustawodawca, określając sankcję za naruszenie prawa, musi respektować proporcjonalność własnego naruszenia praw i wolności jednostki. Nie może stosować sankcji nieadekwatnych lub nieracjonalnych albo też niewspółmiernie dolegliwych. Wymogi te nie powinny być obce Prawu budowlanemu. Na podstawie art. 93 pkt 13 tej ustawy ponosi odpowiedzialność wykroczeniową osoba, która naruszyła normy określone w art. 48 ust. 1, art. 50 ust. 1 pkt 1 lub 2, wykonując roboty budowlane. Sprawcy powyższych zachowań, niezależnie od odpowiedzialności wykroczeniowej, grozi także odpowiedzialność administracyjna w postaci nakazu rozbiórki bądź nałożenia opłaty legalizacyjnej. Celem artykułu jest udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy istnienie wskazanego zbiegu reżimów odpowiedzialności nie narusza zasady proporcjonalności ingerencji do wagi chronionych dóbr prawnych. (abstrakt oryginalny)

10

Nowe spojrzenie na opłatę legalizacyjną

75%

Suwaj R.

Samorząd Terytorialny

|

2022

|

nr 3

7-14

Artykuł zawiera wyniki rozważań nad prawną konstrukcją instytucji opłaty legalizacyjnej głównie z perspektywy standardów wynikających zasady państwa prawnego. Założeniem jest próba oceny charakteru prawnego tej instytucji w kontekście zasady określoności przepisów prawa oraz sposobu jej interpretacji zarówno z perspektywy ochrony interesu publicznego, jak również interesu właściciela nieruchomości, który - z różnych powodów - rozpoczął realizację inwestycji budowlanej bez wymaganego pozwolenia na budowę, bez wymaganego zgłoszenia lub pomimo sprzeciwu wydanego w sprawie przez organ administracji architektoniczno-budowlanej. Rozważania prowadzone są w kontekście adekwatności, proporcjonalności i niezbędności tego instrumentu prawnego, który ustawodawca przewidział do zastosowania w każdym przypadku zaistnienia stanu niezgodności prowadzonej inwestycji z przepisami prawa budowlanego, które wymagają legalizacji. Ocenie poddano również sposób normatywnego kształtowania wymiaru tej opłaty w kontekście zasady równego traktowania oraz z perspektywy zasady sprawiedliwej procedury; do jej zastosowania nie wystarcza złożenie wniosku przez inwestora, bowiem postępowanie w sprawie legalizacji samowoli budowlanej organ nadzoru budowlanego wszczyna z urzędu. Wszystkie powyższe okoliczności wskazują na zasadne rozważenie, czy konstrukcja prawna opłaty legalizacyjnej realizuje standard prawidłowej legislacji przyjęty w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego. (abstrakt oryginalny)

11

Opłata legalizacyjna jako sui generis...

75%

Bąkowski T.

Samorząd Terytorialny

|

2022

|

nr 3

15-23

Jednym z warunków określonych w ustawie z 7.07.1994 r. - Prawo budowlane, koniecznych do legalizacji obiektu budowlanego (lub jego części) wzniesionego z naruszeniem prawa, zwanej również legalizacją samowoli budowlanej, jest uiszczenie opłaty legalizacyjnej. Obecna prawna regulacja opłaty legalizacyjnej budzi pewne wątpliwości, które z kolei prowadzą do postawienia pytania o prawny charakter tej opłaty. Zasadność takiego pytania wynika między innymi z tego, że w konstrukcji prawnej opłaty legalizacyjnej można dostrzec cechy zarówno opłaty publicznej, jak i sankcji administracyjnej, w tym w szczególności administracyjnej kary pieniężnej w rozumieniu art. 189b Kodeksu postępowania administracyjnego. Rysująca się na tym tle swoistość opłaty legalizacyjnej skłania ponadto do podjęcia próby znalezienia motywów oraz dokonania oceny rozwiązań normatywnych przyjętych w tym zakresie w obowiązującym porządku prawnym. (abstrakt oryginalny)

12

Skuteczność mechanizmu legalizacji obiektu budowlanego lub jego części a egzekucja administracyjna opłaty legalizacyjnej

75%

Rączka P., Rokicka-Murszewska K.

Samorząd Terytorialny

|

2022

|

nr 3

78-85

Autorzy w swoim opracowaniu oceniają skuteczność mechanizmu legalizacji obiektu budowlanego w kontekście egzekucji administracyjnej opłaty legalizacyjnej. Klasyczne metody, służące zapewnieniu skuteczności obowiązków publicznoprawnych (w tym egzekucja administracyjna), mogłyby potencjalnie mieć zastosowanie w odniesieniu do opłaty legalizacyjnej (po zmianie uregulowań dotyczących legalizacji). Należy jednak podkreślić, że nie zawsze są to mechanizmy wystarczająco efektywne. Aktualnie opłata legalizacyjna nie jest świadczeniem o charakterze przymusowym i represyjnym, choć z uwagi na jej wysokość może zostać w taki sposób odebrana przed podmiot wykonujący nielegalne roboty budowlane. Podmiot ten może jednak dobrowolnie dokonać wyboru skutków prawnych swoich działań między opłatą legalizacyjną a rozbiórką samowoli budowlanej. Autorzy w opracowaniu poddają analizie, czy tego rodzaju rozwiązanie prawne (opierające się na dobrowolności i wyborze) jest skuteczniejsze niż egzekucja administracyjna. (abstrakt oryginalny)

13

Instytucja sankcji administracyjnych o charakterze represyjnym w prawie francuskim - rozwój i uwarunkowania ustrojowe1

75%

Podhalicz M.

Przegląd Prawa Publicznego

|

2022

|

nr 10

25-40

Sankcje administracyjne we Francji i ich stosowanie są wyjątkowo nieheterogeniczne, a ich poznanie niezwykle trudne. Stanowią wypadkową długoletniej tradycji doraźnego wprowadzania represji administracyjnej w różnych sferach, nie zaś wyraz świadomej, zorganizowanej decyzji ustawodawcy. W braku działań legislacyjnych nakierowanych na kodyfikację tej dziedziny prawa, szczególnie biorąc pod uwagę, że sankcje administracyjne coraz częściej zastępują karne - orzecznictwo sądów francuskich, prowadzących dialog orzeczniczy z TSUE oraz ETPC musiało wypracować w dużej mierze niepisany, unikatowy system zasad stosowania sankcji administracyjnych. W artykule autor przedstawia zarys systemu represji administracyjnej (czyli sankcji administracyjnych o quasi penalnym charakterze), jaki funkcjonuje w prawie francuskim, jego terminologię, źródła, uwarunkowania ustrojowe i istotne zasady proceduralne. Może stanowić to fascynujący punkt odniesienia do badania zjawiska represji administracyjnej jako takiej, już choćby z tego powodu, że tradycje jej stosowania we Francji sięgają wiele wieków wstecz, a ich funkcjonowanie w systemie prawnym o jednej z najdłuższych tradycji liberalnych oznaczało dynamiczne poszukiwanie równowagi między sprawnością a legalnością administracji.(abstrakt oryginalny)

14

Selected Sanctions in Polish Social Assistance Law

75%

Żołnierczyk E.

Wroclaw Review of Law, Administration & Economics

|

2020

|

10

|

nr 1

61-71

The social assistance system is determined by the support of individuals and families in their efforts to meet the necessary life needs. The purpose of assistance is to prevent difficult life situations that individuals and families cannot overcome using their own rights, resources and capabilities. This assistance must be provided in accordance with legal rules, and in all cases where these rules are not met, it must be modified, for example applying sanctions, otherwise it would turn into widespread distribution of public money. The author undertook an analysis of selected sanctions, which are provided for in the Act of 12 March 2004 on social assistance1, reaching conclusions on the advisability and necessity of their application on a practical basis. (original abstract)

15

Z problematyki wykonania decyzji o nałożeniu sankcji administracyjnej

75%

Kruk E.

Administracja : teoria, dydaktyka, praktyka

|

2010

|

nr 3(20)

152-165

A problem of execution of a decision on imposing an administrative sanction is first of all connected with a problem of admissibility of appending to such an act an order of immediate enforceability, a problem of distribution of means coming from financial penalties; a problem of abatement of an amount, allowing to pay by instalments, deferment and redeeming of increased charges and administrative financial penalties; a problem of raising the amount of liabilities by title of administered financial sanctions; as well as a problem of time-barred performance of obligations resulting from the fact of imposing the sanctions. The mentioned matters, in the sequence given above, are the subject of the presented considerations.(original abstract)

16

Obowiązek potwierdzenia daty nadania skargi w postępowaniu przed sądami administracyjnymi jako przejaw nadmiernego formalizmu

75%

Kurzawa A.

Przegląd Prawa Publicznego

|

2022

|

nr 5

85-92

W orzecznictwie sądów administracyjnych można spotkać się z praktyką wzywania stron skarżących (albo ich pełnomocników) do uzupełniania braku formalnego skargi poprzez nadesłanie dokumentu potwierdzającego datę jej nadania. Sankcją procesową za nieuzupełnienie tego braku jest odrzucenie skargi. Terminowość wniesienia skargi stanowi warunek dopuszczalności skargi do jej merytorycznego rozpoznania i rozstrzygnięcia. Jednak wątpliwości w tym zakresie, w przypadku nieczytelnej daty widniejącej na stemplu pocztowym operatora pocztowego wyznaczonego, nie powinny obciążać strony skarżącej oraz skutkować negatywnymi konsekwencjami w postaci uniemożliwienia realizacji prawa do sądu. Taką praktykę orzeczniczą należy uznać za przejaw nadmiernego formalizmu.(abstrakt oryginalny)

17

Sankcyjna decyzja nakazująca jako instrument zapobiegania negatywnemu oddziaływaniu na środowisko

75%

Korzeniowski P.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

2020

|

nr 92 Varia

105-120

Celem niniejszego artykułu jest omówienie głównych problemów związanych ze stosowaniem przez organy ochrony środowiska sankcyjnej decyzji nakazującej na gruncie ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska. Od lat toczy się ożywiona dyskusja w sprawie instrumentów prawnych zapobiegania negatywnemu oddziaływaniu na środowisko. Piśmiennictwo na ten temat jest bogate. Liczba orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego świadczy o doniosłości praktycznej tego zagadnienia. Warto z tego powodu podjąć jeszcze jeden wysiłek analizy art. 363 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska, która stanowić będzie próbę pewnej syntezy problemów związanych ze stosowaniem tej decyzji.(abstrakt oryginalny)

18

Sankcje alternatywne na tle prawnoporównawczym

75%

Lamprecht I.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

1988

|

nr 35 Nauki penalne

217-228

Dając możliwość stosowania za ten sam czyn różnych rodzajów kar, sankcje alternatywne są jednym z ważniejszych wyznaczników stopnia represyjności danego ustawodawstwa. Specyfika sankcji alternatywnych rodzi szereg pytań, głównie o charakterze kryminalno-politycznym, z których można przykładowo wymienić następujące: czy i jaki wpływ ma alternatywny typ sankcji na kierunek sędziowskiego wymiaru kary? Czy na wybór kary alternatywnej mają wpływ przede wszystkim okoliczności przedmiotowe, czy też okoliczności podmiotowe? Jakie są wzajemne związki między ustawowym opisem danego przestępstwa a ustawowym zagrożeniem karami alternatywnymi? Czy sankcje alternatywne mogą wydatnie przyczynić się do ograniczenia dominacji kary pozbawienia wolności? Próba odpowiedzi na postawione pytania znacznie przekroczyłaby jednak ramy jednego artykułu. W związku z tym w niniejszej publikacji zwrócono głównie uwagę na możliwości ograniczania stosowania kary pozbawienia wolności przez wykorzystanie sankcji alternatywnych. Rozważania prowadzone są z wykorzystaniem metody prawnoporównawczej, która pozwoli zorientować się w tym, czy kształtuje się wspólna świadomość prawna w tej kwestii, a także - jakie są przyjęte sposoby rozwiązań. (fragment tekstu)

19

Cofnięcie diagnoście uprawnień do wykonywania badań technicznych jako typ sankcji administracyjnej

63%

Kaczocha M.

Ius Novum

|

2016

|

10

|

nr 1

109-119

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie instytucji cofnięcia diagnoście uprawnień do wykonywania badań technicznych jako typu sankcji administracyjnej. Na początku opracowania scharakteryzowano pojęcie sankcji administracyjnej i jej rodzajów. Następnie dokonano charakterystyki cofnięcia diagnoście uprawnień do wykonywania badań technicznych jako sankcji administracyjnej polegającej na cofnięciu uprawnień. W publikacji przedstawiono też zagadnienia związane ze stosowaniem tej sankcji takie jak: jej przedawnienie, zasada odpowiedzialności administracyjnej zagrożona tą sankcją, czy też kumulacja tej odpowiedzialności z sankcją karną z art. 271 Kodeksu karnego. (abstrakt oryginalny)

20

Charakter prawny kar pieniężnych nakładanych przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny

63%

Gryber M.

Bezpieczny Bank

|

2022

|

nr 2 (87)

140-154

W artykule omówiona została kwestia charakteru prawnego kar pieniężnych nakładanych przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny. Bankowy Fundusz Gwarancyjny od 2016 r. może nakładać kary pieniężne na członków organów niektórych instytucji finansowych, w tym banki oraz spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, z powodu braku realizowania przez te podmioty obowiązków sprawozdawczych i informacyjnych związanych z procesem przymusowej restrukturyzacji. W przepisach ustawy zabrakło kompleksowej regulacji w zakresie zasad wymierzania kar pieniężnych. Dodatkowo przepisy ustawy o BFG nie są jednolite, jeśli chodzi o zasady nakładania kar. W szczególności art. 95 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 793) zawiera dyrektywy wymiaru kary pieniężnej, jednakże nie czyni tego art. 79 tejże ustawy. Nakładane przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny kary pieniężne uznać należy za sankcje administracyjne z uwagi na cel, któremu służy ich wymierzanie. Podstawy do nakładania przez Fundusz kar pieniężnych należy poszukiwać w dyrektywach Parlamentu Europejskiego i Rady, które zostały implementowane do polskiego porządku prawnego.(abstrakt oryginalny)