Trwałość i zrównoważony rozwój stały się pojęciami XXI wieku, częstym magicznym symbolem polityk, strategii, programów, planów, również w postaci wskaźników zrównoważonych społeczności, regionów czy odpowiedzialnych praktyk organizacyjnych. Rozwój, jak się okazuje, musimy zacząć rozumieć inaczej niż dotychczas, jakościowo, po arystotelesowsku i rorty'owsku, tzn. nie utożsamiać go ze wzrostem (ilością, poszerzaniem, powiększaniem), lecz z czymś jakościowo doskonalszym, lepszym, bardziej sprawiedliwym, odpowiedzialniejszym, moralniejszym, a więc z dobrym, związanym z cnotą fronesis. W swojej pracy zamierzam postępować następująco: po pierwsze, poprzez analizę dyskursywną spróbuję pokazać, że w ostatniej dekadzie następuje transformacja zrównoważonego rozwoju jako magicznego symbolu, na narzędzie ewaluacji (Top-down approach); po drugie, poprzez dekonstrukcję zrównoważonego rozwoju wskażę na nowe horyzonty i narzędzia ewaluacji; i wreszcie po trzecie, postaram się dowiedzieć, jakie kompetencje przysługują etyce stosowanej w kreowaniu, realizacji lub ewaluacji polityk, programów czy projektów zrównoważonego rozwoju (bottom-up approach), np. w inkubatorze etycznym CETIP - Centrum Doradztwa Etycznego przy Katedrze Etyki i Etyki Stosowanej na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu im. Mateja Bela w Bańskiej Bystrzycy. (abstrakt oryginalny)