Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 5

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Antropologia polityczna
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
1
Content available remote Moralność hipertroficzna człowieka współczesnego
100%
Podczas badań nad kondycją współczesnego człowieka, podnoszone są głosy jakoby czasy obecne wprowadziły zmianę w pozycji i postrzeganiu ludzi jako członków określonych grup społecznych. Jest to związane z mnogością procesów globalizacyjnych, rozwojem nowoczesnych technologii i zmianie sposobu odczuwania oraz przeżywania świata. Szczególnie ciekawym aspektem tych zjawisk jest kwestia nowej moralności ludzkiej, rzutującej na kulturowe otoczenie współczesnych ludzi oraz ich wewnętrzną psychikę. Arnold Gehlen, dwudziestowieczny niemiecki antropolog, badając współczesnego człowieka, umieścił go w czasach krystalizacji kulturowej. Stwierdził, że obecnie człowiek przeżywa tzw. hipertrofię moralności. Określił tym zjawiskiem przerost złudnie pojmowanej moralności i humanitaryzmu, które nie pozwalają ludziom na aktywne działanie i rozwój społeczny, a jedynie wspierają wewnętrzne dążenie do konformizmu. Teza zaprezentowana przez antropologa, w czasach współczesnych nabiera nowego znaczenia. Z jednej strony widzimy świat, gdzie ścierają się silne kulturowe wpływy, z drugiej odczuwamy rozmycie tradycji wynikające z nowej struktury świata. Z tego też powodu ponowne przyjrzenie się zjawisku opisywanemu przez klasyka i stworzenie na nowo sylwetki kulturowej człowiek a XXI wieku, pomoże określić miejsce ludzi w ramach epok i nowej moralności. (abstrakt oryginalny)
2
Content available remote Strefa publiczna w ujęciu antropologii politycznej Helmuta Plessnera
84%
W artykule została zaprezentowana i poddana analizie koncepcja sfery publicznej, którą przedstawia H. Plessner w swoich pismach, szczególnie powstałych w latach 20. XX w. Do nich należy główne jego dzieło napisane w 1923 r. Granice wspólnoty. Krytyka radykalizmu społecznego. Wspólnota i społeczeństwo to wedle autora dwie formy organizacji życia zbiorowego. Ukazanie ich istotnych elementów różnicujących stworzyło, wedle Plessnera, potrzebę refleksji z zakresu filozofii człowieka, którą przedstawił w napisanej w 1961 r. pracy Pytanie o conditio humana. Powstała w ten sposób spójna koncepcja antropologii politycznej. W jej polu Plessner podjął się zadania refleksji nad sferą publiczną. Wkraczamy w nią w momencie pełnienia funkcji zawodowej w społeczeństwie. Wedle Plessnera należy ocalić neutralność zachowań w sferze publicznej w obliczu zapędów do jej kolonizacji ze strony wspólnoty związku czy sprawy. Znaczenie koncepcji sfery publicznej przedstawione przez Plessnera, poprzez zwrócenie uwagi na niebezpieczeństwa związane z aspiracjami wspólnot, sięga daleko poza próbę zrozumienia w kategoriach naukowych wydarzeń politycznych w Niemczech w latach 20. XX w. Dzisiaj analiza Plessnera nabiera aktualności. (abstrakt oryginalny)
Esej ten skupia się na refleksji proto-politycznej, jaka wyłoniła się w Atenach w poł. V w. p.n.e. Jasny i malowniczy kontekst intelektualny wynika z działalności sofistów, ale również trzech pokoleń greckich dramatopisarzy. Punktem wyjścia dla namysłu nad źródłami antropologii politycznej uczyniono Antygonę Sofoklesa. Warto zauważyć, że był to wiek szczerego optymizmu i poważnego myślenia. Jak twierdzą niektórzy badacze, był to wiek Człowieka. Wielkie znaczenie miał sukces Ateńczyków w lądowych i morskich działaniach przeciw Persom na początku stulecia (491-479 B.C.). Dostarczył on pozornie pewne świadectwo przewagi wolnych instytucji ateńskiej polis nad każdym innym rodzajem organizacji politycznej. Wypływał stąd również impuls do debat intelektualnych w Atenach, w których zasadniczo brali udział "sophistoi" i poeci. Bardzo ważna rola w debatach przypada dramatopisarzom. Podczas gdy sława Ajschylosa jako myśliciela, obok jego sławy poety i dramaturga, musi zawsze polegać bardziej na teologii niż ideach politycznych, obracających się wokół jego koncepcji dike i wiary w to, że Zeus ukarze łajdaków i nie pozwoli ginąć prawym, sława Sofoklesa opiera się na jego zainteresowaniu zagadnieniami politycznymi. Zanim nadszedł czas analizy i syntezy, nim też klasyfikacja i umowna konstrukcja rozmaitych możliwych form konstytucji dla polis miała stać się jednym z głównych przedmiotów zainteresowania greckich filozofów politycznych, Sofokles przedstawił bardzo interesujące omówienie początków państwa i "natury" obywatelstwa. Jego dramat poprzedza niezwykle złożona debata z V w. p.n.e. na temat związków między "naturą" (physis) a "prawami" (nomoi). Esej kończy się uwagami dotyczącymi dalszych przemian w podejściu do tych zagadnień. Użyteczny punkt odniesienia stanowią refleksje świętego Pawła przekraczające domenę "natury" przez wprowadzenie koncepcji łaski służącej rozumieniu ludzkiego przeznaczenia oraz wstępne wywody Hobbesa o naturze człowieka otwierające przestwór, jaki zwiastuje nadejście nowoczesności. (abstrakt oryginalny)
Tu właśnie dotykamy tego aspektu, który uważam za nowatorski w polskiej socjologii - jest nim próba poszukiwania odpowiedzi na pytanie o to, jak socjolog przez ujawnianie pewnych procesów społecznych staje się aktorem przełożenia badanego zjawiska społecznego na jego wyraz polityczny. Innymi słowy, postaram się w kilku krótkich punktach pokazać, jak to się stało, że Górny Śląsk zaistniał w wolnej Polsce, a więc w warunkach wolności wypowiedzi i definiowania się nowych aktorów życia politycznego, jako ważny element dyskursu politycznego w skali kraju. By odpowiedzieć na tak postawione pytania, trzeba najpierw w kilku słowach przedstawić problem dynamiki formowania się rewindykacji regionalnych w kraju. (fragment tekstu)
Tekst ten jest, jak to napisano w tytule, refleksją wynikającą z obserwacji przemian, jakie począwszy od drugiej połowy XX wieku w istotny sposób wpływały na faktyczne funkcjonowanie demokracji europejskich. Mamy do czynienia z pewnym procesem społecznym nie zaś ze zwykłym następstwem odgórnie wprowadzonych rozwiązań ustrojowych. Nie jest to po prostu konsekwencja regulacji normatywnych, nawet jeśli te pojawiają się w następnej kolejności. Jest to raczej pewien układ dynamicznych czynników społecznych, w których działania normatywne odgrywają też istotną rolę, ale nie są one jedynym wyrazem tego procesu. Dlatego właśnie do wyjaśnienia tego zjawiska potrzebne jest podejście z punktu widzenia socjologii i antropologii polityki, a nie wyłącznie z punktu widzenia konstytucjonalizmu. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.