Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Fallout of the Arab Uprisings for Hamas as a Non-State Armed Actor in the Middle East

100%

Qandil M.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2013

|

nr 3 Stosunki Międzynarodowe na Bliskim Wschodzie po Arabskiej Wiośnie

167-178

Rewolty, które wybuchły w 2011 r. i wstrząsnęły regionalnym status quo, obecnie są w fazie odwrotu z powodu naporu tych samych sił, które próbowały obalić. Wydarzenia na Bliskim Wschodzie z ostatnich trzech lat mają znaczący wpływ na położenie wszystkich państwowych i pozapaństwowych aktorów w regionie. W artykule uwaga została poświęcona zmiennym losom reżimów - tak upadłych, jak i tych wciąż rządzących, znacznie mniej pozapaństwowym aktorom politycznym, takim jak Hamas. Tekst jest próbą uzupełniania tego braku poprzez ukazanie Hamasu przed wybuchem rewolt w krajach arabskich oraz analizę ich wpływu na jego położenie. Dwie rewolty, które w najbardziej bezpośredni i znaczący sposób wpłynęły na sytuację ugrupowania, to powstania w Egipcie i Syrii. Przeobrażający się polityczny układ sił na Bliskim Wschodzie nie tylko wprawił Hamas w ruch, ale też uwydatnił jego wewnętrzne podziały. Organizacja znajduje się obecnie w skomplikowanej sytuacji - pełnej zarówno możliwości, jak i wyzwań - dlatego nawet jej najbliższa przyszłość pozostaje niejasna.(abstrakt oryginalny)

2

Did Egyptian Women Win or Lose by Overthrowing the Regime of Hosni Mubarak?

80%

Rogowska B.

International Studies : Interdisciplinary Political and Cultural Journal

|

2018

|

21

|

nr 1

113-125

Egypt is a place with a long tradition of female participation in revolutions. After years of Mubarak's despotism, women joined the revolution once again. As a result, they had to deal with the violation of women's rights. When Morsi was removed, women were again at the top of political topics. The new constitution was described as the most progressive for women. Sisi has been a president for short time but he is already called the president of women. However women still face problems. They defended themselves from the Muslim Brotherhood's rules by supporting Sisi, but did they really win by overthrowing the regime of Mubarak?(original abstract)

3

Ewolucja południowego wymiaru Europejskiej Polityki Sąsiedztwa po Arabskiej Wiośnie

80%

Diawoł-Sitko A.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2018

|

nr 3 Stosunki międzynarodowe na Bliskim Wschodzie po Arabskiej Wiośnie

213-228

Celem artykułu jest analiza ewolucji Europejskiej Polityki Sąsiedztwa - w szczególności jej wymiaru południowego - po Arabskiej Wiośnie. Od czasu tych wydarzeń Unia kilkukrotnie zmieniała dokumenty strategiczne EPS, próbując dostosować swą politykę do zmian zachodzących w regionie. Zainicjowana w 2004 r. polityka sąsiedztwa stała się jednym z najambitniejszych przedsięwzięć Unii Europejskiej wobec najbliższych sąsiadów Europy - oparta na doświadczeniach procesu akcesyjnego, zaoferowała partnerom pomoc finansową oraz integrację niemal we wszystkich obszarach współpracy. Równocześnie Unia położyła nacisk na reformy demokratyczne i przestrzeganie praw człowieka. Powstania arabskie postawiły jednak logikę i skuteczność polityki sąsiedztwa pod znakiem zapytania - w 2011 r. rozpoczął się proces zmian jej założeń, będący wyrazem konsensusu w instytucjach UE i państwach członkowskich co do konieczności dostosowania strategii współpracy z sąsiadami Unii, do rzeczywistych możliwości, wyzwań i problemów. (abstrakt oryginalny)

4

Challenges for EU in the Middle East: Use of Soft Power

80%

Bayır Ö. E.

Studia Europejskie / Centrum Europejskie Uniwersytetu Warszawskiego

|

2016

|

nr 2

9-20

In this paper, I will attempt to analyze the policies and strategies of the EU towards the Middle East in the context of using soft power. Two main issues need to be questioned in this framework: 1) Can EU use soft power instruments effectively in the Middle East? 2) Is EU's choice to conduct soft power policy in the Middle East, able to make the EU a leading actor in world politics in terms of struggling with new threats in 21st Century? First of all, I will try to discuss "soft power", as a concept very briefly. Afterwards, I will focus on the differences between the perspectives and approaches of the United States and the EU on the solutions of the problems in the Middle East. While analyzing EU's use of soft power in the Middle East, I will not refer the general policies of the EU towards the region. Instead of this, I will focus on the Arab Spring and the significance of the recent movements in the region within the context of our subject. EU aims at creating peace and stability at its borders and prefers political and economic methods instead of military methods and hard power instruments. This paper examines how the EU uses this soft power instruments and what their consequences mean for the main issues in the Middle East. Besides, can this policy of the EU contribute to the solutions of the problems, stability and peace in the region? The answers of these questions are very significant within the context of EU's approach to the Middle East, because of several reasons such as: course of the developments in the region, future success of European foreign and security policy and the role that EU is aiming for: ensuring its position as a global actor in world politics.(original abstract)

5

Determinanty i przebieg konfliktu zbrojnego w Mali (2012-2013)

80%

Miarka A.

Chorzowskie Studia Polityczne

|

2016

|

nr 11 Zagrożenia bezpieczeństwa na przełomie XX i XXI wieku : uwarunkowania społeczno-gospodarcze i polityczne

169-183

Artykuł prezentuje przyczyny oraz przebieg konfliktu zbrojnego w Mali, ze szczególnym uwzględnieniem heterogenicznej struktury ludności oraz historii separatystycznych dążeń Tuaregów. Ukazane zostało zaangażowanie sił francuskich w ramach operacji reagowania kryzysowego Serval. Analiza wydarzeń obejmuje okres od zainicjowania działań zbrojnych (luty 2012 r.) do przeprowadzenia wyborów prezydenckich (7 sierpnia 2013 r.). (abstrakt oryginalny)

6

Wprowadzenie : co się zdarzyło na Bliskim Wschodzie w 2011 r.?

80%

Zdanowski J.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2012

|

nr 1 Arabska wiosna rok później

7-10

Materiały zawarte w tomie zostały przedstawione na sympozjum naukowym, które odbyło się 31 maja 2012 r. w Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego. Sympozjum poświęcone było pamięci Profesora Andrzeja Kapiszewskiego, współzałożyciela Krakowskiej Akademii i prekursora badań bliskowschodnich na Uniwersytecie Jagiellońskim. Uczestnicy spotkania w ten właśnie sposób uczcili wybitnego uczonego i wielkiego przyjaciela młodych adeptów studiów nad światem Bliskiego Wschodu. (fragment tekstu)

7

Problemy rozwojowe Egiptu w aspekcie Arabskiej Wiosny

80%

Głuszkowska A., Kusy J.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2012

|

nr 1 Arabska wiosna rok później

43-62

Protesty społeczne w krajach Bliskiego Wschodu (w tym w Egipcie) - tzw. Arabska Wiosna - były wielkim szokiem dla społeczności międzynarodowej. Najpopularniejszymi hasłami wśród arabskich protestujących były hasła wolności, poszanowania praw człowieka i praw obywatelskich, ale prawdziwymi przyczynami masowej opozycji społecznej były głębokie problemy społeczne, zwłaszcza demograficzne i ekonomiczne, które nie mogły dłużej pozostać nierozwiązane. Od 2004 r. władze egipskie rozpoczęły proces reform w celu uwolnienia egipskiej gospodarki. Zostały powitane z wielkim aplauzem przez instytucje międzynarodowe, a zwłaszcza przez Unię Europejską. Państwa zachodnie nie wzięły jednak pod uwagę faktu, że proces ten miał pewien negatywny wpływ na stan życia przeciętnego Egiptu i bardzo rzadko włączały problemy społeczne do swoich dyrektyw. Ten artykuł jest próbą zbadania, czy współpraca między Egiptem a Unią Europejską, która w ciągu ostatnich dziesięcioleci próbuje rozwinąć partnerstwo ze wszystkimi państwami MENA, była skuteczna i czy istnieją szanse na wzmocnienie go w przyszłości, szczególnie w kontekście ciągle zmieniająca się sytuacja w regionie. Rok od początku Arabskiej Wiosny jest zdecydowanie za wcześnie, by kategorycznie oceniać reakcję UE na zmieniające się partnerstwo, jednak polityka UE w przeszłości wobec Egiptu nie była skuteczna. Pierwsze reakcje były tylko retoryczne. W ciągu ostatnich kilku miesięcy Bruksela przedstawiła bardziej konkretne programy i pakiety wsparcia dla Egiptu i innych państw MENA. Co ważne, propozycje te obejmowały nie tylko kwestię wzrostu gospodarczego, ale także problem reform społecznych i rozwoju. Arabska Wiosna jest wciąż szansą dla UE na przeformułowanie polityki wobec Egiptu, ale szczególnie ważna jest odpowiednia koordynacja europejskiego wsparcia dla egipskich reform. (abstrakt autora)

8

Reakcje państw Zachodu wobec "Arabskiej Wiosny"

80%

Piskorz A.

De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności

|

2015

|

nr 2

120-133

Artykuł został poświęcony reakcji krajów zachodniej części globu na zjawisko "Arabskiej Wiosny" (rewolucyjnej fali demonstracji i protestów przeciwko panującej władzy) na przykładzie Stanów Zjednoczonych, Niemiec i Francji. Wybór państw dokonano w oparciu o następujące kryteria: po pierwsze - USA są mocarstwem globalnym i członkiem Sojuszu Północnoatlantyckiego; po drugie - Francja i Niemcy należą do istotnych graczy europejskich ze względu na przynależność do struktur Unii Europejskiej. Dodatkowo Francja posiada dobre relacje z krajami Afryki Północnej, natomiast Niemcy są bardziej neutralne i stanowią potęgę gospodarczą w obrębie własnego kontynentu, co może budzić zaufanie świata arabskiego. (abstrakt oryginalny)

9

Yemen and the New Regional Order

61%

Sławek J.

International Studies : Interdisciplinary Political and Cultural Journal

|

2018

|

21

|

nr 1

33-45

This article intends to shed light on the political and security developments in Yemen that ultimately resulted in the Saudi-led military operation in this country. It discusses the political background behind the Yemeni revolution of 2011, its positive outcome in the shape of the results of the National Dialogue Conference and the reasons for the collapse of the efforts to stabilize Yemen.(original abstract)

10

Muammar Kadafi - wizjoner, dyktator, dziwak

61%

Rojek K.

Nauka, Gospodarka, Społeczeństwo

|

2016

|

nr 1 (12)

23-29

Muammar Gaddafi for over 40 years ruled Libya. With money from the sale of crude oil, he managed the desert and sparsely populated country into one of the richest countries in Africa. However, the West accused him of a brutal fight with the opposition, unjust detention and inhumane treatment of people in Libyan prisons. At the beginning of this year is the anniversary of the outbreak of "Arab Spring ". Muammar Gaddafi will always remain identified with these events. The aim of this text is to show the key events in the life of the Libyan dictator, Libya and the impact of his death on this country and the African continent. (original abstract)

11

On the Road to Damascus : British Foreign Policy and the Crises in Libya and Syria

61%

Reeves C.

Horyzonty Polityki

|

2014

|

5

|

nr 13 Politics, Policy and Polity

41-68

Celem artykułu jest porównanie i przeciwstawienie brytyjskiej polityki wobec kryzysu w Libii i w Syrii odpowiednio w 2011 i w 2013 roku. Szuka się w nim odpowiedzi na pytanie, dlaczego parlament brytyjski, który w 2011 roku tak zdecydowanie poparł użycie siły przeciwko Libii, wstrzymał swoje poparcie dla akcji militarnej w Syrii w sierpniu 2013 roku. Autor wskazuje, że perspektywa masakry w libańskim mieście Benghazi przekonała brytyjskiego premiera, że akcja międzynarodowa była pilną koniecznością. Rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ pozwalająca na akcję militarną w celu ochrony libijskiej ludności cywilnej oraz fakt, iż interwencję poparło kilka rządów na Bliskim Wschodzie, również przyczyniły się do uznania jej przez rząd brytyjski za w pełni uprawnioną. Jednakże dwa lata później brytyjski parlament skutecznie zawetował udział Wielkiej Brytanii w atakach powietrznych przeciwko Syrii. Było to skutkiem, jak argumentuje autor, braku rezolucji ONZ w tej kwestii i wsparcia rządów w regionie dla Syrii oraz wątpliwości co do skuteczności akcji militarnej. W artykule podejmowane jest również pytanie, czy brak brytyjskiej interwencji w Syrii oznacza początek zwrotu w brytyjskiej polityce zagranicznej. (abstrakt oryginalny)

12

Present Trends Among Jihadists After the Arab Spring

61%

Styszyński M.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2014

|

nr 3 Bliski Wschód na rozdrożu

25-49

Artykuł omawia zjawiska społeczno-polityczne w ruchu dżihadowskim, zachodzące po czterech latach od chwili wybuchu Arabskiej Wiosny w krajach Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu. Badania dowodzą, że organizacja Al-Kai'da straciła na znaczeniu, stając się pojęciem coraz bardziej teoretycznym i symbolicznym. Likwidacja najważniejszych liderów organizacji i poważne naruszenie struktur zmusiło poszczególne grupy do podjęcia nowych działań, umożliwiających prowadzenie działalności terrorystycznej. Obecnie islamiści rezygnują z globalnych planów i celów, koncentrując się na lokalnych i regionalnych uwarunkowaniach społecznych i etnicznych. Samodzielne i autonomiczne działania poszczególnych grup odnoszą się, między innymi, do poszukiwania nowych sojuszników i bezpiecznych baz. Przykładem może być intensyfikacja współpracy islamistów z bojownikami tuareskimi na Saharze, separatystami na Synaju oraz libijskimi czy też jemeńskimi milicjami plemiennymi skonfliktowanymi z władzami centralnymi w kraju. Badania zawarte w artykule wskazują także dwa główne kierunki aktywności politycznej dżihadystów. Część działaczy zrezygnowała z działalności terrorystycznej, deklarując swoją lojalność wobec struktur państwa i zachowując zarazem swoje konserwatywne poglądy. Druga grupa odrzuca politykę rekoncyliacyjną i radykalizuje swoje działania. Przykładem jest wzrost zagrożenia Państwem Islamskim, które zajęło znaczne terytoria w Iraku i Syrii, kontroluje cenne złoża surowców mineralnych i inspiruje ugrupowania w innych częściach świata arabsko-muzułmańskiego, zachęcając do lojalności wobec nowego kalifatu i przyłączenia się do trwającego dżihadu.(abstrakt oryginalny)

13

The Impact of the Global Pandemic on MENA Countries' Stability

61%

Rzeszutko M.

De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności

|

2022

|

nr 1

64-82

Celem artykułu jest analiza sytuacji w regionie MENA i krajach sąsiednich dekadę po tzw. arabskiej wiośnie oraz znaczenia pandemii COVID-19, która w opinii autora zahamowała rozwój protestów w regionie. Dostarczyła rządom szerokiego wachlarza narzędzi do ograniczania i kontroli społeczeństwa. Środki te skutecznie i w stosunkowo krótkim czasie ograniczyły aktywność społeczną i opozycyjną hamując impet, który mógł doprowadzić do "drugiej arabskiej wiosny". W procesie badawczym autor wykorzystał ogólnometodologiczne zasady poznania odnoszące się do sytuacji regionu MENA, m.in. metodę indukcyjną, dedukcyjną, filologiczną, metodę geograficzną, metodę analizy i syntezy, porównanie, uogólnienie,analogię, wnioskowanie i weryfikację. W celu realizacji zadań badawczych, autor przyjął metody badawcze wspólne dla nauk humanistycznych i nauk o bezpieczeństwie.(abstrakt oryginalny)

14

The Arab Spring - Implications for the Russian Federation

61%

Stopczyński A.

International Studies : Interdisciplinary Political and Cultural Journal

|

2018

|

21

|

nr 1

127-140

The Arab Spring led to a major transformation of political systems of the region's most countries; an increase in the significance of radical Islam in the political life; a degradation of the security environment. In addition, changes in the region's economy cannot be overlooked. The events connected with the Arab Spring gave the Russian Federation completely new challenges. The country has to yet again define the character of its relations with Muslim countries and adapt its foreign policy to the new post-revolutionary reality. The Arab Spring also represents a challenge for Russia in its internal affairs.(original abstract)

15

Palestyńska Władza Narodowa osiem lat po Arabskiej Wiośnie

61%

Bojko K.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2018

|

nr 3 Stosunki międzynarodowe na Bliskim Wschodzie po Arabskiej Wiośnie

81-105

Wbrew nadziejom Palestyńczyków wybuch Arabskiej Wiosny, zamiast przyśpieszyć pozytywne przemiany doprowadził do pogorszenia sytuacji w regionie i samej Autonomii Palestyńskiej. Zostały zatrzymane oczekiwane procesy gospodarcze. Doszło do kilku dewastujących Strefę Gazy operacji militarnych Izraela. Pogłębiły się podziały - na Zachodni Brzeg rządzony przez OWP oraz Hamas kontrolujący Strefę Gazy. Pogorszeniu uległy nastroje społeczne wśród Palestyńczyków. Wobec pojawienia się w regionie tzw. Państwa Islamskiego, wspólnota międzynarodowa, w szczególności USA, straciły zainteresowanie trudnym do rozwiązania konfliktem bliskowschodnim. Ciosem dla Palestyńczyków było przeniesienie przez Donalda Trumpa, w maju 2018 r., ambasady USA w Izraelu z Tel Awiwu do Jerozolimy. Wobec pogłębiających się problemów w Autonomii Palestyńskiej, w tym utraty zaufania do Palestyńczyków ze strony Izraela, kwestionowana zaczęła być w Izraelu idea rozwiązania dwupaństwowego, to jest przyszłego pokojowego współistnienia żydowskiego Izraela i arabskiej Palestyny. Połowiczny sukces, jaki osiągnęli Palestyńczycy uzyskując w 2012 r. statusu państwa obserwatora w ONZ nie równoważy strat, dla sprawy palestyńskiej z lat 2011-2018. Wiele wskazuje, że Palestyńska Władza Narodowa znajduje się dziś w przededniu przeobrażeń, które będą musiały uwzględnić niekorzystne zmiany, które zaszły w ostatnich latach. (abstrakt oryginalny)

16

Muammar Kadafi - wizjoner, dyktator, dziwak

61%

Rojek K.

Społeczeństwo i Edukacja. Międzynarodowe Studia Humanistyczne

|

2014

|

nr 1

181-191

Muammar Kadafi przez ponad 40 lat żelazną ręką rządził Libią. Dzięki pieniądzom uzyskanym z ropy naftowej udało mu się pustynny i słabo zaludniony kraj uczynić jednym z najbogatszych państw Afryki. Jego inwestycje robiły wrażenie na całym świecie, a on sam był mocno przekonany o tym, że jego lud go kocha. Równocześnie jednak, Zachód oskarżał go o brutalną walkę z opozycją, niesprawiedliwe aresztowania i nieludzkie traktowanie osób przebywających w libijskich więzieniach. Za granicą z kolei, wspierać miał światowy terroryzm i organizacje paramilitarne. O ocenę zabitego przed dwoma laty Muammara Kadafiego wielu będzie się wspierać jeszcze przez lata. Wraz z wybuchem wojny w Libii w sieci zaczęło pojawiać się wiele materiałów krytycznych wobec oficjalnej, popieranej przez media opinii mówiących, że powstanie przeciwko pułkownikowi miało charakter otwartego buntu uciskanych przez krwawego dyktatora Libijczyków. W tej alternatywnej opowieści Kadafi przedstawiany był jako beduiński heros stawiający czoła zapędom chciwych zachodnich bankierów. (fragment tekstu)

17

Przemiany polityczne w Egipcie po dymisji Husniego Mubaraka

61%

Lipa M.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2012

|

nr 1 Arabska wiosna rok później

63-81

W tym artykule scharakteryzowano pierwszy rok transformacji politycznej w Egipcie. Charakter tego procesu powoduje wiele kontrowersji i sprzeciwów w społeczeństwie egipskim i głównych grupach politycznych, co w efekcie wywołuje sytuację trwałego kryzysu politycznego. Przede wszystkim przedstawiłem początki tego procesu, a następnie przedstawiono najważniejsze wydarzenia polityczne. Następnie oznaczono główne grupy polityczne i scharakteryzowałem ich cele. Przedstawiono także ramy tymczasowego systemu politycznego, przeanalizowano wybory parlamentarne, scharakteryzowano problemy związane z wyborami prezydenckimi i opracowaniem nowej konstytucji. Główną tezą tego artykułu jest twierdzenie, że armia (jako główny aktor polityczny) ma tendencję do wywierania wpływu na nową konstytucję - w celu utrzymania swoich korporacyjnych interesów i aby móc wpływać pośrednio na egipską politykę, co nie sprzyja demokratyzacji. (fragment tekstu)

18

Dokąd zmierza Libia bez Muammara Kaddafiego?

61%

Dzisiów-Szuszczykiewicz A.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2012

|

nr 1 Arabska wiosna rok później

121-147

W lutym 2011 r., zainspirowani wydarzeniami w Tunezji i Egipcie, Libijczycy rozpoczęli bunt, który doprowadził do obalenia reżimu pułkownika Muammara Kaddafiego. Bunt trwał osiem miesięcy i był wspierany przez międzynarodową interwencję wojskową, która była kluczowa dla powodzenia powstańców. Jednak międzynarodowe poparcie dla powstania nie byłoby możliwe bez wysiłków dyplomatycznych szybko sformowanej Libijskiej Tymczasowej Rady Narodowej, która reprezentowała siły opozycyjne przeciwko płk. Kaddafiemu. Konsolidacja zarówno libijskiej opozycji, jak i międzynarodowej operacji wojskowej w Libii były kluczowymi czynnikami tzw. Libijskiej arabskiej wiosny. Pierwszy rozdział tego artykułu przedstawia znaczący rozwój libijskiego buntu od początku protestów do śmierci płk. Kaddafiego i utworzenia pierwszego rządu. Powstanie i interwencja wojskowa doprowadziły do zmiany systemu politycznego państwa. Wyrządził liczne szkody i przyniósł wiele wyzwań zagrożeniom dla nowych władz libijskich, nie tylko gospodarczych, ale także społecznych, politycznych i wojskowych. Druga część tego artykułu dotyczy tych wyzwań i zagrożeń, które określają kształt i strukturę nowej Libii. W tej części przedstawiono istotne czynniki, takie jak więzi plemienne, podział kraju na centrum i peryferia, rola religii w życiu społecznym i politycznym, które będą miały ogromny wpływ na społeczeństwo libijskie, przyszłą strukturę państwa, scena polityczna kraju i relacje z podmiotami regionalnymi i globalnymi. Ostatnia część artykułu analizuje powstanie libijskie i wpływ międzynarodowej interwencji wojskowej na sytuację w Libii. Jest próbą narysowania scenariuszy przyszłości Libii i jej wpływu na sytuację bezpieczeństwa w regionie śródziemnomorskim, w Afryce i świecie arabskim. Pokazuje zarówno możliwe korzyści zmiany reżimu w Libii, jak i zagrożenia dla stabilizacji kraju i sąsiednich regionów. (abstrakt autora)

19

A New Theory of Military Behavior in the Arab Uprisings: 'Pro-State' and 'Pro-Regime'

61%

Sarihan A.

Journal of International Studies

|

2021

|

14

|

nr 1

9-23

Many articles have been published on civil-military relations. But the unexpected events circle that was the so-called Arab spring or Arab uprisings has created a gap that should be filled by scholars. The article sets forth a new theoretical framework that is pro-state and pro-regime by applying this framework respectively to the two different cases Tunisia and Libya. This article provides a comparison of the military's behavior in Tunisia, which led to the success of the uprisings, and the military's behavior in Libya, where the army fought protesters and precipitated in the NATO intervention and about 9 months of armed struggle. The data indicates that the military's response to the social protests played an undeniable role in the diverse outcomes of the uprisings. Pro-state and pro-regime framework aids in the exploration of this response by integrating rational choice and institutionalism to develop a comprehensive lens through which we can view this phenomenon. (original abstract)

20

Street art w służbie rewolucji

61%

Laskowski P.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2012

|

nr 1 Arabska wiosna rok później

83-103

Celem tego badania było nakreślenie podstawowych cech i genezy jednego z najszybciej rozwijających się obszarów współczesnej sztuki ulicznej. Podkreślenie wyjątkowości i warunków, które czynią ją tak wszechstronną, pokazuje, w jaki sposób jest ona włączona na obszary Bliskiego Wschodu. Sztuka uliczna głównie ze względu na swoją obecność w przestrzeni publicznej i duże zaangażowanie społeczne tworzących ją artystów staje się idealnym kanałem wyrażania nastrojów publicznych. Badanie ujawnia bardzo dynamiczny proces rozpowszechniania idei graffiti i użycia tej formy ekspresji podczas Arabskiej Wiosny. Opis przykładów sztuki ulicznej jako wyrazu sprzeciwu wobec panujących reżimów dowodzi, że graffiti i inne formy sztuki ulicznej mogą być ważnym narzędziem w walce z uciskiem, a brak cenzury sprawia, że jest to narzędzie dostępne dla prawie wszystkich. (abstrakt autora)