Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Rozpoznawanie roszczeń inwestorów zagranicznych w arbitrażu, a sytuacja inwestorów z państw członkowskich UE oraz Wielkiej Brytanii po brexicie

100%

Stefaniuk W., Karkowski P.

Horyzonty Polityki

|

2022

|

13

|

nr 43 Prawo a społeczeństwo - aktualne problemy legislacji i polityk publicznych

119-133

CEL NAUKOWY: Celem naukowym tej publikacji jest określenie sytuacji prawnej i położenia inwestorów w związku ze sporami typu Inwestor - Państwo po wyjściu UK (Wielka Brytania) z UE (Unia Europejska). Autorzy przedstawiają podstawy prawne oraz przyczyny przyjętych rozwiązań w TCA (Umowa o handlu i współpracy UE i UK z 30.12.2020 r., Dz.U. UE L 444/2) w kontekście zachodzących globalnie zmian w metodach rozstrzygania sporów ISDS (Investor - State Dispute Settlement Clauses) i powstawania międzynarodowego systemu sądownictwa inwestycyjnego. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Problematyka związana z metodą rozstrzygania sporów Inwestor - Państwo w arbitrażu inwestycyjnym jest złożona i zróżnicowana. Jednakże, istniejące wspólne wady tej metody są przyczyną wypowiadania przez coraz więcej państw umów zawierających klauzule ISDS. Dokonując analizy badanego problemu autorzy korzystają z metody dogmatycznej i historycznoprawnej. PROCES WYWODU: Po przedstawieniu charakterystyki arbitrażowej metody rozstrzyganie sporów Inwestor - Państwo, autorzy dokonują analizy sytuacji prawnej inwestorów w UE w kontekście m.in. sentencji wyroku TSUE ws. Achmea. Następnie, przedstawiają ramy regulacyjne TCA, a także wciąż wiążących UK i poszczególne państwa członkowskie UE BITów (bilateral investment treaties), by końcowo wskazać na aktualną sytuację prawną inwestorów po Brexicie. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Autorzy odpowiadają na pytanie, czy na podstawie TCA inwestorzy są uprawnieni do wszczynania postępowań przeciwko państwu, w którym dokonali inwestycji oraz czy w dalszym ciągu BITy zawarte przez UK z państwami członkowskimi UE stanowią podstawę do wszczynania przez inwestorów analogicznych sporów. Odpowiedź na oba ww. pytania wydaje się być negatywna. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Autorzy wskazują, że ochrona inwestorów po Brexicie powinna zostać uregulowana w sposób bardziej szczegółowy, z uwzględnieniem doświadczenia związanego z dotychczasowymi postępowaniami arbitrażowymi oraz zidentyfikowanymi na tej podstawie ich wadami. (abstrakt oryginalny)

2

When Sustainable Development Meets International Investment : Painful Collision or Necessary Contribution?

100%

Ferreira A.

Economic and Environmental Studies

|

2017

|

nr 2

235-255

Inwestycje międzynarodowe są coraz częściej przedmiotem kontrowersji i debat. W szczególności wówczas, gdy międzynarodowe prawo inwestycyjne stoi w obliczu kwestii zrównoważonego rozwoju, zwłaszcza w kontekście międzynarodowego arbitrażu inwestycyjnego. Biorąc pod uwagę charakter międzynarodowego prawa inwestycyjnego, a szczególnie charakter mechanizmu rozstrzygania sporów, rodzajów środków zaskarżonych do trybunałów oraz wielkości rekompensat pieniężnych wnioskowanych przez inwestorów i często przyznawanych przez trybunały, kwestie zrównoważonego rozwoju stają się wyraźnie widoczne i sporne. Ponieważ zrównoważony rozwój stał się ważnym elementem głównych inicjatyw globalnych, programów politycznych i ruchów społecznych, międzynarodowe spory inwestycyjne dotyczące kwestii zrównoważonego rozwoju zyskują wiele uwagi na całym świecie. Niniejszy artykuł ma na celu zwrócenie uwagi na niektóre z najbardziej znanych i kontrowersyjnych międzynarodowych spraw arbitrażu inwestycyjnego dotyczących kwestii zrównoważonego rozwoju. (abstrakt oryginalny)

3

Mass Claims under ICSID

100%

Szczudlik K. B.

Wroclaw Review of Law, Administration & Economics

|

2014

|

4

|

nr 2

70-102

In any mass claim proceedings it is a daunting task for the judicial body to correctly balance "the tension between individualized justice (...) and efficiency and speed". And for a number of reasons this struggle is even more self-evident in investment arbitration. The heat has been turned up recently in the debate concerning mass claims arbitration, particularly after thousands of Italian bondholders brought a case against Argentina at the International Centre for Settlement of Investment Disputes ("ICSID"). This was followed shortly afterwards by two other mass claims proceedings, and it is very likely that the international arbitration environment will witness further attempts to initiate mass proceedings. This is why the topic merits closer analysis. (fragment of text)

4

EU Proposals to Reform the Investor-to-State Dispute Settlement System - a Critical Analysis of Selected Issues Addressed in the Concept Paper "Investment in TTIP and Beyond - the Path for Reform"

100%

Garnuszek A., Orzeł A.

Wroclaw Review of Law, Administration & Economics

|

2015

|

5

|

nr 2

52-69

Investor-state dispute resolution system is a fundamental element of BITs. In principle, investment arbitration was supposed to be quicker, cheaper and more flexible than other methods of dispute resolution. However, the system also has its weaknesses, such as discrepancies in jurisprudence and lack of sufficient transparency, which are burdensome particularly for respondent states. Thus, a need for a change arose and resulted in ongoing debates concerning the future of investment arbitration and ISDS. The Commission's work on the reform must in principle be assessed positively. The authors accept the general assumptions of the Concept Paper which aim at restoring the balance between the position of investors and states in investment disputes. However, they suggest a careful reconsideration of some ideas presented by the Commission in order to avoid a situation in which the proposed reform would lead to more preferential treatment of states in ISDS. (fragment of text)

5

Arbitraż w oparciu o strategię Box Spread na opcjach na indeks WIG20

100%

Królik-Kołtunik K.

Studia Ekonomiczne / Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach. Współczesne Finanse

|

2018

|

15

|

nr 370

67-86

Celem niniejszego artykułu było określenie możliwości przeprowadzenia zyskownego arbitrażu w oparciu o strategię box na opcjach notowanych na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. Badaniem objęto europejskie opcje na indeks WIG20 notowane na giełdzie od 18 sierpnia 2014 do 15 września 2017. Uzyskane wyniki wskazują na istnienie możliwości przeprowadzenia zyskownego arbitrażu na podstawie strategii box spread. Największy wpływ na wyniki badań miała niska płynność rynku. Z tego powodu ze szczegółowej analizy wyeliminowano opcje, którymi inwestorzy nie handlowali lub na których zawierali mało transakcji. Jednocześnie zaś na mało płynnym rynku częściej pojawia się niewłaściwa wycena instrumentów, która umożliwia arbitraż.(abstrakt oryginalny)

6

Deklaracje interpretacyjne jako instrument transformacji międzynarodowego prawa inwestycyjnego. Ku ograniczeniu aktywizmu sędziowskiego

100%

Kułaga Ł.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2019

|

nr 3

53-69

Międzynarodowe prawo inwestycyjne przynajmniej od dekady jest przedmiotem znaczącej krytyki z powodu sposobu orzekania trybunałów arbitrażowych. W rezultacie zarówno państwa, jak i organizacje międzynarodowe poszukują środków ograniczenia aktywizmu sędziowskiego tych trybunałów. Do najczęściej stosowanych mechanizmów w tym zakresie zalicza się renegocjacje istniejących traktatów inwestycyjnych, zawieranie nowych porozumień, jak również wypowiadanie istniejących traktatów. Mechanizmy te, zasadniczo najbardziej pożądane i gwarantujące największą pewność w zakresie praw i obowiązków stron umów, posiadają również istotne mankamenty, przede wszystkim związane z czasem wymaganym, aby osiągnąć pożądany rezultat. Niniejszy artykuł postuluje, że dla ograniczenia aktywizmu sędziowskiego w międzynarodowym prawie inwestycyjnym stosunkowo optymalnym rozwiązaniem mogą być deklaracje interpretacyjne. Mimo że nie zapewniają one takiej pewności prawnej, jak nowy traktat, to jednak z uwagi na relatywną łatwość ich uzgodnienia i akceptacji deklaracje te pozwalają znacznie szybciej osiągnąć skutek prawny w zakresie rozumienia traktatu zgodnie z intencją jego stron. (abstrakt oryginalny)

7

Investor-state dispute settlement - podstępne zagrożenie dla sprawnego działania administracji publicznej

84%

Załucki K.

Chorzowskie Studia Polityczne

|

2017

|

nr 13 Nowoczesna administracja

161-173

ISDS (investor-state dispute settlement, znany także jako ICS - investment court system) to umowny mechanizm rozstrzygania sporów między inwestorem a państwem. Polega on na możliwości zaskarżenia państwa przez przedsiębiorcę (inwestora) do arbitrażu wówczas, gdy państwo wydaje lub wykorzystuje przepisy ograniczające zyski przedsiębiorstwa (praktyki dyskryminujące). Arbitrami ISDS jest kilkunastu sowicie opłacanych prawników, pracujących dla wielkich kancelarii międzynarodowych, którzy niemal nigdy nie orzekają na korzyść państwa. Przedsiębiorca może żądać wysokiego odszkodowania: nie tylko zwrotu utraconych korzyści, lecz także spodziewanych zysków, których wysokości nie musi nawet drobiazgowo udowadniać. Nad mechanizmem tym nie ma żadnej sądowej czy administracyjnej kontroli, jaką przewidują krajowe systemy prawa. Niniejszy artykuł wskazuje na niebezpieczeństwa, jakie ISDS stanowi dla administracji publicznej. W praktyce bowiem państwa obawiają się finansowych konsekwencji swoich poczynań tak dalece, że ograniczają bądź modyfikują aktywność legislacyjną i faktyczną administracji, obniżają rozliczne normy i standardy, a nawet całkowicie powstrzymują się od działania w wielu istotnych sferach. (abstrakt oryginalny)

8

Human Rights and Investment Arbitration - Fields of Interaction

84%

Michalska-Guzik M.

Przegląd Prawno-Ekonomiczny

|

2022

|

nr 3

61-75

Głównym naukowym celem artykułu jest zidentyfikowanie oraz przeanalizowanie problemów prawnych powstających na styku praw człowieka oraz międzynarodowego arbitrażu inwestycyjnego. Choć wydaje się, że te dwie dziedziny prawa publicznego międzynarodowego pozostają całkowicie odrębne i nie posiadają żadnych elementów wspólnych, w pewnych przypadkach dochodzi między nimi do interakcji, co implikuje szereg problemów prawnych. Tytułem przykładu można wskazać sytuację inwestora, który narusza prawa człowieka mieszkańców państwa przyjmującego inwestycję. W innym scenariuszu to państwo przyjmujące może nie być w stanie skutecznie wypełnić swoich obowiązków w zakresie praw człowieka, z uwagi na wypełnianie zobowiązań wynikających z traktatów inwestycyjnych, bądź też przeciwnie - może złamać zobowiązania, jakie posiada względem inwestora zagranicznego, a następnie w toku postępowania arbitrażowego bronić się, wskazując, iż działania takie były podyktowane koniecznością ochrony praw człowieka w tym państwie. Obie strony konfliktów rozstrzyganych w arbitrażu inwestycyjnym - zarówno inwestorzy, jak i państwa przyjmujące - sporadycznie zatem podnoszą w toku postępowania arbitrażowego argumenty odnoszące się do praw człowieka. Interakcja praw człowieka i arbitrażu inwestycyjnego ma bardzo złożony i trudny do jednoznacznego zdefiniowania charakter i choć została ona już jakiś czas temu dostrzeżona przez przedstawicieli nauki, to jednak w dalszym ciągu sytuacje, w których może dochodzić do tej interakcji, nie zostały kompleksowo scharakteryzowane. Autorka, po zaprezentowaniu podstawowych zagadnień dotyczących natury interakcji zachodzącej pomiędzy arbitrażem inwestycyjnym a prawami człowieka, analizuje najbardziej typowe scenariusze, w jakich może dochodzić do podnoszenia argumentów dotyczących praw człowieka w toku postępowania arbitrażowego. W konkluzji stwierdza, że istnieją pewne punkty styczne pomiędzy omawianymi porządkami prawnymi, w pewnych sytuacjach pojawiają się ponadto między nimi trudne do rozstrzygnięcia konflikty. Identyfikacja tych konfliktów ułatwi zrozumienie złożonej relacji zachodzącej pomiędzy prawami człowieka a arbitrażem inwestycyjnym, a w dalszej konsekwencji - na zapewnienie optymalnego stopnia ochrony praw człowieka na różnych etapach postępowania arbitrażowego.(abstrakt oryginalny)

9

Essential Security Interests of States - Some Observations on the Emerging Practice under International Law

84%

Połatyńska J.

Eastern European Journal of Transnational Relations

|

2021

|

5

|

nr 2

85-92

This paper tackles the notion of the essential security interest of a State as an exception enshrined in numerous treaties since the beginning of the 20th century. The purpose of the analysis is to establish whether the practice of international courts, tribunals, and other bodies competent to settle the disputes under international law has created any guidelines for interpretation of sometimes vague and discretionary terms used in the wording of essential security interest clauses included in different international treaties. The method is based on the exegetical analysis of jurisprudence of international courts, tribunals and dispute settlement bodies in cases concerning interpretation of essential security interest clauses. The protection of vital interests of the State, designed as an exception to treaty-based international obligations, has been well established in treaty practice. The wordings of particular essential security interest clauses differ depending on the objects and purposes of the particular treaties, but the core stipulations of the essential security interest clauses remain very similar. The analysis of the judgments, awards and decisions allows to formulate some general conclusions as to the application of essential security interest clauses. Measures allowed under essential security interest exception must be intended to protect 'essential security interests' of the invoking State. Although States remain discretion to define their essential security interests, it must be done in good faith, consistent with the ordinary meaning of the stipulation and treaties' object and purpose. (original abstract)

10

Protection of Sovereign Bonds as Investments in International Investment Arbitration

84%

Pyka M.

Studia Prawnicze i Administracyjne

|

2016

|

nr 16 (2)

47-51

Celem artykułu jest ocena możliwości wykorzystania arbitrażu inwestycyjnego przez posiadaczy obligacji państwowych sprzeciwiających się porozumieniom z państwami restrukturyzującymi swoje zadłużenie zagraniczne. Analiza dotyczy możliwości zakwalifikowania obligacji państwowych jako inwestycji zagranicznych w świetle orzecznictwa arbitrażowego oraz tekstów definicji inwestycji zawartych w traktatach inwestycyjnych. Wyróżnić można przynajmniej dwa podejścia do tego zagadnienia. Podejście inkluzywne, przedstawione w orzeczeniach w sprawach Abaclat, Ambiente Ufficio oraz Giovanni Alemanni przeciwko Argentynie, uznaje za dopuszczalne włączenie obligacji państwowych w zakres definicji inwestycji. Przeciwstawne mu podejście ekskluzywne, reprezentowane w orzeczeniu w sprawie Poštová Banka przeciwko Grecji, domaga się wykluczenia obligacji państwowych z zakresu definicji inwestycji. Również traktaty inwestycyjne pozostają rozbieżne w ocenie możliwości wnoszenia skarg arbitrażowych przez posiadaczy obligacji państwowych. W podsumowaniu wskazano, że kwalifikacja obligacji państwowych jako inwestycji pozostaje w dyskrecjonalnej decyzji trybunału rozpatrującego konkretną skargę arbitrażową. (abstrakt oryginalny)

11

State Intervention in International Investment Arbitration - a Return to Diplomatic Protection?

84%

Pyka M.

Studia Prawnicze i Administracyjne

|

2016

|

nr 15 (1)

81-86

W artykule zanalizowano możliwości stosowania przez państwo pochodzenia inwestora opieki dyplomatycznej w ramach międzynarodowych sporów inwestycyjnych. Oceniono, że jedynym nadającym się potencjalnie do szerszego stosowania sposobem wykonywania tej opieki pozostaje międzynarodowy arbitraż inwestycyjny. Teksty traktatów inwestycyjnych w wielu przypadkach zdają się milcząco przyzwalać na wykonywanie pewnych elementów opieki dyplomatycznej. Jednakże żaden spośród dwóch podstawowych rodzajów interwencji państw w tok postępowania arbitrażowego, jakimi są interpretacje traktatów oraz udział państwa jako strony trzeciej w arbitrażu inwestycyjnym, nie może zostać uznany za przejaw wykonywania opieki dyplomatycznej. Pewne elementy opieki dyplomatycznej, takie jak powoływanie się na odpowiedzialność pozwanego państwa, mogą być podnoszone jedynie ubocznie, na marginesie interwencji państwa. Stosowanie przez państwa pochodzenia inwestorów tych instrumentów nie powinno być zatem określane mianem opieki dyplomatycznej, ale raczej dyplomatycznej interwencji w tok postępowania arbitrażowego.(abstrakt oryginalny)

12

Zdatność arbitrażowa sporów o prawa majątkowe

84%

Popiołek W.

Przegląd Prawa Handlowego

|

2020

|

nr 6

4-12

Z dniem 8.09.2019 r. z zakresu przesłanek zdatności arbitrażowej wskazanych w art. 1157 Kodeksu postępowania cywilnego usunięto, z uzasadnieniem dążenia do umożliwienia stronom dochodzenia w jak najszerszym zakresie roszczeń przed sądem polubownym, ograniczenie zdatności arbitrażowej sporów o charakterze majątkowym kryterium tzw. zdatności ugodowej. Nie oznacza to jednak, że wszystkie spory o prawa majątkowe uzyskały w ten sposób zdatność arbitrażową. Poza sporami wprost wskazanymi w przepisach szczególnych, istnieją także takie spory o prawa majątkowe, które, chociaż w tych przepisach nie są wskazane, nie mogą - z różnych względów - stać się przedmiotem rozstrzygnięcia sądu polubownego. Przyjęcie zdatności arbitrażowej wymaga uwzględnienia takich cech sprawy, jak to, że jest ona "sprawą cywilną", jest konsekwencją "sporu", wreszcie dotyczy "praw majątkowych". Kwestie znaczenia tych kryteriów rozważane są w artykule. (abstrakt oryginalny)

13

Zmiany polskiego prawa arbitrażowego w zakresie arbitrażu korporacyjnego

84%

Szumański A.

Przegląd Prawa Handlowego

|

2020

|

nr 7

5-17

Nowelizacja Kodeksu postępowania cywilnego dokonana ustawą z 31.07.2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia obciążeń regulacyjnych reguluje m.in. materię arbitrażu korporacyjnego, kładąc szczególny nacisk na najważniejsze z punktu widzenia potrzeb praktyki rozstrzyganie tzw. sporów uchwałowych, a więc możliwość zaskarżenia do sądu polubownego uchwały zgromadzenia spółki kapitałowej powództwem o uchylenie tej uchwały albo stwierdzenie jej nieważności. Regulacja ta ma charakter ramowy, gdyż wprowadzenie pełnego i szczegółowego unormowania tej materii w Kodeksie postępowania cywilnego naruszyłoby systematykę polskiego prawa arbitrażowego przejmującego wzorce z Ustawy Modelowej UNCITRAL. Cały ciężar regulacji sporu uchwałowego w drodze arbitrażu handlowego ustawodawca przenosi na treść zapisu na sąd polubowny, pod rygorem bezskuteczności tego zapisu, tworząc jednak minimalne zasady umożliwiające udział w postępowaniu arbitrażowym tzw. wspólnikom (akcjonariuszom) "neutralnym", którzy nie zaskarżyli do sądu polubownego uchwały zgromadzenia spółki. Nadto ustawodawca rozstrzyga kwestię łączenia postępowań w sprawie zaskarżenia tej samej uchwały zgromadzenia, gdy pozwy były wnoszone w różnym czasie, przez różne uprawnione do tego osoby. Niezależnie od powyższego poprzez postulowaną zmianę wadliwej redakcji przepisu art. 1157 k.p.c. regulującego zdatność arbitrażową ustawodawca zamyka wątpliwości prawne w kwestii dopuszczalności arbitrażu korporacyjnego, zwłaszcza w sporach uchwałowych. Równocześnie ustanawia ogólną zasadę wyboru arbitrów w arbitrażu wielostronnym (art. 1169 § 21 k.p.c.), która w praktyce będzie miała zastosowanie we wspomnianych wyżej sporach.(abstrakt oryginalny)

14

Koniec arbitrażu? Wokół wyroku TSUE - Slowakische Republik vs. Achmea BV (C-284/16)

84%

Michalska M.

Przegląd Prawno-Ekonomiczny

|

2019

|

nr 46

228-243

W latach 50. XX wieku wykształciła się nowa forma traktatów międzynarodowych - umowy w sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji (dwustronne umowy inwestycyjne). Jednym z podstawowych elementów tych traktatów są klauzule arbitrażowe, na mocy których spory między państwem a inwestorem zagranicznym rozstrzygane są przez powołane w tym celu trybunały arbitrażowe z pominięciem sądownictwa krajowego. W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 6 marca 2018 r. w sprawie Slowakische Republik vs. Achmea BV (C-284/16) zapis na sąd polubowny w dwustronnych umowach o popieraniu i ochronie inwestycji zawartych pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej został jednak uznany za niezgodny z prawem unijnym. Artykuł zawiera analizę tego przełomowego rozstrzygnięcia oraz omawia jego potencjalne skutki dla całego systemu międzynarodowego arbitrażu inwestycyjnego.(abstrakt oryginalny)

15

Wyrok Wielkiej Izby TSUE w sprawie C-284/16 Achmea: jedna decyzja - wiele perspektyw

84%

Soloch B.

Studia Prawno-Ekonomiczne

|

2019

|

110

131-166

Wyrok TSUE w sprawie C-284/16 Achmea ma fundamentalne znaczenie dla przyszłego kształtu relacji prawa unijnego i prawa ochrony inwestycji w stosunkach pomiędzy państwami UE. TSUE stwierdził w nim niezgodność z prawem UE postanowień pozwalających inwestorowi na pozywanie państw goszczących bezpośrednio przed międzynarodowe trybunały arbitrażowe. Skutkiem wyroku jest obowiązek Państw Członkowskich do wypowiedzenia łączących je z innymi Państwami Członkowskimi umów o wzajemnej ochronie inwestycji i podjęcie wszelkich działań mających na celu skrócenie obowiązywania ich postanowień. Zanim to jednak nastąpi, upłynąć może sporo czasu: po pierwsze doprowadzony do końca musi zostać proces rozwiązywania umów, ponadto rozwiązanie umów nie musi oznaczać zakończenia wszczętych na ich podstawie postępowań. Oznacza to, że postępowania wszczęte na ich podstawie trwać będą mogły nawet przez najbliższe kilkanaście lat. Z tego względu zasadne jest rozważenie możliwych konsekwencji wyroku w sprawie Achmea nie tylko z punktu widzenia prawa unijnego, lecz także prawa ochrony inwestycji i krajowego prawa arbitrażowego. Tylko wtedy możliwe bowiem będzie określenie jego skutków i wskazanie na możliwe przeszkody dla zapewnienia mu skuteczności. Analiza praktyki orzeczniczej trybunałów arbitrażowych mogłaby wskazywać, że fakt sprzeczności wewnątrzunijnych umów o ochronie inwestycji z prawem UE niekoniecznie musi automatycznie prowadzić do niemożliwości orzekania na ich podstawie przez międzynarodowe trybunały arbitrażowe, zaś w postępowaniach postarbitrażowych przed sądami krajowymi można sobie wyobrazić, że restrykcyjna praktyka stosowania krajowych ustaw arbitrażowych mogłaby stanowić dalszą przeszkodę dla zapewnienia skuteczności prawu UE. W związku z powyższym dla zapewnienia pewności obrotu i pełnej skuteczności prawa UE niezbędne jest jak najszybsze rozwiązanie wewnątrzunijnych umów o ochronie inwestycji wraz z tzw. "klauzulami zachodzącego słońca".(abstrakt oryginalny)

16

Skutki wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-284/16 Achmea w kontekście kryzysu praworządności w Unii Europejskiej

84%

Kozłowski J.

Przegląd Prawno-Ekonomiczny

|

2019

|

nr 48

199-211

Jedną z głównych cech prawa europejskiego jest jego złożoność oraz komplementarność. Orzeczenie Achmea jest doskonałą inkarnacją tych cech. Rozstrzygnięcie przez Trybunał Sprawiedliwości w tej sprawie wywarło rewolucyjne skutki w dziedzinie arbitrażu inwestycyjnego. Konsekwencje te mają także swoje reperkusje na płaszczenie całego systemu prawa unijnego, ze względu na zjawisko określane jako kryzys praworządności w UE. Esencją pracy jest próba dokonania niezbędnej syntezy obu procesów wraz z próbą diagnozy ich obecnego wymiaru, a także przyszłych rozstrzygnięć.(abstrakt oryginalny)

17

Optymalna strategia inwestycyjna na rynku finansowym Blacka-Scholesa-Mertona typu Lévy'ego

84%

Sulima A.

Studia i Prace Kolegium Zarządzania i Finansów / Szkoła Główna Handlowa

|

2019

|

z. 171

19-36

Celem badań jest znalezienie optymalnej strategii inwestycyjnej na zupełnym rynku finansowym Blacka-Scholesa-Mertona typu Lévy'ego bez arbitrażu. W artykule wyznaczono udziały różnych instrumentów finansowych w portfelu optymalnym. Ceny tych instrumentów opisane są za pomocą procesu Levy'ego, który jest uogólnieniem procesu Wienera. Ponadto założono, że współczynniki modelu zależą od stanów łańcucha Markowa. Taki rynek jest niezupełny, co oznacza, że nie każdą wypłatę można zreplikować za pomocą pewnej strategii inwestycyjnej. Aby uzupełnić ten rynek, dodano skokowe instrumenty finansowe oraz aktywa potęgowo skokowe. Następnie wykorzystano metody programowania dynamicznego do wyznaczenia optymalnej strategii inwestycyjnej na tym rynku. Optymalna strategia to taka, która maksymalizuje oczekiwaną użyteczność procesu bogacenia na końcu ustalonego z góry okresu. Analizę przeprowadzono dla logarytmicznej i potęgowej funkcji użyteczności wypłaty. (abstrakt oryginalny)

18

W poszukiwaniu prawa właściwego: stosowanie norm prawa administracyjnego i ich kolizje w międzynarodowym sporze inwestycyjnym

67%

Żmij G.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2023

|

nr 2

89-107

Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie kwestii kolizji praw lub samych norm prawnych, które mogą się pojawić w przypadku konieczności stosowania w międzynarodowym sporze inwestycyjnym, rozstrzyganym w postępowaniu przed sądem państwowym lub sądem arbitrażowym, przepisów prawa publicznego (w tym prawa administracyjnego) należących do różnych systemów prawnych. Punktem wyjścia w tego typu przypadkach jest z reguły wykładnia, która przez odpowiednią rekonstrukcję normy znajdującej zastosowanie w sprawie przeważnie prowadzi do uniknięcia pytania o normę kolizyjną (kolizje pozorne), nie zawsze jednak da się tego pytania uniknąć. Kwestię prawa właściwego uregulowano w niektórych wielostronnych porozumieniach międzynarodowych dotyczących ochrony inwestycji. Na skutek rozwoju prawa europejskiego w ostatnich latach wyraźnie zarysowana została tendencja do poddawania inwestycyjnych sporów wewnątrzunijnych rozstrzygnięciu sądów krajowych (europejskich) kosztem arbitrażu. Szereg po-zostających nadal w mocy umów o ochronie inwestycji zawartych pomiędzy RP a państwami spoza Unii Europejskiej zawiera postanowienia dotyczące prawa właściwego. Można prognozować, że w bliskiej lub nieco dalszej perspektywie dojdzie jednak również do ich rozwiązania i zastąpienia w części nowymi umowami, także o charakterze mieszanym. Kolizje praw i norm prawnych w przypadku międzynarodowego sporu inwestycyjnego mogą zachodzić na wielu płaszczyznach. Istnieją odmienności w sposobie stosowania prawa właściwego przez sądy arbitrażowe i sądy państwowe w międzynarodowych sporach inwestycyjnych, co uwarunkowane jest różną naturą tych sądów. Może to mieć znaczenie wobec przekazania kompetencji do rozstrzygania takich sporów sądom państwowym, na przykład w perspektywie wygaszenia wewnątrzunijnych dwustronnych umów inwestycyjnych. Należy postulować, aby w ramach prac nad utworzeniem w przyszłości wielostronnego międzynarodowego systemu rozstrzygania sporów inwestycyjnych, opartego na stałym trybunale, regulacją objąć również kwestie związane z podstawą prawną (poza procesową, także materialnoprawną i kolizyjnoprawną) rozstrzygnięć Trybunału. (abstrakt oryginalny)

19

Investor-to-state Dispute Settlement (ISDS) in the Transatlantic Trade and Investment Partnership (TTIP) - Not as Unfeasible as It Appears?

67%

Pyka M.

Studia Prawnicze i Administracyjne

|

2015

|

nr 11 (1)

9-14

Artykuł ocenia potrzebę wprowadzenia systemu rozstrzygania sporów między inwestorem a państwem (ISDS) do negocjowanego obecnie Transatlantyckiego Partnerstwa w dziedzinie Handlu i Inwestycji (TTIP). Analizę umiejscowiono w kontekście kryzysu legitymacji międzynarodowego arbitrażu inwestycyjnego, a także sprzeciwów wobec systemu ISDS wyrażanych w trakcie publicznych konsultacji unijnych w sprawie ISDS w TTIP. Uwzględniając ten kontekst, w artykule odniesiono się do najbardziej istotnych kwestii dotyczących systemu ISDS, zidentyfikowanych w dokumencie Komisji Europejskiej z maja 2015 r. Artykuł koncentruje się na takich zagadnieniach jak ochrona prawa do regulacji, funkcjonowanie procedur arbitrażowych oraz relacja systemu ISDS do prawa Unii Europejskiej. Przedstawia rozwiązania poruszonych problemów służące Unii Europejskiej, jej obywatelom i organizacjom. W zakończeniu postawiony został wniosek, że wprowadzenie systemu ISDS do umowy TTIP nie jest zadaniem niemożliwym do zrealizowania. (abstrakt oryginalny)

20

Mechanizm arbitrażowy w umowie handlowej UE-USA

51%

Grącik-Zajaczkowski M.

Bank

|

2015

|

nr 6

VIII-IX

Mechanizm rozwiązywania sporów typu państwo-inwestor (investor-to-state dispute settlement, ISDS) jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych punktów negocjacji w sprawie utworzenia TTIP. ISDS jest bowiem instrumentem prawnym, dającym inwestorowi możliwość dochodzenia swoich roszczeń przeciwko państwu przed międzynarodowym trybunałem arbitrażowym. Celem tego mechanizmu jest ochrona zagranicznego inwestora przed regulacjami państwa, które może naruszyć jego interes i zmniejszyć potencjalne zyski. (abstrakt autora)