Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Arbitraż w prawie pracy
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
W niniejszym tekście omówiono instytucję arbitrażu przymusowego, który może wynikać z mocy ustawy lub być narzucony przez osoby trzecie - niebędące władzą publiczną, a np. międzynarodowymi federacjami sportowymi - względnie przez stronę stosunku prawnego, w celu zabezpieczenia wykonania powinności wynikających z prawa prywatnego. Uważany jest on za efektywną, choć dyskusyjną formę rozwiązywania sporów prawnych, zwłaszcza ze względu na brak zapisu na sąd polubowny. Arbitraż przymusowy z mocy ustawy ma walor jurysdykcji wyjątkowej, do której prawodawca odnosi, przynajmniej częściowo, reżim dobrowolnego sądownictwa polubownego. W ten sposób upodabnia się on do sądownictwa państwowego, choć oczywiście nie jest jego częścią składową. W dwóch pozostałych przypadkach arbitrażu przymusowego współczesne prawo przewiduje formalne i materialne wymogi dla umowy arbitrażowej, która realizuje się zwłaszcza za pośrednictwem tzw. klauzuli arbitrażowej przez odesłanie. Wola poddania konkretnych spraw arbitrażowi nie wynika tu bezpośrednio z zapisu na sąd polubowny, lecz z odrębnego dokumentu (np. umowy wzorcowej lub statutu osoby prawnej), który strony akceptują, przystępując w szczególności do organizacji korporacyjnej. (abstrakt oryginalny)
2
Content available remote Socio-economics of radical innovation: case study of Australia
100%
W artykule przedstawiono przykład radykalnych innowacji społeczno-gospodarczych. Opracowanie koncentruje się na zmianach, jakie zaszły w społeczeństwie Australii w ciągu ostatnich czterdziestu lat. Opisane zostały główne filary "australijskiego rozliczenia", których obalenie okazało się być korzystne dla kraju. Artykuł jest próbą przedstawienia głównych korzyści i całego procesu zmian, wynikających z wdrożenia innowacji społecznych. (abstrakt oryginalny)
Arbitraż jako metoda rozstrzygania sporów pomiędzy pracodawcami a związkami zawodowymi wprowadzony został w USA po drugiej wojnie światowej głównie w celu uniknięcia kosztownych strajków w sektorach przemysłowych. Zdaniem autora amerykańskie doświadczenia dotyczące rozwoju arbitrażu w prawie pracy mogą służyć jako użyteczny przykład dla Polski.
Przedmiot niniejszego opracowania stanowi analiza zdatności ugodowej jako jednej z przesłanek zdatności arbitrażowej, która wpływa na możliwość poddania sporu pod właściwość sądu polubownego. Punktem wyjścia dla tej problematyki jest szczegółowa wykładnia art. 1157 k.p.c. Już sama próba omówienia kluczowych pojęć wprowadzonych w powyższym przepisie wywołuje duże kontrowersje w doktrynie. Główną przyczyną takiego stanu rzeczy jest nieprecyzyjność terminu zdatności ugodowej. Jednakże czołowym problem uwypuklającym się na tle treści przepisu jest określenie, czy zawarta w art. 1157 k.p.c. przesłanka odnosi się do obydwu rodzajów sporów, czy może tylko do sporów o prawa niemajątkowe. W związku z powyższym, Autorka postara się przybliżyć, co kryje się pod pojęciem zdatności ugodowej sporów. Ponadto opracowanie stanowi próbę znalezienia odpowiedzi czy ostatnio coraz częstsze głosy, dotyczące usunięcia zdatności ugodowej z treści przepisu, są uzasadnione.(abstrakt oryginalny)
Przyjęta na początku lat 90-tych XX wieku ustawa o rozwiązywaniu sporów zbiorowych nie odpowiada już na wyzwania rynku pracy. Dlatego też konieczność zmiany przepisów od wielu lat jest wskazywana zarówno przez partnerów społecznych, przedstawicieli nauki, jak i mediatorów. Jednak podejmowane do tej pory próby nowelizacji przepisów, w tym zwłaszcza prace Komisji Kodyfikacyjnych Prawa Pracy z lat 2002-2007 oraz 2016-2018, nie przyniosły efektów. Dlatego też, mając głównie na celu zachowanie pokoju społecznego, rząd przedstawił propozycję nowej ustawy o sporach zbiorowych. I właśnie ocena najważniejszych przepisów tej ustawy jest przedmiotem niniejszego artykułu. (abstrakt oryginalny)
6
Content available remote Zasady rozstrzygania sporów zbiorowych w przedsiębiorstwie
80%
Przedmiotem rozważań są spory zbiorowe pomiędzy pracodawcami a pracobiorcami (ich reprezentantami), które mogą występować w przedsiębiorstwie. Są one rozpatrywane w ramach kształtowania zbiorowych stosunków pracy jako jednego z typowych procesów personalnych, tj. spory takie są rozstrzygane w dziedzinie zarządzania zasobami ludzkimi. Artykuł ma charakter teoretyczno-metodologiczny, jego zasadniczym celem jest bowiem usystematyzowanie najważniejszych zasad realizacji procesu rozstrzygania sporów zbiorowych w przedsiębiorstwie. Z jednej strony, przy prezentacji tego rodzaju zasad wzięto pod uwagę stosowne uregulowania prawne, precyzujące ogólny tryb postępowania w ramach rozważanego procesu. Z drugiej strony, wykorzystano zalecenia określające sposób realizacji najważniejszych działań w tym procesie, zorientowanych na poszukiwanie obopólnie korzystnych rozwiązań, tj. negocjacji i mediacji, zawarte w literaturze przedmiotu (w tym przemyślenia własne autora artykułu).(abstrakt oryginalny)
W dniach 8-9 października 2004 r. w Lublinie odbyła się międzynarodowa konferencja naukowa pt. "Arbitraż i mediacja w prawie pracy. Doświadczenia amerykańskie i polskie". Celem przedsięwzięcia było zaprezentowanie amerykańskich doświadczeń z zakresu rozwiązywania sporów zarówno indywidualnych, jak i zbiorowych w prawie pracy na drodze pozasądowego arbitrażu i mediacji, a także krytyczna refleksja nad stanem prawnym i praktyką wykorzystywania obowiązujących procedur rozwiązywania sporów pracy w polskim systemie prawnym.
Pojęcie interesu prawnego w powództwie o ustalenie zawsze budziło wątpliwości stron procesowych ze względu na wieloznaczną redakcję przepisu art. 189 k.p.c. Autorka postanowiła przeanalizować dane statystyczne dotyczące liczby spraw o ustalenie i sposobu ich rozstrzygania w kontekście zasad sprawiedliwości proceduralnej. Wyniki analizy, zdaniem autorki, zdają się potwierdzać tezę, iż pojęcie interesu prawnego, wyinterpretowane przez sądy na podstawie art. 189 k.p.c. jest nadmiernie restrykcyjne i może stanowić nieuzasadnione ograniczenie prawa do sądu. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.