Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 36

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Areas of environmental threats
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
In recent years the territory of Ukraine and its regions has been under the negative influence of a number of technogenically dangerous factors. Among the latter, to determine the level of safety it is common practice to analyze the number of potentially dangerous objects, their spatial location, distribution by types of activity and hazards, etc. The article presents the latest challenges and threats in the system of anthropogenic safety of Ukraine, including: non-compliance of the regulatory system, lack of adequate risk assessment methods, sharp extension of causal relationships and strengthening of the role of synergistic risks, etc. Attention is focused on new risks and threats caused by political instability in the territory of separate regions of Ukraine, including the ATO zone, and a structure for their further analysis and assessment is suggested. (original abstract)
2
Content available remote Modelling of Flood Hazard Zone for the Łęg River
100%
W artykule przedstawiono aktualizację mapy zagrożenia powodziowego na 4-kilometrowym pasie terenu wzdłuż rzeki Łęg, znajdującym się poniżej zapory zbiornika wodnego w miejscowości Wilcza Wola, w powiecie kolbuszowskim (województwo podkarpackie). Do sporządzenia mapy strefy zalewowej wykorzystano model hydrologiczny hipotetycznej powodzi powstałej w wyniku katastrofy budowlanej zapory zbiornika w Wilczej Woli. Na podstawie NMT oraz przekrojów o znanych rzędnych wysokości fali powodziowej przy wykorzystaniu modelu hydrologicznego wyznaczono strefę zalewową na badanym odcinku rzeki. Zbadano także wpływ ewentualnej powodzi na mieszkańców badanego obszaru oraz na wybrane obiekty pokrycia terenu. W tym celu wykonano analizy warstw Bazy Danych Topograficznych. (abstrakt oryginalny)
Pojęcie ekologia przemysłowa powstało w celu osiągnięcia rozwoju gospodarczego kompatybilnego z wymaganiami rozwoju środowiskowego. Jej celem jest optymalizacja przemysłu i jego związków ze środowiskiem poprzez poprawę efektywności zużycia materiałów i energii oraz tworzenie strategicznych relacji pomiędzy firmami zarówno lokalnie, jak i na większych obszarach. Celem niniejszej pracy jest opracowanie modelu przy zastosowaniu zasad i narzędzi ekologii przemysłowej w stosunku do obszarów przemysłowych o wysokim ryzyku zlokalizowanemu we wschodniej Sycylii (Syracuse - Melilli - Priolo), aby zilustrować i zainicjować ścieżkę zrównoważonego rozwoju w zakresie analizowanych obszarów dotyczącą wpływów środowiskowych i społeczno-ekonomicznych. W szczególności, niniejsza praca obejmuje początkowe mapowanie najważniejszych dochodowych działalności dla badanego rejonu, identyfikuje stosowane formy kooperacyjnego zarządzania głównymi problemami środowiskowymi, analizowanymi przez ocenę strumieni materiałów i wejść energii i produkcji w każdym procesie produkcyjnym. Model ten może stanowić pierwsze podejście do symbiozy przemysłowej odniesionej do dużych obszarów, gdzie możliwe jest wprowadzanie efektywnego kooperatywnego systemu zarządzania różnorodnych drogach, włączając w to wspólne zarządzanie infrastrukturą i usługami, wykorzystanie odpadów jako surowców, systemów oczyszczania ścieków przemysłowych etc. W tym celu początkowo zidentyfikowano najważniejsze produkcyjne procesy i firmy, z punktu widzenia zarówno rentowności, jak i środowiskowego punktu widzenia. Następnie zidentyfikowano wszystkich uczestników, których dotyczy zastosowany model i zasugerowano możliwe drogi kooperacji, dążenie w ewolucji wspomnianych powyższej celów. Model tutaj proponowany w odniesieniu do obszarów krytycznych z punktu widzenia wpływów środowiskowych może zostać również zastosowany do innych dużych rejonów przemysłowych o różnej charakterystyce produkcji. (abstrakt oryginalny)
W artykule uwzględniono trzy podstawowe parametry turystyczne: liczbę turystycznych obiektów noclegowych, liczbę miejsc noclegowych ogółem oraz liczbę osób korzystających z turystycznych miejsc noclegowych. Analizie poddano 386 gmin i miast zagrożonych ekologicznie, włączając krakowski obszar zagrożenia ekologicznego.
Ochrona gatunkowa zwierząt ma w Polsce długą tradycję. Nie każdy zdaje sobie z tego sprawę, ale pierwsze wzmianki na ten temat pochodzą z XIV wieku, kiedy ochronie podlegały żubry. Obecnie, zwierzęta chronione w Polsce są reprezentowane przez niemal 600 gatunków podlegających ochronie ścisłej. Niektóre z nich to osobniki rzadkie i występujące wyłącznie na określonych obszarach, których większość z nas nigdy nie zobaczy w ich naturalnym środowisku, inne zaś występują dość powszechnie, co nie zmienia faktu, że są gatunkami szczególnie cennymi i zagrożonymi wyginięciem. (abstrakt oryginalny)
Do badań wykorzystano materiał glebowy i roślinny zebrany w 4 gminach zlokalizowanych w województwie katowickim. W 104 punktach pobrano próbki ziarna i słomy jęczmienia jarego oraz z tych samych miejsc z warstwy ornej zostały pobrane próby gleby. W materiale glebowym wykonano podstawowe oznaczenia: skład granulometryczny, odczyn gleby, C-org., pojemność sorpcyjna, zawartość fosforu i cynku. Zawartość fosforu w badanych glebach mieściła się w przedziale 2,2-9,4 mg P •100 g-1 gleby, a cynku 49,57- 208.04 mg • kg-1 s.m.. Stwierdzono, że 30 gleb charakteryzowało się niską i bardzo niską zawartością fosforu. Średnia zawartość fosforu w ziarnie jęczmienia wynosiła 0,40% P (0,33-0,51% P), a w słomie 0,08% P (0,05-0,12% P). W analizowanym jęczmieniu zawartość Zń wynosiła średnio: dla ziarna 76,26 przy wahaniach od 33,33 do 127,27 mg Zn • kg-1 s.m. i słomy 111,79 przy zakresie 32,50-201,50 mg Zn • kg-1 s.m. Stwierdzono ścisłe dodatnie zależności pomiędzy zawartością przyswajalnego fosforu a odczynem gleby, pojemnością sorpcyjną, zawartością frakcji pylastej i zawartością cynku. Zawartość cynku w słomie była ściśle skorelowana z zawartością tego metalu w glebie (r=0,71). (abstrakt oryginalny)
W związku z istotną rolą jaką odgrywa stan środowiska naturalnego w turystyce celowe jest rozpoznanie wielkości ruchu turystycznego przypadającego na obszary o silnie zdegradowanym środowisku. W Polsce są to tak zwane obszary zagrożenia ekologicznego. W dotychczasowej literaturze przedmiotu tylko jedna publikacja nawiązuje do tego zagadnienia. W rządowych programach rozwoju turystyki dostrzega się rolę jakości zasobów przyrodniczych w procesie formowania produktu turystycznego. Jednakże, plany rozwojowe uwzględniają tylko obszary przyrodniczo cenne, a w ich ramach szczególny nacisk położony jest na tereny prawnie chronione. Problemem niedocenionym i niedostrzeganym do tej pory jest ruch turystyczny odbywający się w regionach przekształconych krajobrazowo i biotycznie, gdzie procesy antropogenne na ogół doprowadziły do zaniku naturalnych siedlisk i biocenoz. (fragment tekstu)
Przedstawiono wyniki badania wpływu intensywności organizacji produkcji na wielkość emisji nadwyżek azotu z działalności rolniczej do środowiska. Badania wykonano na podstawie danych z 43 gospodarstw, włączonych do strefy OSN ("obszarów szczególnie narażonych"), w gminie Pogorzela, w powiecie gostyńskim, województwie wielkopolskim. Materiał do analiz zaczerpnięto z kart dokumentacyjnych pól, rocznych planów nawożenia oraz rocznych bilansów nawożenia w gospodarstwach, wykonanych metodą "na powierzchni pola". Średnie saldo N z badanych gospodarstw wynosiło 53,6 kg/ha, a wykorzystanie azotu 76,5%. Wielkość salda azotu zależała głównie od intensywności organizacji produkcji zwierzęcej. Najwięcej N do środowiska emitowały gospodarstwa typu mlecznego, a najmniej typu produkcji roślinnej. Saldo N zależało silnie od łącznego nawożenia nawozami mineralnymi i naturalnymi. Niekorzystna dla ochrony środowiska jest duża koncentracja produkcji zwierzęcej w części gospodarstw, przekraczająca zalecaną obsadę 1.5 DJP/ha UR. (abstrakt oryginalny)
Ryzyko środowiskowe występuje w każdej sferze środowiska człowieka i w każdym miejscu działalności ludzkiej. Jednym z takich miejsc jest środowisko kampusu uniwersyteckiego, w którym mieszkają i wykonują swoje codzienne czynności studenci. Wstępna obserwacja środowisk kampusów w Nigerii wykazała, że występują w nich zagrożenia środowiskowe i powiązane z nimi ryzyka, natomiast bark jest badań na ten temat. Niniejszy artykuł ma na celu zbadania świadomości studentów co do zagrożeń i ryzyk środowiskowych w publicznych instytucji edukacyjnych trzeciego stopnia w Stanie Oyo w Nigerii. Przeprowadzono badania kwestionariuszowe wśród 367 studentów wybranych za pomocą technik doboru próby badawczej. Analiza opisowa została wykorzystana do obliczeń średniego Indeksu Świadomości Zagrożenia (ang.: Hazard Awareness Indexes (HAIs)) oraz średniego Indeksu Intensywności Ryzyka (ang.: Risk Severity Indexes (RSIs)) dla instytucji. Wyniki wykazały, że studenci są świadomi zagrożeń środowiskowych i powagi związanych z nimi ryzyk w instytucjach, zarówno w akademikach, jak i na terenach akademickich. Jednak poziom świadomości był wyższy w odniesieniu do niektórych instytucji. W artykule zaprezentowano rekomendacje, zgodnie z którymi władze uczelni powinny stworzyć programy uświadamiające oraz wdrożyć polityki na rzecz podniesienia świadomości studentów co do zagrożeń i ryzyk środowiskowych w instytucjach. (abstrakt oryginalny)
Wzrost cen i stabilny rynek zbytu produktów rolnych, spowodował stosowania coraz wyższych dawek nawozów mineralnych, w tym azotowych. Głównym źródłem azotu, poza wspomnianymi nawozami mineralnymi, są odchody zwierzęce w postaci obornika, gnojówki i gnojowicy. Dyrektywa Rady 91/676/EWG zwana Dyrektywą Azotanową, dotycząca ochrony wód przed zanieczyszczeniem azotanami pochodzenia rolniczego wskazuje, że nadmierne stosowanie tego pierwiastka stanowi poważne ryzyko dla środowiska naturalnego. Obszary, gdzie zjawisko to występuje w największej koncentracji nazwano obszarami szczególnie narażonymi (OSN). Podstawowym celem artykułu jest analiza specyfiki nowego działania związanego z inwestycjami w gospodarstwach położonych na OSN, na tle rozwiązań prawnych UE. (abstrakt oryginalny)
Przełom lat 80. i 90. był w Polsce czasem szczególnym dla środowiska przyrodniczego. Zbiegły się wtedy dwa przełomowe wydarzenia, które zapoczątkowały nowy rozdział w historii ochrony środowiska w naszym kraju. Z jednej strony była to wewnętrzna transformacja systemowa, obejmująca swym zasięgiem wszelkie dziedziny życia społeczno--gospodarczego i przynosząca demokrację i wolny rynek. Z drugiej zaś ukształtowanie się w świecie nowej idei rozwoju cywilizacyjnego, opartego na założeniu poprawy jakości życia ludzi w zgodzie i harmonii z przyrodą. Zmiany w systemie ochrony i kształtowania środowiska Polski, które nastąpiły po 1989 roku, uwzględniały konsekwencje wywołane oboma wydarzeniami. Szczególnie interesujące wydaje się więc sprawdzenie, jak te nowe rozwiązania funkcjonowały w nowej rzeczywistości młodej polskiej demokracji i jakie przyniosły efekty. Niniejszy artykuł przedstawia zmiany jakości komponentów środowiska, jakie nastąpiły w okresie 1982-2000 na obszarach ekologicznego zagrożenia w Polsce. Posługując się opracowaniem Andrzeja Kassenberga i Czesławy Rolewicz z 1985 roku, w którym wyznaczono 27 obszarów tego typu, i wykorzystując metodologię zastosowaną w wspomnianym opracowaniu, zweryfikowano sytuację tych terenów w roku 2000. (abstrakt oryginalny)
Autorka scharkateryzowała trzy obszary transgraniczne, sczególnie cenne ekologicznie a jednocześnie szczególnie zagrożone i już w dużym stopniu zanieczyszczone: Bieszczady, Obszar Nadbużańsko-Poleski i Roztocze, a także teren jaworowskiej kopalni i zakładów jej towarzyszących, gdzie nastąpiło naruszenie stosunków wodnych.
Celem niniejszej pracy jest próba dokonania oceny funkcjonowania przemysłu tego województwa z punktu widzenia wymagań ekologicznych, warunkujących powodzenie restrukturyzacji regionu. (fragment tekstu)
Na przykładzie województwa katowickiego przedstawiono niektóre warunki, od których zależy utrzymanie odpowiedniej aktywności regionów górniczych w stopniu gwarantującym prawidłowe funkcjonowanie gospodarki krajowej.
Praca niniejsza dotyczy zagrożenia życia na obszarze województwa katowickiego, które uważa się za obszar klęski ekologicznej. Przez zagrożenie życia rozumiem taki układ czynników umieralności, które, poprzez swoje oddziaływanie, mogą zagrozić życiu człowieka mieszkającemu na określonym terytorium, czyli doprowadzić go do stanu katastrofy, jakim jest w tym przypadku śmierć. Od wielu już lat Polska zajmuje w Europie jedno z ostatnich miejsc, jeśli chodzi o hierarchię zestandaryzowanych współczynników umieralności ludności od najniższego poczynając. Oznacza to, że działają w naszym kraju swoiste czynniki śmiercionośne, powodujące nadumieralność Polaków w porównaniu z innymi mieszkańcami Europy. Ten syndrom wymaga prowadzenia różnorakich badań, które wyjaśniłyby nie tylko przyczyny jego powstania, lecz także pokazały sposoby jego przezwyciężenia. Umieralność ludności województwa katowickiego jest jedną z największych w Polsce. Poznanie zatem tego procesu, a przede wszystkim jego odrębności w porównaniu z całym krajem, jest jednym z celów badawczych tej pracy. Przedstawione tu jednak zagadnienia mają charakter uniwersalny i mogą być adoptowane także do innych regionów kraju (województw), jeśli tylko zajdzie tam potrzeba prowadzenia podobnych czy analogicznych badań, o jakich traktuje ta praca. (fragment tekstu)
W artykule przedstawiono wyniki badań przeprowadzonych w latach 1998-2000 w gospodarstwach indywidualnych położonych na terenie byłego województwa legnickiego należącego do rejonu zagrożonego ekologicznie. Badania dotyczyły struktury zasiewów i nakładów produkcyjnych ponoszonych na produkcję roślinną związanych z zabiegami chemizacyjnymi (ochroną roślin, nawożeniem mineralnym).
Autorzy poruszają zagadnienie doboru kryteriów wydzielania obszarów ekologicznego zagrożenia. Omawiają trudności w zastosowaniu tych kryteriów. Przedstawiają opierając się na dostępnych danych, prognozach gospodarczych i innych przesłankach możliwą sytuację ekologiczną w początkach XXI wieku.
Przedmiotem artykułu jest skuteczna ochrona środowiska w aspekcie zachodzących w Polsce przekształceń systemowych w gospodarce. Autorka omówiła politykę ekologiczą Polski w świetle wymogów Unii Europejskiej, rolę regionalnej polityki ekologicznej w kształtowaniu zasad ekorozwoju i na tym tle regionalne uwarunkowania stanu środowiska na przykładzie Makroregionu Południowo-Wschodniego.
Przedstawiono wspólny polsko-czeski program "Silesia", wspomagany przez organizacje amerykańskie, którego celem jest oszacowanie wpływu zanieczyszczenia środowiska na zdrowie mieszkańców regionów przygranicznych Polski i Czech (obszar Katowicko-ostrawski), a także ocena skutków ekologicznych i ekonomicznych tego stanu i stworzenie warunków dla realizacji zasad rozowoju tego regionu.
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.