Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 24

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Asian crisis
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
W latach 80-tych w wyniku kryzysu gospodarczego w Ameryce Łacińskiej zapoczątkowano przebudowę systemu gospodarczego, polegającą przede wszystkim na ograniczeniu ekonomicznej roli państwa i liberalizacji kontaktów z zagranicą. W latach 1990-1997 postępy gospodarcze w regionie były dobre, mimo to zarysowały się pewne zagrożenia dla konsolidacji reform gospodarczych takie jak: podatność na wahania koniunkturalne pochodzące z rynku światowego, pogarszanie sytuacji na rynku pracy, powiększenie dysproporcji w podziale dochodów, spadek zaufania do instytucji państwa, partii politycznych etc. Kryzys azjatycki zaostrzył - poprzez kryzys a co najmniej recesję gospodarczą w większości krajów regionu - występowanie owych zagrożeń dla kontynuacji reform w Ameryce Łacińskiej. Podobne zagrożenia występują w transformowanych systemach Środkowoeuropejskich.
2
Content available remote Korea Południowa - doświadczenia dwóch kryzysów finansowych
100%
Celem artykułu jest z jednej strony ukazanie warunków, które doprowadziły do kryzysu finansowego w 1997 r., a z drugiej próba odpowiedzi na pytanie, czy podobne czynniki wystąpiły w wypadku kryzysu 2008 r. i - bardziej szczegółowo - jakie były ich następstwa (zwłaszcza w sektorze bankowym i na rynku finansowym). Na tym tle konieczne jest również dokonanie krótkiej charakterystyki najważniejszych działań podejmowanych przez władze koreańskie po kryzysie azjatyckim. Należy podkreślić, że omawiany problem jest bardzo złożony, dlatego zasygnalizowane zostaną jedynie wybrane problemy. Pokazanie szczegółowo skutków analizowanych kryzysów dla sfery realnej czy działań władz koreańskich w warunkach kryzysu 2008-2009 przekracza ramy niniejszego opracowania. (fragment tekstu)
Celem artykułu jest przedstawienie ASEAN jako dynamicznie rozwijającego się ugrupowania integracyjnego. Punktem zwrotnym w jego historii był kryzys azjatycki 1997-1998. Po nim nastąpiła istotna zmiana w podejściu do współpracy regionalnej - zwrot ku nowemu regionalizmowi azjatyckiemu. Opiera się on głównie na systemie bilateralnych i multilateralnych powiązań handlowych oraz na realizacji przyjętej strategii działania przy wykorzystaniu indywidualnie dopasowanych procedur. Najważniejszym obecnie celem ASEAN jest stworzenie do 2015 r. Wspólnoty opartej na trzech filarach: ekonomicznym, politycznym i bezpieczeństwa oraz społeczno-kulturowym. Biorąc pod uwagę stopień realizacji przyjętych założeń, można przypuszczać, że projekt zakończy się powodzeniem. Tym samym członkowie Stowarzyszenia już rozpoczęli rozważania nad kierunkiem współpracy po 2015 r. Ich rzeczywistym wymiarem jest Plan Współpracy na lata 2015-2022, zakładający wdrożenie wizji "Wspólnoty ASEAN w Globalnej Wspólnocie Narodów".(abstrakt oryginalny)
Na dziesięć krajów tworzących ugrupowanie ASEAN przypada około 5% światowego PKB i 8% światowej populacji. W latach 80. i 90. kraje Azji Południowo-Wschodniej postrzegane były jako region "cudu gospodarczego". Kryzys azjatycki zatrzymał dynamiczny rozwój tych gospodarek na chwilę, by w krótkim czasie ponownie wróciły na ścieżkę wzrostu, jednak dzisiaj dynamizm ASEAN został przyćmiony szybkim rozwojem gospodarek Chin i Indii. Artykuł, oparty w dużej części na Global Competitiveness Report publikowanym przez WEF, pokazuje pozytywne i negatywne czynniki wpływające na międzynarodową konkurencyjność gospodarek regionu. Analiza tych czynników pokazuje, że każdy z tych krajów musi wypracować własną, "skrojoną na miarę", dostosowaną do indywidualnych warunków w każdym z tych krajów strategię konkurencyjności.(orginal abstract)
Natężenie występowania kryzysów finansowych, jakie możemy obserwować od połowy lat dziewięćdziesiątych, łączone jest z dynamicznymi przemianami rynków finansowych związanych ze zjawiskami globalizacji, deregulacji czy liberalizacji finansowej. Zaburzenia na rynkach finansowych, jakie miały miejsce w przeszłości, pokazały, że skutki wybuchu kryzysu wykraczają daleko poza kraj, w którym kryzys wystąpił, przyczyniając się do występowania kryzysów o charakterze regionalnym (np. kryzys w krajach Ameryki Łacińskiej czy kryzys azjatycki)1. Obecnie występujący kryzys finansowy, zapoczątkowany zaburzeniem na rynku kredytów subprime w Stanach Zjednoczonych, pokazał jednak, że skutki kryzysu mogą przenikać jeszcze dalej, obejmując swym zasięgiem praktycznie całą gospodarkę światową. Celem artykułu jest identyfikacja przyczyn wybuchu kryzysu na rynku kredytów o obniżonej jakości w Stanach Zjednoczonych, który rozprzestrzeniając się na inne kraje stał się kryzysem o charakterze globalnym, powodując dotkliwe skutki dla całej gospodarki światowej. (fragment tekstu)
W literaturze ekonomicznej bardzo często dokonuje się dogłębnych analiz przyczyn kryzysów walutowych, wyodrębniając nawet kolejne ich generacje. Znacznie rzadziej dokonuje się analiz przyczyn kryzysów bankowych, choć i takie prace ukazują się coraz częściej. Natomiast bardzo rzadkie są opracowania, dotyczące obu aspektów kryzysów finansowych łącznie. Dopiero ostatnie lata przyniosły znaczącą zmianę. Poniższy tekst jest próbą pokazania wpływu lokalnych systemów finansowych na powstanie kryzysu azjatyckiego roku 1997. (abstrakt oryginalny)
7
Content available remote Towards Institutional Crisis Theory
84%
Celem artykułu jest dokonanie analizy zjawiska kryzysu jednocześnie w perspektywie politologicznej i ekonomicznej. Autor skupia się na czterech aspektach: (1) wyzwaniach kryzysu dla rozwoju, (2) strukturalnych aspektach kryzysu, (3) zarządzaniu sytuacją kryzysową, (4) wyzwaniu dla legitymacji politycznej w czasie kryzysu, zwłaszcza w odniesieniu do stosowania środków antykryzysowych. Studiami przypadku w badaniu są kryzys strefy euro oraz azjatycki kryzys finansowy z lat 1997-1998. (abstrakt oryginalny)
Artykuł jest kontynuacją opracowania, poświęconego kryzysowi bankowemu w Tajlandii. Część wcześniejsza była poświęcona genezie kryzysu bankowego w Tajlandii, który dał początek tzw. kryzysowi azjatyckiemu. Przeanalizowano tam sytuację gospodarczą Tajlandii (w podziale na sytuację makroekonomiczną i kondycję sektora bankowego) oraz zdiagnozowano czynniki, które miały największy wpływ na pojawienie się kryzysu. Ta część artykułu dotyczyła już samego przebiegu kryzysu i zastosowanych działań interwencyjnych podjętych w celu jego przezwyciężenia.
W ostatnich dekadach XX w. w poszczególnych krajach Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej odnotowano bezprecedensową intensyfikację procesów wzrostu i rozwoju gospodarczego. Istotne znaczenie dla dynamiki procesów rozwojowych w regionie odegrały rynki finansowe, stając się jednocześnie źródłem ich porażki i prowadząc do destabilizacji, czego egzemplifikacją stało się załamanie gospodarcze i kryzys azjatycki lat 1997-1998. Znaczący udział w rozwiązaniu zaistniałego kryzysu finansowego, a następnie gospodarczego, miały organizacje międzynarodowe o charakterze regionalnym i globalnym. Ich rola w rozwiązywaniu problemów krajów rozwijających w odniesieniu do funkcjonowania rynków finansowych w Azji Południowo-Wschodniej oraz ocena ich działalności w kontekście wyzwań, przed którymi kraje regionu stoją współcześnie, jest przedmiotem rozważań podjętych w artykule. (abstrakt oryginalny)
W niniejszym artykule podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, czy oceny ratingowe stanowią punkt odniesienia dla inwestorów dokonujących bezpośrednich inwestycji zagranicznych w sytuacji wystąpienia kryzysu finansowego. W badaniach odniesiono się do kryzysu azjatyckiego z końca XX w., weryfikując powiązanie oceny ratingowej z udziałem bezpośrednich inwestycji zagranicznych w PKB przed i po kryzysie. Artykuł składa się z wstępu, trzech części zasadniczych oraz zakończenia. We wstępie zaprezentowano cel główny niniejszego artykułu oraz główną hipotezę badawcza. W pierwszej z części zasadniczych dokonano przeglądu literatury poświęconej relacjom występującym pomiędzy bezpośrednimi inwestycjami zagranicznymi oraz ocenami ratingowymi. W drugiej części zasadniczej zaprezentowano podstawy metodologii nadawania ocen ratingowych trzech najważniejszych agencji ratingowych na Świecie - Moody's, S&P oraz Fitch. Trzecia część zasadnicza zawiera wyniki badań nad weryfikacją związku pomiędzy oceną ratingową oraz bezpośrednimi inwestycjami zagranicznymi. W zakończeniu autorzy opracowania ustosunkowali się do głównego celu oraz hipotezy badawczej, a także wskazali asumpty do dalszych badań. Przeprowadzone badania, z wykorzystaniem jednoczynnikowej analizy ANOVA i komplementarnej dla niej metody Tukeya, pozwoliły na pełną realizację celu głównego niniejszego artykułu. Wyniki potwierdzają hipotezę główną, stanowiącą, że po kryzysie azjatyckim kraje o wysokiej ocenie ratingowej charakteryzowały się relatywnie większymi napływami bezpośrednich inwestycji zagranicznych. (abstrakt oryginalny)
Kryzysy finansowe, które pojawiły się w wielu państwach na świecie pod koniec lat dziewięćdziesiątych, w tym i Argentynie oraz regionie Azji Południowo-Wschodniej, miały różnorodne i często specyficzne dla danego kraju przyczyny. Można jednak wskazać na podobne uwarunkowania, które doprowadziły do powstania kryzysów finansowych w tych państwach. Lata dziewięćdziesiąte były okresem dalszego umiędzynaradawiania krajowych systemów finansowych, oznaczającego wzrost oddziaływania zagranicznych inwestorów i pośredników finansowych, zagranicznych aktywów oraz rynków finansowych. Wzrost stopnia współzależności rynków finansowych oraz zmiany w otoczeniu instytucji finansowych powodują pojawienie się nowych rodzajów ryzyk oraz wzrost zagrożenia ryzykami tradycyjnymi. Wszystko to istotnie zmienia warunki działania inwestorów w skali globalnej. Postępująca liberalizacja przepływów kapitałowych, internacjonalizacja usług finansowych, jak również rozwój nowych instrumentów finansowych czy zjawisko tzw. sekurytyzacji sprawiają, iż wzrasta niepewność na rynkach finansowych, a międzynarodowy system finansowy staje się bardziej wrażliwy na kryzysy. (fragment tekstu)
We współczesnej gospodarce światowej charakterystyczne jest szybkie przenoszenie zjawisk kryzysowych. W artykule omówiono kryzys finansowy w Azji (obejmujący kraje nowouprzemysłowione i Japonię) oraz jego skutki dla handlu światowego. Przedstawiono także kryzys gospodarczy w Rosji, oraz zaprezentowano płynące z niego wnioski i przestrogi dla Polski.
W artykule postawiono hipotezę, zgodnie z którą obserwowana w krajach azjatyckich akumulacja rezerw dewizowych jest przejawem strategii zabezpieczenia się przed kryzysem finansowym w drodze utrzymywania niedoszacowanej waluty (a więc takiej, która nie jest podatna na atak spekulacyjny). Analizując tę hipotezę autor twierdzi, że: (1) kryzys azjatycki w istotny sposób przyczynił się do zmiany wzorca akumulacji rezerw w krajach Azji (natomiast w przypadku krajów latynoamerykańskich i środkowoeuropejskich efekt był statystycznie nieistotny); (2) waluty azjatyckie pozostawały faktycznie przywiązane do dolara amerykańskiego (stały kurs walutowy) zarówno przed, jak i po kryzysie; (3) niedopasowanie kursu walutowego w Azji zmieniło się in minus w następstwie kryzysu, czego efektem było pojawienie się lub znacznie częściej pogłębienie się niedoszacowania danej waluty.
Artykuł przedstawia nowe azjatyckie tygrysy, a więc stowarzyszenie krajów ASEAN. Państwa te są godne szczególnego zainteresowania z uwagi na takie aspekty, jak: charakterystyka regionu, rola globalizacji w jego rozwoju, kryzys azjatycki 1997-1998 oraz światowy 2007-2009, handel międzynarodowy czy w końcu perspektywy rozwoju ASEAN na najbliższe lata. (abstrakt oryginalny)
Kryzys bankowy jaki wybuch w 1997 r. w krajach azjatyckich był bardzo poważnym zjawiskiem niosącym za sobą dalekosiężne skutki. Opracowanie omawia metody oraz działania mające na celu przywrócenie płynności banków i zaufania do systemu bankowego.
Artykuł omawia istotę kryzysu w systemie bankowym krajów azjatyckich oraz jego przyczyny i skutki. Przedstawia kierunki reform sektora bankowego w tym rejonie.
Autorzy artykułu starają się odpowiedzieć na pytanie, czy istniejące pojęcia kryzysów bankowych i walutowych można wykorzystać szukając przyczyn globalnego kryzysu finansowego. W tym celu autorzy zbadali, czy i w jakim stopniu obecny kryzys jest podobny do kryzysu bankowego i walutowego, który wybuchł w krajach Azji Południowo-Wschodniej w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Realizacja tak sformułowanego celu badawczego pozwoliła stwierdzić, że mimo ciągłego wzrostu przepływów kapitału na świecie, rozwoju technik konstrukcji instrumentów finansowych oraz instytucjonalnych form instytucji finansowych, główne przyczyny wybuchu kryzysów pozostają niezmienione. Należą do nich słabnące fundamenty gospodarcze oraz niedoskonałości strukturalne wyrażające się w nieprzejrzystości produktów finansowych oraz rynków finansowych. (abstrakt oryginalny)
Szerokie spektrum czynników przemawia przeciwko postępowi regionalizmu w Azji Wschodniej. Przede wszystkim jest to prawdopodobnie najsilniej zróżnicowany region świata, tak ze względu na asymetrię poziomu rozwoju gospodarczego, jak i mieszankę systemów politycznych, tradycji społeczno-religijnych i ogólną specyfikę. Co więcej, region pełen jest historycznych animozji pomiędzy rywalizującymi narodami, w szczególności terytoriami o ugruntowanej i względnie nowej państwowości, niejednokrotnie czerpiącymi z idei nacjonalizmu. Azja Wschodnia zmuszona jest tym samym mierzyć się z szerokim spektrum wyzwań w procesie budowy wspólnoty regionalnej. Wbrew powyższym przeszkodom Azja Wschodnia jako podmiot regionalny wydaje się notować postępy w obszarze integracji i spójności. Powyższego dowodzą rosnąca skala regionalnej wymiany gospodarczej (handel, inwestycje, przepływy finansowe), aktywność biznesu międzynarodowego, transgraniczne powiązania infrastrukturalne, współpraca i koordynacja polityki międzynarodowej (włączając rozwój organizacji regionalnych), ruchy społeczne, rozwój kultury popularnej, rozmaite procesy socjalizacji w gronie społeczeństw wschodnioazjatyckich. Ostatnimi czasy nasiliły się wewnątrzregionalne kontakty państw Azji Wschodniej, co stanowi pochodną rozwoju sieci przemysłowych, transportowych i technologii komunikacyjnych, turystyki, migracji, mediów masowych. (fragment tekstu)
Spośród pozostałych sektorów przemysłu lekkiego sytuacja "odzieżówki" jest stosunkowo korzystna. Świadczy o tym dobra rentowność i wysoki udział eksportu w produkcji sprzedanej. Eksport ten jednak jest zdominowany przez polskie dostawy odzieży szytej na zlecenie zagranicznych firm i obecnie jego udział w produkcji sprzedanej przemysłu nie zwiększa się. Przyczyną tego jest kryzys azjatycki i rosyjski. Rośnie natomiast sukcesywnie import, zwłaszcza z Dalekiego Wschodu, stanowiący zagrożenie dla całego przemysłu tekstylnego.
W niniejszym rozdziale przeprowadzono analizę badawczą wyjaśnioną przez pryzmat metodologicznych ujęć wpływu przyczynowego utożsamianego w literaturze z efektem zarażenia ryzykiem między zmiennością na wschodzących rynkach akcji - głównie azjatyckich rynkach akcji - a szokami cenowymi złota (na rynkach złota). Bazą badawczą jest zwykle w takich przypadkach odpowiedni model autoregresji wektorowej oparty na teście przyczynowości Grangera (VAR) i dynamicznych modelach Copula. Definicje tych dwóch terminów "zarażenie" i "związek przyczynowy" oraz ich różnicę wyjaśniono w pracach Gulzar i in. [2019] oraz Xu i Gao [2019]. Z badań empirycznych odnoszących się do ostatniego kryzysu finansowego rozpoznanego aż do późnych lat drugiego dziesięciolecia XXI w., które zaczerpnięto z literatury, wynika, że w niektórych z tych okresów istniała przyczyna zmienności obejmująca większość azjatyckich rynków akcji wschodzących przekładająca się na rynek złota. Wynika z nich również, że korelacja niektórych par indeksów, co odnosi się do danych z giełd państw azjatyckich, jest stosunkowo silniejsza podczas kryzysu finansowego w porównaniu z normalnymi okresami. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.