Z punktu widzenia problematyki opracowania najistotniejsze wydaje się zwrócenie uwagi na pojęcie tzw. kultury narodowej. Według E.B. Tylora, kultura narodowa to złożona całość obejmująca takie elementy, jak: wiedza, wiara, sztuka, morale, prawo, a także zwyczaje oraz inne zdolności i nawyki nabyte przez człowieka jako członka społeczeństwa. Na uwagę zasługuje także bardzo popularne traktowanie kultury narodowej jako góry lodowej. W tej koncepcji elementy pozostające ponad powierzchnią to tzw. elementy podstawowe, do których należą m.in. stroje, muzyka, architektura, kuchnia, maniery, język, zachowania. Tworzą one tzw. kulturę powierzchniową. Do elementów tzw. kultury głębinowej należą natomiast obyczaje, symbolika, religia, znaczenie gestów i kolorów, stosunek do czasu, emocjonalność, język ciała, porządkowanie czasu. Są to te elementy kultury narodowej, które trudno zauważyć podczas pierwszego kontaktu, jednak mają one tego modelu i wpływ tzw. azjatyckich wartości na rozwój gospodarczy regionu. U progu drugiej dekady XXI w. to jednak Chiny są największym światowym eksporterem i drugim światowym importerem towarów, a także czwartym światowym eksportem usług handlowych i trzecim ich importerem, a Japonia, Hongkong i Korea Południowa także znajdują się w czołówce uczestników światowego handlu. Wśród 10 krajów o największych rezerwach walutowych 7 to kraje Azji (Chiny, Japonia, Tajwan, Indie, Korea Południowa, Hongkong, Singapur)20. W 2010 r. Chiny były drugim po USA celem lokat inwestycyjnych w formie ZIB, a kolejne kraje Azji znalazły się wśród 20 najatrakcyjniejszych podmiotów ich lokalizacji (Hongkong, Singapur, Indie, Indonezja). Chiny, Hongkong, Japonia, Korea Południowa, Singapur i Indie znalazły się na liście 20 największych źródeł pochodzenia kapitału. (fragment tekstu)
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.