Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 82

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 5 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Banking union
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 5 next fast forward last
1
Content available remote Poland and the European Banking Union: to join or to wait?
100%
The aim of the article is to analyze the opportunities and risks for Poland related to the banking union. Opting in would allow Poland to strengthen integration with the European Union. Its participation in the SSM as a host country could translate into enhancing the positive image of the Polish banking market for foreign investors. Considered as a response to the global financial crisis and a mechanism to tighten the integration of the euro area, the banking union is still an incomplete project that does not include all EU Member States. Its third pillar, i.e. the Single Deposit Guarantee Scheme (SDGS), is yet to start operating. Therefore, in the case of Poland, the so-called close cooperation should be preceded by a balance of benefits and costs.(original abstract)
2
Content available remote System gwarantowania depozytów w Unii Europejskiej
100%
Motywacja: W literaturze przedmiotu można odnaleźć wiele informacji na temat unii bankowej. Brakuje jednak wskazania na cechy europejskiego systemu gwarantowania depozytów z uwzględnieniem zmian po 2017 r. Cel: Celem artykułu jest ukazanie problematyki systemu gwarantowania depozytów w Unii Europejskiej uwzględniając systemy gwarantowania depozytów w państwach członkowskich. Opisano jego założenia, etapy wprowadzenia. Omówiono także nową reformę, która była spowodowana brakiem terminowości realizacji pierwotnych założeń poszczególnych etapów oraz jej zmiany. Zawarto również podstawowe informacje o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (BFG). Materiały i metody: Wykorzystano krytyczną analizę literatury przedmiotu przy niewielkim wsparciu analizą statystyczną. Materiał empiryczny stanowią dane BFG oraz dane zamieszczone w publikacjach. Wyniki: Europejski system gwarantowania depozytów wydaje się być koniecznym w celu budowy pełnej unii bankowej i doprowadzenia do zwiększenia integracji państw strefy euro. Utworzenie europejskiego systemu gwarantowania depozytów wzmocni ochronę deponentów, ponieważ odtąd odpowiedzialność zostanie przeniesiona na poziom europejski. (abstrakt oryginalny)
Ostatni światowy kryzys finansowy pokazał, że nadzór mikroostrożnościowy na rynkach finansowych jest niewystarczający, dlatego Unia Europejska podjęła działania w celu utworzenia nadzoru makroostrożnościowego (ang. macroprutential), którego celem ma być zapewnienie stabilności systemu finansowego. Zaproponowano zmiany w regulacjach ostrożnościowych, a także w organizacji samego nadzoru. Główne zmiany w regulacjach makroostrożnościowych są zawarte w pakiecie CRDIV/CRR wprowadzającym do prawa Unii Europejskiej zmiany zaproponowane w ramach Bazylei III, przyjęte przez Komitet Bazylejski ds. Nadzoru Bankowego. Nowym organem sprawującym nadzór makroostrożnościowy nad systemem finansowym w Unii Europejskiej jest Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego (ERRS; ang. European Systemic Risk Board). Działalność Rady polega na monitorowaniu, ocenie i przeciwdziałaniu występowania ryzyk systemowych wynikających z sytuacji makroekonomicznej oraz z uwarunkowań w ramach całego systemu finansowego UE. Unia Europejska powołała również tzw. unię bankową obejmującą 17 krajów członkowskich należących do strefy euro, jako nowy, dodatkowy nadzór bankowy. Umiejscowiony w strukturze Europejskiego Banku Centralnego (EBC) ma ona zajmować się zagadnieniami nadzoru makroostrożnosciowego i mikroostrożnościowego nad bankami ze strefy euro. Działania unii bankowej mają zapewnić stabilność finansową w krajach strefy euro. W Polsce zaś podjęto działania zmierzające do powołania Rady ds. Ryzyka Systemowego, jako organu odpowiedzialnego za nadzór makroostrożnościowy nad systemem finansowym(abstrakt oryginalny)
W odpowiedzi na zjawiska kryzysowe, które wystąpiły w ostatnich latach w Unii Europejskiej, wprowadzane są w tym ugrupowaniu reformy przekształcające dotychczasowe ramy zarządzania gospodarczego. Jednym z filarów nowego ładu jest Europejska unia bankowa. W artykule omówione zostały główne elementy tego projektu oraz jego znaczenie dla Polski. W szczególności podjęto próbę odpowiedzi na pytanie o spójność i możliwe skutki istnienia w UE dwóch ścieżek integracji, tj. w ramach unii bankowej i w ramach rynku wewnętrznego. (abstrakt oryginalny)
Niedawny kryzys zadłużeniowy w Europie przełożył się na rosnące znaczenie Europejskiego Banku Centralnego (EBC). W celu stabilizacji rynków i inflacji bank ten był zmuszony podejmować działania wykraczające daleko poza jego tradycyjne kompetencje. EBC zaczął pełnić nową funkcję pożyczkodawcy ostatniej instancji, zapewniając bankom i rządom niemal nieograniczoną płynność, a także skupować obligacje rządowe w ramach bezwarunkowych transakcji monetarnych (OMT). Na temat nowej roli EBC toczy się burzliwa debata. W Niemczech miała ona swój finał przed Trybunałem Konstytucyjnym. Artykuł ten przedstawia podstawowe informacje dotyczące pożyczkodawców ostatniej instancji, jak również argumenty EBC i Bundesbanku. Jest kwestią dyskusyjną, czy nowa rola monetarna i - siłą rzeczy - fiskalna EBC mieści się w granicach przyznanych mu kompetencji. Niezależnie od siły perswazji poszczególnych argumentów, stabilizacja strefy euro wymaga podjęcia kroków zmierzających ku wprowadzeniu nowych rozwiązań fiskalnych i unii bankowej. (abstrakt oryginalny)
W wyniku globalnego kryzysu finansowego kraje Unii Europejskiej doznały głębokiej depresji. Okazało się, że system finansowy, a szczególnie europejski sektor bankowy, jest nieodporny na tego rodzaju zdarzenia, głównie wskutek niedoskonałej architektury finansowej. Podjęte działania poszły w kierunku reform strukturalnych i utworzenia unii bankowej. Podczas, gdy reformy strukturalne sektora bankowego objęły wszystkie kraje UE, unia bankowa będzie dotyczyła jedynie krajów strefy euro oraz tych spośród pozostałych krajów UE, które wyrażą wolę uczestniczenia w nowej architekturze finansowej. Stanowić będzie ona dobrą podstawę do podjęcia następnych kroków zacieśniających więzi integracyjne w Europie. (abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest ocena potencjalnego wpływu braku harmonizacji krajowych systemów gwarantowania depozytów na stabilność finansową Unii Europejskiej. Zaprezentowany został przebieg dyskusji na temat ustanowienia Jednolitego Mechanizmu Gwarantowania Depozytów, przyczyny porażki tego projektu oraz rozwiązania zastępczego jakim była harmonizacja krajowych depozytów w ramach Dyrektywy w sprawie systemów gwarantowania depozytów. Ograniczony stopień harmonizacji osiągalny w ramach Dyrektywy w sprawie systemów gwarantowania depozytów jest dyskutowany w kontekście opinii przedstawionych przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego, które wskazują na potencjalne obszary wymagające usprawnień. Różnice w krajowej transpozycji dyrektywy zostały przeanalizowane pod kątem potencjalnych konsekwencji dla stabilności finansowej zwłaszcza sektora bankowego. Poza szczegółowym przeglądem literatury traktującej o stabilności finansowej i systemach gwarantowania depozytów, prześledzone zostały również dane finansowe charakteryzujące największe krajowe systemy gwarantowania depozytów w strefie euro, zwłaszcza w kontekście osiągania docelowego poziomu dostępnych środków finansowych. Wyniki analizy wskazują, iż większość krajowych systemów jest wciąż daleko od celu zgromadzenia 0,8% gwarantowanych środków w postaci dostępnych środków finansowych. Wskazują również, że niektóre z potencjalnie pożądanych z perspektywy stabilności finansowej zmian w zapisach dyrektywy mogą jeszcze bardziej oddalić krajowe systemy od osiągnięcia tego celu w 2024 roku. Autorka wskazuje, że z perspektywy stabilności finansowej Unia Europejska powinna skupić się na ustanowieniu Jednolitego Systemu Gwarantowania Depozytów, który stanowiłby uzupełnienie projektu ustanawiania unii bankowej. Wyniki dostarczają cennych informacji dla toczącej się obecnie dyskusji na temat konieczności dalszej integracji krajowych systemów gwarantowania depozytów w Unii Europejskiej. (abstrakt oryginalny)
8
Content available remote Quo Vadis Banking Union? Discussions Over the Resolution of Banks
75%
Przeniesienie prawa decyzji odnośnie likwidacji banku na poziom międzynarodowy od lat stanowi kość niezgody między państwami członkowskimi Unii Europejskiej. Celem artykułu jest przegląd przebiegu dyskusji na ten temat, przy jednoczesnej próbie oceny, czy osiągnięty konsensus umożliwia realizację celów wyznaczonych dla mechanizmu uporządkowanej likwidacji. Artykuł składa się z pięciu części. Pierwsza przedstawia ideę utworzenia jednolitego nadzoru nad sektorem bankowym oraz kluczowe znaczenie harmonizacji zasad w zakresie uporządkowanej likwidacji banków. Druga część opisuje proces negocjacji na drodze do osiągnięcia konsensusu w sprawie utworzenia Jednolitego Mechanizmu Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji. Następnie opisywany jest ostateczny kształt, jaki nadano temu mechanizmowi w 2014 roku. Czwarta część przedstawia prowadzony obecnie przegląd regulacji odnoszących się do restrukturyzacji i likwidacji banku. Ostatnia część artykułu podsumowuje jego treść, identyfikując równocześnie podstawowe problemy, które muszą zostać rozwiązane, by zapewnić wiarygodność drugiemu filarowi unii bankowej.(abstrakt oryginalny)
Mimo istotnego postępu w zwalczaniu kryzysu w strefie euro sytuacja gospodarcza w krajach PIIGS jest nadal trudna. Stworzenie podstaw trwałego wzrostu gospodarczego wymaga nie tylko działań doraźnych, podejmowanych przez kraje członkowskie strefy euro, ale również długookresowych zmian systemowych na szczeblu wspólnotowym. Opracowanie jest przyczynkiem do dyskusji na temat kierunków reformowania systemu instytucjonalnego Unii Gospodarczej i Walutowej. Jednym z kluczowych problemów w tej dyskusji jest odpowiedź na pytanie: Jak pogodzić suwerenność narodową w zakresie polityki fiskalnej ze wspólnotową odpowiedzialnością za długi poszczególnych państw? Ponieważ całkowita rezygnacja z narodowej suwerenności w tej dziedzinie jest niemożliwa, to przynajmniej powinna zostać istotnie zwiększona odpowiedzialność fiskalna krajów członkowskich i ich prywatnych wierzycieli.(abstrakt oryginalny)
W Unii Europejskiej w szybkim tempie następuje rozwój nadzoru pod postacią wspólnej unii bankowej dla strefy euro. Jest to innowacyjny, skomplikowany i daleko idący projekt reformy mającej na celu zmiany instytucjonalne i regulacyjne. Koncepcja unii bankowej była odpowiedzią na zachowanie banków w okresie globalnego kryzysu finansowego i wedle jej docelowych założeń ma zwiększyć poziom stabilności finansowej w Unii Europejskiej. Celem badań jest określenie pozytywnych i negatywnych wpływów na nadzór finansowy w Polsce przy funkcjonowaniu unii bankowej. Rozważając sens tworzenia unii bankowej, należy także przywołać hipotezę, iż według ekonomistów i politologów jest ona koniecznym uzupełnieniem Unii Gospodarczej i Walutowej. Dodatkowo, istnieje także eskalująca opinia, iż nadzór w postaci unii bankowej wpłynie znacząco na przezwyciężenie kryzysu zadłużenia Unii Europejskiej, o czym świadczy ujednolicenie mechanizmów zapobiegawczych, jak i sankcyjnych wobec instytucji wysokiego ryzyka. Projekt unii bankowej jest bardzo intensywnie dyskutowany, zarówno w krajach strefy euro jak i poza nią. Należy zaznaczyć, iż pomimo, że unia bankowa jest obligatoryjna tylko dla krajów strefy euro, to także w Polsce prowadzona jest dyskusja pomiędzy zwolennikami i przeciwnikami scentralizowanego nadzoru europejskiego. Nie należy również zapominać, iż w porównaniu z krajami strefy euro, polski system finansowy bardzo dobrze przetrwał okres globalnego kryzysu. Artykuł poświęcony przedmiotowej dyskusji jest w pełni uzasadniony, ponieważ powstanie unii bankowej nie jest obojętne dla polskich banków, których znaczący udział faktycznie znajduje się w krajach strefy euro(abstrakt oryginalny)
11
Content available remote The European System of Financial Supervision - Regulatory Impact Assessment
75%
Complexity and uncertainty in the application of the regulations of the European system of financial supervision are due to the fact that its particular elements were implemented over a period of time. First, it was a system of European financial supervision authorities i.e. the European Banking Authority (EBA), the European Insurance and the Occupational Pensions Authority (EIOPA) and the European Securities and Markets Authority (ESMA), whose main objective was to coordinate national actions. Then there were established the European Banking Union, including the Single Supervisory Mechanism (SSM), the Single Resolution Mechanism (SRM), as well as the European Stability Mechanism (ESM), which constitutes also a part of the system of support for endangered banks. Legal interpretation problems are a result of differences in the scope of competences of these entities. For example, there is uncertainty whether the regulations refer to the eurozone or the whole European Union and if they refer to banks only or to other financial institutions as well. An analysis of the SSM, the SRM or the ESM does not always offer a clear answer to questions such as: who, when and using what tools should act; when, for example, the ECB may and should correct the decisions of national supervisors; what is the role of the ESRB, if we take account of the enhanced competences of the ECB in the banking union; if and when banks may question supervisory decisions concerning, for example, establishing a buffer or classifying an institution as SIFI, etc. Similarly, the role of the EBA or the ESM is unclear in the context of the establishment of the banking union, the SSM, the SRM, the ESM and the delegation of power of the ECB and the European Commission to regulatory agencies (Meroni doctrine) or the practice of establishing regulatory agencies outside the bounds of the treaty (Pringle doctrine). Therefore the regulatory landscape in this context requires impact assessment. (original abstract)
System bankowy stanowi niezwykle istotne ogniwo systemu finansowego danego kraju. Taki stan rzeczy powoduje, że sytuacja finansowa banków tworzących dany sektor bankowy ma istotny wpływ na kondycję systemu finansowego danego kraju. Podobna zależność obserwowana jest w przypadku systemu finansowego Unii Europejskiej. Jednakże jeżeli spojrzymy na ten system z punktu widzenia UE, łatwo zauważyć, iż sytuacja jest dużo bardziej skomplikowana. System bankowy UE tworzony jest bowiem przez współdziałanie banków z różnych krajów wchodzących w skład UE. Ponadto jeżeli dołączy-my do tego koszty społeczne wynikające z problemów finansowych banków, które mogą przekładać się na inne przedsiębiorstwa finansowe łatwo wysnuć wniosek, iż zła lub też problematyczna sytuacja finansowa banków tworzących dany system bankowy może stano-wić zagrożenie dla całego systemu finansowego. W UE zagrożenie to wzrasta nawet kilkukrotnie. Jeżeli w sytuację taką zaangażowane będą bowiem transgraniczne instytucje finansowe, zagrożenie dla systemu może być jeszcze trudniejsze do opanowania. Prezento-wany artykuł poświęcony został sytuacji finansowej banków w UE. Do jej oceny w latach 2007-2013 wykorzystano metodę wzorca rozwoju oraz dane finansowe, zgromadzone w bazie Bankscope, dotyczące banków funkcjonujących w UE. Przeprowadzone analizy posłużyły za punkt wyjścia do rozważań na temat zmian i kondycji sektorów bankowych w poszczególnych krajach UE oraz w UE jako całości(abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest analiza pokryzysowego systemu rządzenia w Unii Europejskiej, która pozwoli udzielić odpowiedzi na pytania, jak kształtuje się pokryzysowy system rządzenia oraz jaki jest kierunek prowadzonych działań; innymi słowy, czy mamy do czynienia z budowaniem unii gospodarczej, unii finansowej, unii fiskalnej, czy może również zrębów unii politycznej. W opracowaniu zastosowano analityczno-deskryptywną i systemową metodą badawczą. Z przeprowadzonej analizy wynika, że istotnie mamy do czynienia z kształtowaniem się nowego modelu rządzenia, co więcej, wzmocniony został wymiar gospodarczy Unii, natomiast wymiar polityczny pozostaje zasadniczo bez zmian. (abstrakt oryginalny)
W początkowej części artykułu przeanalizowano przesłanki wprowadzenia nowych rozwiązań w zakresie uporządkowanej likwidacji podmiotów działających na rynku finansowym. Następnie zostały omówione ramy prawno-instytucjonalne procedury resolution i jej umiejscowienie w strukturze unii bankowej. W kolejnej części omówiono zakres podmiotowy restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, przesłanki tej procedury, jej przebieg oraz stosowane instrumenty. W następnej części artykułu podjęto próbę oceny rozwiązań w zakresie resolution zastosowanych w UE. Tezą postawioną w artykule jest stwierdzenie, że procedura ta niesie wiele korzyści (w szczególności sprzyja stabilności systemu finansowego i ochronie finansów publicznych, zapewnia klientom instytucji kredytowych oraz firm inwestycyjnych ciągłość dostępu do świadczonych przez te podmioty usług, jak również charakteryzuje się większą sprawnością w porównaniu do tradycyjnej upadłości), jednak niesie za sobą również pewne ryzyko (szczególnie związane z instrumentem umorzenia lub konwersji długu) oraz kontrowersje (np. ingerencja w prawa akcjonariuszy bądź udziałowców lub wzrost obciążeń dla podmiotów sektora finansowego). (abstrakt oryginalny)
The Banking Union, which formally commenced its operations on 4th November 2014, is an institutional response of the European Union to the financial crisis of 2008-2009. From the institutional economics perspective it has been a breakthrough comparable to the decision on the establishment of economic and monetary union. The aim of the paper is to analyze some institutional change related to the process of integration of banking sector in the euro zone countries within the architecture of the Banking Union. The focus of the analysis is on the fit between existing institutions, to a large extent formal one meaning legal framework to a newly introduced regulations. We employ a descriptive analysis which is frequently used as the method within new institutional economics. Through scrutiny of institutional development we come to the conclusion that the banking union is not well-designed institutional scheme for potential crisis ahead. In particular, we argue about potential weaknesses of the process due to the adjustment of new framework to the existing institutional conditions. The major risks come from complexity of previous institutional settings and replaying them with the new harmonized set of regulation that are accompanied this diversity of informal institutions in different Member States as well as not harmonized set of sanction system. However, we envisage that such changes are necessary in order to avoid externalities caused by complicated and overlapping institutional design of the Banking Union. (original abstract)
16
Content available remote Globalne regulacje bankowe w dobie pokryzysowej
75%
W czasach globalizacji potrzebne jest globalne regulowanie działalności bankowej, a szczególnie dużych banków aktywnych w wielu krajach, których nieostrożna polityka może szybko doprowadzić do wybuchu globalnego kryzysu finansowego. Kryzys lat 2007-2009 dowiódł braku ważnych krajowych i globalnych regulacji bankowych oraz słabości nadzoru bankowego. Celem opracowania jest analiza zmian w zakresie regulacji bankowych na świecie w dobie pokryzysowej. Szczególną uwagę zwrócono na zastosowanie do krajowych systemów bankowych III Umowy Bazylejskiej i na regulacje wprowadzone w strefie euro w związku z tworzoną tam unią bankową. Artykuł powstał w wyniku studiów nad literaturą i aktami prawnymi poświęconymi regulacjom i nadzorowi bankowemu. Przeprowadzona analiza pozwala sformułować wniosek, że dzięki dotychczasowym zmianom zarówno globalny system bankowy, jak i systemy bankowe w poszczególnych krajach unijnych stały się bardziej bezpieczne. (abstrakt oryginalny)
17
Content available remote Polska wobec zagadek Unii Bankowej
75%
(...)zastanawiam się nad faktycznymi powodami powstania unii bankowej i rolą, jaką ostatecznie będzie ona spełniać. Bezpośrednim celem podjętej w 2012 roku decyzji o powołaniu unii bankowej było stworzenie warunków do tego, by koszty ratowania dużych banków mogła ponosić cała strefa euro, a nie tylko kraje macierzyste, które mogą być niezdolne do udźwignięcia takiego ciężaru. Choć postulat pełnej współodpowiedzialności za ratowanie banków w strefie euro jest daleki do osiągnięcia i formalnie może nie zostać nigdy zrealizowany, to już uruchomienie pierwszego filaru unii bankowej istotnie zmniejsza ryzyko, jakie dla poszczególnych krajów członkowskich stanowią ich największe banki. (fragment tekstu)
18
Content available remote Unia bankowa - gdzie jesteśmy?
75%
Dość powszechnie uważa się, że utworzenie unii bankowej zapoczątkowało integrację unijnego rynku bankowego. Jako początek tego procesu wskazuje się czerwiec 2012 roku (Szczyt UE, podczas którego zapadła decyzja na temat tworzenia unii bankowej), 4 listopada 2013 roku (wejście w życie rozporządzenia w sprawie utworzenia unii bankowej), czy wreszcie 4 listopada 2014 roku (początek działalności operacyjnej jednolitego mechanizmu nadzorczego (Single Supervisory Mechanism - SSM)). Jednak integracja unijnego rynku bankowego zaczęła się znacznie wcześniej, a utworzenie unii bankowej należy postrzegać jako końcową fazę tego procesu, a nie początkową. (fragment tekstu)
19
Content available remote Czy polska droga do euro może prowadzić przez unię bankową?
75%
Przedmiotem artykułu jest wskazanie na to, że chociaż jesteśmy państwem członkowskim Unii Europejskiej, nie do końca włączamy się w nurt postępu integracji gospodarczej. Chociaż nadal otwarte jest pytanie o wejście Polski do strefy euro, pomijane lub lekceważone są inicjatywy integracyjne obejmujące całą UE. Hipotezą badawczą jest więc: Polska, przez swoje w wielu kwestiach obojętne stanowisko w różnych obszarach integracji, traci szanse na korzyści z integracji, a wraz z tym tracą polskie gospodarstwa domowe i przedsiębiorstwa i to mimo wielu oddolnych inicjatyw na szczeblu samorządowym czy działań lobbystycznych. Widoczne jest to np. w polskim sektorze bankowym, który mimo wielkiego skoku jakościowego, jaki się w nim dokonał, ma problemy z wyjściem do Europy. (abstrakt oryginalny)
Na rozwój europejskich struktur nadzorczych należy spojrzeć w szerszej perspektywie. Dyskutowana w ostatnich latach unia bankowa jest kolejnym krokiem w kierunku europeizacji nadzoru finansowego. Poprzedziło ją wprowadzenie w 2011 r. Europejskiego Systemu Nadzoru Finansowego z Europejskim Urzędem Nadzoru Bankowego. Ten ostatni jest szczególną agencją regulacyjną w strukturze administracji unijnej. Przy zachowaniu dużej niezależności pełni funkcje koordynacyjne i regulacyjne w procesie harmonizowania norm i praktyk w zakresie nadzoru bankowego. Przedmiotem analizy jest jego rola w ewoluującym europejskim systemie bezpieczeństwa finansowego.(abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 5 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.