Niniejsza praca opisuje koncepcję bezrobocia naturalnego, które jest jednym z najważniejszych współcześnie problemów o różnorodnych uwarunkowaniach i implikacjach ekonomicznych, społecznych oraz politycznych. Autorka analizuje to zjawisko wraz z jego przyczynami oraz odnosi je do gospodarki Polski. W części pierwszej i drugiej pracy przedstawiono ogólne założenia teorii bezrobocia naturalnego i NAIRU. Trzecia część pracy poświęcona jest analizie bezrobocia równowagi w polskiej gospodarce.(abstrakt oryginalny)
Oszacowano stopę bezrobocia równowagi w Polsce, w poszczególnych klasach wielkości miejscowości zamieszkania, a następnie obliczono udział bezrobocia równowagi w bezrobociu rzeczywistym. Uzyskane wyniki zestawiono z obliczonymi wartościami współczynnika aktywności zawodowej, wskaźnika zatrudnienia i stopy bezrobocia. Dzięki temu było możliwe podjęcie próby sformułowania wniosków dotyczących kierunków działań zaradczych, które należy podjąć dla poprawy sytuacji na rynku pracy. Pomimo dominującego w Polsce znaczenia bezrobocia strukturalnego, możliwe jest zwiększenie zatrudnienia w niektórych badanych grupach ludności (mieszkańców wsi i najmniejszych miast), przez pobudzanie popytu na dobra i usługi oraz lokowanie nowych miejsc pracy na obszarach problemowych. (abstrakt oryginalny)
Bezrobocie jest ważną zmienną makroekonomiczną. Decydenci powinni dążyć do utrzymywania bezrobocia na poziomie stopy naturalnej. Jednakże naturalna stopa bezrobocia nie jest wyznaczona jednoznacznie. W artykule dokonano analizy wpływu na decyzje monetarne wybranych sposobów szacowania naturalnej stopy bezrobocia opartych na średnich oraz na analizie napływów i odpływów z bezrobocia. (abstrakt autora)
Bezrobocie instytucjonalne zaliczane jest przy tym (obok bezrobocia strukturalnego) do tzw. bezrobocia równowagi, które "nie znika" nawet w warunkach wzrostu gospodarczego i występuje w punkcie równowagi gospodarczej. Podstawowym celem artykułu jest analiza osiągnięć mysli instytucjonalnej dotyczących kwestii bezrobocia, a z drugiej - próba wskazania przyczyn i uwarunkowań tego typu zjawiska w Polsce. (fragment tekstu)
Celem artykułu jest objaśnienie bezrobocia naturalnego, jednego z ważniejszych typów bezrobocia, występujących w gospodarce rynkowej, należących do tzw. bezrobocia równowagi. Szczególna uwaga poświęcona jest czynnikom determinującym poziom bezrobocia równowagi. Przedstawiono ogólne założenia teorii naturalnej stopy bezrobocia oraz bezrobocia NAIRU. Przeanalizowano czynniki determinujace bezrobocie równowagi oraz przedstawiono szacunki bezrobocia równowagi w Polsce.
6
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Celem pracy jest budowa modelu obliczania naturalnego bezrobocia w Polsce. Badania nad poziomem naturalnej stopy bezrobocia oparto na narzędziu skonstruowanym przez Roberta J. Barro. Za okres badawczy przyjęto dane statystyczne obejmujące lata 2008-2010. W pracy podjęto ponadto próbę analizy porównawczej naturalnej stopy bezrobocia ze stopami bezrobocia rejestrowanego oraz bezrobocia liczonego według BAEL, w kontekście teorii NAIRU. Praca ma charakter szkicu, przedstawiającego rezultaty badań nad naturalną stopą bezrobocia w kontekście podstawowych wskaźników makroekonomicznych polskiej gospodarki. (fragment tekstu)
7
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Celem artykułu jest rozpoznanie charakteru występującego w Polsce bezrobocia i czynników determinujących jego poziom w latach 2006-2009. Badanie zostało przeprowadzone na podstawie jednostkowych, niepublikowanych danych z Badania Aktywności Ekonomicznej Ludności (BAEL), dla całej objętej badaniem BAEL zbiorowości (Polska ogółem) oraz dla grup respondentów wyodrębnionych ze względu na wybrane cechy m.in.: płeć, grupę wieku, wykształcenie i wielkość miejscowości zamieszkania. W celu określenia stóp napływu i odpływu z bezrobocia oraz przeciętnej długości jego trwania zastosowano metodę przepływów na rynku pracy IOA. Przy użyciu metody CEPR, opartej na analizie przepływów pomiędzy poszczególnymi stanami aktywności ekonomicznej ludności obliczono stopę bezrobocia w równowadze. Porównano oszacowane wartości stopy bezrobocia równowagi z bezrobociem rzeczywistym oraz z bezrobociem równowagi NAIRU, w poszczególnych kwartałach badanego okresu. Następnie, w celu określenia wielkości strukturalnego i koniunkturalnego składnika bezrobocia, obliczono relację pomiędzy bezrobociem rzeczywistym i bezrobociem równowagi, w poszczególnych badanych grupach ludności. Analizując relację między stopą bezrobocia równowagi CEPR i bezrobocia rzeczywistego, w badanych latach można wyróżnić trzy podokresy: zmniejszania się bezrobocia rzeczywistego i zwiększania się bezrobocia równowagi, podążania bezrobocia równowagi za rzeczywistym oraz powiększania się dystansu między bezrobociem rzeczywistym a bezrobociem równowagi, na skutek zahamowania spadku bezrobocia rzeczywistego. Wyodrębniono grupy ludności i obszary problemowe, w których pomimo strukturalnego charakteru bezrobocia, celowe jest podejmowanie działań ukierunkowanych na pobudzanie działalności gospodarczej i tworzenie nowych miejsc pracy. W relacji miasto-wieś obszarami problemowymi są najmniejsze miasta oraz wieś, natomiast ze względu na cechy siły roboczej - grupami problemowymi są osoby najmłodsze, wchodzące na rynek pracy, osoby posiadające niskie wykształcenie i osoby w wieku przedemerytalnym. Pewne znaczenie dla określenia możliwości pozyskania zatrudnienia i zagrożenia bezrobociem ma płeć, jednak różnice pomiędzy kobietami i mężczyznami w tym zakresie były mniejsze niż oczekiwano. (abstrakt oryginalny)
8
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Metoda przepływów na rynku pracy w połączeniu z szacowaniem poziomu bezrobocia równowagi oraz wielomianowa analiza logitowa mogą posłużyć do rozwinięcia i uzupełnienia wnioskowania prowadzonego na podstawie klasycznych charakterystyk aktywności ekonomicznej ludności. Ich zastosowanie pozwala na dekompozycję zasobów pracy ze względu na wybrane cechy demograficzne i społeczno-ekonomiczne w odniesieniu do możliwości zmiany stanu aktywności ekonomicznej ludności oraz na określenie udziału składnika strukturalnego i cyklicznego w bezrobociu. Celem artykułu jest prezentacja możliwości wykorzystania metody przepływów na rynku pracy (IOA) i wielomianowej analizy logitowej do badania aktywności ekonomicznej ludności.(abstrakt oryginalny)
Przyjęcie podziału bezrobocia całkowitego na bezrobocie równowagi i nierównowagi może służyć aplikacjom praktycznym, czyli konstruowaniu skutecznego programu naprawy polskiego rynku pracy. Z ogólnego punktu widzenia zakłada się bowiem, że polityka gospodarcza wobec rynku pracy powinna - w krótkim okresie - polegać na ograniczaniu nie tylko bezrobocia strukturalnego, ale także wahań bezrobocia nierównowagi, zwłaszcza poprzez pobudzenie efektywnego popytu i stabilizowanie wahań koniunkturalnych. W długim zaś okresie, polityka taka może służyć również strukturalnej i instytucjonalnej przebudowie gospodarki. Chodzić zatem winno - i w wymiarze bardziej bieżącym - o poprawę efektywności funkcjonowania rynku pracy i towarów, skuteczniejsze działania urzędów zatrudniania, lepszą informację o miejscach pracy i bezrobotnych, rozwój szkoleń zawodowych czy też poprawę mobilności siły roboczej poprzez rozwój infrastruktury. W wymiarze zaś bardziej długookresowym - także o dynamizowanie i równoważenie wzrostu gospodarczego oraz towarzyszące temu wzrostowi przemiany w strukturze produkcji oraz w strukturze instytucjonalnej. W krajach transformujących się, polityka taka - oprócz tradycyjnych praktyk stosowanych w gospodarkach ustabilizowanych - powinna uwzględniać ponadto aspekt transformacyjny. W gospodarce transformującej się redukcja bezrobocia wymaga bowiem trudniejszego do osiągnięcia - niż w dojrzałej gospodarce rynkowej, ale pożądanego - stanu ukształtowania się odpowiednich wielkości determinujących popyt na pracę oraz jej podaż. Zatem niezbędnym elementem ogólnej poprawy sytuacji na rynku pracy jest przede wszystkim szybkie zakończenie procesów transformacyjnych w ogóle. W gospodarkach zmieniających ustrój, kluczową kwestią staje się zwłaszcza zaś przyspieszenie zmian strukturalnych na rynku pracy. Zmiany te są właściwie wtórne do zmian strukturalnych w całej gospodarce polskiej, dla której pożądane jest istnienie oraz rozwój dziedzin nowoczesnych, produktywnych oraz nasyconych najnowszą techniką i do których następuje realokacja siły roboczej z sekcji nieproduktywnych. Gwarantem tego typu działań jest polityka strukturalna i systemowa (w tym szybkie dokończenie prywatyzacji) oraz bardziej dostosowana do polskich warunków - polityka rynku pracy. W celu podniesienia konkurencyjności gospodarki niezbędne jest również dalsze uelastycznienie rynku pracy, a tym samym ograniczenie bezrobocia instytucjonalnego (poprzez m.in. zmniejszenie biurokratycznych barier regulacji rynku pracy czy też obniżenie podatkowych i pozapłacowych kosztów pracy). Innym postulatem - istotnym z punktu widzenia związków między bezrobociem a PKB, jest potrzeba rozwijania swobody w prowadzeniu działalności gospodarczej. Państwo powinno także wspomagać rynkowy proces przepływu między bezrobociem i zatrudnieniem, gdy poziom produktu krajowego ulega wahaniom. W kategoriach bardziej szczegółowych chodzi tutaj o ustabilizowanie czynników kształtujących siłę tego związku. Rola państwa powinna skupić się przy tym na zapewnieniu warunków do umocnienia równowagi makroekonomicznej i ograniczania inflacji jako warunku długoterminowego wzrostu zapewniającego przyrost miejsc pracy w tym także poprzez import kapitału w formie inwestycji bezpośrednich oraz transferów rozwojowych. Istotną kwestią staje się również budowa świadomości społeczeństwa o normalnych, zdrowych mechanizmach kapitalistycznej gospodarki rynkowej. Wiedza ta powinna ułatwić ograniczenie żądań i przywilejów do których "przyzwyczaiło się" dawniej społeczeństwo, a które obecnie nie znajdują ani motywacyjnego ani często "socjalnego" uzasadnienia dla ich utrzymywania w warunkach osiąganej produkcji społecznej. Postulat ten wiąże się m.in. z ograniczaniem dotacji budżetowych dla mało wydajnych sektorów gospodarki (państwowej), a tym samym i z działaniem na rzecz redukowania narastającego deficytu finansów publicznych oraz długu publicznego, będących zagrożeniem dla wzrostu gospodarczego. (fragment tekstu)
Przeanalizowano sytuację na polskim rynku pracy podczas drugiej fali bezrobocia (od IV kwartału 1998 r.). Podjęto próbę oceny skali wpływu polityki makroekonomicznej oraz wybranych czynników cyklicznych na wzrost bezrobocia w Polsce. W tym celu wykorzystano koncepcję stopy bezrobocia niepowodującej przyspieszenia inflacji - NAIRU.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.