Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Struktura obszarowa gospodarstw w krajach bałkańskich kandydujących do UE

100%

Jankowska A.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2014

|

nr 348 Polityka ekonomiczna

103-111

W artykule przedstawiono strukturę gospodarstw rolnych w krajach bałkańskich kandydujących do UE (CC), na tle ich historycznych uwarunkowań. W celu scharakteryzowania stopnia koncentracji UR obliczono współczynnik koncentracji Lorenza. Struktura gospodarstw we wszystkich analizowanych krajach jest zbliżona, występuje w nich bowiem dużo gospodarstw małych, głównie produkujących na samo zaopatrzenie, oraz mała liczba dużych gospodarstw rolnych, poprzednio należących do państwa. Wśród analizowanych CC najlepszą strukturą gospodarstw rolnych charakteryzuje się Czarnogóra, w której odnotowano najwyższe skoncentrowanie zasobów ziemi w niewielkiej grupie gospodarstw. Z kolei najbardziej rozdrobniona struktura gospodarstw występuje w Albanii i Kosowie. We wszystkich badanych krajach w ciągu ostatnich kilku lat obserwuje się zwiększenie przeciętnej powierzchni gospodarstwa. Nadal jednak struktura agrarna jest znacznie rozdrobniona, co jest wynikiem m.in. zaszłości historycznych.(abstrakt oryginalny)

2

Rozszerzanie Unii Europejskiej po 2007 r. - analiza uwarunkowań procesu

100%

Szymański A.

Studia Europejskie / Centrum Europejskie Uniwersytetu Warszawskiego

|

2012

|

nr 2

9-32

Autor przedstawi pogłębioną analizę sieci uwarunkowań obecnego procesu poszerzania UE, które decydują o możliwości jego kontynuowania. Chodzi tu zarówno o czynniki korzystne, jak i niekorzystne, istniejące na trzech poziomach - państw kandydujących, Unii Europejskiej (instytucje, strategia rozszerzania UE i jej realizacja, czyli polity, policy i politics Unii) oraz państw członkowskich. W ten sposób niniejsza analiza obejmie trzy z czterech głównych obszarów badania rozszerzania UE, czyli politykę Unii Europejskiej oraz państw członkowskich i kandydujących wobec tego procesu (pozostały obszar to skutki rozszerzania). Z jednej strony rozpatrywane będą czynniki formalne - elementy zawarte w dokumentach dotyczących rozszerzenia UE w całości, przede wszystkim strategia rozszerzenia UE, mandaty negocjacyjne oraz Partnerstwa dla Przystąpienia itp., lub tylko w części, z Traktatem Lizbońskim na czele. Z drugiej strony analizie zostaną poddane czynniki społeczno-polityczne związane z polityką rządów państw członkowskich i kandydujących oraz nastawieniem ich społeczeństw do rozszerzania Unii. Autor pragnie zweryfikować hipotezę, iż - mimo dużego znaczenia sytuacji w państwach kandydujących w odniesieniu do spełniania kryteriów członkostwa - równie kluczowe, jeśli nie ważniejsze w pewnych przypadkach, są czynniki wpływające na kontynuację obecnego procesu rozszerzania UE, związane z polityką Unii i państw członkowskich. (fragment tekstu)

3

Environmental Challenges for Poland in the Context of EU Accession - Selected Issues

100%

Landowska A.

Economic and Environmental Studies

|

2002

|

Vol. 2

125-132

Poland's aspiration to join the European Union has accelerated the process of environmental improvements. These improvements originate in the transposition and implementation of the enuironmental acąuis, which covers such issues as naturę protection, water and air quality, waste management, chemicals and genetically modified organisms, industrial pollution and risk assessment. The Polish government has adopted 31 December 2002 as the date, by which Poland will be prepared for accession to the European Union (EU). This process of harmonisation and implementation of enuironmental acąuis means the introduction of about 170 EU legal documents in Polish environmental legislation. This goal is closely connected to many environmental challenges that Poland faces at present. There is a wide range of environmental challenges. Their scope covers not only environmental, but also economical and social aspects. (fragment of text)

4

Argumenty przeciwko przyjęciu Turcji do Unii Europejskiej - krytyczny punkt widzenia

100%

Szymański A.

Rocznik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej

|

2007

|

R. 5

81-94

Celem niniejszego artykułu jest krytyczne spojrzenie na argumenty przytaczane na poparcie stanowiska drugiej z powyższych grup. Wśród ugrupowań politycznych sprzeciwiających się przystąpieniu Turcji do Unii Europejskiej i opowiadających się za alternatywnymi rozwiązaniami, między innymi za realizacją koncepcji "uprzywilejowanego partnerstwa", wyróżniają się ugrupowania konserwatywne, chrześcijańsko-demokratyczne z Niemiec (Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna/Unia Chrześcijańsko-Społeczna, CDU/CSU) i Austrii (Austriacka Partia Ludowa, ÖVP)4 oraz francuscy neogaulliści (Unia na rzecz Ruchu Ludowego, UMP), a na poziomie Unii Europejskiej Europejska Partia Ludowa (EPP). Poniżej przedstawiona i oceniona zostanie argumentacja takich polityków, jak Angela Merkel, Edmund Stoiber, Wolfgang Schüssel czy Nicolas Sarkozy oraz wspomagającego ich środowiska intelektualistów (naukowców, publicystów i ludzi kultury). Składają się na nią argumenty geograficzne, kulturowe i historyczne, polityczne oraz gospodarcze. (fragment tekstu)

5

Integracja Macedonii z Unią Europejską - przebieg, perspektywy i wyzwania

100%

Muś J.

Rocznik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej

|

2011

|

R. 9, z. 2

57-79

The current geopolitical location of the Republic of Macedonia does not leave the country any real alternative apart from looking for a strong partner, capable of consolidating and strengthening its democracy and independence. At present only the integration with Euro-Atlantic institutions may usefully and for long discourage the neighbouring states from the attempts to interfere with internal affairs of the republic, which took place in the first half of the 1990s, and to provide the perspective of such economic development as in the states of Central and South Eastern Europe in the second half of the previous decade. Macedonia (using the term "Macedonia," the author means the Republic of Macedonia, also recognised by some states as Former Yugoslavian Republic of Macedonia; any references to the geographical area also known as Macedonia will be clearly highlighted in the text) is comparatively close to the EU, much closer than the other states of the region (except for Croatia, which in the middle of 2013 will most probably become 28th EU member, and Montenegro, which like Macedonia recently - since December 2010 - has had a status of a candidate state in the relations with the EU). Democratisation of the country has facilitated regular elections which currently fulfil the OSCE demands. Free market economy has been introduced although the corruption level and non-transparent connections between the worlds of politics and lobbying groups have remained at an unsatisfactorily high level. Citizen and human rights are obeyed and the Albanian part of the society and the other minorities (e.g. Bosniaks, Serbs, Turks, Vlachs, Roma) are gradually being included in the state structures. The best example for it is election/parliamentarian coalitions (both in governments and in opposition) existing for many years and embracing the representatives of all major ethnic groups. Simultaneously, since the announcement of the independence in 1991 the country has been facing problems which endanger not only its stability but also that of the whole region, as well as further integration of the Republic of Macedonia with the EU. These challenges result from Macedonia's specific geopolitical location, ethnic structure of the society and the neighbouring states' claims. The major problems connected with the European integration take or took place independently of this process ( as far as it is possible in current international relations in Europe) - here one ought to mention the disagreement with Greece over the name of the Macedonian state as well as the conflict, which has already been quelled, between ethnic Albanians and the Slavs inhabiting Macedonia (the Macedonians in this text mean Orthodox Macedonian Slavs inhabiting the Republic of Macedonia; the Albanians, on the other hand, in this article are understood as an ethnic group which inhabits the Republic of Macedonia, not the citizens of Albania or Kosovo). (fragment tekstu)

6

Aspiracje Republiki Serbii wobec Unii Europejskiej - zarys problematyki

100%

Bujwid-Kurek E.

Przegląd Europejski

|

2016

|

nr 2

10-25

Podstawowym celem niniejszego opracowania jest próba określenia w jakim stopniu Republika Serbii jest przygotowana do pełnego członkostwa w Unii Europejskiej. W tym celu zostały zbadane kryteria określone przez Unię Europejską dla krajów aspirujących do członkostwa, w szczególności kryteria kopenhaskie z roku 1993. Została również uwzględniona rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 18 kwietnia 2013 r. Pod wieloma względami Republika Serbii nie jest w pełni przygotowana do członkostwa w Unii Europejskiej, niemniej jednak 20 stycznia 2014 r. rozpoczęły się negocjacje w sprawie przystąpienia Serbii do UE. Ich rezultat będzie uwarunkowany przebiegiem negocjacji w sprawie normalizacji stosunków między Serbią a Kosowem. Oczekuje się, że data ewentualnego przystąpienia Serbii do Unii Europejskiej to 2020 r.(abstrakt oryginalny)

7

Typologia rolnictwa krajów kandydujących do Unii Europejskiej ze względu na wybrane cechy sektora rolnego

100%

Jankowska A.

Zeszyty Naukowe SGGW w Warszawie. Problemy Rolnictwa Światowego

|

2016

|

16(31)

|

z. 2

145-153

W pracy została dokonana typologia krajów kandydujących (CC) do Unii Europejskiej (UE) dotycząca poziomu rozwoju sektora rolnego na podstawie syntetycznego miernika rozwoju oraz analizy skupień metodą Warda. Do cech diagnostycznych zostały uwzględnione następujące wskaźniki: udział wartości dodanej rolnictwa w produkcie krajowym brutto, udział rolnictwa w zatrudnieniu, użytki rolne na osobę i wydajność pracy w rolnictwie. Najwyższy poziom rozwoju sektora rolnego obserwuje się w Czarnogórze. Stosunkowo wysoki poziom rozwoju istnieje również w Bośni i Hercegowinie, Macedonii, Turcji i na Ukrainie, podczas gdy niższy poziom rozwoju sektora rolnego jest w Serbii. Do grupy krajów o najniższym poziomie rozwoju sektora rolnego zalicza się Albanię i Gruzję. (abstrakt oryginalny)

8

Rozszerzenie Unii Europejskiej. Nadzieje i rzeczywistość nowych krajów członkowskich (Grecja)

100%

Bochańczyk-Kupka D.

Studia Ekonomiczne / Akademia Ekonomiczna w Katowicach

|

2000

|

nr 9 Aktualne problemy społeczno-gospodarcze wybranych krajów członkowskich Unii Europejskiej

125-139

Minęło kilkanaście lat od przystąpienia Grecji do Unii Europejskiej. Możemy więc pokusić się o ocenę efektów tego aktu. Podejmując się takiej analizy należy sobie zdawać sprawę z pewnych ograniczeń związanych z tego typu rozważaniami. Trudno jest wyobrazić sobie, jak rozwinęłaby się gospodarka grecka bez udziału tego kraju w UE i które zmiany w gospodarce oraz polityce są rezultatem członkostwa, a które wystąpiłyby bez faktycznego udziału procesów integracyjnych. Trudno jest również oddzielić źródła zmian i determinanty zachowania się podmiotów gospodarczych - czy ich podstawą była polityka gospodarcza państwa, czy też ukształtowała je przynależność do Unii. Należy również wziąć pod uwagę, że recesja światowa lat 80., która najbardziej dotknęła kraje słabe spowodowała znaczny spadek konkurencyjności Grecji na arenie międzynarodowej. (fragment tekstu)

9

Realizacja teoretycznych form współpracy pomiędzy Unią Europejską a Polską w stosunku do praktyki

100%

Wysińska M.

Studia Ekonomiczne / Akademia Ekonomiczna w Katowicach

|

1999

|

nr 8 Międzynarodowe stosunki gospodarcze

79-94

Przyjęcie Polski w poczet członków UE będzie zależało od wielu czynników. Nie ulega wątpliwości, że poprzestanie jedynie na etapie stowarzyszenia, w sytuacji, gdy pozostałe kraje Europy Środkowej stowarzyszone z Unią dążą do tego, aby wejść jak najszybciej do UE, oznaczałoby względne pogorszenie naszej pozycji konkurencyjnej. Członkostwo w Unii jest korzystne w długim okresie. Za taką tezą przemawiają zarówno względy bezpieczeństwa kraju, jak względy ekonomiczne. Te pierwsze to włączenie Polski do systemu obronnego Zachodu. Względy ekonomiczne to konkretne korzyści, jakie Polska może osiągnąć z pełnego członkostwa, w tym w formie pomocy z różnych funduszy strukturalnych (w tym funduszu rolnego). Jako region słabiej rozwinięty - na tle przeciętnego poziomu rozwoju gospodarczego Unii - kwalifikujemy się do dość znacznej pomocy rozwojowej. Inną sprawą jest, czy faktycznie byśmy ją otrzymali, biorąc pod uwagę, że taka pomoc zgodnie z obecnymi kryteriami jej rozdziału z budżetu Unii wymagałaby dodatkowych wkładów ze strony jej najbogatszych krajów członkowskich. Pełne członkostwo pozwoliłoby Polsce na zajęcie trwałego miejsca w systemie gospodarki rynkowej i instytucji demokratycznych. W dłuższym czasie jedna z ważniejszych funkcji członkowskich to funkcja modernizacyjna całej gospodarki, tj. wymuszanie w sposób ciągły poprawy jakości produkcji i usług, obniżki kosztów itp. Ta funkcja jest w pewnej mierze już realizowana na mocy zobowiązań przyjętych przez Polskę w Układzie Europejskim. (fragment tekstu)

10

Grupowanie krajów kandydujących do UE i krajów Partnerstwa Wschodniego ze względu na poziom samowystarczalności żywnościowej w kontekście podstawowych produktów spożywczych

100%

Jankowska A.

Zagadnienia Ekonomiki Rolnej

|

2018

|

nr 4

20-32

W artykule porównano kraje kandydujące do UE (CC) i kraje Partnerstwa Wschodniego (KPW) pod względem poziomu ich samowystarczalności w zakresie podstawowych produktów spożywczych poprzez analizę średniego spożycia tych produktów w latach od 1992 do 2013. Kraje pogrupowano według wskaźnika ich samowystarczalności przy użyciu metody analizy skupień Warda. Badania pokazały, że w pierwszej grupie krajów w latach 1992-1999 i 2000-2013 znalazły się przede wszystkim Albania, Armenia, Bośnia i Hercegowina, Gruzja i Macedonia, które miały najniższe wskaźniki samowystarczalność dla większości produktów w porównaniu z drugą i trzecią grupą krajów. W obydwu okresach w drugiej grupie znalazły się Azerbejdżan i Turcja, które miały najwyższe wskaźniki samowystarczalność w sektorze owoców, a w trzeciej grupie - Białoruś, Mołdawia, Serbia i Ukraina. Kraje te charakteryzowały się nadwyżką w produkcji większości sektorów. Badania wykazały, że w drugim okresie Czarnogóra przesunęła się do grupy krajów o niższym poziomie samowystarczalności. Analiza dowiodła, że w okresie objętym badaniem wzrost samowystarczalności tych krajów wynikał z wyższej produkcji, niższych strat podczas produkcji i niższego poziomu spożycia analizowanych produktów. (abstrakt oryginalny)

11

Is Economic Integration a Historical Shock to City-size Distribution?

84%

Sorhun E.

Comparative Economic Research

|

2018

|

21

|

nr 1

83-100

Opierając się na założeniu, że proces integracji gospodarczej wpływa, poprzez reformy rynkowe, na dynamikę procesu kształtowania przestrzeni w krajach kandydujących, w niniejszym opracowaniu podjęto próbę udzielenia odpowiedzi na pytanie (i) czy dominujące są siły aglomeracyjne czy rozpraszające (ii) czy integracja z UE powoduje przerwy strukturalne w rozkładzie przestrzeni w czasie; (iii) czy integracja z UE powoduje bardziej równomierny czy nierównomierny rozkład wielkości miast w ośmiu wschodnich państwach członkowskich Unii Europejskiej (UE-8). W toku analizy wykorzystano test Zivota-Andrewsa i test CUSUMSQ w celu zidentyfikowania przerw strukturalnych; test ARDL Bound posłużył do pokazania związku między równowagą długookresową i krótkookresową; test Grangera posłużył do określenia kierunku przyczynowości między zmiennymi. Główne wnioski z analizy: integracja z UE (i) spowodowała przerwę strukturalną w istniejącym rozkładzie wielkości miast, (ii) powiększyła nierównomierność rozkładu wielkości miast i (iii) spowodowała przewagę sił aglomeracyjnych nad siłami rozpraszającymi w państwach UE -8. (abstrakt oryginalny)

12

EU Expansion as a Challenge for Joint Transboundary Waters Management

84%

Aliakseyeva N.

Economic and Environmental Studies

|

2002

|

Vol. 2

159-170

EU enlargement, as a process, has a lot of problems caused by the great differences between the present EU-members and accession countries in all spheres of life. Moreover, this process becomes much more complicated taking into account the NIS and CIS-countries bordering with candidate members of the European Union and the fact that the EU has stressed the importance of not importing border conflicts into an enlarged Union. The EU has also recognized that the environmental problems faced in the applicant States and beyond are far more severe than in the present Member States. One of the environmental problems that will be affected by EU expansion is the joint environmental management of transboundary waters. "Sound management of International watercourses is one of the most complex and worrying issues, as water is vital to sustain life, economic development and the conservation of ecosystems" [Abbas, 2000]. Joint management of transboundary waters is complicated, since there is not one government to manage international waters and bordering states may have different languages, cultures, as well as different water management legislation and institutional structures. Different quality standards and norms, as well as different approaches and methodologies in bordering countries create additional hindrances in the management process. Theere are approximately 160 agreements on transboundary waters in Europe and this number shows an increasing trend. Some of the transboundary watersheds shared by EU-members and EU-accession countries are the river Oder (Germany - Poland) and the Neusiedler See (Austria - Hungary). The complex character of transboundary waters management is getting morę problematic in the case of EU candidate countries bordering with CIS and NIS-countries. For example, Lake Peipus/Chudskoe and the river Narva (Estonia - Latvia - Russia), the river Daugava (Latvia - Belarus - Russia), the river Nemunas (Lithuania - Russia - Belarus), the river Bug (Poland - Belarus - Ukraine) etc. Thus, there is a real need for a truly integrated and functioning basin-wide cooperative scheme for the management of international waters, especially at the future fringe of the EU. This paper will discuss problems associated with EU enlargement and joint transboundary waters management and the new EU Water Framework Directive as a future tool for regulating these problems. A brief description of the theoretical background is complemented by a short presentation of the legal bases for joint water management. The issue of international water basins as challenges for joint management is also developed. The EC Water Framework Directive (WFD) and its main points regarding transboundary water management are then studied. An investigation of the process of EU enlargement as a cause of problems is followed by a section on possible Solutions and concluded by a short summary at the end of the paper. (fragment of text)

13

On the Way of Meeting EU Requirements - a Broader View on Hungary's Infrastructure Development in Conforming to EU Standards

84%

Fricska A.

Economic and Environmental Studies

|

2002

|

Vol. 2

151-157

Hungary is a kidney-shaped country lying in the centre of Europe sharing borders with seven neighbours: Austria, Slovakia, Ukraine, Romania, Yugoslavia, Croatia and Slovenia. There are three basie topographies: the low-lying regions of the Great Plain in the east, centre and south-east, and the Little Plain in the north-west; the northern mountain ranges, which include Hungary's highest peak (the 1015-metre-high Kékesteto); and the hilly regions of Transdanubia in the west and south-west. The biggest rivers are the Danube and the Tisza, which divide the country into thirds, and the Drava which forms the south-western border with Croatia. The country has over 1000 lakes - the largest, Balaton, is strewn with thermal springs. More than 60% of Hungary is under cultivation and only 18% remains forested. Most of the forests are beech and oak, and there is a small percentage of fir. Common animals include deer, wild hare, boar and otter, and there are also rare species such as wild cat, lake bat and Pannonian lizard. However, the majority of the country's vertebrates are birds, especially waterfowl attracted by the numerous rivers, lakes and wetlands. There are five national parks and almost 1000 protected areas. (fragment of text)

14

Macedonia's Difficult Path to the European Union

84%

Karadzoski M., Adamczyk A.

Rocznik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej

|

2014

|

R. 12, z. 3 Bosnia and Herzegovina and the Western Balkans

9-25

After becoming independent, the Republic of Macedonia consistently strived towards obtaining its membership in the European Union. The consecutive Macedonian governments implemented reforms aimed at meeting the Copenhagen criteria, which were appreciated by the EU. In 2005, FYROM was granted the status of a candidate country. Unfortunately, due to the unresolved dispute with Greece concerning the country's name and the strained relations with Bulgaria, the starting date of the accession negotiations has not been set yet, even despite positive recommendations issued by the European Commission. Macedonian politicians are no longer standing the test of time and are beginning to abandon European standards. (original abstract)

15

Bosnian Visions of Europe

84%

Rekść M.

Rocznik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej

|

2014

|

R. 12, z. 3 Bosnia and Herzegovina and the Western Balkans

93-106

The aim of this work is to present the Bosnian visions of Europe as well as its expectations concerning the membership in the European Union which seems to be an important issue as almost half of the Bosnian society is Islamic. Bosniak people believe their religion, or rather its non-orthodox version, will be accepted easier by the West. They see themselves as mediators between two civilisations able to show other Muslims that their faith does not stand in contradiction to European values. The citizens of the Bosnia and Herzegovina are in great majority in favour of accessing the EU. They treat this possibility as a chance to raise the level of life; to strengthen the social guarantees; to curb corruption and to improve the judiciary system. Those collective hopes come together with a grudge towards Europe for being passive during the war but also for lack of power of the international administration. (original abstract)

16

"Privileged Partnership" as an Alternative for Membership : Negotiation Process Between Turkey and the European Union

84%

Ebbig P.

Zeszyty Naukowe / Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu

|

2012

|

nr 219

177-198

Kwestia stosunków Turcji z UE, w szczególności zaś aspiracje tego kraju do pełnego członkostwa, to jedno z najbardziej złożonych i jednocześnie dyskusyjnych zagadnień we współczesnej europejskiej debacie politycznej [Tassinari 2008]. Celem artykułu jest analiza stanu i procesu integracji Ankary z Unią Europejską z perspektywy ekonomicznej, politycznej i społecznej. Ramy negocjacyjne przyjęte w 2004 roku, jako przyszły model integracji, sugerują akcesję na bazie integracji elastycznej - w szczególności zaś "zmiennej geometrii" - jako przyszły status stosunków Turcji z UE. Z ekonomicznego punktu widzenia wzajemne relacje oparte są obecnie na osiągniętej w 1996 roku unii celnej. W tym ujęciu "uprzywilejowane partnerstwo" oznacza pogłębienie obecnej współpracy (np. objęcie jej zasięgiem produktów rolnych i tekstyliów) - wprowadzenie rozwiązań wspólnego rynku, z wyłączeniem jednakowoż swobody przepływu osób. W sferze politycznej oznacza kontynuację reform demokratycznych oraz "możliwie największe zbliżenie Turcji do unijnej wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa" [Tassinari 2008]. Wreszcie "uprzywilejowane partnerstwo" skutkować będzie rozszerzeniem współpracy w obszarze sprawiedliwości i spraw wewnętrznych - np. konwergencje polityki wizowej. Przyszłość tureckiego partnerstwa z Unią Europejską może niewątpliwie stać się rozwiązaniem modelowym dla dalszej integracji potencjalnych kandydatów, takich jak Ukraina, Mołdawia, a nawet Gruzja, Armenia i Azerbejdżan. Prawdopodobieństwo, w którym "zmienna geometria" stanie się podstawowym rozwiązaniem instytucjonalnym dla przyszłych procesów rozszerzenia, jest niewątpliwie znaczące. (abstrakt oryginalny)

17

Bezpośrednie inwestycje zagraniczne w krajach przystępujących do Unii Europejskiej

84%

Kowalik P.

Prace Naukowe / Akademia Ekonomiczna w Katowicach

|

2003

|

Diagnoza i perspektywy procesów inwestycyjnych w krajach Europy Środkowej

71-91

W opracowaniu tym spróbowano przedstawić napływ bezpośrednich inwestycji zagranicznych do nowych członków Unii Europejskiej, w związku z czym największy nacisk położono na strukturę tych inwestycji pochodzących od dotychczasowych członków UE. Nie wnikano w ocenę tego zjawiska z punktu widzenia politycznego czy socjologicznego. Nie zajęto się także dwoma najmniejszymi państwami - Cyprem i Maltą. (abstrakt oryginalny)

18

CEFTA as a Proven Path to Accession to the European Union

84%

Dziuba R.

Comparative Economic Research

|

2013

|

16

|

nr 2

63-78

Większość państw Europy Środkowej i Wschodniej u progu lat 90' XX w. w trakcie transformacji systemowej, pomimo początkowej wzajemnej nieufności, zaczęły dostrzegać konieczność integracji gospodarczej jako jedynej drogi prowadzącej do stabilności regionu i wzrostu gospodarczego kraju. Podpisanie przez cztery państwa Środkowoeuropejskiej Umowy o Wolnym Handlu (CEFTA) 21 grudnia 1992 w Krakowie pozwoliło na zniesienie wielu barier handlowych oraz podniesienie wymiany handlowej wewnątrz ugrupowania co w efekcie miało ułatwić integrację tych państw z UE. Po przystąpieniu państw założycieli oraz pozostałych członków pierwotnej umowy CEFTA do Unii Europejskiej, nowi członkowie porozumienia kontynuują współpracę w ramach zmodyfikowanej umowy CEFTA 2006. Poniższy artykuł stanowi próbę przybliżenia głównych efektów funkcjonowania państwa w ramach struktur ugrupowania CEFTA oraz dalszej integracji gospodarczej jako członka Unii Europejskiej. Przedstawia główne postanowienia zmodyfikowanej umowy CEFTA 2006 i bieżących problemów związanych z realizacją współpracy w ramach powyższego porozumienia. Ukazuje analizę i dalszą perspektywę wybranych aspektów makroekonomicznych Chorwacji, członka CEFTA w przededniu przystąpienia do struktur UE w lipcu 2013 r. Artykuł ten jest wstępem do dalszych pogłębionych badań w tym zakresie. (abstrakt oryginalny)

19

Ukraine, the EU and the Eurozone: Alternatives to Europeanization

84%

Stępniewski T.

Rocznik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej

|

2012

|

R. 10, z. 5

79-88

This paper examines the policy of the European Union towards Ukraine. The 2004 and 2007 eastward enlargement of the EU created a new quality in the EU's relations with its eastern partners. Another major change in the EU's approach toward its eastern neighbourhood followed the launch of the European Neighbourhood Policy (2003-2004). The evolution of the EU's external policy gave rise to three basic dimensions of the ENP: the southern, the northern and the eastern one. Against this backdrop, the objective of this paper is to answer the following questions: What is the EU's role in Eastern Europe? Does this region matter to the EU at the time of crisis in the eurozone? How does the crisis in the eurozone translate into the EU's relations with Ukraine? (original abstract)

20

Ukraina w polityce sąsiedztwa Unii Europejskiej: europeizacja czy peryferyzacja?

84%

Stępniewski T.

Rocznik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej

|

2012

|

R. 10, z. 1 Co po ULB? Polityka wschodnia Polski wobec sąsiadów w nowych uwarunkowaniach

39-49

W niniejszym opracowaniu zanalizowana zostanie polityka Unii Europejskiej wobec Ukrainy, czyli polityka Wspólnoty skierowana do jej bezpośredniego i największego wschodniego sąsiada. Poszerzenie UE na Wschód w latach 2004 i 2007 stworzyło nową jakość, jeśli chodzi o relacje z partnerami wschodnimi. Kolejna istotna zmiana w polityce wschodniej Unii dokonała się w wyniku ustanowienia Europejskiej Polityki Sąsiedztwa (2003-2004), odzwierciedlającej wielowymiarowość Unii Europejskiej. Ewolucja polityki zewnętrznej UE oraz uwarunkowania geograficzne wpłynęły na wyłonienie się trzech zasadniczych wymiarów EPS: południowego, północnego i wschodniego. (fragment tekstu)