Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 51

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Capital formation
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
1
Content available remote Rola akumulacji kapitału we wzroście gospodarczym RFN w latach 1950 - 1970
100%
The paper is an attempt at presentation of factors which played a primary role in creation of the new accumulation mechanism of the FRG. Among main factors determining the process of the capital accumulation the author lists: - active role of the West German government, which especially in the first period participated actively in stimulation of the economic growth process in the Federal Republic of Germany, - favourable structure of the capital in western territories of the former 3rd Reich. Next the author analyzes the impact of the capital accumulation on economic growth talcing into account such phenomena as: - share of accumulation in the Gross National Product of the FRG, - role of investments in the economic growth process, - effectiveness of capital accumulation in the FRG.(original abstract)
2
Content available remote Imperialne interpretacje rewolucji przemysłowej w Anglii
75%
Rewolucja przemysłowa jest symbolem gwałtownego przełomu w filozofii gospodarowania, który dokonał się w osiemnastowiecznej gospodarce Wielkiej Brytanii. Fakt ten stał się początkiem nowej ery w dziejach ludzkości, którą Joel Mokyr trafnie określa mianem "gospodarki oświeconej". W wyniku owego ekonomicznego oświecenia (w szczególności społeczności "zachodnich") nastała największa w historii aprobata dla idei aktywnego przedsiębiorczego działania. Wśród niektórych autorów pojawiają się sugestie, jakoby rewolucja nie mogła się dokonać bez wspierających ją ciemnych stron imperium brytyjskiego. Chodzi o takie kontrowersyjne działalności, jak niewolnictwo, kolonializm, imperializm, uprzywilejowanie warstw arystokratycznych, merkantylizm czy inflacjonizm w systemie pieniężnym. Jak zostanie wykazane, istnieją względnie satysfakcjonujące historyczne opracowania, które łatwo podają te tezy w wątpliwość (mimo ograniczonych i niejednoznacznych danych). Okazuje się bowiem, że gigantyczny wzrost produktywności, który się dokonał w Wielkiej Brytanii, był przede wszystkim skutkiem podstawowego i niekwestionowanego źródła trwałego wzrostu gospodarczego: akumulacji przedsiębiorczych innowacji. (fragment tekstu)
Celem artykułu jest rozpoznanie sposobu analizy kapitału wspólnoty lokalnej (gminy) oraz jego akumulacji z wykorzystaniem studium przypadku. Przyjęto, że kapitał wspólnoty lokalnej tworzy 7 składowych kapitałów: naturalny, ludzki, kulturowy, społeczny, polityczny, finansowy i infrastrukturalny, a jego akumulacja przyczynia się do rozwoju społeczno-gospodarczego gminy oraz poprawy standardu życia jej mieszkańców, co z kolei przekłada się na zwiększenie jej atrakcyjności i konkurencyjności. Empiryczną realizacją przyjętego celu było opracowanie studium przypadku projektu "Aktywne Zabrze". Powstało ono z wykorzystaniem wywiadu bezpośredniego przeprowadzonego z organizatorem projektu oraz informacji ze źródeł wtórnych. Identyfikacja kapitałów wspólnoty wykorzystywanych w projekcie "Aktywne Zabrze" oraz ich wzajemnych interakcji pozwoliły na wyciągnięcie wniosku, że rozwój poszczególnych typów kapitałów oraz interakcje, do jakich między nimi dochodzi, są decydujące dla akumulacji w każdym z typów oraz dla kapitału gminy w ogóle.(abstrakt oryginalny)
W artykule analizowane są zależności pomiędzy bardzo wysoką stopą oszczędności w Chinach a wartościami kulturowymi mającymi wpływ na decyzje mieszkańców Chin. Podjęta została próba odpowiedzi na pytanie, dlaczego istniejące modele opisujące kształtowanie się oszczędności nie sprawdzają się w Chinach. Doceniając złożoność obszaru, wskazujemy na związek pomiędzy wartościami wyrażonymi w xiao a wysoką stopą oszczędności i stale rosnącymi poziomami oszczędności prywatnych. Przy tym wskazujemy na istotność procesu opisanego przez R. Talera, a później przez H. Serfina - mental accounting - jako źródła akumulacji kapitału w Chinach. W pracy prezentujemy również możliwe kierunki przepływów kapitałowych na rynkach finansowych (będących efektem akumulacji kapitału w Chinach) i ich politycznych konsekwencji na rosnącą siłę regionu.(abstrakt oryginalny)
Research background: Capital investment financing has been cited as a critical element in economic growth the world over although there is no consensus regarding the significance, direction, and magnitude of the relationship. Purpose: The article investigated the relationship between foreign direct investment, gross capital formation, personal remittances, and gross domestic product in Zimbabwe from 1960-2020. Research methodology: The random effects model was used to examine this relationship using data collected from the World Development Indicators database. The random effects model was selected after performing the Hausman test. Results: All the regression coefficients of the country's gross domestic product reveal a direct or positive relationship with the three independent variables. Furthermore, the study reveals that gross capital formation had the highest contribution to Zimbabwe's gross domestic product compared to that of foreign direct investment and personal remittances for the period under study. The coefficients of determination of the independent variables were significant. In other words, foreign direct investment accounted for 57.24%, gross capital formation 68.47%, and personal remittances 48.76% to foreign direct investment for the same period. Novelty: The article closed the gap in knowledge by drawing attention to the relationship between foreign direct investment, gross capital formation, personal remittances, and gross domestic product in Zimbabwe. (original abstract)
Celem prezentowanego opracowania jest próba teoretycznej analizy współzależności zachodzących pomiędzy procesem akumulacji kapitału, wzrostem produktu, wzrostem zatrudnienia oraz (implicite) zmianami bezrobocia. Rozważania te prowadzone są na gruncie N-kapitałowego wzrostu gospodarczego. W analizowanym w opracowaniu modelu wzrostu gospodarczego (będącego rozszerzeniem neoklasycznych modeli wzrostu Solowa, Mankiwa-Romera-Weila oraz Nonnemana-Vanhoudta) przyjmuje się m.in., że proces produkcyjny opisany jest przez N+ l -czynnikową funkcję produkcji Cobba-Douglasa (w której w skład czynników produkcji wchodzi N różnych zasobów kapitału oraz nakłady efektywnej pracy), przyrost każdego z zasobów kapitału jest różnicą między inwestycjami w ów zasób a jego deprecjacją, popyt na pracę (podobnie jak w neoklasycznych modelach rynku pracy) wyznaczany jest przez zrównanie krańcowego produktu pracy z płacami realnymi, płace realne zaś kształtują się zgodnie z mechanizmem zbliżonym do tego, który występuje w modelach płac efektywnościowych Solowa i Summersa. Prezentowany w opracowaniu model wzrostu gospodarczego jest również rozszerzeniem i kompilacją modeli wzrostu z endogeniczną stopą wzrostu liczby pracujących prezentowanych we wcześniejszych opracowaniach autora. (fragment tekstu)
Głównym celem artykułu jest rozpoznanie procesów akumulacji majątku w gospodarstwach rolnych w Polsce ze względu na główne typy produkcyjne. Ponadto uwzględniono kontekst paradygmatu zrównoważonego gospodarstw rolnych. Zrealizowano to w odniesieniu do ładu ekonomicznego i środowiskowego gospodarstw. Analizy przeprowadzono na podstawie danych gospodarstw rolnych objętych systemem FADN dla lat 2004-2016. Istnieje znaczny zakres zróżnicowania pomiędzy typami gospodarstw rolnych jeśli chodzi o akumulację, jak i jej stopę. Najkorzystniejsza sytuacja w tym zakresie miała miejsce w gospodarstwach rolnych specjalizujących się w produkcji mleka i chowie zwierząt ziarnożernych (chodzi tu głównie o gospodarstwa drobiowe). Wielkość akumulacji (na 1 ha) oraz jej stopa zwiększały się wraz ze wzrostem wielkości ekonomicznej gospodarstw rolnych w poszczególnych typach produkcyjnych. Większej akumulacji towarzyszy wzrost zrównoważenia ekonomicznego dla badanych grup gospodarstw rolnych. W przypadku natomiast zrównoważenia środowiskowego zależności układały się odwrotnie. Oznacza to, że wyższej akumulacji towarzyszyła silniejsza presja na środowisko. Można stwierdzić, że procesy akumulacji majątku, jak i związków akumulacji i dochodów (z perspektywy stopy akumulacji) w gospodarstwach rolnych tylko częściowo (w ładzie ekonomicznym) sprzyjają rozwojowi w paradygmacie rozwoju zrównoważonego. Dlatego ważna jest dalsza waloryzacja dóbr publicznych poprzez instrumenty WPR UE w kolejnej perspektywie budżetowej (2020-2027), jak i lepsze dostosowanie wsparcia do skali produkcji. (abstrakt oryginalny)
8
Content available remote Kapitał jako czynnik postępu technicznego - wybrane aspekty
75%
Modele akumulacji kapitału pokazują, że dobra kapitałowe mają jednakową produktywność, a za ich pomocą można wytwarzać dobra o podobnej jakości. Jednak w miarę postępu technicznego produktywność rośnie, a jakość dóbr będzie wyższa. Akumulacja kapitału determinuje postęp techniczny i odwrotnie - postęp techniczny tworzy gospodarcze możliwości akumulacji. Kapitał i stopień jego wykorzystania mają bezpośredni wpływ na możliwości technologiczne gospodarki, tworząc warunki do osiągania coraz wyższego poziomu rozwoju gospodarczego. W różnych okresach i podejściach ekonomicznych rola kapitału ewoluowała, ale zawsze stanowił on kluczowy czynnik wzrostu i rozwoju. Zmiany w jego strukturze i charakterze bezpośrednio decydują o skuteczności postępu technicznego, odzwierciedlanej w stopie zysku i poziomie oszczędności. A to z kolei wpływa na poziom akumulacji kapitału. Gospodarki o wysokim poziomie akumulacji mogą podążać ścieżką rozwoju opartą na innowacjach, pozostałe powinny stworzyć mechanizmy jego pozyskiwania. Jest to tym trudniejsze, że w wielu krajach kapitał jest niszczony inflacją i długiem publicznym, ograniczając branże produkujące dobra kapitałowe. Wykorzystanie procesów innowacyjnych w szerszym stopniu potrzebuje zasobów kapitałowych. Może się to dokonywać poprzez zmniejszanie ograniczeń i kosztów pozyskiwania i utrzymywania kapitału.(abstrakt oryginalny)
Gospodarka Polski znajduje się od początku lat 90. w stanie ostrego kryzysu systemowego, związanego z gwałtownym zerwaniem dawnych więzi gospodarki centralnie kierowanej i koniecznością włączenia się do gospodarki światowej na nowych zasadach. W procesie wychodzenia z kryzysu potrzebna jest przede wszystkim znaczna akumulacja kapitału krajowego, choć proces ten może być wspomagany z zewnątrz. W artykule tym analizuję źródła podaży kapitału wewnętrznego w gospodarce polskiej wiatach 1990-92 i możliwości jego wzrostu. Bardziej szczegółowo badam oszczędności gospodarstw domowych, które stają się rosnącym i głównym źródłem finansowania akumulacji kapitału krajowego. Analiza potencjału oszczędności prowadzona jest w odniesieniu do aktualnej i postulowanej polityki gospodarczej państwa. (fragment tekstu)
W opracowaniu omówiono stopę procentową i dyskontową. Wyjaśniono pojęcie funkcji akumulacji. Przedstawiono metody liczenia oprocentowania prostego i złożonego oraz efektywnej stopy dyskontowej. Przybliżono takie przypadki z teorii procentu jak nominalna stopa procentowa i dyskontowa oraz intensywność oprocentowania.
Państwo oddziałuje na realna sferą gospodarki z trzech zasadniczych przyczyn: -aby przeciwdziałać zakłóceniom trwałego wzrostu produktu -aby łagodzić skutki działania rynku w sferze społecznej poprzez redystrybucję dochodu narodowego -aby dostarczyć dobra publiczne tj. dobra, których rynek nie może zapewnić. Dla osiągnięcia tych celów państwo posługuje się szerokim instrumentarium, na które składają się narzędzia bezpośredniej regulacji (nakazy i zakazy) i parametryczne na decyzje gospodarstw domowych i podmiotów gospodarczych o wielkościach podaży pracy, oszczędności i inwestycji. Wpływ ten jest złożony i wymyka się jednoznacznie ocenie, co wynika z różnorodności realizowanych celów, metod i środków ich osiągania oraz kierunku, zakresu i rozmiaru wpływu zmiany wielkości produktu, sytuację na rynku pracy i czynniki demograficzne. (fragment tekstu)
12
Content available remote Piketty i Marks o losach kapitalizmu
75%
Celem artykułu jest pokazanie punktów zbieżnych i różnic między T. Pikettym a K. Marksem w ocenie losów kapitalizmu. Dokonano tego przez porównanie głównych tez zawartych w Kapitale Pikettego i w Kapitale Marksa. Okazało się, że jako główną cechę kapitalizmu obydwaj traktują imperatyw akumulacji i inwestowania, ale wyciągają odmienne wnioski. Marks dowodzi, że ten imperatyw wywołuje spadek stopy zysku, co wzmaga rywalizację miedzy kapitałem a pracą i prowadzi do wybuchu rewolucji obalającej kapitalizm. Piketty oznajmia natomiast, że Marks doszedł do takich apokaliptycznych wniosków, ponieważ nie uwzględnił, podobnie jak inni ekonomiści XIX wieku, wpływu postępu technicznego i wydajności pracy na wzrost dochodu narodowego. Dopiero R. Solow dokonał tego w latach 50. XX wieku. W odpowiedzi wypadnie stwierdzić, że Marks szeroko opisał postęp i wydajność oraz rozróżniał postęp techniczny wynikający z inwestowania w maszyny i postęp pozainwestycyjny wynikający ze wzrostu umiejętności pracowników. Solow i jego następcy zostawili bogaty i wielowymiarowy dorobek, ale ta wielowymiarowość zmusza do konkretyzacji, a Piketty nie precyzuje, jaki typ postępu technicznego miałby posiadać zbawcze właściwości dla kapitalizmu. Trudno zatem odnieść się do jego sugestii. Kapitalizm nie upadł, ale nie wiadomo, jaki postęp go uratował i czy był jedynym, czy jednym z wielu ratowników. W ostatniej części artykułu występuje wielu dyskutantów, ale sprawa jest otwarta, gotowych odpowiedzi bowiem nie dają.(abstrakt oryginalny)
Ks. Piotr Wawrzyniak w latach 1891-1910 był patronem Związku Spółek Zarobkowych i Gospodarczych (dalej: Związek Spółek), a zatem organizacji zrzeszającej polskie spółdzielnie z terenu historycznej Wielkopolski i Prus Zachodnich (głównie spółdzielnie kredytowe). Banki ludowe, będące członkami Związku Spółek, jak również akcjonariuszami banku zrzeszającego - Banku Spółek Zarobkowych i Gospodarczych (dalej: Bank Związku Spółek), tworzyły łącznie tzw. wielkopolski system spółdzielczy [Ochociński, 1984; Rolski, 2018, 2019]. Ks. Piotr Wawrzyniak rozpoczął działalność kapłańską i społeczną od 1872 r., kiedy to został wikariuszem i mansjonarzem w parafii w Śremie. Czynnie angażował się w działalność Towarzystwa Przemysłowego, którego prezesem został w roku następnym. Przy pomocy ówczesnego patrona Związku Spółek - ks. A. Szamarzewskiego - w 1873 r. zaktywizował Bank Ludowy w Śremie. Literatura wskazuje, że był to pierwszy kontakt obu spółdzielców, których współpraca wydatnie przyczyniła się do rozwoju gospodarczego Polaków w Wielkim Księstwie Poznańskim [Rezler, 1985, s. 11]. Początkowo ks. P. Wawrzyniak pełnił funkcję kasjera, w latach 1876-1896 pozostawał dyrektorem zarządu, a następnie aż do śmierci prezesem rady nadzorczej. Zauważone zasługi ks. Wawrzyniaka związane z dynamicznym rozwojem banku były przyczyną jego awansu w 1883 r. do patronatu Związku Spółek, gdzie w 1887 r. otrzymał stanowisko wicepatrona. Na sejmiku w Chełmnie w 1885 r. ks. Wawrzyniak przedstawił propozycję powstania Banku Związku Spółek. Na sejmiku w Środzie w 1891 r. wybrano go na stanowisko patrona, jako następcę zmarłego ks. Szamarzewskiego. W literaturze przedmiotu panuje powszechna opinia, że ks. Wawrzyniak w znacznym stopniu przyczynił się do rozwoju sieci polskich spółdzielni kredytowych w zaborze pruskim. (fragment tekstu)
Od setek lat w społeczeństwach przewija się pogląd, że niektórzy mają zbyt mało, a inni zbyt wiele. Konsekwencją tego było pojawienie się redystrybucji jako potencjalnego źródła eliminacji nierówności. Kwestię to można przedstawić na dwa sposoby: subiektywny i obiektywny [de Jouvenel, 2011, s. 74-75]. Podejście obiektywne zakłada, że w społeczeństwie można określić pewien przyzwoity poziom życia, poniżej którego nikt nie powinien się znaleźć. Z kolei style życia znajdujące się powyżej tego poziomu mogą być pożądane lub akceptowane, ale jedynie w określonych ramach. Natomiast podejście subiektywne opiera się na przekonaniu, że wskutek redystrybucji bogatsi wprawdzie stracą, ale będzie to zdecydowanie mniej odczuwalne, niż korzyści mniej zamożnych ludzi z uzyskanych profitów. W kategoriach użyteczności, można przyjąć, że jej spadek u ludzi bogatych jest mniejszy niż wzrost użyteczności wśród biedniejszych. Przyjęcie tego typu założenia prowadzi to konstatacji, że obie strony, podobnie jak na wolnym rynku, osiągają pewne optimum satysfakcji, tzn. akceptują swoją sytuację poprzez pozyskanie oczekiwanego zasobu dóbr. Bogatsza część społeczeństwa traci wprawdzie część zasobu, jednak w skali ogólnospołecznej następuje przyrost całkowitego zadowolenia, gdyż biedniejsi uzyskują znacznie więcej. Akceptacja tej sytuacji oraz zmiany satysfakcji sugerują, że wystąpi równowaga ogólna i nie zmieni ona zasadniczo skutków wymiany. (fragment tekstu)
Celem tego artykułu jest ocena wpływu konkurencji podatkowej na poziomie krajowym na wzrost gospodarczy i akumulację kapitału. Wewnętrzna konkurencja podatkowa została rozpatrzona z punktu widzenia decentralizacji fiskalnej. Współczynnik decentralizacji dochodów podatkowych oraz współczynnik decentralizacji dochodów są wykorzystywane w artykule jako niezależne zmienne w analizie regresji panelowej. Jako zmienne zależne stosuje się wzrost PKB na mieszkańca i wzrost nakładów inwestycyjnych. Testy przeprowadzono na próbie 26 krajów. Wyniki analizy wykazały, że międzynarodowa konkurencja podatkowa między krajami ma większy wpływ na PKB na mieszkańca i nakłady inwestycyjne niż konkurencja podatkowa w kraju. Nie wynika to jednak z charakteru konkurencji podatkowej, ale z tego, że nie wszystkie kraje wykorzystują potencjał konkurencji podatkowej w tym kraju. Perspektywą dla dalszych badań jest analiza wpływu decentralizacji fiskalnej na efektywność rządów i wzrost gospodarczy w różnych grupach krajów.(abstrakt oryginalny)
16
Content available remote Współczesna globalna sytuacja kryzysowa a możliwości zrównoważonego rozwoju
63%
Współcześnie dostrzega się różnorodne sytuacje kryzysowe w zakresie gospodarki, społeczeństwa czy stanu środowiska. Pojawiają się nawet takie koncepcje, jak "globalne społeczeństwa ryzyka" czy "wieczny kryzys" jako opis takiego stanu. Cechą charakterystyczną gospodarki pozostają nadal kryzysy finansowe i gospodarcze, zazwyczaj już o charakterze globalnym. Sytuacja taka wiąże się ze współczesnym wzorcem akumulacji kapitału. Charakterystyczny jest kryzys Unii Europejskiej zawieszonej pomiędzy koncepcją neoliberalizmu a narastaniem zjawisk nacjonalizmu w różnych krajach unijnych. Zagrożone zostają nawet dotychczasowe wspólnotowe regulacje Unii, a tym samym dalszy jej rozwój. Współcześnie można stwierdzić ilościowe i jakościowe różnice pomiędzy przedprzemysłowymi i nowoczesnymi obciążeniami przyrody. Przekroczone są już niektóre granice planetarnych obciążeń przyrody, a w innych zakresach narastają różnorodne zagrożenia, chociaż wiele z nich nie zostało jeszcze skwantyfikowanych. Współczesne społeczeństwa i gospodarki wytwarzają bowiem różnorodne ryzyka wiążące się z ekonomicznym wykorzystaniem zasobów środowiska i niestabilnością procesów akumulacji kapitału czy zagrożeniami sytuacji pracobiorców. Możliwości ograniczania zjawisk kryzysowych wiążą się z pojawieniem koncepcji zrównoważonego rozwoju, globalnej regulacji, a także ekonomii zrównoważonej(abstrakt oryginalny)
Wynik finansowy netto osiągnięty przez sektor bankowy w I kwartale 2016 roku był niższy o 23 proc. w stosunku do analogicznego okresu 2015 roku. Takie wyniki związane były z pogorszeniem się różnego typu warunków, w jakich banki funkcjonowały. Celem artykułu jest wskazanie głównych determinantów kształtujących wyniki finansowe sektora bankowego, a także ukazanie wpływu osiąganych wyników finansowych banków na sytuację kapitałową tego sektora, w tym na współczynniki adekwatności kapitałowej. (abstrakt oryginalny)
Współczesny paradygmat gospodarowania w odniesieniu do gospodarek zarówno rozwiniętych, jak i opóźnionych gospodarczo zakłada występowanie czynnika produkcji - kapitału ludzkiego. Ta stosunkowo nowa kategoria czynnika produkcji umożliwia rozwiązanie wielu istotnych problemów współczesnego gospodarowania w postaci wyczerpywalności zasobów, zapewnienia ciągłości wzrostu gospodarczego, nowych obszarów tworzenia wartości dodanej itd. Wprowadza także wiele trudności w obszarze modelowania wzrostu gospodarczego wynikających ze specyfiki tego rodzaju kapitału. W artykule przedstawiono syntezę jednego z głównych podejść w sferze modelowania endogenicznej akumulacji kapitału ludzkiego w postaci modelu endogenicznego wzrostu gospodarczego Mankiwa-Romera-Weila. (abstrakt oryginalny)
19
63%
Celem artykułu była ocena poziomu kapitału społecznego członków Lokalnych Grup Działania. Omówiono jaką rolę program Leader pełnił w procesie akumulacji kapitału społecznego na terenach wiejskich. Badania przeprowadzono wśród członków 102 Lokalnych Grup Działania.
Artykuł traktuje o badaniu konwergencji gospodarczej województw w ujęciu sektorowym, stanowiąc przykład zastosowania metod nieparametrycznych. Jako podstawowe narzędzie wnioskowania o konwergencji zastosowano nieparametryczną metodę DEA (Data Envelopment Analysis), którą wzbogacono metodą estymacji jądrowej, zaproponowaną przez Quaha, polegającą na analizie rozkładu produktywności pracy i jej zmian w czasie. Zastosowanie jej w połączeniu z DEA pozwoliło przedstawić ewolucję rozkładu produktywności pracy w województwach w kolejnych latach. Ponadto na podstawie wyników dekompozycji indeksu Malmquista przeprowadzono analizę alternatywnych rozkładów badanej zmiennej z uwzględnieniem wpływu poszczególnych składowych tego indeksu na zmiany jej rozkładu. W badaniu pokazano główne źródła konwergencji (dywergencji) gospodarczej w sektorach rolniczym, przemysłowym i usługowym. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.