Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 64

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Christian ethics
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
Podmiotem kształtującym zainteresowania etyki jako dyscypliny naukowej jest człowiek, a ściślej mówiąc - jego rozum oparty na wiedzy empirycznej. Zainteresowania te mogą być ukierunkowane zarówno na podmiot, jak i przedmiot, rozumiany jako treść badań, przedmiot badawczy, efekty działań sprawczych, także poznawczych. W filozofii kategoria podmiotu występuje zazwyczaj w kontekście zestawienia: podmiot - akt - przedmiot. Owa triada pojęciowa należy do podstawowych pojęć epistemologii, znajduje też zastosowanie w etyce. Etyka jest dyscypliną filozoficzną, której dzieje - na gruncie filozofii zachodniej - sięgają starożytnej Grecji. Od tamtej pory trwają bowiem próby ujęcia istoty jej przedmiotu, tj. powinności moralnej działania, także określenia relacji podmiotu i przedmiotu. Co więcej, próby te trwają nadal, nie milkną też dyskusje w kwestiach etycznych. Mimo upływu lat wciąż istnieją rozbieżności i liczne kontrowersje. Wprawdzie istnieje wiele płaszczyzn wspólnych, umożliwiających porozumienie i wyznaczających etyczne normatywy. Nie zawsze jednak podstawy aksjologiczne pozwalają na osiągnięcie konsensusu. Również w obrębie jednolitego, spójnego systemu wartościowania często trudno jest jednomyślne porozumienie, z racji występowania rożnych interpretacji, dylematów, możliwych ocen. Wiele też kwestii, rozpatrywanych zwłaszcza w kategoriach etyki szczegółowej, pozostaje otwartych, nierozstrzygniętych bądź sprzecznych czy wykluczających się. (fragment tekstu)
Wspólnota Kościoła, który "jest dla ewangelizacji", doświadcza "najściślejszej łączności z rodzajem ludzkim i jego historią". Pierwszą i podstawową "drogą" tej kościelnej wspólnoty jest "człowiek w całej prawdzie swego istnienia i bycia osobowego i zarazem wspólnotowego". Te dwa stwierdzenia stanowią podstawowe przesłanki do prezentacji zagadnienia określonego w tytule niniejszego opracowania. Zostanie w nim podjęta próba określenia podstawowych zasad kościelnego etosu spotkania z człowiekiem, który według opisu teologicznego znajduje się w sytuacji "przedpola wiary". Zagadnienie zostanie ujęte w trzech częściach. W pierwszej zostanie sprecyzowany charakter wskazanej powyżej obecności Kościoła w świecie, w drugiej wyjaśniona treść i zakres pojęcia "przedpola wiary", a w trzeciej opisane podstawy kościelnego etosu ewangelizacyjnego i jego główne zasady. (fragment tekstu)
In the following article, the attention is first drawn to the great credit of Pope Paul VI for undertaking a deep reform of the Church after the Second Vatican Council. Then, it is emphasised that he also engaged his entire apostolic authority into improving relations between the Catholic Church and the world of work. He had been preparing to that mission before as the Archbishop of Milan, renowned for maintaining good relations with the world of work and popularising Catholic social studies. He used to visit workers in their workplaces as Pope, and in his statements he emphasised the importance of social justice. He was deeply bothered about anxiety and expectations of his times and attempted to understand experiences of his contemporaries enlightening them with the Christian message. (original abstract)
Zagadnienie pracy i problemów z nią związanych jest w centrum zainteresowania Kościoła. Dlatego pojawia się potrzeba przypomnienia wartości pracy w wymiarze zaangażowania i rozwoju człowieka oraz jego rozwoju w kontekście moralnym i zbawczym. (fragment tekstu)
5
75%
Artykuł ten jest już kolejnym z cyklu tekstów podejmujących problematykę zagadnień etycznych, które pojawiają się w filozofii polskiej. Również po raz kolejny inspiracją jest koncepcja Mariana Zdziechowskiego, tym razem jednak przedstawione zostanie zagadnienie rzadko podejmowane w analizach i opracowaniach - problematyka inspiracji modernizmem katolickim w filozofii wileńskiego myśliciela. Marian Zdziechowski jest rodzajem pomostu między dwoma stuleciami, między romantyzmem i pozytywizmem, między racjonalizmem i idealizmem, między ideami wschodu i zachodu, między logicznym pojmowaniem świata i ujęciem metafizycznym, między pascalowską wiarą i rozumem. W swych rozważaniach jednak podążał indywidualną drogą, nie pasował do żadnych mód filozoficznych, konsekwentnie trwając przy własnych pryncypiach światopoglądowych. Marian Zdziechowski próbował uzasadnić możliwość i konieczność wiary w Boga w obliczu wszechogarniającego zła świata. Podejmując polemikę ze świętym Augustynem i ulegając kolejnym fascynacjom myślicieli, takich jak Schopenhauer, Sołowjow czy Schopenhauer, próbował odnaleźć odpowiedź na - chyba dla myśliciela najważniejsze - pytania dotyczące przyczyn i możliwości przezwyciężenia zła. Budując swój filozoficzny światopogląd w książce Pesymizm, romantyzm i podstawy chrześcijaństwa, Zdziechowski włączał także idee modernizmu katolickiego do swoich intelektualnych poszukiwań. Zadawał podstawowe pytania o modernizm jako wyzwania dla współczesnej wiary oraz o możliwość dialogu z nowymi trendami. Poszukując odpowiedzi na różnych płaszczyznach, także takich, które służyły pogłębionej refleksji religijnej, przyjmował postawę intelektualisty zaangażowanego w myśl chrześcijańską, jednak wolną od uprzedzeń i lęków przed kreatywnym poszukiwaniem. Celem opracowania jest próba przybliżenia idei modernizmu katolickiego w ujęciu Mariana Zdziechowskiego, ze szczególnym uwzględnieniem problematyki zła i związanego z nią pesymizmu. (abstrakt oryginalny)
W artykule przedstawiono problem uprzedmiotowienia pracy ludzkiej w tradycyjnej gospodarce kapitalistycznej. Wskazano na główne przyczyny tego zjawiska. Są nimi przede wszystkim: filozofia materialistyczna oraz charakterystyczny dla niej aparat pojęciowy, a także tradycyjna teoria rachunkowości finansowej, skoncentrowana na kapitale finansowym. Artykuł wyraźnie odwołuje się do etyki chrześcijańskiej - papieskiej encykliki o pracy ludzkiej Laborem Exercens - szukając w niej aksjologicznego oparcia dla przezwyciężenia napięcia pomiędzy pracą i kapitałem w przedsiębiorstwie. Konfliktu tego nie można przezwyciężyć, odwołując się do informacji ekonomicznych zaczerpniętych z tradycyjnej rachunkowości oraz sprawozdawczości. Niezbędne jest zatem naukowe poszukiwanie alternatywnych koncepcji rachunkowości, uwzględniających rozwój gospodarki opartej na wiedzy. Jedną z takich koncepcji jest rachunkowość kapitału intelektualnego.(abstrakt oryginalny)
Kluczowa dla uprawiania nauki i badań jest wolność prowadzenia badań naukowych. Określić ją można jako prawo do wiedzy. Najczęściej prawo do wiedzy utożsamiane jest z prawem do nauki, rozumianej jako uprawianie nauki lub kształcenia, lub mylnie, jako prawo do informacji publicznej. Mimo pojawiającego się w aktach prawa krajowego i międzynarodowego prawa wolności badań, samo prawo do wiedzy nie zostało jednoznacznie sformułowane. Uznać je jednak należy za podstawowe prawo człowieka, aczkolwiek wywodzone z innych praw jednostki. Prawo do wiedzy obejmuje trzy sfery: wolność prowadzenia badań, prawo do rozpowszechniania wyników badań, prawo dostępu do tych wyników badań.(abstrakt oryginalny)
Wymagania współczesnej organizacji stają się przesłanką doskonalenia procesów rekrutacji i selekcji, a także adaptacji pracowników. Niezbędne staje się doskonalenie tych elementów zarządzania zasobami ludzkimi, które są obecnie na niewystarczającym poziomie i które powinny być usprawniane. Należy zatem wprowadzić oparte na kompetencjach zasady rekrutacji i selekcji kandydatów zwłaszcza na kluczowe stanowiska. Do analizy procesu rekrutacji i selekcji kandydatów oraz adaptacji pracowników wybrano jako przykład Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe, czyli największą w Unii Europejskiej organizację zarządzającą lasami. Celem opracowania uczyniono zdefiniowanie działań podejmowanych podczas doboru kadr oraz zaproponowano procedury postępowania przy naborze i selekcji pracowników. Wskazano możliwości ulepszenia procesu naboru personelu, ze szczególnym uwzględnieniem stanowiska nadleśniczego. Opracowanie stanowić może cenne źródło informacji na temat doskonalenia procesu rekrutacji i selekcji kandydatów oraz adaptacji pracowników nie tylko dla osób bezpośrednio związanych z PGL LP, ponieważ - jak pisał Adam Loret, pierwszy dyrektor Lasów Państwowych - polskie lasy są własnością całego narodu. (abstrakt oryginalny)
9
Content available remote Lichwa. Normy etyki religijnej a życie gospodarcze
75%
Judaizm, chrześcijaństwo i islam tworzyły swoje systemy etyczne, mając za podstawę objawienie. Ze względu na boskie pochodzenie świętych ksiąg zawarte w nich normy, w tym dotyczące również skutków działań gospodarczych, nie mogły podlegać żadnym przekształceniom. Wobec zmian gospodarczych następował więc konflikt między normami etyki religijnej i racjonalności ekonomicznej. W artykule przedstawiono sposób rozwiązywania tego konfliktu w odniesieniu do lichwy rozumianej jako procent od pożyczek udzielanych w naturze lub pieniądzu.(fragment tekstu)
Ksiądz Karol kard. Wojtyła w magistralnym swym dziele pt. Osoba i czyn napisanym w przedpontyfikalnym okresie jego filozoficznej twórczości zarysował własną koncepcję człowieka jako osoby, określaną mianem "personalizmu". Uczynił to, kierując się chęcią "scalenia dwóch orientacji filozoficznych, mianowicie tomistycznej i fenomenologicznej filozofii bytu i świadomości". Jest to zatem badawcze studium interesujące szczególnie z etycznego punktu widzenia. Wiadomo bowiem, że pojęcie osoby stanowi antropologiczną przesłankę tradycyjnej etyki chrześcijańskiej w jej tomistycznej wersji. Warto zatem - wszystko za tym przemawia - zapoznać się dokładniej z treścią wypracowanej przez ks. Kardynała koncepcji, aby się przekonać, w jakim stopniu może się ona okazać zaczynem dla wzbogacających tradycyjną etykę twórczych innowacji. Teoria wartości może w tej sprawie spełnić rolę kamienia probierczego, czy śmiały ten zamiar został zrealizowany w zadowalającym stopniu i czy w ogóle ma realne szanse na osiągnięcie pomyślnych rezultatów. Nie przesądzając na razie żadnych końcowych wniosków zasygnalizowane zadanie zostanie rozłożone na dwa etapy. Najpierw zostanie zrelacjonowana, w wielkim skrócie, teoria wartości w ujęciu kard. Wojtyły, następnie zaś, podobnie w maksymalnym streszczeniu, chrześcijańska, tradycyjna filozoficzna wizja tychże wartości. Na tle tego zestawienia końcowy wniosek odnośnie do realnych szans scalenia chrześcijańskiej filozofii bytu z fenomenologiczną filozofią świadomości nasunie się niejako sam przez się. (fragment tekstu)
W niniejszym opracowaniu zwrócono uwagę na cztery zagadnienia dotyczące etosu pracy. Tego etosu Kościół nie tylko broni - broniąc człowieka pracującego - ale ukazuje soteryjny wymiar pracy. Chodzi o to, że praca jest jedną z podstawowych dróg "uświęcenia" dzisiejszego człowieka. (fragment tekstu)
Kościół jest przekonany, że najlepszym i niemylącym się wychowawcą jest Bóg. Wychowanie, o jakim Kościół świadczy, jest przede wszystkim na wskroś personalistyczne na rzecz każdego człowieka5 i analogicznie każdej rodziny6 oraz każdego społeczeństwa7. Kościół, będąc instytucją wychowującą, ukazuje cele oraz podpowiada określone środki, które pozwalają skutecznie realizować zamierzone zadania wychowawcze. W wachlarz celów i środków wychowawczych wpisuje się także praca jako jedna z podstawowych ludzkich aktywności. Tym sposobem sama praca podejmowana przez człowieka nabiera kontekstu kulturowego, staje się nawet wprost kulturą. Uwidacznia się to przede wszystkim w tym, że człowiek jest twórcą kultury nie inaczej, jak tylko przez pracę - bliższe lub dalsze odniesienie do niej. I jak nie można w ogóle pomyśleć o kulturze, jeśli się nie uwzględni człowieka jako jej właściwego i pierwszorzędnego podmiotu osobowego, tale też trudno jest sensownie mówić o pracy bez personalistycznych odniesień. Problematykę kształtowania kultury pracy prześledźmy zestawiając obok siebie trzy zagadnienia8. Po pierwsze, przybliżymy najpierw określenie pracy, jakie funkcjonuje w nauce Kościoła. Jest to konieczne, ponieważ w literaturze przedmiotu z łatwością można znaleźć definicje pracy, które ujmują ją zdecydowanie redukcyjnie. Po drugie, spróbujemy ująć podstawowe wyznaczniki kultury pracy. Nie sposób bowiem logicznie i prawdziwie mówić o pracy bez solidnych odniesień do kontekstu kulturowego. Następnie podniesiemy wprost zagadnienie wychowania do kultury pracy (fragment tekstu)
Problematyka konfliktu pomiędzy życiem zawodowym a rodzinnym w ostatniej dekadzie zwraca nie tylko coraz większą uwagę badaczy i praktyków zarządzania, lecz staje się przedmiotem zainteresowania polityki społecznej w wielu krajach w Europie i na świecie. Konflikt ten ze względu na jego złożony charakter można bowiem analizować wieloaspektowo. Jest on uwarunkowany nie tylko różnorodnymi czynnikami o charakterze indywidualnym, organizacyjnym i społeczno-ekonomicznym, lecz także wiąże się z wieloma problemami o charakterze etycznym. Chociaż początkowo sądzono, że problem ten dotyka głównie kobiet, jednak dzisiaj zagadnienie to jest ujmowane znacznie szerzej, utrzymanie równowagi pomiędzy życiem zawodowym a rodzinnym jest bowiem ważną potrzebą zarówno kobiet, jak i mężczyzn1. Konflikt pomiędzy życiem zawodowym a rodzinnym nie dotyczy jedynie wyboru jednostki pomiędzy karierą zawodową a rodziną czy też oczekiwań pracodawców co do poziomu zaangażowania pracowników, lecz wiąże się także z prowadzoną w tym zakresie polityką organizacji i etycznymi aspektami zarządzania zasobami ludzkimi. Ułatwienie godzenia obowiązków zawodowych z obowiązkami rodzica jest ważnym zadaniem współczesnego zarządzania zasobami ludzkimi. Nadal jednak oferowane w tym zakresie rozwiązania w polskich organizacjach wydają się niewystarczające. Równocześnie szybkie zmiany zachodzące w sektorze publicznym, presja na wyniki, wysokie bezrobocie i lęk wielu pracowników przed utratą pracy sprawiają, że zachowanie równowagi pomiędzy życiem zawodowym a rodzinnym staje się poważnym wyzwaniem dla wielu pracowników organizacji publicznych. Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie, jaki jest poziom konfliktu pomiędzy życiem zawodowym a rodzinnym pracowników organizacji publicznych oraz jakie są jego kluczowe obszary. Cel ten zostanie zrealizowany poprzez zaprezentowanie wyników studiów literaturowych i badań empirycznych dotyczących konfliktu praca-rodzina przeprowadzonych wśród pracowników organizacji publicznych. Ich wyniki zostaną omówione w kontekście wybranych aspektów etycznych konfliktu między życiem zawodowym a rodzinnym. (fragment tekstu)
Praca nie jest tylko wytwarzaniem rzeczy użytecznych dla człowieka, lecz rzeczywistym współdziałaniem człowieka z innymi ludźmi i z Bogiem w zakresie tworzenia szeroko pojętego dobra. Dlatego też do pracy jest zdolna tylko istota rozumna, potrafiąca wskazać i osiągnąć wybrane cele w sposób racjonalny tale, aby partycypować w zrealizowanych dobrach. Praca jest zatem wolną, choć z natury konieczną, działalnością człowieka, zmierzającą do tworzenia i wymiany nowych dóbr czy też do świadczenia usług, dzięki czemu człowiek samorealizuje swe jestestwo. Stąd też działania bezsensownego, niszczącego, degradującego człowieka lub przyrodę nie można pojmować jako pracy. Jest ona bowiem dziełem osoby ludzkiej i każdy musi swoją pracę wykonać osobiście, angażując w nią bezpośrednio wszystkie swoje władze i zdolności. W każdą bowiem pracę angażuje się cały człowiek, każda przecież wymaga pewnego wkładu myślowego i każda angażuje sprawności fizyczne człowieka. Jest poza tym moralną powinnością człowieka; innymi słowy "narzuca się" jako jego moralny obowiązek. Wprawdzie - co należy uwzględnić - praca, jak każde ludzkie działanie, jest działaniem wolnym, wynikającym z natury ludzkiej i człowiek może w swej wolności unikać pracy, jednak taicie postępowanie uwyraźnia fakt, iż człowiek sam w sobie odkrywa istotę powinności moralnej, której treścią jest obowiązek pracy. W ten sposób pojawia się etyczne odniesienie do pracy, które w różnych środowiskach i czasach przybierało wielorakie relacje. Pojawia się więc etos pracy, czyli sposób, w jaki człowiek podchodzi do swego działania przepełnionego sferą moralną, aksjologiczną, a nawet religijną. Przekazywany bowiem przez pokolenia w danych grupach społecznych sposób podejścia i realizacji zadań związanych z odpowiednim wykonaniem pracy był często sprawą niemal świętą. Współcześnie takie nastawienie mocno się zliberalizowało, stąd też i etos pracy uległ poważnym zmianom. A jednak obowiązek pracy jako sposób kształtowania swej egzystencji spoczywa na każdym człowieku, dlatego tak istotną kwestią staje się odpowiedzialne podejście do realizowanych zadań w ramach wykonywanej pracy. Wydaje się więc, iż kategoria odpowiedzialności jest kluczowa w rozumieniu istoty pracy, która przecież w dziejach ludzkości była pojmowana wielorako. (fragment tekstu)
Praca jest jednym z podstawowych wymiarów ludzkiego istnienia. Tylko człowiek jest zdolny do wykonywania pracy i ona sama jest tym, co go wyróżnia z całego s'wiata przyrody. Poprzez pracę człowiek transcenduje ten świat i wznosi się ponad naturę. Na każdym etapie humanizacji natury, czyli nadawania jej wysiłkiem umysłu i rąk cech osobowych (kultury), widać głęboki związek pracy z godnością jej autora i adresata (człowieka). To właśnie osobowa godność człowieka pracującego, będącego imago Dei, nadaje ludzkiej pracy wyjątkową specyfikę. Człowiek jest najwyższą wartością i celem, do którego wszystko inne jest skierowane i któremu wszystko inne jest podporządkowane. Aby zatem obronić godność pracy, trzeba stale przypominać fundamentalne dla apologii jej personalistycznego sensu słowa Jana Pawła II, że to praca jest "dla człowieka", a nie "człowiek dla pracy" (LE 6). Zagubienie tożsamości człowieka pracy, a właściwie ciągłe jej gubienie w dziejach ludzkości, wynika z niezachowania podstawowej hierarchii wartości, z niszczenia warunków "etycznej istoty pracy" (LE 6), co prowadzi nieodwołalnie do deprecjacji jego osobowej godności, do zniewolenia go w pracy i poprzez pracę, czyli do jego alienacji. (fragment tekstu)
Praca stanowi nieodzowny element ludzkiego życia. Dzięki niej człowiek może się rozwijać oraz zdobywać środki niezbędne do utrzymania siebie i swojej rodziny. Jak każde świadome i dobrowolne działanie ludzkie, praca ma także swój wymiar moralny. Powinności moralne, normy i oceny związane z ludzką pracą wpisują się w kontekst etyki pracy. Szczególne wymogi etyczne dotyczą osób, które zawodowo zajmują się ochroną ludzkiego życia i zdrowia. Na tle bogatej literatury odwołującej się do etyki lekarskiej etyka farmaceutyczna wciąż wydaje się obszarem, któremu nie poświęcono dotychczas wystarczającej uwagi. Próbą przezwyciężenia tej tendencji jest niniejsze opracowanie, którego celem jest zwrócenie uwagi na rolę Kodeksu Etyki Aptekarza RP w kształtowaniu etosu farmaceuty/aptekarza. Podstawowy problem, jaki wiąże się z tym tematem, skupia się wokół pytania: jakie miejsce w kształtowaniu etosu tej grupy zawodowej zajmuje Kodeks? Próba odpowiedzi na to pytanie zostanie rozpoczęta analizą użytych pojęć. Następnie zostaną przedstawione wartości, które wyraża Kodeks. W kolejnych punktach zostaną ukazane trudności w zastosowaniu zasad kodeksowych oraz możliwości uzupełnienia wskazań kodeksowych w tworzeniu etosu farmaceutów. (fragment tekstu)
Praca w życiu człowieka to jedno z najważniejszych zagadnień. Dzięki niej człowiek zdobywa środki do życia, spełnia swoje cele i marzenia. Praca może być źródłem frustracji i niezadowolenia, ale także powodem do dumy i satysfakcji, Jest bowiem fundamentalną wartością wolnego człowieka, stanowi o jego godności, nadaje życiu sens i daje człowiekowi szczęście. Problem pracy nurtuje w sposób szczególny współczesnego człowieka. Zagrożony bezrobociem, które niesie pogorszenie warunków życia, człowiek szuka satysfakcjonującej go i gwarantującej zawodowe spełnienie pracy. Wydaje się, że to właśnie zainteresowanie człowieka zapewnia zagadnieniu pracy szczególną nośność i żywotność. (fragment tekstu)
W przestrzeni codziennych dyskursów bardzo często pojawia się tematyka pracy. Jest to pojęcie, które wciąż intryguje, ponieważ ma bezpośredni wpływ na człowieka w jego sferze egzystencjalno-ontologicznej. Praca jest cechą charakterystyczną człowieka, jego znakiem szczególnym panowania nad naturą. Epoka szybkiego rozwoju nowych technologii nadaje pracy nowego charakteru. Służy ona bardziej wydajności i modernizacyjnemu wyścigowi. Nadmierne skupianie uwagi na szybkim postępie ostatecznie dehumanizuje pracę. Atmosfera wokół pracy przybiera często "niezdrowy charakter", ponieważ z jednej strony zauważa się niechęć do pracy, natomiast z drugiej strony nadmierne w nią zaangażowanie. Dlatego dokonanie ogólnej charakterystyki pracy oraz wskazanie na dwa skrajne podejścia do niej będzie w tym opracowaniu uwieńczone wskazaniem sposobu "uleczenia" tego, co wypacza pojęcie pracy. (fragment tekstu)
Praca odgrywa wyjątkową rolę w życiu człowieka. Jak pisał Jan Paweł II, "z pracy swojej ma człowiek pożywać chleb codzienny (por. PS 128/127/) i poprzez pracę ma się przyczynić do ciągłego rozwoju nauki i techniki, a zwłaszcza do nieustannego podnoszenia poziomu kulturalnego i moralnego społeczeństw, w którym żyje jako członek braterskiej wspólnoty; praca zaś oznacza każdą działalność, jaką człowiek spełnia bez względu na jej charakter i okoliczności, to znaczy każdą działalność człowieka, którą za pracę uznać można i uznać należy pośród całego bogactwa czynności, do jakich jest zdolny i dysponowany poprzez swoją naturę, poprzez samo człowieczeństwo". Praca jawi się zatem jako zadanie, przed którym stoi człowiek, które powinno się przyczyniać do rozwoju osobistego i społecznego. Trzeba jednak pamiętać, że do takiej postawy trzeba człowieka wychowywać. Podjęcie się takiego zadania to wejście w pewien obszar życia człowieka, przez który on się realizuje, rozwija swoją osobowość, przyczyniając się do rozwoju społeczeństwa, wnosząc swój osobisty wkład. Należy się więc zastanowić, w jaki sposób katecheza może się przyczynić do wychowania do przeżywania pracy jako wezwania, jakie Bóg kieruje do człowieka, wyznaczając mu zadanie w służbie społeczeństwa. Aby praca nie była tylko uciążliwym sposobem troski o swój byt materialny, ale drogą zdobywania świętości. Wydaje się, że w katechezie należy zwrócić uwagę na trzy elementy, które przyczynią się do takiej formacji: ukazanie dzieła stworzenia jako wezwania do pracy i aktywności; wskazanie dzieła odkupienia, jakiego dokonał Chrystus iako trudu, wysiłku i ofiary; przedstawienie pracy jako drogi świętości (zbawienia). (fragment tekstu)
W celu pogłębienia problemu etosu pracy w perspektywie społeczno-pastoralnej warto się odnieść do inspirującego nauczania Jana Pawła II, tym bardziej że obecnie można na nie patrzeć z perspektywy świętości papieża. Jan Paweł II, już w pierwszym akapicie encykliki "Laborem exercens" wyjaśnia, że praca "oznacza każdą działalność, jaką człowiek spełnia, bez względu na jej charakter i okoliczności, to znaczy każdą działalność człowieka, którą za pracę uznać można i uznać należy pośród całego bogactwa czynności, do jakich jest zdolny i dysponowany poprzez samą swoją naturę, poprzez samo człowieczeństwo". W kontekście rozważanej problematyki na podkreślenie zasługuje stwierdzenie, że praca wypływa z ludzkiej natury, że jest z nią w istotny sposób powiązana, a więc jej związek z człowieczeństwem nie jest i nie może być traktowany jako błahy czy też przypadkowy. Ponadto uwypuklony aspekt etyczny jednoznacznie wskazuje, że można mówić zarówno o pracy dobrej, jak i złej. Perspektywa etyczna różnicuje zatem pracę, jakiej człowiek się podejmuje, nadając jej implicite lub explicite kwalifikację moralną. Człowiek jest istotą moralną, więc i praca, jaką wykonuje, również cieszy się owym szczególnym znamieniem. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.