Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Reforma ustroju miast pruskich barona vom und zum Steina z 19 listopada 1808 roku w organicystycznej interpretacji Ottona von Gierke

100%

Kopczyński M.

Studia Prawno-Ekonomiczne

|

2015

|

96

95-125

Celem artykułu jest prezentacja znaczeń, jakie wiekopomnym reformom barona vom und zum Steina z początku XIX wieku, jak i samej jego postaci, przypisywał niemiecki historyk i teoretyk prawa Otto von Gierke. Berliński profesor szczególną uwagę zwrócił na jedną z reform pruskiego polityka sprzed wieku, jego zdaniem najbardziej miarodajną - ordynację miejską z 1808 roku. Analizując treść tego aktu, jak również kontekst działań, wypowiedzi i deklaracji barona, Gierke dochodzi do wniosku, że dotychczasowe interpretacje tej postaci w sensie prób zakwalifikowania jej do konkretnej rodziny ideologicznej były oparte na niewłaściwych przesłankach. Autorzy bowiem nadmierną uwagę przywiązywali do francuskich rewolucyjnych inspiracji vom Steina bądź dowodzili połowicznego i w istocie zachowawczego charakteru jego reform. W ten oto sposób w dyskursie występowały dwa stanowiska: w Steinie widziano frankofilskiego liberała albo konserwatystę, ledwie dopuszczającego jakiekolwiek zmiany. Tymczasem, czego dowiódł Gierke, jego pruskość była częścią szerszego ogólnoniemieckiego kontekstu, innymi słowy był vom Stein niemieckim patriotą "pracującym" jedynie na odcinku pruskim, rzec można - był niemieckim nacjonalistą avant la lettre.(abstrakt autora)

2

Ustrój metropolii stołecznej - Londyn

100%

Szmytt A.

Samorząd Terytorialny

|

2001

|

nr 7-8

115-123

W artykule przedstawiono krótki zarys przekształceń ustroju Londynu w ostatnich latach, obecny ustrój, władze metropolitalne (Władza Wielkiego Londynu, Burmistrz Londynu, Zgromadzenie Londyńskie), samorząd londyńskich boroughs. Celem artykułu jest wyłonienie z nowego ustroju Londynu pewnych elementów uniwersalnych, które są lub mogą być stosowane dla metropolii stołecznych.

3

Funkcjonalność rozwiązań w trzech ustawach warszawskich : ustrój, podział zadań i kompetencji oraz organizacja władzy samorządowej

61%

Nelken S.

Doctrina. Studia społeczno-polityczne

|

2013

|

nr 10

151-177

Trzy ustawy regulujące ustrój miasta stołecznego Warszawy, tzw. warszawskie, weszły kolejno w życie w latach 1990-2002: ustawa z dnia 18 maja 1990 r. o ustroju samorządu m.st. Warszawy, ustawa z dnia 25 marca 1994 r. o ustroju m.st. Warszawy i ustawa z dnia 15 marca 2002 r. Dwie pierwsze cechował zdecentralizowany model ustroju miasta, oparty na obligatoryjnym związku dzielnic-gmin, a potem gmin, które tworzyły Warszawę. Inaczej niż w innych miastach polskich, części składowe były jednostkami samorządu terytorialnego w rozumieniu ustawy o samorządzie terytorialnym. Natomiast trzecia ustawa odznaczała się diametralnie inną konstrukcją ustroju miasta, obowiązującą w innych dużych miastach w Polsce. Oznaczało to, że Warszawa stała się gminą będącą miastem na prawach powiatu, a jednostkami wewnętrznego podziału miasta są dzielnice m.st. Warszawy, które pełnią rolę jednostek pomocniczych gminy i nie są jednostkami samorządu terytorialnego.(abstrakt oryginalny)

4

Ustrój Warszawy a ustrój metropolii europejskich

61%

Izdebski H.

Samorząd Terytorialny

|

2015

|

nr 3

75-86

Kolejne od 1990 r. ustawy wprowadzały rożne modele ustroju Warszawy: z 1990 r. - związek dzielnic-gmin, z 1994 r. - szczególny związek komunalny gmin, z 2002 r. - miasto na prawach powiatu z obowiązkowym podziałem na jednostki pomocnicze. Tylko w 1994 r. przewidziano możliwość, z której jednak nie skorzystano, wykroczenia przez Warszawę poza granice administracyjne ustalone w 1951 r. - w sytuacji, w której 2/5 mieszkańcowi faktycznej Warszawy mieszka obecnie poza administracyjnymi granicami Warszawy. W artykule autor przedstawia, po analizie przepisu Konstytucji RP dotyczącego Warszawy jako stolicy państwa, doświadczenia innych państw europejskich w zarządzaniu obszarami metropolitalnymi, zwłaszcza stołecznymi, próby wprowadzenia elementów zarządzania metropolitalnego w ramach restytuowanego w 1998 r. tradycyjnego trójstopniowego podziału terytorialnego oraz sposoby wykonywania (i niewykonywania) na obszarze Warszawy specyficznych zadań metropolitalnych, w tym zadań stołecznych. Wnioskiem jest potrzeba wprowadzenia nowego modelu zarządzania obszarem metropolitalnym Warszawy. (abstrakt oryginalny)

5

Nazwa miasta na prawach powiatu w obrocie prawnym

61%

Perz A.

Samorząd Terytorialny

|

2023

|

nr 11

78-88

Miasta na prawach powiatu kwalifikowane były na przestrzeni ostatnich 20 lat m.in. jako powiaty, jak również gminy. W istocie są one szczególnym rodzajem jednostek samorządu terytorialnego, które charakteryzuje realizacja zadań z zakresu działania tak gminy, jak i powiatu. Do dziś nazewnictwo miast na prawach powiatu nie jest jednolite i budzi wiele wątpliwości. Kompetencja do kreowania nazewnictwa gmin oraz powiatów leży w gestii Rady Ministrów, która nie rozstrzygnęła jednoznacznie tego problemu, nie określiła konkretnych wytycznych ani zasad konstruowania tych nazw. W konsekwencji w obrocie pojawia się wiele zróżnicowanych nazw, których podstawa prawna wzbudza wątpliwości. Ponadto wiele z nich jest wynikiem bezpośredniej działalności organów stanowiących, które o nazwie jednostki rozstrzygają w przepisach jej statutu. Nazewnictwo miast na prawach powiatu powinno być jednolite - tak dla właściwej identyfikacji danej jednostki, jak również dla generalnej pewności obrotu prawnego. W konsekwencji właściwy organ powinien określić ich nazwy lub też ustawodawca powinien wskazać jasne kryteria konstruowania tychże nazw. (abstrakt oryginalny)

6

Ewolucja ustroju miasta stołecznego Warszawy w latach 1990-2002

61%

Faliński S.

Myśl Ekonomiczna i Polityczna

|

2011

|

nr 4 (35)

142-159

Od odrodzenia się w Polsce w 1990 r. samorządu terytorialnego stolica państwa i największe polskie miasto ma odmienny ustrój niż inne polskie miasta. Ustrój ten w latach 1990-2002 był oparty na istnieniu w ramach Warszawy odrębnych, posiadających osobowość prawną, gmin. W tym okresie ustrój ten ewoluował. Podczas kadencji 1990-1994 miasto było podzielone na siedem dzielnic-gmin: Warszawa-Mokotów, Warszawa-Ochota, Warszawa-Wola, Warszawa-Żoliborz, Warszawa-Praga Północ, Warszawa-Praga Południe i Warszawa-Śródmieście. Na czele Warszawy stał wybierany przez wszystkich radnych prezydent m.st. Warszawy. Ustrój źle funkcjonował. W 1994 r. wszedł w życie nowy ustrój, w którym centralna, dysponująca zwartą zabudową, część miasta została jedną liczącą ok. miliona mieszkańców gminą Warszawa-Centrum, dzielącą się na dzielnice. Wokół niej istniało dziesięć gmin: Warszawa-Ursynów, Warszawa-Wilanów, Warszawa-Wawer, Warszawa-Targówek, Warszawa-Rembertów, Warszawa-Białołęka, Warszawa-Bielany, Warszawa-Bemowo i Warszawa-Ursus. W 1998 r. zdecydowano o wprowadzeniu do miasta kolejnego szczebla samorządu-powiatu warszawskiego z własnymi, odrębnymi organami. Ten bardzo skomplikowany ustrój istniał do 2002 r., kiedy wszedł w życie ustrój z całą Warszawą jako jedną gminą i osiemnastoma dzielnicami. (abstrakt oryginalny)

7

Nowy model nadburmistrza w centralnych miastach metropolii Republiki Federalnej Niemiec

61%

Zachariasz I.

Samorząd Terytorialny

|

2001

|

nr 7-8

124-140

Unia Metropolii Polskich organizuje konwersatoria, które służą wypracowaniu stanowisk tej organizacji w najistotniejszych sprawach dla funkcjonowania polskich metropolii, analizuje, w jaki sposób podobne problemy rozwiązywane są w metropoliach państw demokratycznych Europy i Stanów Zjednoczonych o porównywalnej skali demograficznej. W artykule omówiono zmiany jakie zaszły w ostatnim dziesięcioleciu w samorządzie największych miast RFN.

8

Podstawy prawne i zmiany ustrojowe dotyczące funkcjonowania stolicy

51%

Rychlewska P.

Studia Regionalne i Lokalne

|

2009

|

nr 3

83-104

Artykuł przedstawia przebieg zmian terytorialno-administracyjnych następujących w Warszawie od okresu międzywojennego do teraźniejszości. Odnosi się do wielu dokumentów i opracowań z tego okresu, w którym ustrój stolicy przechodził mnóstwo zmian i wielokrotnie był poddawany różnego typu innowacyjnym pomysłom. Choć obecny kształt Warszawy kreuje w dużej mierze wciąż modyfikowana ustawa z 18 maja 1990 r., to każda następna wersja tzw. ustawy warszawskiej oznaczała niemały przewrót w sferze administrowania i funkcjonowania stolicy. Owe modyfikacje i rewolucyjne przewroty oraz ich konsekwencje zostały przedstawione poniżej. (abstrakt oryginalny)

9

Przemiany samorządu wielkich miast Niemiec w XX w.

51%

Zachariasz I.

Samorząd Terytorialny

|

2010

|

nr 7-8

5-27

Reformy administracji publicznej na obszarach wielkich miast w Niemczech w XX w. miały z jednej strony prowadzić do stworzenia lepszych warunków dla współdziałania administracji rządowej i samorządowej, z drugiej do takich zmian ustrojowych, które pozwalałby na trwały rozwój przestrzenny i społeczny tych obszarów. Autor zaznacza, że modele organizacji samorządu wielkich miast RFN bazują na dawnych rozwiązaniach pruskich, w wyniku reform zostały jednak znacznie zmodyfikowane i dostosowane do współczesnych problemów administrowania kompleksami wielkomiejskimi. (abstrakt oryginalny)

10

Struktury miejskich jednostek pomocniczych

51%

Jarosz A. J.

Samorząd Terytorialny

|

2022

|

nr 12

46-59

W artykule przeanalizowane zostały typy jednostek pomocniczych miast na prawach powiatu, kształt ich organów oraz sposób ich wyboru. Konstrukcje ustrojowe dzielnic, osiedli i innych jednostek ze względu na ogólne przepisy ustawowe są bardzo zróżnicowane, do tego stopnia, że trudno znaleźć dominujące prawidłowości i trendy. Kompetencje i narzędzia, jakimi dysponują w celu realizacji powierzonych im zadań, nie mają charakteru decyzyjnego, co powoduje ich marginalne znaczenie w zarządzaniu miastem. (abstrakt oryginalny)

11

Słabości prawne ustroju i demokracji lokalnej Warszawy

51%

Sozański J.

Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula

|

2015

|

nr 1(43)

93-103

Cel: ustalenie zakresu stosowania konstytucyjnych i ustawowych norm w praktyce m.st. Warszawy oraz skutki status quo dla społeczności lokalnych. Metoda prawno-porównawcza. Wniosek: norma ustrojowa jest jasno określona ale nieadekwatnie stosowana. Istnieje konieczność zmiany tego stanu rzeczy w praktyce prawnej, dla poprawy demokracji i świadomości prawnej społeczeństw lokalnych. Treść: jeśli Konstytucja RP wprowadza prawa społeczeństw lokalnych (a zwłaszcza ich podstawowych jednostek) do samorządności terytorialnej to nie znajduje to odbicia w ustawie warszawskiej, a zwłaszcza w Statucie m.st. Warszawy i Uchwale o przekazaniu niektórych kompetencji dzielnicom. Tak rodzi się niekorzystna dla tych jednostek praktyka. Ograniczanie wspomnianych uprawnień powinno być dostrzegane oraz budzić reakcję społeczeństw lokalnych (chyba niezbyt świadomych swych praw) wobec władz przedstawicielskich, sądów i Trybunału Konstytucyjnego. Stan obecny niekorzystnie wpływa na interesy społeczności lokalnych dzielnic Warszawy, a szerzej także na stosowanie zasad konstytucyjnych przez organy państwa wbrew interesom obywateli. Artykuł ma charakter koncepcyjny.(abstrakt oryginalny)

12

Ekspansja przestrzenna miasta przy zmieniających się uwarunkowaniach organizacyjno-ekonomicznych (na przykładzie Poznania)

41%

Nowak J.

Zeszyty Naukowe. Seria 1 / Akademia Ekonomiczna w Poznaniu

|

1993

|

nr 206

27-43

Omówiono pojęcie ekspansji przestrzennej miasta oraz wpływ jego ustroju na proces ekspansji "użytków miejskich" (strefy usługowe) na przykładzie Poznania.