Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 174

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 9 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Climate policy
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 9 next fast forward last
Jednym z najpoważniejszych wyzwań ekologicznych przełomu XX i XXI w. jest przeciwdziałanie globalnej zmianie klimatu, spowodowane tzw. efektem cieplarnianym. Zagrożenie efektem cieplarnianym dostrzegł po raz pierwszy szwedzki chemik Savante Arhenius w 1908 r. Jednak u progu XX w. jego odkrycie nie zyskało szerszego rozgłosu. Prawdziwy alarm podniósł się dopiero w drugiej połowie XX w., kiedy to statek kosmiczny Mariner 2 znalazł się na Wenus. Odkryto wówczas, że planetę tę okrywa bardzo gęsta atmosfera, w której stężenie dwutlenku węgla jest 100 razy większe niż na Ziemi, i że rzeczywiście zaistniał tam efekt cieplarniany - temperatura powierzchni Wenus wynosi 480°C. Wielu naukowców oskarżyło o tę sytuację nadmiar znajdującego się w atmosferze Wenus dwutlenku węgla i ogłosiło, że efekt cieplarniany niedługo powtórzy się na Ziemi, co skłoniło polityków do przeciwdziałania takiemu rozwojowi wydarzeń. (fragment tekstu)
Artykuł analizuje filozoficzne, etyczne i pojęciowe aspekty współczesnych dyskursów antropocenu. Antropocen to nowa epoka geologiczna, określona przez intensywne interwencje człowieka w systemy planetarne, które powodują nieodwracalne straty, destabilizację klimatu, masowe wymieranie i przekraczanie granic planetarnych. W tekście pada pytanie, jak powinniśmy rozmawiać o problemie rozwoju społecznego w antropocenie? Czy możliwa jest korekta klimatyczna nauk humanistycznych, dotycząca wewnętrznych problemów letargu polityki środowiskowej i impasu klimatycznego w XXI wieku? Jak sobie poradzić z jednoczesną problematyzacją kategorii przyrody i silną krytyką wcześniejszej arogancji zawartej w antropocentryzmie?(abstrakt oryginalny)
Stanowisko Chin i Rosji wobec międzynarodowych wyzwań zmian klimatu istotnie się różni. O ile Chiny weszły w stadium transformacji ekologicznej, podejmując wysiłek na rzecz zwiększenia udziału niskoemisyjnych źródeł energii w bilansie energetycznym kraju, o tyle Rosja strzeże interesów gospodarczych opartych na polityce promocji węglowodorów jako towaru eksportowego. Chińska polityka klimatyczna i transformacja w kierunku poszerzenia udziału czystej energii w krajowej strukturze dostaw energii odgrywa istotną rolę w kreowaniu światowych trendów, a w dłuższej perspektywie może doprowadzić do przewodniej roli Chin w walce ze zmianami klimatu. Rosja deklaruje, że będzie wywiązywała się z paryskiego porozumienia klimatycznego, jednakże postęp w dostosowaniu gospodarki do wymogów redukcji emisji GHG pozostaje ograniczony, a główny nacisk jest położony na potencjał pochłaniania emisji przez rozległe rosyjskie lasy. W Rosji brakuje znaczących kroków na rzecz transformacji gospodarczej i skutecznych działań zmniejszających energochłonność gospodarki. W konsekwencji obydwa kraje inaczej definiują potencjalne korzyści gospodarcze z dążenia do czystszego bilansu energetycznego i nie są związane partnerstwem technologicznym w wymiarze polityk klimatycznych. (abstrakt oryginalny)
Zmiana klimatu jest jednym z najbardziej palących wyzwań naszych czasów. W związku z tym podejmowany jest szereg działań mających na celu złagodzenie tego negatywnego zjawiska. Redukcja emisji gazów cieplarnianych, poprawa efektywności energetycznej oraz wzrost udziału energii ze źródeł odnawialnych stanowią także priorytet polityki Unii Europejskiej. W tym kontekście celem artykułu jest zbadanie czynników wpływających na zmiany emisji CO2 w czterech państwach członkowskich UE tworzących Grupę Wyszehradzką, w latach 1993-2016. Analiza przeprowadzona z wykorzystaniem metody dekompozycji LMDI (Logarithmic Mean Divisia Index) oraz tożsamości Kaya pozwala zidentyfikować czynniki, które w największym stopniu przyczyniają się do zmian emisji CO2. Umożliwia ona także omówienie uzyskanych wyników w powiązaniu z polityką klimatyczną Unii Europejskiej. Zgodnie z wynikami analizy dekompozycyjnej energochłonność oraz wzrost gospodarczy wyrażony PKB per capita były głównymi czynnikami przyczyniającymi się do zmian emisji CO2 we wszystkich rozważanych krajach. Spadek emisji wynikał głównie z poprawy efektywności energetycznej i w mniejszym stopniu ze zmian koszyka energetycznego w stronę odnawialnych źródeł energii. (abstrakt oryginalny)
Zmiany klimatyczne zachodzące na świecie coraz dobitniej pokazują potrzebę zdecydowanych działań na rzecz jego ochrony. Z problemu ekologicznego stały się one nie tylko problemem gospodarczym, ale także problemem politycznym. Obecna i przyszła polityka klimatyczna UE ma i będzie mieć coraz bardziej istotne znaczenie dla przedsiębiorstw przemysłowych, które emitują gazy.
Jednym z podstawowych wyzwań związanych ze zrównoważonym rozwojem jest powstrzymanie zmian klimatycznych oraz ograniczenie ich negatywnego wpływu na społeczeństwo i środowisko. Zahamowanie zmian klimatu jest możliwe tylko w przypadku znacznego ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, do czego ma się przyczyniać polityka klimatyczna UE. Artykuł traktuje o najnowszych postanowieniach UE w ramach polityki klimatycznej. Na tym tle przeanalizowana została sytuacja Polski oraz polska polityka klimatyczna jako odpowiedź na wyzwania związane z przejściem do gospodarki niskoemisyjnej.(abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest rozpoznanie implikacji wdrażania polityki klimatyczno-energetycznej dla obszarów wiejskich. Dzięki wytwarzanym tu surowcom energetycznym, a także coraz częściej energii, w latach 2006-2016 dwukrotnie zwiększył się udział OZE w produkcji energii pierwotnej - z 7,8 do 13,9%. Jej głównym źródłem była biomasa, ale od 2010 roku znacznie szybciej wzrasta wykorzystanie energii słonecznej i wiatrowej. Na podstawie przeprowadzonych analizy stwierdzono, że do roku 2050 większość surowców energetycznych i energii ze źródeł odnawialnych będzie wytwarzana w rolnictwie i na obszarach wiejskich. Realizacja zobowiązań wynikających z unijnej polityki klimatycznej i energetycznej może być impulsem dla rozwoju obszarów wiejskich.(abstrakt oryginalny)
W niniejszym artkule została przedstawiona zarówno ekonomiczna podstawa pojęcia energochłonność, jak i najważniejsze uregulowania zagraniczne i krajowe odnoszące się do tej problematyki. Autorzy omówili zagadnienie energochłonności z punktu widzenia jego ekonomicznych uwarunkowań (zatem zakresu odziaływania na gospodarkę), jak prawnych aspektów ujęcia tego zagadnienia w układzie komparatystycznym. W Unii Europejskiej kwestie dotyczące energochłonności przedsiębiorstw zostały unormowane przede wszystkim w dyrektywach odnoszących się do podatków oraz ochrony klimatu. Rozwiązania te zmierzają do zminimalizowania negatywnych skutków unijnej polityki klimatycznej dla gospodarki. Istotną część niniejszej pracy stanowi także polskie ujęcie zagadnienia przedsiębiorstw energochłonnych (przemysłowych) w kontekście definicyjnym oraz podstawowych praw i obowiązków. Przegląd krajowych przepisów prawa pozwala na uzyskanie w miarę pełnego obrazu tego w jakim kierunku zmierza ochrona polskich przedsiębiorstw przed zjawiskiem określanym jako carbon leakage. Szczególne miejsce mają pośród tych przepisów normy ustawy Prawo energetyczne, w których ustawodawca zawarł rozwiązania, które mogą okazać się jednak kontrowersyjne z punktu widzenia form dozwolonej pomocy publicznej.(abstrakt oryginalny)
Przedstawiony tekst koncentruje się na identyfikacji przedmiotów sporów politycznych na poziomie globalnym, Unii Europejskiej oraz Polski, które dotyczą przeciwdziałania zmianom klimatu. Tłem do analizy jest syntetyczna prezentacja stanu wiedzy odnoszącej się do zmian klimatu, a także pokazanie przykładów różnych ocen tego zagadnienia, jakie docierają do społeczeństwa w debacie publicznej. Wykonana analiza pokazuje, że argumenty w sporze politycznym odzwierciedlają status ekonomiczny państw, ich miks energetyczny oraz zaawansowanie technologiczne. W debacie krajowej przeważa kwestia tempa transformacji energetycznej i rozłożenia jej kosztów między różne grupy społeczne. W konkluzji wskazuje się na argumenty społeczne, gospodarcze i polityczne, które skłaniają do ukierunkowania polityki rozwoju na energooszczędną i niskoemisyjną.(abstrakt oryginalny)
Energy and climate issues are an essential part of the sustainable development process of the EU countries. They are also one of the primary objectives of international policy, as evidenced by their inclusion in Agenda 2030, adopted by the UN in 2015 among the Sustainable Development Goals. The implementation of these goals is also taking place in the EU countries. Although climate protection and energy transition activities have been undertaken in the EU for years, individual countries significantly vary in this regard. The aim of the research, the results of which are presented in this paper, was to analyze similarities between the EU countries in terms of sustainable energy and climate development. The analysis was conducted for all EU countries, based on 14 indicators characterizing energy and climate sustainability, in energy, climate, social and economic dimensions. Kohonen's artificial neural networks were used for analysis. The research was conducted for data from the period between 2009-2018. The results showed that in the studied period (10 years), significant differences were found between the EU countries. A high level of energy and climate development was reported for Sweden, Denmark, Austria and France, among other states, and a low level for e.g., the Czech Republic, Poland and Bulgaria. (original abstract)
11
Content available remote Assessment of Progress Towards 20-20-20 Targets : Evidence from Baltic States
75%
The 2020 climate and energy package adopted in 2009 sets three key targets for EU Member States: 20% cut in greenhouse gas emissions (from 1990 levels); to ensure 20% of renewables in final energy consumption and to achieve 20% improvement in energy efficiency from 2005 levels. The paper analyses the progress of selected countries in achieving climate and energy targets by 2020. Baltic States, namely Lithuania, Latvia, and Estonia were selected for comparative assessment of their achievements in GHG emission reduction, energy efficiency improvement and use of renewable energy sources. Indicator's framework was constructed to capture the most important drivers of GHG emission reduction from fuel combustion. These indicators allow to compare countries in their achievements by assessing their main energy and climate change policies. The analysis and comparison of the trends of the main indicators allows to define the best performing country and the reason of this. Policy implications were developed for Baltic States to pursue further progress in achieving energy and climate targets for 2030 and 2050. (original abstract)
Unia Europejska, jako promotor polityki klimatycznej mającej na uwadze ochronę środowiska, stawia państwom członkowskim coraz wyższe i ambitniejsze wymagania ekologiczno-energetyczne. Dla Polski oznacza to wyzwanie głębokiej transformacji sektora energetycznego, obejmującej konieczność redukcji emisji GHG w wytwórstwie energii. Artykuł przedstawia uwarunkowania i założenia polityki energetycznej Polski, w tym dylemat swobody wyboru źródeł energii w świetle oczekiwań polityki klimatycznej UE, opartej na paradygmacie dekarbonizacji. W praktyce prowadzi to do drastycznego ograniczenia ilości węgla w bilansie energetycznym państwa i de facto ogranicza wolność wyboru własnego miksu energetycznego. (abstrakt oryginalny)
13
Content available remote Polityka klimatyczna w warunkach kryzysu finansowego
75%
W artykule podjęto próbę analizy wpływu kryzysu finansowego na politykę klimatyczną. Przez pojęcie zmiany polityki (na skutek kryzysu lub innych czynników) rozumie się zmiany: celów operacyjnych, terminów ich osiągnięcia lub instrumentów realizacji. Metodyka analizy polegała na przeglądzie wymienionych czynników pod kątem zmian wprowadzonych w ostatnich latach wraz z próbami identyfikacji przyczyn tych zmian. W efekcie sformułowano konkluzje na temat sposobu interakcji zjawiska kryzysu gospodarczego i finansowego z polityką klimatyczną przebiegającej na trzech płaszczyznach: (a) spowolnienie gospodarcze zmniejsza nieco poziom presji na klimat, co obniża koszty osiągnięcia założonych celów redukcji emisji, (b) obniżka kosztów osiągnięcia poszczególnych wymagań redukcyjnych staje się argumentem do zaostrzania celów środowiskowych, (c) zjawisko kryzysu, oprócz obniżenia skłonności do inwestowania w działania ochronne, pozwala na wycofanie się z koncepcji forsowania działań wyjątkowo nieefektywnych(abstrakt oryginalny)
Współcześnie zmiany klimatu i postępująca degradacja środowiska naturalnego są największymi wyzwaniami ekologicznymi w układzie globalnym i regionalnym. Stąd też zauważalne działania Unii Europejskiej na rzecz zrównoważonego rozwoju i neutralności klimatycznej ujęte w programach i celach na lata 2021-2027 i następne. Dotyczy to zwłaszcza odchodzenia od kopalnych źródeł energii i zastępowanie ich źródłami odnawialnymi (pakiet energetyczny). W realizacji tych celów konieczna jest solidarność i odpowiedzialność państw członkowskich, co nie zawsze i nie w pełni następuje z racji ich określonych interesów i kosztów związanych z wprowadzeniem innowacyjnej restrukturyzacji i transformacji sektora energetycznego. Celem artykułu jest wskazanie najważniejszych zagadnień w zakresie ochrony klimatu i środowiska naturalnego, które powinny być realizowane z pomocą dotacji z unijnego budżetu na lata 2021- 2027. Artykuł ten jest kontynuacją dwóch poprzednich opublikowanych w tym czasopiśmie. (abstrakt oryginalny)
Purpose: The energy policy of the European Union focuses mainly on three areas: renewable energy, reducing the emission of harmful pollutants, in particular CO2, and increasing the efficiency of electricity used. Sustainable energy management, in turn, is undoubtedly associated with the increased use of renewable energy sources ensuring energy security as well as the diversification of energy supplies that support and improve the quality of the environment. The aim of the article is to present the diversity of the European Union countries in terms of actions taken in the field of energy policy resulting from climate and energy goals. Design/methodology/approach: On the basis of the objectives of the energy policy presented in the EU directives, indicators describing the activities of the Member States in this respect were selected. Then, they were subjected to substantive and statistical verification, leaving 6 variables. The tool of Multidimensional Statistical Analysis, which is a synthetic measure, was used to develop a synthetic measure of the level of achievement of the goals of the climate and energy policy. Two types of analyses were used: static for international comparisons between the European Union countries, conducted for 2021, and dynamic, for the years 2011-2021. Findings: The most favourable situation in terms of activities aimed at reducing emissions of harmful substances and improving the energy efficiency of countries can be observed in the hitherto leaders of Sweden and Finland. Together with Denmark, these countries have set very ambitious national targets for achieving a share of at least 50% from renewable energy in gross final energy consumption. All countries have increased their energy productivity index. Bulgaria, Italy and Slovakia have made the greatest reductions in pollutant emissions. In the interests of energy independence, countries are trying to increase energy production from domestic resources. The greatest improvements in this field were made in Ireland, Latvia, Portugal and Finland. The division into three groups of countries implementing the energy and climate policy introduced by the EU showed that the indicators that differentiate countries to the greatest extent, among the group of selected variables, are greenhouse gas emissions and the energy dependency ratio.(original abstract)
The Nordic Dimension of Energy Security aims to problematize the narrow conceptualization, contextualization and fossil fuel-based practices of energy security in the context of climate security. Energy has a key role in political, economic, social, cultural, environmental, ontological and climate security issues. The connection between energy and security contains various concepts, contexts and affects the civilizational development of human societies. The author demonstrates that the Nordic states pursue sustainable energy security policies and energy cooperation strategies with the Baltic states and European Union member states, while actively engaged in peace building activities. In this regard, the Nordic states have been evaluated as reference role models to remedy the narrow and traditional energy security approaches and to internalize renewable energy sources. (original abstract)
Dyskontowanie jest koniecznym elementem analizy ekonomicznej, jeśli ma się porównywać kwoty pochodzące z różnych okresów. Równanie Ramseya wskazuje przy tym, jaka powinna być stopa dyskontowa, żeby nie popaść w konflikt z innymi uwarunkowaniami podejmowania decyzji. Ma to istotne znaczenie w planowaniu ochrony klimatu, bo konsekwencje decyzji podejmowanych w tej chwili są długofalowe. W szczególności dotyczy to wartości obecnej przyszłych szkód powodowanych przez obecne emisje dwutlenku węgla. Równanie Ramseya pokazuje, że oszacowania tzw. społecznego kosztu węgla są wysoce kontrowersyjne. (abstrakt oryginalny)
Artykuł przedstawia obecny stan wyzwań jakie stoją przed Unią Europejską w zakresie polityki klimatyczno - energetycznej w celu zrównoważonego rozwoju. W ramach triady celów ukazano realizację zapewnienia bezpieczeństwa dostaw i konkurencyjności państw unijnych z zachowaniem braku negatywnych zmian klimatycznych. Celem artykułu jest ocena współczesnych działań w dziedzinie energetyki i klimatu oraz prognoza możliwych perspektyw rozwoju w zależności od realizacji najbardziej prawdopodobnych inicjatyw międzynarodowych w tej dziedzinie. (abstrakt oryginalny)
W artykule przedstawiono zarys funkcjonowania oraz ewolucję unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (EU ETS - European Union Emissions Trading System). Od 2005 r. jest on podstawowym instrumentem polityki energetyczno-klimatycznej Unii Europejskiej. Zaprezentowano wniosek ustawodawczy Komisji Europejskiej z 15 lipca 2015 r. w sprawie zmiany dyrektywy o systemie handlu uprawnieniami do emisji oraz proces jego legislacji. Zgodnie z wnioskiem wytyczne Rady Europejskiej co do roli EU ETS w osiąganiu założeń dotyczących ograniczania emisji gazów cieplarnianych do 2030 r. miałyby stać się wiążące. Proponowane zmiany miałyby także sprzyjać innowacjom i wykorzystaniu technologii niskoemisyjnych, dzięki czemu powstałyby nowe możliwości w zakresie zatrudnienia i wzrostu gospodarczego. Jednocześnie utrzymane miałyby zostać niezbędne środki chroniące konkurencyjność przemysłu w Europie. Omówiono istotne poprawki wprowadzone do wniosku przez komisje Parlamentu Europejskiego: Komisję Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (ITRE - Committee on Industry, Research and Energy) oraz Komisję Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (ENVI - Committee on the Environment, Public Health and Food Safety) oraz polskie priorytety negocjacyjne. Polska stoi na stanowisku, że należy powrócić do ustaleń podjętych przez Radę Europejską 23 i 24 października 2014 r. Zapisy konkluzji dają wyraźne pole do działania pań- stwom - beneficjentom i to bezwzględnie musi zostać zachowane. Nie można w jakikolwiek sposób podważać ich kompetencji w zakresie wyboru wykorzystywanej struktury paliwowej, stawiając niektóre technologie w gorszej pozycji poprzez manipulacje kryteriami wyboru. Poddano analizie potencjalny wpływ zmian w dyrektywie o EU ETS na sytuację gospodarczą i społeczną Polski po 2020 roku. Sytuację państwa polskiego ukazano na tle całej Wspólnoty. Podkreślono, że coraz częściej polityka klimatyczno-energetyczna Unii Europejskiej postrzegana jest w kategoriach szans, a nie zagrożeń.(abstrakt oryginalny)
20
Content available remote Wkład ekonomii heterodoksyjnej do koncepcji rozwoju zrównoważonego
75%
W opracowaniu wyjaśniono istotę trwałości jako podstawowego warunku zachowania kapitału naturalnego i jej znaczenie dla kategorii rozwoju zrównoważonego. W pracy opisano także, jak trwałość oraz rozwój zrównoważony są postrzegane i definiowane w ważniejszych dyscyplinach nauk ekonomicznych, a w szczególności w kierunkach heterodoksyjnych. W końcowej części podjęto problematykę związaną z promocją rozwoju zrównoważonego opartego na trwałości klimatycznej, ujętego w strategii "Europa 2020" i w pakiecie 2.0. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 9 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.