Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Wspólna Polityka Rybołówstwa i jej wpływ na polski sektor rybacki

100%

Marciniak M.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2010

|

nr 113 Ekonomia

569-582

Celem artykułu jest przedstawienie głównych zasad i kierunków zmian Wspólnej Polityki Rybołówstwa i ich wpływu na polską politykę rybacką po przystąpieniu do Unii Europejskiej. Omówiono istotne dla polskiej gospodarki rybnej problemy związane z dostosowaniem potencjału floty rybackiej do zasobów rybnych, ze szczególnym uwzględnieniem zmian zachodzących w obrębie sektora rybołówstwa bałtyckiego. Na podstawie badań stwierdzono, że przeprowadzona restrukturyzacja floty spowodowała wzrost efektywności ekonomicznej sektora połowowego. (abstrakt oryginalny)

2

Analysis of EU Membership in the Northwest Atlantic Fisheries Organization (NAFO) as a Specific Model for EU Relations with International Intergovernmental Organizations

100%

Starzyk-Sulejewska J.

Studia Europejskie / Centrum Europejskie Uniwersytetu Warszawskiego

|

2020

|

nr 2

61-90

The article falls into the complicated and only partially analysed issues related to the essence of relations between international intergovernmental organizations. Against a background of the typology taking into account the scope and nature of EU representation in international intergovernmental organizations, it addresses the most important issues related to the essence of relations between the EC/EU and NAFO. Therefore, it discusses such matters as: the evolution of NAFO in the years 1979-2017, the nature of EU membership in NAFO, matters related to the representation and implementation of EC/EU interests on NAFO forum, as well as the system of internal coordination of EU activities in connection with its membership in this organization.(original abstract)

3

Próba określenia wpływu reform Wspólnej Polityki Rybackiej Unii Europejskiej na polskie rybołówstwo morskie

75%

Nowaczyk P.

Europa Regionum

|

2013

|

16

269-282

W początkowym etapie funkcjonowania Wspólnot Europejskich, rybołówstwo stanowiło integralny element Wspólnej Polityki Rolnej, aby następnie w 1983 r. wyodrębnić się z niej i zacząć funkcjonować jako Wspólna Polityka Rybacka (więcej na temat Wspólnej Polityki Rybackiej zob. Brocki i in. 2000)1 . W 1993 r. na mocy Traktatu z Maastricht został utworzony fundusz rybacki - Finansowy Instrument Wspierania Rybołówstwa, który od 2007 roku został zastąpiony przez Europejski Fundusz Rybacki. Środki z nich przeznaczane były na wspieranie sektora rybackiego w Unii Europejskiej. W 2002 r. przeprowadzono pierwszą reformę Wspólnej Polityki Rybackiej. Nie przyniosła ona jednak zakładanych efektów. W związku z czym, Komisja Europejska za-proponowała pakiet reform zmieniających obecny wymiar polityki rybackiej. Jego założenia mają wejść w życie od 01.01.2014 r., czyli nowej perspektywy finansowej Unii Europejskiej.(fragment tekstu)

4

Wykorzystanie środków wspólnej polityki rybołówstwa Unii Europejskiej w województwie łódzkim w latach 2007-2014

75%

Stawicki M.

Roczniki Naukowe Stowarzyszenia Ekonomistów Rolnictwa i Agrobiznesu

|

2014

|

16

|

z. 6

456-461

Przedstawiono wykorzystanie funduszy pomocowych Unii Europejskiej pozyskanych w ramach Programu Operacyjnego "Zrównoważony rozwój sektora rybołówstwa i nadbrzeżnych obszarów rybackich 2007-2013" (PO RYBY) na terenie województwa łódzkiego. Na badanym obszarze zrealizowano 179 projektów o łącznej wartości około 63 mln zł. Największą liczbę projektów zrealizowały osoby fizyczne prowadzące działalność rybacką, a największą wartość osiągnęły projekty inwestycyjne realizowane przez przedsiębiorstwa. PO RYBY przyczynił się także do poprawy infrastruktury społecznej oraz rewitalizacji miejscowości i realizacji wielu imprez integrujących lokalne społeczności. (abstrakt oryginalny)

5

Stan i perspektywy polskiej gospodarki rybnej (lata 2004-2013)

75%

Zieziula J.

Acta Scientiarum Polonorum. Oeconomia

|

7 (2008)

|

nr 3

143-159

Opracowanie ma na celu krótką charakterystykę polskiej gospodarki rybnej w okresie 2004-2007. Następnie, prezentuje ogólne założenia Narodowej Strategii Rozwoju Rybołówstwa (NSRR) i Program Operacyjny (PO) "Zrównoważony rozwój sektora rybołówstwa i nadbrzeżnych obszarów rybackich" na lata 2007-2013 w kontekście Wspólnej Polityki Rybackiej UE, jak również ekosystemowego podejścia do gospodarki rybnej. Niestety, priorytety w NSRR i w PO zostały różnie nazwane, co utrudnia ich porównanie. Po raz pierwszy jednakże występuje tendencja do wzmocnienia lokalnego kontekstu rozwoju rybołówstwa a PO zawiera nowe, ekosystemowe podejście. Nie wydaje się możliwe odwrócenie negatywnych tendencji w polskich połowach ryb ani zmniejszenie zależności przetwórstwa ryb od importu surowca do 2013 roku. Jednak, możliwa jest poprawa środowiska naturalnego ryb oraz konkurencyjności sektora, to ostatnie głównie dzięki inwestycjom podnoszącym jakość surowców oraz przetworów rybnych.(abstrakt oryginalny)

6

Reforma Wspólnej Polityki Rybołówstwa

75%

Klimek A.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach. Administracja i Zarządzanie

|

2014

|

29

|

nr 102

193-199

Celem opracowania jest przybliżenie czytelnikowi najważniejszych zagadnień związanych z genezą wspólnej polityki rybołówstwa, nakreślenie zasadniczych cech wyróżniających ten sektor oraz przedstawienie w sposób skondensowany zmian, związanych z reformą Wspólnej Polityki Rybołówstwa dla państw członkowskich Unii Europejskiej. Publikacja zawiera pojęcia związane z polityką rybołówstwa z nastawieniem polityki unijnej wobec opisywanego sektora oraz przedstawia zmiany związane z reformą. (abstrakt oryginalny)

7

Zawodności państwa w rozwiązywaniu problemu dóbr wspólnych - na przykładzie Wspólnej Polityki Rybołówstwa Unii Europejskiej

75%

Jakubowski R. M.

Ekonomia i Prawo

|

2010

|

6 Zawodności rynku, zawodności państwa, etyka zawodowa. Cz. 2

435-445

Tragedia dóbr wspólnych pojawia się gdy, zbyt wielu użytkowników ekstensywnie korzysta z dóbr publicznych takich jak: wspólne pastwiska, łowiska, drogi, itd. Na gruncie teorii ekonomii zjawisko to można zaliczyć jako pewną subkategorię tzw. problemu "jazdy na gapę", którego cechą szczególną jest to, że powoduje on zawodność rozwiązań rynkowych w odniesieniu do wytwarzania i alokacji dóbr publicznych. Jednakże w artykule pokazano (w szczególności na przykładzie polityki rybołówstwa UE), że skutecznym rozwiązaniem tego problemu może być zdefiniowanie silnych praw własności do dóbr wspólnych i umożliwienie swobodnego handlu tymi prawami. (abstrakt oryginalny)

8

Polityka zewnętrzna Unii Europejskiej w dziedzinie rybołówstwa

75%

Berkowska E.

Analizy BAS

|

2011

|

nr 10 (54)

4

Celem artykułu jest prezentacja jednego z obszarów działania wspólnej polityki rybołówstwa jakim jest polityka zewnętrzna. W artykule przedstawiono rodzaje zawieranych umów przez Unię Europejską w zakresie rybołówstwa prowadzonego na wodach międzynarodowych i państw trzecich, a także korzyści dla Unii Europejskiej wynikające z tej działalności. Na koniec zaprezentowane zostały kierunki zmian w tym obszarze przedstawione w Zielonej Księdze dotyczącej reformy wspólnej polityki rybołówstwa oraz opinia Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego w sprawie tego dokumentu. (abstrakt oryginalny)

9

Ocena skuteczności Wspólnej Polityki Rybołówstwa Unii Europejskiej w kontekście problemu przełowienia. Perspektywa instytucjonalna

75%

Jakubowski R. M.

Ekonomia / Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu

|

2013

|

nr 4 (25)

151-165

W roku 1968 w miesięczniku "Science" biolog G. Hardin przedstawił problem "tragedii wspólnych zasobów" w odniesieniu do nadmiernej eksploatacji dóbr przyrodniczych [Hardin 1968], na skutek którego znaczna ich część może zostać bezpowrotnie zniszczona. W niniejszym artykule zagadnienia te omówiono na przykładzie coraz powszechniejszej zapaści europejskich łowisk morskich. Unia Europejska w zasadzie od lat 70. XX wieku prowadzi tzw. Wspólną Politykę Rybołówstwa (WPRyb), której głównym celem jest zapewnienie zrównoważonych długookresowo połowów, a co za tym idzie - przeciwdziałanie zapaści łowisk. Wspólna Polityka Rybołówstwa opierała się dotychczas głównie na ustalaniu limitów połowowych (tzw. TACs), a następnie ich rozdzielaniu między poszczególne kraje członkowskie. Celem niniejszego artykułu było sformułowanie odpowiedzi na dwa następujące pytania: 1. Czy dotychczasowa polityka UE oraz przyjęte rozwiązania instytucjonalne w zakresie rybołówstwa są adekwatnie dobrane, tzn. czy skutecznie zapobiegają problemowi przełowienia? 2. Jeśli nie, to jakie rozwiązania mogą zwiększyć efektywność gospodarowania zasobami ryb morskich, eliminując (lub co najmniej opóźniając) problem powszechnej zapaści europejskich łowisk? W pierwszej części artykułu pokazano predykcje oparte na neoklasycznej teorii dóbr publicznych - wyjaśniają one mechanizm przełowienia jako efekt braku odpowiednich bodźców do ograniczania połowów. Dalej przeanalizowano bardziej szczegółowo Wspólną Politykę Rybołówstwa i jej kolejne reformy. W szczególności uwypuklono silnie technokratyczny charakter tej polityki. Ponadto wykazano nieskuteczność WPRyb w jej obecnym kształcie, o czym świadczą następujące dane: •ok. 88% zasobów ryb w wodach europejskich jest zbyt intensywnie eksploatowanych (średnia światowa to ok. 25%), a ok. 30% z nich przekroczyło poziomy umożliwiające odradzanie się stad (zatem są praktycznie zniszczone); •większość unijnych flot rybackich jest zbyt duża (szacuje się, że w niektórych przypadkach nawet o 80%), dokonuje nadmiernych połowów i jest nierentowna lub operuje na granicy rentowności. W ostatniej części pracy zaprezentowano metaanalizę działania 11 135 światowych łowisk [Costello i in. 2008], która pokazuje, że efektywniejszym rozwiązaniem może być wprowadzenie do systemu zarządzania łowiskami tzw. transferowalnych kwot połowowych (tzw. ITQs). W konkluzjach poparto te twierdzenia doświadczeniami praktycznymi z łowisk europejskich, które pokazują, że wdrożenie ITQs redukuje wielkość flot rybackich, zwiększa ichrentowność, ogranicza problem przełowienia, a w konsekwencji skuteczniej zapobiega zapaści łowisk. W podsumowaniu stwierdzono, że nieefektywność prowadzonej dotychczas WPRyb wynika głównie z: •technokratycznego systemu centralnego planowania, który jest podatny na lobbing i realizację partykularnych celów poszczególnych krajów członkowskich, a nie zorientowany na długofalowe zrównoważenie połowów; •słabości bodźców instytucjonalnych skutkujących niską odpowiedzialnością flot rybackich za istniejące zasoby.(abstrakt oryginalny)

10

Analiza wpływu przystąpienia Polski do Unii Europejskiej na krajowe rybołówstwo morskie

75%

Nowaczyk P.

Zeszyty Naukowe SGGW w Warszawie. Ekonomika i Organizacja Gospodarki Żywnościowej

|

2015

|

nr 110

81-95

Polska po przystąpieniu do Unii Europejskiej została objęta regulacjami Wspólnej Polityki Rybackiej, czego następstwem była restrukturyzacja polskiego rybołówstwa morskiego na niespotykaną dotychczas skalę. Zmiany objęły flotę połowową oraz porty rybackie. Od 2004 roku rozpoczął się intensywny proces redukcji polskiej floty rybackiej, której potencjał był zbyt duży do stale zmniejszających się zasobów ryb bałtyckich. Wycofanie z eksploatacji znacznej części floty rybackiej zmniejszyło presje na połów zagrożonych przełowieniem gatunków ryb oraz zwiększyło kwoty połowowe dla pojedynczych jednostek rybackich. Negatywną konsekwencją zmian było zmniejszenie zatrudnienia w sektorze połowów, jednak tylko nieliczni z rybaków na stałe stracili pracę. Zaniedbywane inwestycyjnie przez lata porty i przystanie rybackie dzięki środkom unijnym zostały unowocześnione. Dokonano modernizacji zdekapitalizowanej infrastruktury. Poprawiły się warunki postoju jednostek rybackich w portach. Struktury rybackie wyposażono w niezbędne urządzenia i obiekty. Przyczyniły się one do poprawy warunków przeładunku, magazynowania oraz dystrybucji połowów morskich. Bilans dotychczasowego dziesięcioletniego członkostwa Polski w Unii Europejskiej dla polskiego rybołówstwa morskiego należy ocenić pozytywnie. Krajowe rybołówstwo morskie wymagało wielu zmian. Integracja europejska tylko przyśpieszyła proces restrukturyzacji, jednocześnie łagodząc jego negatywne skutki. Należy w przyszłości oczekiwać kontynuacji pozytywnego trendu zmian w polskim rybołówstwie morskim. (abstrakt oryginalny)

11

The Effects of The Common Fisheries Policy on the Theory of the Availability of Marine Resources

75%

Gielo-Politewicz M.

Współczesna Gospodarka

|

2019

|

10

|

nr 1

21-33

The aim of the paper is to present issues connected with responsibility in the fishery industry. The paper discusses the 'tragedy of common.' An attempt was made to formulate proposals for how to increase the efficiency of marine resource management and reduce the problem of declining fisheries. The publication analyses the current Common Fisheries Policy in the context of overfishing. It will take a great deal of serious effort for fishermen, scientists and politicians to solve the problem of the Baltic Sea. The rebirth of fish stocks will create healthier ecosystems and greater reproduction of fish populations. A higher number of fish schools may result in more balanced catch figures. It is expected that profits will increase and thereby result in more jobs and higher salaries, leading to a greater overall profitability of the fishing sector. (original abstract)

12

Spatial Diversity of Absorption of EU Assistance Funds and the Level of socio-economic Development in Poland

63%

Rudnicki R., Dubownik A., Szyda B., Adamiak C.

Rozwój Regionalny i Polityka Regionalna / Instytut Geografii Społeczno-Ekonomicznej i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

|

2019

|

nr 45

73-85

Artykuł prezentuje analizę wielkości i struktury przestrzennej wydatkowania funduszy programów pomocowych UE w Polsce na poziomie powiatów w ramach pierwszej pełnej perspektywy finansowej UE. W badaniach uwzględniono ogół płatności programów unijnych, z wydzieleniem wsparcia ukierunkowanego na rozwój rolnictwa i obszarów wiejskich oraz polityki spójności (16 regionalnych i 4 krajowych programów operacyjnych). Wykazano, że poziom i struktura wydatkowania tych środków jest przestrzennie zróżnicowana. Wskaźnik absorpcji funduszy UE na mieszkańca jest ujemnie skorelowany z poziomem rozwoju społeczno-gospodarczego, co wynika z alokacji płatności przeznaczonych na rozwój rolnictwa i obszarów wiejskich. Dystrybucja funduszy spójności nie jest skorelowana z poziomem rozwoju społeczno-gospodarczego w powiatach(abstrakt oryginalny)

13

Polskie rybołówstwo w UE - czas na wielkie zmiany

63%

Marczuk M.

Boss-Rolnictwo

|

2002

|

nr 47

13-17

Sektor rybołówstwa obejmuje połowy morskie i śródlądowe, hodowlę ryb, przetwórstwo i handel rybny. W Unii Europejskiej rybołówstwo dysponuje oddzielnym funduszem o nazwie Finansowy Instrument Sterowania Rybołówstwem (FIFG). Rybołówstwo i przetwórstwo ryb w Polsce wymaga restrukturyzacji. Jej cele są tożsame z krajami UE: ochrona zasobów i racjonalna ich eksploatacja, dobre zaopatrzenie rynku, konkurencyjność przedsiębiorstw rybackich wobec zagranicy.

14

Analiza udziału grupy nowych członków Unii Europejskiej w światowym handlu rybami i przetworami rybnymi

63%

Pawlak E.

Zeszyty Naukowe SGGW w Warszawie. Problemy Rolnictwa Światowego

|

2006

|

15

312-320

Przedstawiono analizę poziomu eksportu i importu ryb i przetworów rybnych w wyrażeniu wartościowym (w tys. USD) w podziale na grupę 15 krajów UE (tzw. "starej" UE) oraz na grupę 10 krajów, nowych członków UE. Na podstawie zgromadzonego materiału przedstawiono zmiany w wartości handlu światowego rybami i przetworami rybnymi, określono poziom wartości eksportu, importu i saldo obrotów handlowych krajów "starej" Unii Europejskiej i 10 nowoprzyjętych państw. Przyjmując podstawowy wskaźnik udziału danego kraju lub grupy krajów w światowym eksporcie i imporcie, określono udział 15 krajów UE i 10 nowoprzyjętych krajów do UE w światowym eksporcie i imporcie ryb i przetworów rybnych. (abstrakt oryginalny)

15

Wpływ subsydiowania na polskie rybołówstwo morskie

63%

Marciniak M.

Folia Pomeranae Universitatis Technologiae Stetinensis. Oeconomica

|

2013

|

nr 71

69-80

Celem artykułu jest przedstawienie wyników badań dotyczących wpływu dotacji publicznych na potencjał połowowy polskiego rybołówstwa morskiego za lata 2004-2010. Podczas analizy działań realizowanych w celu ograniczenia zdolności połowowej i nakładu połowowego, finansowanych z unijnych instrumentów finansowych oraz krajowych środków publicznych, posłużono się opracowaniami Morskiego Instytutu Rybackiego w Gdyni (rocznikami Gospodarki Rybnej) oraz sprawozdaniami okresowymi z wdrażanych programów operacyjnych ("Rybołówstwo i przetwórstwo ryb 2004-2006" i "Zrównoważony rozwój sektora rybołówstwa i nadbrzeżnych obszarów rybackich 2007-2013"). (fragment tekstu)

16

An Attempt to Determine the Impact of the Common Fisheries Policy on Polish Sea Fishing

63%

Nowaczyk P.

Folia Pomeranae Universitatis Technologiae Stetinensis. Oeconomica

|

2013

|

nr 73

145-154

Wspólna Polityka Rybacka w obecnym kształcie nie rozwiązuje głównych problemów rybołówstwa morskiego. Nakład połowowy jest zbyt duży w stosunku do coraz bardziej przełowionych łowisk, zbyt dużo decyzji podejmowanych jest na szczeblu unijnym, a przyłów zasobów morskich jest za duży i dodatkowo marnotrawiony. Reforma Wspólnej Polityki Rybackiej ma doprowadzić do zrównoważonych połowów, poprzez ograniczenie nakładu połowowego oraz wzrost zasobów ryb. Mają temu służyć przekazywalne koncesje połowowe oraz maksymalny dopuszczalny połów. Z kolei przekazanie części kompetencji regionom, ma lepiej dostosować środki realizacji wyznaczonych celów, do specyfiki i zróżnicowania poszczególnych basenów morskich oraz łowisk. Ograniczenie przyłowu będzie można osiągnąć poprzez zastosowanie bardziej selektywnych narzędzi połowowych oraz okresowe zamykanie łowisk. Natomiast sam przyłów, można będzie przeznaczyć na cele konsumpcyjne lub przemysłowe. W polskim rybołówstwie morskim zreformowana Wspólna Polityka Rybacka, poprawi wykorzystanie limitów połowowych na dorsza oraz zwiększy zaangażowanie sektora rybackiego w rozwiązywanie lokalnych problemów. Przyczyni się także do ograniczenia przyłowu oraz wyeliminuje marnotrawstwo zasobów ryb. (abstrakt oryginalny)

17

Wspólna polityka rybołówstwa a potrzeby i oczekiwania polskiego sektora rybołówstwa

51%

Berkowska E.

Analizy BAS

|

2008

|

nr 4 (4)

6

Sytuacja polskiego sektora rybołówstwa bałtyckiego jest wyjątkowo trudna. Sektor ten boryka się z wieloma problemami, do których należą przede wszystkim niezadowalający stan zasobów morza, zbyt duży nakład połowowy w stosunku do zasobów, znaczna skala błędnie deklarowanych bądź niezgłaszanych połowów oraz nieskuteczna kontrola ze strony administracji morskiej. Głównym celem Wspólnej Polityki Rybołówstwa jest ochrona i zrównoważona eksploatacja żywych zasobów mórz pozwalająca na kontynuację połowów, przy uwzględnieniu potrzeb producentów i konsumentów. Polityka ta (a zwłaszcza jej część, która dotyczy zarządzania zasobami morza) wzbudza wiele kontrowersji, przede wszystkim w środowisku rybaków, którzy sprzeciwiają się zmniejszaniu wielkości połowowych, widząc w tym zagrożenie dla głównego (często jedynego) źródła ich utrzymania jakim jest rybołówstwo. Z drugiej strony ekologów niepokoi wyczerpywanie się zasobów mórz wskutek niezrównoważonej ich eksploatacji. W artykule przedstawiono główne obszary działań Wspólnej Polityki Rybołówstwa w kontekście potrzeb i oczekiwań polskiego sektora rybołówstwa. (abstrakt oryginalny)