Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Forma umowy rozporządzającej udziałami spółki z o.o.

100%

Szczurowski T.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2018

|

nr 1

25-29

Przedmiotem niniejszego artykułu jest forma umowy zbycia udziału, jego części, części ułamkowej, jak również zastawienia (użytkowani) udziału. W pierwszej części autor wskazuje, że transakcja ta powinna być dokonana w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi i podaje sposób zachowania tej formy. W drugiej części artykułu autor skupia się na problematycznych kwestia związanych z formą powyższej transakcji. Analizuje zwłaszcza kwestię formy umowy darowizny udziałów, podkreślając problematykę relacji pomiędzy art. 180 KSH a 890 KC.(abstrakt oryginalny)

2

Kwalifikacja umowy o zarządzanie nieruchomością

100%

Kaźmierczyk A.

Europa Regionum

|

2016

|

29

105-122

Przedmiotem artykułu uczyniono próbę odpowiedzi na pytanie czy umowa o zarządzanie nieruchomością jest umową stypizowaną. Tak zakreślony przedmiot badań wymagał po pierwsze zwięzłego nawiązania do problematyki typologii umów. W dalszej kolejności, przy uwzględnieniu zmieniających się regulacji prawnych, przedstawione zostały poglądy doktryny dotyczące kwalifikacji umowy o zarządzanie nieruchomością. W następnej części artykułu poczynione zostały analizy umożliwiające dokonanie kwalifikacji tej umowy w świetle obowiązującego stanu prawnego. Pozwoliły one na uznanie, że umowy o zarządzanie nieruchomością nie można określić jako umowy nazwanej. W klasyfikacji dychotomicznej przyjmowanej w najnowszej literaturze umowa ta powinna zostać zakwalifikowana jako umowa nienazwana. Przyjmując natomiast wyróżnienie wśród typologii umów - umów mieszanych, należałoby określić taką umowę jako umowę mieszaną. (abstrakt oryginalny)

3

Podstawy powództwa o uchylenie uchwały zgromadzenia spółki kapitałowej

100%

Szczurowski T.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2016

|

nr 7

31-36

Przedmiotem niniejszego artykułu są podstawy powództwa o uchylenie uchwały zgromadzenia spółki kapitałowej, przy czym autor ogranicza się do ich określenia, pomijając ich merytoryczną treść. W pierwszej części artykułu autor przedstawia cztery różne stanowiska w przedmiocie podstaw powództwa. W części drugiej przytoczono najnowsze orzeczenie SN z 10 marca 2016 r., którego przedmiotem są właśnie podstawy powództwa o uchylenie uchwały. W trzeciej części autor prezentuje swoje własne stanowisko, poddając w wątpliwość pogląd przyjęty przez SN, a opowiadając się za samodzielnym charakterem podstawy powództwa z art. 249 § 1 (422 § 1) Ksh w postaci sprzeczności uchwały z umową (statutem).(abstrakt oryginalny)

4

Umowny termin zawity dla roszczeń wykonawcy robót budowlanych (klauzula 20.1 FIDIC) - cz. 1

75%

Drapała P.

Przegląd Prawa Handlowego

|

2023

|

nr 2

12-22

Problem zakresu dopuszczalności i skutków zastrzegania umownych terminów zawitych (sensu stricto) do dochodzenia roszczeń majątkowych rodzi liczne kontrowersje. W polskiej praktyce kontraktowej w zakresie realizacji inwestycji infrastrukturalnych powszechnie stosowany jest wzorzec umowy FIDIC, którego elementem jest klauzula zastrzegająca (według jednej z możliwych interpretacji) właśnie umowny termin zawity w rozumieniu ścisłym (klauzula 20.1 FIDIC). Jest to zarazem klauzula budząca w ramach tego wzorca umowy bodaj najwięcej wątpliwości, a jej wpływ na praktykę rozstrzygania sporów sądowych i arbitrażowych dotyczących inwestycji budowlanych w Polsce jest trudny do przecenienia. Celem niniejszego artykułu jest kompleksowa ocena charakteru prawnego, funkcji oraz skutków zastosowania wspomnianej klauzuli na tle problematyki umownych terminów zawitych.(abstrakt oryginalny)

5

Praktyczne zastosowanie przepisów prostej spółki akcyjnej

75%

Bieniak M.

Przegląd Prawa Handlowego

|

2023

|

nr 2

33-36

Prosta spółka akcyjna jest stosunkowo nową instytucją polskiego prawa, a równocześnie budzącą spore wątpliwości jeszcze na etapie prac legislacyjnych. Jednocześnie upływ przeszło roku od dnia jej wprowadzenia do polskiego systemu prawnego pozwala na podjęcie pierwszej próby oceny, czy sprawdziła się ona w praktyce i czy podniesione zastrzeżenia okazały się słuszne. Zawarta w artykule analiza wskazuje, iż spółka ta trafiła w pewne oczekiwania przedsiębiorców, gdyż stosunkowo szybko zdobyła popularność. Jednocześnie przedsiębiorcy, inaczej niż zakładano, traktują tę spółkę jako formę uniwersalną, nieukierunkowaną na podmioty innowacyjne.(abstrakt oryginalny)

6

Granice rozszerzonej prawomocności materialnej wyroku w sprawach o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone wpisanego do rejestru postanowień wzorców umowy uznanych za niedozwolone.

75%

Tylińska E.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2014

|

nr 11

27-32

Wyrok uznający powództwo w ramach postępowania w sprawach o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone, od chwili wpisania do rejestru klauzul niedozwolonych, ma skutek wobec osób trzecich. W nauce i orzecznictwie pojawiły się spory dotyczące ujmowania granic podmiotowych i przedmiotowych rozszerzonej skuteczności orzeczenia. Zgodnie uznaje się, że skutek rozciąga się na wszystkich konsumentów, którzy mogliby zawrzeć umowę zawierającą wzorzec z postanowieniem uznanym za niedozwolone. Rozbieżności pojawiają się przy analizie zagadnienia skuteczności wyroku w stosunku do przedsiębiorców nie będących stroną postępowania. Według części doktryny nieuzasadnionym celowościowo jest ograniczanie skuteczności orzeczenia wyłącznie do pozwanego. W konsekwencji, inni przedsiębiorcy są obowiązani zaprzestać stosowania postanowienia uznanego za niedozwolone. Zwolennicy wąskiego ujęcia rozszerzonej prawomocności materialnej sprzeciwiają się takiej interpretacji, gdyż naruszałoby to konstytucyjne prawo do obrony. Wyrok powinien wiązać jedynie pozwanego przedsiębiorcę. Zagadnienie nie jest również jednolicie ujmowane przez sądy. Od chwili wprowadzenia kontroli abstrakcyjnej wzorca umowy do Kodeksu wykształciła się niejednolita linia orzecznicza w tym zakresie. Z tego względu istnieje konieczność dokonania szczegółowej analizy zagadnienia oraz sprowokowania naukowej dyskusji w temacie.(abstrakt oryginalny)

7

Prawo odstąpienia od umowy we współczesnym obrocie gospodarczym - powstanie, wykonanie, skutki

75%

Kotarski T.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2023

|

nr 4

27-35

Celem artykułu jest ukazanie znaczenia instytucji umownego i ustawowego prawa odstąpienia od umowy dla współczesnego obrotu gospodarczego. Skupiono się na przepisach Kodeksu cywilnego dotyczących powstania, wykonania oraz skutków odstąpienia. Przytoczono argumenty przemawiające za kwalifikacją art. 492 k.c., jako stanowiącego modyfikację ustawowego prawa odstąpienia. Stwierdzono także, że nie jest dopuszczalne zastrzeżenie umownego prawa odstąpienia w umowie przenoszącej prawo własności nieruchomości. Ponadto przedstawiono kodeksowe rozwiązania w zakresie odstąpienia od umowy przyjęte w Republice Czeskiej i porównano je z polskimi.(abstrakt oryginalny)

8

O możliwości dochodzenia zawarcia umowy dostępowej przed sądem powszechnym - przyczynek do dyskusji

75%

Galewska E.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2015

|

nr 11

7-16

Umowy o dostępie telekomunikacyjnym, określane też jako umowy dostępowe, mają istotne znaczenie dla rozpoczynania i prowadzenia działalności w sektorze telekomunikacyjnym. Obejmują one różne rodzaje stosunków prawnych, co stanowi konsekwencję ustawowej definicji dostępu telekomunikacyjnego, który obejmuje świadczenia umożliwiające korzystanie z infrastruktury danego operatora przez innego przedsiębiorcę telekomunikacyjnego. Umowy dostępowe zawierają warunki zapewniania dostępu telekomunikacyjnego oraz związanej z tym współpracy przedsiębiorców. Są one zawierane w obrocie profesjonalnym to znaczy pomiędzy przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi. Umowy dostępowe ze względu na swoje istotne znaczenie dla działalności w sektorze telekomunikacyjnym objęte są obowiązkiem kontraktowania. Obowiązek ten jest jednym z instrumentów służących regulowaniu sektora telekomunikacyjnego przez państwo. Polskie regulacje dotyczące dochodzenia zawarcia umowy dostępowej w pewnym zakresie realizują założenia wytyczone przez prawodawcę unijnego. Poważne wątpliwości wszakże wzbudza to, jak dopuszczenie do alternatywnego dochodzenia roszczeń o zawarcie umowy dostępowej przed organem administracji albo sądem powszechnym mogłoby funkcjonować w prawie polskim. Wątpliwym wydaje się czy poddanie omawianych tu spraw sądom powszechnym zapewniłoby ich sprawne rozstrzyganie oraz byłoby bardziej korzystne zarówno dla działalności przedsiębiorców telekomunikacyjnych, jak i rozwoju rynku telekomunikacyjnego.(abstrakt oryginalny)

9

Nowe uregulowania prawa umów budowlanych w niemieckim kodeksie cywilnym (Bürgerliches Gesetzbuch)

75%

Strzępka J. A.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2020

|

nr 7

2-11

Przedmiotem artykułu są nowe regulacje prawa umów budowlanych wprowadzone w niemieckim kodeksie cywilnym 1.01.2018 r., dotyczące umowy o roboty budowlane, konsumenckiej umowy o roboty budowlane oraz umowy deweloperskiej. Przedstawiono różne typy umów o roboty budowlane występujące w praktyce. Uwzględniono znowelizowane VOB/B 2016 (Verdingungsordnung für Bauleistungen. Teil B). Szczególny nacisk został położony na prawa i obowiązki stron, charakter prawny umów oraz odpowiedzialność za wady świadczenia budowlanego. Artykuł ma istotne znaczenie dla polskich wykonawców budowlanych pracujących w Niemczech.(abstrakt oryginalny)

10

Prawo odstąpienia od umowy o dzieło (roboty budowlane) z powodu antycypowanego naruszenia zobowiązania (art. 635 k.c.) - cz. 1

75%

Drapała P.

Przegląd Prawa Handlowego

|

2022

|

nr 1

8-17

Prawo odstąpienia od umowy o dzieło (a także umowy o roboty budowlane) z powodu antycypowanego niedochowania terminu ukończenia dzieła (art. 635 w zw. z art. 656 § 1 k.c.) stanowi wyjątkowe sankcyjne uprawnienie wierzyciela. Jego aktualny kształt, na który w istotnej części wpłynęły dominujące poglądy doktryny i judykatury, jest coraz trudniejszy do pogodzenia z przyjętym w Kodeksie cywilnym systemem sankcji za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umów wzajemnych. Niniejsze opracowanie (podzielone na dwie części) stanowi pogłębioną analizę funkcji, przesłanek i skutków wykonania tego prawa odstąpienia z uwzględnieniem jego dostrzegalnych mankamentów legislacyjnych (mających swoje przyczyny historyczne) oraz relacji wobec aktualnych tendencji rozwoju prawa cywilnego w UE w zakresie instrumentów prawnych wynikających z koncepcji anticipatory breach of contract.(abstrakt oryginalny)

11

Umowa o stosowanie wskaźników referencyjnych

75%

Błaszczyk C.

Przegląd Prawa Handlowego

|

2022

|

nr 1

43-50

Stosowanie wskaźników referencyjnych na terytorium Unii Europejskiej wymaga zawarcia umowy o stosowanie z administratorem wybranego wskaźnika. Wynika to z określonego w rozporządzeniu BMR monopolu administratorów na decydowanie o zasadach opracowywania, publikowania i udostępniania wskaźników oraz praktyki zobowiązywania użytkowników w regulaminach wskaźników do zawarcia tej umowy. Na umowę składają się zazwyczaj co najmniej dwie licencje - na stosowanie wskaźnika w rozumieniu BMR oraz na korzystanie z tych wskaźników w związku z ich ochroną w ramach reżimów praw własności intelektualnej. Umowa o stosowanie jest umową nienazwaną o charakterze wzajemnym, typem przypominającą umowę licencyjną. Może być zawarta na czas określony bądź nieokreślony. Najczęściej licencje są także niewyłączne, nieograniczone terytorialnie i odpłatne, choć oczywiście można wyobrazić sobie odrębności w tej kwestii. Stosowanie lub korzystanie ze wskaźników referencyjnych poza umową o stosowanie wskaźników może wiązać się z odpowiedzialnością prawną.(abstrakt oryginalny)

12

O potrzebie różnorodności w prawie pracy

75%

Gładoch M.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

2019

|

nr 88 Stosowanie umów cywilnoprawnych w świetle przepisów prawa pracy i ubezpieczeń społecznych

17-24

Panuje przekonanie, że skoro prawo pracy ma chronić pracownika, to ze swojej istoty wymaga ograniczeń. Zasada swobody umów powinna być zatem limitowana. W przeciwnym bowiem wypadku dojdzie do naruszenia systemu prawa pracy. Stąd tylko krok do stwierdzenia, że wolność w prawie pracy może stanowić zagrożenie dla realizacji podstawowej funkcji w prawie pracy. Innymi słowy, im większy uniformizm, czyli jednolitość instytucji, tym większa pewność skuteczności działania funkcji ochronnej prawa pracy. Tymczasem funkcja ochrony pracownika nie może i nie powinna stanowić bariery dla rozwoju prawa pracy. Prawo pracy XXI wieku wymaga różnorodności. Tylko dzięki nowym formom zatrudnienia i organizacji pracy oraz elastyczności można sprostać wyzwaniom rynku pracy. (abstrakt oryginalny)

13

Umowy aleatoryjne a gry hazardowe. Głos w dyskusji o kwalifikacji prawnej loot box

75%

Słotwiński S.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2018

|

nr 6

25-32

W ostatnim czasie bardzo popularnym sposobem pozyskiwania dodatkowego kapitału przez producentów elektronicznej rozrywki jest stosowanie w strukturze gry lub powiązanej z nią platformie mechanizmu mikrotransakcji w postaci loot box. Ze względu na różny model powiązania losowego wyniku loot box z samą grą (np. pay-for-win), a także negatywny wpływ na niepełnoletnich użytkowników gier komputerowych niekotrolujących wydatków na loot box oraz wymierność majątkową niektórych treści cyfrowych, pojawiły się głosy uznające tę konstrukcję za grę hazardową. Celem niniejszej publikacji jest próba kwalifikacji prawnej loot box i ustalenia granicy pomiędzy umowami aleatoryjnymi oraz grami hazardowymi podlegającymi reglamentacji prawnej. Nie podlega bowiem wątpliwości, że konstrukcja loot box wpisuje się w szerszy problem umów losowych.(abstrakt oryginalny)

14

Kilka uwag o technice tworzenia ogólnych warunków ubezpieczenia

75%

Orlicki M.

Wiadomości Ubezpieczeniowe

|

2011

|

nr 1

75-87

Autor formułuje kilka dyrektyw właściwej redakcji ogólnych warunków ubezpieczenia, dzięki którym ubezpieczyciele mogą zapewnić swojej ofercie rynkowej lepszą jakość i zgodność z obowiązującym prawem przy jednoczesnym jak najpełniejszym wykorzystaniu wszelkich możliwości kształtowania kontraktu ubezpieczeniowego, jakie prawo to stwarza. Omówiono kwestie: kształtowania w treści ogólnych warunków ubezpieczenia praw i obowiązków stron umowy w sposób odbiegający od bezwzględnie obowiązujących przepisów ustaw, przenoszenia regulacji ustawowych do treści warunków ubezpieczenia, priorytetu umowy indywidualnej względem wzorca, ram czasowych regulacji ogólnych warunków ubezpieczenia, ujmowania w treści wzorca wszystkich elementów uznanych przez ustawodawcę za konieczne oraz zrozumiałości i jednoznaczności zapisów zawartych w ogólnych warunkach ubezpieczenia. (abstrakt oryginalny)

15

Niedozwolone postanowienia umowne w ogólnych warunkach ubezpieczeń w świetle obserwacji Rzecznika Ubezpieczonych oraz Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych

75%

Zakolska J.

Rozprawy Ubezpieczeniowe

|

2007

|

nr 1(2)

25-35

Z dniem 1 lipca 2000 r. weszły w życie zmiany w kodeksie cywilnym wynikające z ustawy z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (Dz.U. nr 22, poz. 271). W wyniku tych zmian do tytułu III księgi trzeciej k.c. ("Ogólne przepisy o zobowiązaniach umownych") wprowadzone zostały przepisy, które polepszyły sytuację konsumentów w porównaniu z dotychczasowym stanem prawnym. Podstawą wcześniejszego systemu ochrony konsumentów były wydawane na podstawie art. 384 k.c. (również zmienionego tą nowelizacją) ogólne warunki umów konsumenckich w formie rozporządzeń Rady Ministrów. Obecnie podstawą ochrony konsumentów są wyłącznie zasady wynikające z ustaw, a zwłaszcza z ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie kodeksu cywilnego (Dz.U. nr 141, poz. 1176). Celem tej ustawy było dostosowanie polskiego prawa do standardów unijnych w zakresie ochrony konsumentów. O ile na podstawie dotychczasowego art. 3852 § 1 (dodanego przez art. 1 pkt 56 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny - Dz.U. nr 55, poz. 321) możliwe było jedynie wystąpienie jednej ze stron umowy do sądu o uznanie za bezskuteczne ogólnych warunków umów, wzoru umowy lub regulaminu, jeżeli zastrzegają one dla strony, która je zastosowała, rażąco nieuzasadnione korzyści - o tyle zmiany, o których mowa na początku, wprowadziły do ustawodawstwa polskiego pojęcie niedozwolonych postanowień umownych, nie wiążących konsumenta. Zgodnie z treścią art. 3851 § 1 k.c., niedozwolone postanowienia umowne są to postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nie uzgodnione indywidualnie, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy. (fragment tekstu)

16

The Form of Agreement on the Transfer of Rights and Obligations of a Party to a Contractual Relationship

75%

Drapała P.

Krytyka Prawa

|

2021

|

T. 13, Nr 1

209-219

Celem artykułu jest analiza problemu formy wymaganej dla umowy o przejęcie praw i obowiązków jednej ze stron stosunku obligacyjnego przez podmiot trzeci, uznawanej w naszym systemie prawnym za umowę nienazwaną, znanej szerzej w obcych ustawodawstwach (Vertragsübernahme, transfer of contract, cession de contract). Zagadnienie to rozważane jest z uwzględnieniem różnych możliwych konfiguracji podmiotowych tej umowy, a także różnej natury prawnej przejmowanych praw i obowiązków. Problem ten nie był dotąd przedmiotem pogłębionych rozważań w polskim piśmiennictwie. Zdaniem autora umowę przejęcia praw i obowiązków jednej ze stron stosunku zobowiązaniowego należy zgodnie z teorią jedności kwalifikować jako jednorodną czynność prawną, nie zaś jako złożenie dwóch odrębnych (samodzielnych) czynności cesji wierzytelności (art. 509 k.c.) i przejęcia długu (teoria podziału). Wymaga ona zatem dochowania formy pisemnej pod rygorem nieważności. Wymóg ten odnoszony do całej umowy wynika z art. 522 zd. 1 k.c., przy czym wyczerpuje zarazem łagodniejsze wymogi formalne przewidziane dla cesji wierzytelności (art. 511 k.c.). W artykule autor odnosi się również do zagadnienia, czy do formy analizowanej umowy znajduje zastosowanie art. 77 § 1 k.c. oraz pactum de forma odnosząca się do czynności zmian treści umowy (art. 76 zd. 1 k.c.). (abstrakt oryginalny)

17

Decyzje Prezesa UOKiK w sprawach o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone

75%

Namysłowska M.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2016

|

nr 5

3-8

Dnia 17 kwietnia 2016 r. weszła w życie nowelizacja ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów. Jedną ze zmian jest wprowadzenie administracyjnoprawnego trybu kontroli abstrakcyjnej postanowień wzorców umów w miejsce trybu sądowego. Prezes UOKiK może wydać decyzję o uznaniu postanowienia wzorca umowy za niedozwolone oraz decyzję zobowiązującą. Prawomocna decyzja o uznaniu postanowienia wzorca umowy za niedozwolone ma skutek wobec przedsiębiorcy, co do którego stwierdzono stosowanie niedozwolonego postanowienia umownego oraz wobec wszystkich konsumentów, którzy zawarli z nim umowę na podstawie wzorca wskazanego w decyzji.(abstrakt oryginalny)

18

Umowne zabezpieczenia finansowe polegające na przeniesieniu prawa do majątku wierzyciela: konstrukcja i rodzaje

75%

Głowacki W.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2022

|

nr 1

109-122

Przedmiotem artykułu jest ogólna charakterystyka umów o ustanowienie zabezpieczenia finansowego oraz rekonstrukcja na podstawie unormowań ustawowych zabezpieczeń finansowych opartych na przeniesieniu prawa do majątku wierzyciela. Konstrukcja tych zabezpieczeń uwzględnia specyfikę operacji na rynku finansowym, ale również wyraża pewne uniwersalne cechy zabezpieczeń tego rodzaju. Przybliżenie tych cech może być pomocne w praktyce kontraktowej, jak i przy konstruowaniu normatywnych wzorców zabezpieczeń na potrzeby obrotu powszechnego. Szczególnie przydatne może okazać się odróżnienie powierniczych i niepowierniczych czynności zabezpieczających polegających na rozporządzeniu prawem w momencie ustanawiania zabezpieczenia. Charakterystyka zabezpieczeń powierniczych należy do zagadnień kontrowersyjnych w nauce, a ich dopuszczalność bywa przedmiotem krytyki. Omawiana regulacja, realizując cele Dyrektywy, zmusza do zmiany podejścia, przynajmniej w odniesieniu do zabezpieczeń finansowych opartych na transferze prawa. (abstrakt oryginalny)

19

Istota powództwa o zmianę orzeczenia lub umowy w sprawie obowiązku alimentacyjnego

75%

Jagieła J.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

1990

|

nr 42

73-87

Zgodnie z art. 138 k. r. o. w razie zmiany stosunków możne żądać zmiany orzeczenia lub umowy w sprawie obowiązku alimentacyjnego. W pierwszej kolejności wyłania się problem, jakie orzeczenie jest w świetle cytowanego przepisu orzeczeniem dotyczącym obowiązku alimentacyjnego. Sprawy dotyczące obowiązku alimentacyjnego przekazane są generalnie na mocy art. 13 § 1 k. p. c. do rozstrzygania w trybie procesu w postępowaniu zwykłym, brak jest bowiem przepisu szczególnego, który sprawy te przekazywałby do jednego z postępowań odrębnych lub do innego trybu. (fragment tekstu)

20

Rozwiązanie umowy o dożywocie - uwagi na tle art. 913 § 2 Kodeksu cywilnego

75%

Jóźwiak A.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2019

|

nr 3

88-92

Stosunek dożywocia opiera się na quasi rodzinnych więzach łączących jego strony. Z tej przyczyny kwestię zakończenia tego rodzaju relacji reguluje przepis szczególny - art. 913 § 2 k.c. Niniejszy tekst zawiera analizę zagadnienia legitymacji czynnej, biernej, przesłanek warunkujących rozwiązanie umowy o dożywocie oraz skutków wyroku rozwiązującego taką umowę. Ustawodawca, regulując kwestię zakończenia stosunku dożywocia, zdecydował się wprowadzić wiele obostrzeń. Roszczenie o rozwiązanie umowy o dożywocie przysługuje nabywcy oraz zbywcy nieruchomości, który jest dożywotnikiem. Jedynie sąd, w sytuacjach wyjątkowych, może orzec o rozwiązaniu umowy o dożywocie. Mając na względzie powyższe, słuszną wydaje się teza, że celem wprowadzenia art. 913 § 2 k.c. była ochrona zasad pewności prawa i pewności obrotu.(abstrakt oryginalny)