Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 69

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Convergence indicators
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
Celem artykułu jest przedstawienie, jak różne teorie ekonomiczne odnoszą się do kwestii wyrównywania się poziomu gospodarczego w regionach, a w szczególności do kwestii perspektyw rozwojowych dla regionów najuboższych.
W artykule przeanalizowano ścieżki wzrostu PKB per capita 189 regionów NUTS2 krajów UE w latach 1995-2008. W szczególności analiza miała na celu zweryfikowanie hipotezy o występowaniu zjawiska realnej konwergencji poziomów rozwoju gospodarczego tych regionów. W badaniu uwzględniono dwa rodzaje konwergencji, tj. konwergencję typu beta oraz sigma.(fragment tekstu)
3
Content available remote Stabilizacja makroekonomiczna w Polsce a kryteria uczestnictwa w strefie euro
75%
Omówiono wskaźniki makroekonomiczne polskiej gospodarki w świetle kryteriów zbieżności. Analiza teoretycznych i empirycznych aspektów modelu polskiej gospodarki wskazuje że celem strategicznym polskiej polityki gospodarczej powinno być nie tylko doraźne spełnienie kryteriów zbieżności w celu wejścia do strefy euro ale także długofalowa stabilizacja makroekonomiczna stanowiąca podstawę konkurencyjności gospodarki.
4
Content available remote Realizacja kryteriów konwergencji z Maastricht przez kraje Unii Europejskiej
75%
Ocena procesu dostosowywania się państw członkowskich UE do wymogów UGW w dużym stopniu zależy od jakości i rzetelności danych statystycznych, szczególnie statystyki finansów publicznych nie mogą zależeć od względów natury politycznej. Artykuł ten jest jedynie próbą analizy realizacji kryteriów konwergencji UGW. Badaniem stopnia zbieżności zajmuje się Europejski Bank Centralny za pomocą kryteriów zbieżności interpretowanych i stosowanych w sposób rygorystyczny. Dodatkowo kryteria te muszą być spełnione przy uwzględnieniu realnych danych, a konwergencja musi mieć trwały charakter. (fragment artykułu)
Przedstawiono tło programu konwergencji i przesłanki jego treści. Omówiono prognozy wskaźników makroekonomicznych warunkujących wejście Polski do strefy euro.
Celem niniejszego opracowania jest próba oceny stopnia przygotowania Polski do wypełnienia kryteriów konwergencji nominalnej, czyli spełnienia formalnych kryteriów uczestnictwa w tzw. strefie euro. Po przeprowadzeniu analizy poszczególnych wskaźników konwergencji w przeszłości stwierdzono, że nie będzie możliwe wypełnienie kryteriów konwergencji nominalnej w deklarowanym terminie 2007 r.
Dokonana analiza aktualnej debaty na temat przystąpienia Polski do strefy euro zawiera najważniejsze opinie środowisk naukowych oraz oficjalne stanowiska rządu RP i NBP. Stanowią one podstawę do opracowania do 2009 r. Narodowej Strategii Przystąpienia Polski do strefy euro, która powinna poszerzyć wiedzę o skutkach integracji monetarnej. Z analizy tej wynika, że mimo grożących ryzyk kryteria konwergencji nominalnej będą mogły być spełnione do 2009 r., pod warunkiem uzyskania równowagi budżetowej i wysokiego tempa wzrostu. Przyjęta przez rząd premiera Kazimierza Marcinkiewicza kotwica budżetowa w wysokości 30,5 mld zł w2006 r. jest tylko jednym z instrumentów realizacji programu konwergencji, który musi być wsparty szeregiem działań w polityce gospodarczej, zwłaszcza w dziedzinie ograniczenia wydatków publicznych. Dwuletni pobyt Polski w ERM 2 powinien rozpocząć się wtedy, gdy konkurencyjność gospodarki i stabilność finansowa utrwalą się w stopniu wolnym od ryzyk, jakich doświadczyła Litwa w maju 2006 r. oraz groźby dywergencji po wejściu do strefy euro. Jeśli Polska weszłaby do ERM 2 w latach 2009-2010, to przystąpienie jej do strefy euro nastąpiłoby w latach 2011-2012.(abstrakt oryginalny)
W artykule omówiono kwestię przystąpienia Słowenii do strefy euro. Omówiono ilościowe kryteria konwergencji w 2004 roku oraz wskaźniki ekonomiczne i finansowe brane pod uwagę przy przyjmowaniu państw do strefy euro. Opisano sytuację sektora finansów publicznych w Słowenii oraz relację średniej wielkości eksportu i importu do PKB w procentach. Przeanalizowano scenariusz słoweński wprowadzenia euro oraz doświadczenia tego kraju związane z wprowadzaniem wspólnej waluty.
10
Content available remote Polska, Czechy czy Węgry - który kraj jest najbliżej strefy euro?
75%
Celem artykułu jest zbadanie problemu dotyczącego dostosowań Polski, Czech i Węgier do przystąpienia do strefy euro w kontekście stopnia wypełnienia kryteriów konwergencji z Maastricht oraz obowiązującego prawodawstwa. Okres badawczy obejmuje lata 2004-2013, a w niektórych przypadkach także pierwsze miesiące 2014 r. Opracowanie składa się z niniejszego wstępu, dwóch części zasadniczych oraz podsumowania. W pierwszej części zasadniczej sprawdzone zostanie, czy ustalone w traktacie z Maastricht kryteria dotyczące wartości referencyjnych poszczególnych kategorii ekonomicznych spełnione były w omawianym czasie w Polsce, Czechach i na Węgrzech. W kolejnej części próbie oceny zostanie poddany stan prawny dotyczący niezależności banków centralnych w analizowanych krajach w kontekście wymagań zalecanych przez Unię Europejską dla członków strefy euro. W podsumowaniu zawarte zostaną wnioski końcowe oraz rozważania na temat możliwości i chęci przystąpienia badanych państw do UGW w najbliższej przyszłości.(fragment tekstu)
Przedstawiono ewolucję procesu integracji walutowej w Europie. Omówiono warunki przystąpienia do Unii Gospodarczej i Walutowej - kryteria konwergencji.
Traktat z Maastricht jednoznacznie stanowi, że euro jest walutą funkcjonującą w gospodarce na określonych zasadach. Euro jest prawnym środkiem płatniczym na terenie Unii Europejskiej pomimo faktu, że nie wszystkie kraje członkowskie - w tym Polska - nie uczestniczą w strefie wspólnej waluty. Problem przyjęcia przez nas euro pozostaje problemem dyskusyjnym. Uważamy, że w sumie plusy przeważają nad minusami.(abstrakt oryginalny)
Przedmiotem artykułu jest zbadanie występowania konwergencji regionalnej w Polsce w odniesieniu do PKB na mieszkańca. Analiza przeprowadzona została dla okresu 1995-2005 na poziomie województw (NUTS 2), podregionów (klasyfikacja NUTS 3) oraz w ramach województw. Przez konwergencję rozumiane jest zmniejszanie się różnic między regionami pod względem poziomu dochodu. Zjawisko przeciwne nazywane jest dywergencją. W pracy zastosowana została metoda umożliwiająca analizę dynamiki pełnego rozkładu względnego dochodu per capita, zaproponowana przez Quaha (1993, 1996a, 1996b). Polega ona na estymacji macierzy przejścia zapożyczonych z procesów Markowa oraz wykorzystaniu nieparametrycznych estymatorów jądrowych warunkowej funkcji gęstości dla rozkładu względnego PKB na mieszkańca w kolejnych latach. Jest to metoda umożliwiająca weryfikację hipotezy o występowaniu konwergencji klubów, co nie jest możliwe przy zastosowaniu metodologii klasycznej (Barro, Sala-i-Martin 2003). Zauważalna jest silna stabilność rozkładu dochodu i brak występowania konwergencji bezwarunkowej zarówno między województwami, jak i między podregionami. I województwa, i podregiony generalnie względnie ubożały za sprawą szybszego niż przeciętny rozwoju najbogatszych województw (mazowieckie) czy podregionów (duże miasta, głównie Warszawa i Poznań). Z różnicowanie pod względem relatywnego PKB na mieszkańca rośnie w czasie zarówno dla województw, jak i podregionów. Wzorcem konwergencji, jaki daje się zaobserwować tak na poziomie NUTS 2, jak i NUTS 3, jest konwergencja klubów (polaryzacja) - regiony względnie najbiedniejsze i osobno względnie najbogatsze upodabniają się do siebie i zbiegają do różnych poziomów dochodu. Analizie poddano też występowanie konwergencji podregionów wewnątrz województw - tu również jedynym obserwowanym wzorcem konwergencji jest konwergencja klubów. (abstrakt oryginalny)
W pierwszej części artykułu przedstawiono strategie polityki pieniężnej i kursowej przyjęte w Czechach, Estonii, Łotwie i Polsce w latach 2002-2004. W części drugiej zaprezentowano ocenę osiągnięć w zakresie konwergencji zawartą w Raporcie zbieżności opublikowanym przez EBC w październiku 2004 r. Na końcu zamieszczono wnioski odnośnie do dających się zaobserwować zależności między wyborem strategii polityki pieniężnej i kursowej a skutecznością procesu konwergencji.
Celem artykułu jest ocena możliwego oraz rzeczywistego (ale w bardzo ograniczonym zakresie) oddziaływania EMU na spójność Unii Europejskiej. Na podstawie różnych badań empirycznych, uzupełnionych dociekaniami własnymi autor ocenił wpływ konwergencji nominalnej na procesy konwergencji realnej w UE, skutki utraty autonomii monetarnej oraz efekty integracyjne jednolitej waluty.
Artykuł dotyczy problematyki utworzenia Unii Gospodarczej i Walutowej oraz sytuacji gospodarczej krajów Unii Europejskiej. Autorka konkluduje, iż niezależnie od tego jakie stanowisko przyjmie się w kwestii realizacji projektu wspólnej waluty, kraje UE (poza Luksemburgiem) nie stwarzają warunków dla trwałego wprowadzenia wspólnego pieniądza. Udział w obszarze jednowalutowym wymaga dyscypliny budżetowej i jest to warunek konieczny stabilności tej waluty.
17
Content available remote Mierniki konwergencji realnej wybranych krajów strefy euro. Wnioski dla Polski
63%
Opracowanie stanowi próbę włączenia się do dyskusji na temat znaczenia oceny konwergencji w procesie rozszerzania europejskiej unii walutowej, ze skupieniem się na aspekcie porównawczym stopnia podobieństwa Polski względem gospodarki strefy euro oraz krajów, które już należą do obszaru wspólnej waluty. Celem artykułu jest przedstawienie wyników wskaźnikowej analizy konwergencji realnej, która w odróżnieniu od nominalnej daje pełniejszy obraz zasadności udziału państwa w unii monetarnej. Wyniki te, z jednej strony, pozwalają sformułować pewne wnioski odnoszące się do Polski i wspomagające proces wyboru terminu przyjęcia euro, a z drugiej - umożliwiają sprawdzenie, czy w okresie postkryzysowym wystąpiły tendencje wskazujące na zwiększanie się stopnia podobieństwa gospodarek krajów już posługujących się wspólnym pieniądzem. Badania, oprócz Polski, dotyczyły wybranych państw strefy euro: Francji, Grecji, Hiszpanii, Holandii, Irlandii, Litwy, Niemiec, Słowacji i Włoch. Na potrzeby niniejszego opracowania uznano, że odpowiednio szeroki przekrój wskaźników, pozwalający na osiągnięcie należytego stopnia obiektywizmu oceny konwergencji realnej państw w stosunku do całej strefy euro, będą stanowić: tempo przyrostu realnego PKB oraz współczynniki korelacji dotyczące tego miernika, poziom PKB per capita jako wyznacznik dochodu, poziom PKB na godzinę pracy jako wskaźnik wydajności pracy, koszt godziny pracy, poziom bezrobocia długoterminowego, struktura wartości dodanej brutto, zmiany wskaźnika realnego kursu walutowego, długoterminowa realna stopa procentowa oraz realna stopa rynku pieniężnego (która przy tym samym poziomie nominalnej stopy krótkoterminowej w strefie euro wyznaczona jest w poszczególnych jej krajach członkowskich przez tempo wzrostu cen). Jako okres badawczy przyjęto lata 2004-2014. Przeprowadzona analiza wskaźnikowa konwergencji realnej pozwoliła na sformułowanie kilku spostrzeżeń: stopień zbieżności gospodarek badanych krajów względem całej unii walutowej różni się w większości przypadków w zależności od tego, której sfery dotyczą poszczególne mierniki; skala konwergencji gospodarek poszczególnych analizowanych państw w stosunku do strefy euro jest również zróżnicowana; w odniesieniu do badanych krajów trudno zaobserwować tendencję do pogłębiania się skali zbieżności w okresie postkryzysowym; w przypadku Polski należy mówić nie o podobieństwie, a raczej o daleko idących dywergencjach realnych w stosunku do strefy euro, co wpływa na odsunięcie racjonalnego terminu przyjęcia wspólnej waluty.(abstrakt oryginalny)
Wysoki dług publiczny w krajach UE nie jest zjawiskiem nowym (w 1999 roku wspólną walutę przyjęło 11 krajów ze średnim poziomem zadłużenia publicznego wynoszącym 69% PKB) i od dawna stanowi przedmiot szczególnego zainteresowania, głównie ze strony Komisji Europejskiej. Problem narastającego zadłużenia wyostrzył jednak kryzys gospodarczy, który rozpoczął się w 2008 roku. Wysokie deficyty budżetowe w krajach UE (będące skutkiem słabnącego tempa wzrostu gospodarczego i licznych działań dyskrecjonalnych) przyczyniły się do znacznego wzrostu wskaźników długu publicznego, które osiągnęły poziom dotychczas nienotowany. W połączeniu z problemami związanymi ze starzejącym się społeczeństwem stawiają państwa Unii Europejskiej przed ogromnym wyzwaniem reformy finansów publicznych. (abstrakt oryginalny)
Autorzy niniejszego opracowania - analizując dokumenty rządowe oraz oficjalne statystyki dotyczące sektora finansów publicznych, badając założenia, instrumenty oraz sposób realizacji planu konsolidacji sektora finansów publicznych i strategii zarządzania długiem publicznym - podjęli próbę odpowiedzi na pytanie: Czy przyjęty w 2010 r. (zaktualizowany w 2011 r.) program uzdrowienia finansów publicznych rokuje szanse wypełnienia przez Polskę kryterium fiskalnego w terminie określonym przez Komisję Europejską, tj. do końca 2012 r.? (fragment tekstu)
Przedstawiono potrzebę koordynacji polityki gospodarczej w ramach UE i regulacje prawne koordynacji polityki budżetowej. Omówiono stanowiska państw członkowskich i Komisji Europejskiej wobec dotychczasowych przypadków zastosowania postanowień paktu.
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.