Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 18

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Credit transactions
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
W artykule scharakteryzowano światowy rynek derywatów kredytowych, czyli kredytowych transakcji terminowych. Omówiono podstawowe instrumenty finansowe z tego segmentu, jak np. swapy kredytowe. Na koniec przedstawiono prawne podstawy funkcjonowania rynku kredytowych transakcji terminowych w Polsce.
Kredytowanie konsorcjalne to wspólne udzielenie kredytu (dokonanie transakcji kredytowej) prze kilka banków, na zasadniczo jednolitych warunkach. Banki zawiązują konsorcjum kredytowe w celu zorganizowania współpracy w zakresie wspólnie udzielanego finansowania. W artykule przybliżono zagadnienie zasady proporcjonalnego podziału i redystrybucji wierzytelności kredytowych.
Tegoroczny październikowy Warsaw International Banking Summit zdominowały dwa tematy dotyczące IT: bankowość mobilna oparta na technologii NFC oraz bariery i nadzieje związane z biometrią. Autor opisuje wzrost znaczenia biometrii dla bankowości. Mówi o transakcjach zbliżeniowych, które stają się w Polsce i Europie coraz bardziej powszechne.
Właśnie dystrybucja ryzyka instytucji gwarancyjnej jest osią tego artykułu. Wynika to z kilku przyczyn. Po pierwsze, problem dystrybucji ryzyka jest jedną z najważniejszych kwestii kształtujących wymiar jakościowy i ilościowy efektów działania instytucji poręczycielskich, po drugie, istnieje bardzo duże zróżnicowanie szczegółowych rozwiązań dystrybucji ryzyka w funkcjonujących na świecie podmiotach zajmujących się świadczeniem tego rodzaju usług, po trzecie, analiza doświadczeń międzynarodowych pozwala na dokonanie porównań z rodzimymi rozwiązaniami dystrybucji ryzyka stosowanymi przez polskie fundusze poręczeń oraz, po czwarte, szczegółowa analiza rozwiązań praktycznych i teoretycznych dotyczących kwestii podziału ryzyka umożliwia sformułowanie tzw. pożądanej praktyki w tym obszarze działania podmiotów poręczeniowych. (fragment tekstu)
Wsród podstawowych celów Unii Europejskiej wymienia się harmonijny i zrównoważony rozwój działań gospodarczych, trwały nieinflacyjny wzrost, wysoki poziom zatrudnienia, podnoszenie stopy życiowej i jakości życia. Cele te, zapisane już w Traktacie Rzymskim ustanawiającym Europejską Wspólnotę Gospodarczą, mimo upływu ponad pięćdziesięciu lat są nadal aktualne. Można by rzec, że są to nadrzędne cele ogólnoekonomiczne do osiągnięcia, których zarówno Unia Europejska, jak i poszczególne państwa członkowskie dążą bez względu na aktualną głębokość realizowanych procesów integracyjnych. Szczególnego znaczenia nabierają obecnie, w czasach ogólnoświatowego kryzysu gospodarczego. Celem pracy jest przeanalizowanie sytuacji gospodarczej w krajach Unii Europejskiej od początku 2008 do połowy 2009 roku oraz scharakteryzowanie działań antykryzysowych podejmowanych na płaszczyźnie unijnej oraz w wybranych państwach Unii Europejskiej. (fragment tekstu)
W praktyce wymienia się różnorodne techniki pozyskiwania kapitału przez spółki. Jednym z alternatywnych źródeł finansowania (w relacji np. do kredytu bankowego czy faktoringu) jest sekurytyzacja. Łączy ona korzyści, jakie oferuje kredyt oraz faktoring. Celem artykułu jest przedstawienie sekurytyzacji jako jednego z możliwych narzędzi kapitałowego wsparcia przedsiębiorstw. Przez pojęcie sekurytyzacji należy rozumieć nadanie wybranym aktywom płynności poprzez ich przekształcenie w dług inkorporowany w papiery wartościowe zabezpieczone innymi aktywami, tzw. aktywami sekurytyzowanymi.
Sposób zarządzania bankiem, w którym oddziela się funkcje związane z zarządzaniem ryzykiem od funkcji sprzedażowych i marketingowych prowadzi do licznych konfliktów pomiędzy tymi działami oraz przesłania wspólny cel, jakim jest zapewnienie stabilnosci finansowej przedsiębiorstwa oraz jego rozwój. Zaprezentowane w artykule przykłady pokazują, że wybrane procesy marketingowe, sprzedażowe oraz ryzyka kredytowego mogą być realizowane z wykorzystaniem wspolnej infrastruktury informatycznej.
Aktywność człowieka przejawiająca się w wypełnianiu roli np. konsumenta, pracownika, menedżera, członka rodziny, wymusza konieczność podejmowania mniej lub bardziej istotnych decyzji, których ostatecznym efektem stać się ma spodziewana korzyść. Jej wymiarem może być realizacja określonych zamierzeń czy też utrzymanie określonego stanu. Z drugiej strony, każdemu działaniu towarzyszy element ryzyka, wymuszający odpowiedni sposób zachowania się i wyznaczający spodziewany poziom realizacji celu. Można, więc postawić tezę, iż jakość i wynik podejmowanych decyzji stanowi pochodną ryzyka kształtowanego głownie przez rodzaj, pojemność, istotność, szybkość, kompletność, informacji wykorzystanej w procesie decyzyjnym. Tą samą zależność między decyzją, informacją a ryzykiem realizacji zamierzonych efektów możemy odnieść na grunt działalności instytucji bankowej. Wykorzystanie odpowiedniego zasobu informacji o cechach pożądanych przez zarządzających bankiem, odziałem, jego komórką, umożliwia optymalizację zagrożeń funkcjonowania (we wszystkich obszarach działalności przedsiębiorstwa bankowego) oraz realizację przyjętych założeń dotyczących np. rentowności. Oba cele, zysk i bezpieczeństwo, stanowią bieguny, między którymi plasuje się polityka każdego przedsiębiorstwa, w tym i banku. Ponoszone przez instytucje bankowe ryzyko kredytowe (portfelowe i jednostkowe) stanowi wynik realizacji jednej z ich podstawowych funkcji, którą jest transfer pieniądza między depozytariuszami a zgłaszającymi zapotrzebowanie na zasilenie finansowe. Dlatego też, nosi ono miano ryzyka typowo bankowego a jego potencjał, natężenie zależy głównie od przyjętych przez bank metod zarządzania nim i informacji stojących u podstaw decyzji zarządczych. (fragment tekstu)
Przedmiotem artykułu są transakcje depozytowo-kredytowe. Autor proponuje zastąpienie dotychczas stosowanej wyceny księgowej tych transakcji wyceną rynkową, metodą wyznaczania krzywej dochodowości.
Większość banków funkcjonujących na polskim rynku swoją działalność opiera na przyjmowaniu depozytów i udzielaniu kredytów. Są to typowe instytucje kredytowe, których profil ryzyka jest kształtowany przede wszystkim przez ekspozycję na ryzyko kredytowe. Z punktu widzenia banków, najważniejsze są aspekty związane z wyborem i wdrożeniem konkretnego modelu ilościowego oraz koniecznymi modyfikacjami procesu kredytowego, które składają się na proces zarządzania ryzykiem kredytowym. Autorka omawia tendencje rozwoju tej dziedziny zarządzania, oraz rodzaje ryzyka i progi tolerancji.
Swapy kredytowe są umowami, w ramach których jedna ze stron zobowiązuje się, że w razie powstania zdefiniowanego w kontrakcie zdarzenia kredytowego, zrekompensuje drugiej stronie transakcji straty z tytułu powstania zdarzenia kredytowego. W zamian za to kupujący zabezpieczenie dokonuje cyklicznych płatności (tzw. premia za zabezpieczenie na rzecz sprzedającego zabezpieczenie). Opłata ta nazywana jest spreadem i podawana w kontrakcie w ujęciu rocznym w punktach bazowych. Artykuł ma na celu wskazanie i analizę czynników kształtujących spready. Zgodnie z modelem Mertona badano wpływ trzech podstawowych czynników determinujących wysokość spreadów: dźwignię finansową, zmienność wartości firmy oraz stopę procentową wolną od ryzyka. Do określenia ich wpływu wykorzystano modele regresji liniowej i nieliniowej. (abstrakt oryginalny)
Omówiono problem relacji kredytobiorca(przedsiębiorstwo) -kredytodawca(bank) z punktu widzenia ekonomii kosztów transakcji. Skoncentrowano się na ekonomicznych przeszkodach, jakie stoją na drodze do zawierania optymalnych umów kredytowych.
As non-performing loans (NPLs) can cause monetary crises that may turn into financial crises affecting an entire economy, monitoring them is very important. If NPLs are not identified and recognized efficiently, both in terms of speed and scope, NPL resolution effectiveness is undermined, which in turn will have negative effects on the banking sector and ultimately on GDP growth. The main aim of this article is to identify changes in the quality of bank loan portfolios in European Union (EU) countries in 2009-2021, using an example of the Visegrad Group (Czech Republic, Poland, Slovakia, Hungary) as well as France and Germany. Keeping in mind the fact that the share of loans to households in EU portfolios is approximately 60%, it has a significant impact on the share of non-performing loans (NPL) in a bank's entire portfolio. Therefore, it is important to identify macroeconomic determinants influencing the creditworthiness of households and their loan servicing capacity. The specific aims are, first, to present the differences in NPLs, debt servicing costs, and the structure of loan portfolios in the selected EU countries. Second, to identify countries with high-quality portfolios and those undertaking restructuring. Thirdly, to examine the determinants of NPL for household loans based on the example of Poland, i.e., a country considered representative in terms of the average level of NPL and the portfolio structure in the group of countries studied. This chapter presents the changes of NPLs, debt service ratio, and household loans in selected EU countries in 2009-2021. Moreover, an NPLs econometric model for Poland is constructed, which considers the main factors determining the creditworthiness of households, i.e., macroeconomic factors, financial standing, and debt servicing costs. Tools such as the VECM model, the variance decomposition and the impulse response functions are used. The results for Poland confirm that the NPLs ratio for households was the strongest explanation of previous changes in own NPL, consumption and real wages in the household sector in 2009-2021.(original abstract)
Opisano mechanizmy występujące w banku w przypadku udzielenia kredytu i jego wcześniejszej spłaty. Problem opisano z punktu widzenia zarządzania aktywami i pasywami banku. Zdefiniowano przypadki w których może dojść do wcześniejszej spłaty i dopasowano do nich odpowiednie modele.
15
Content available remote Bezpieczeństwo konsumenta w transakcjach kredytowych
67%
Celem artykułu jest ocena poziomu bezpieczeństwa konsumenta w transakcjach kredytowych. Rozważania dotyczą postanowień zawartych w umowach kredytowych w kontekście niedozwolonych klauzul umownych oraz wygórowanych opłat. Ocena bezpieczeństwa konsumenta dokonana została na podstawie danych pochodzących z raportów Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w kontekście nowych przepisów ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym. Z przeprowadzonych badań wynika, iż naruszenia praw konsumentów polegają głównie na niejasnych zapisach umów i wygórowanych opłatach. Wnioski zawarte w artykule określają wpływ zmian prawnych na poziom bezpieczeństwa konsumenta oraz stabilność systemu finansowego. W zakończeniu znajdują się sugestie dotyczące rozwiązań podnoszących poziom bezpieczeństwa konsumenta w sektorze finansowym, opartych na edukacji konsumentów. (abstrakt oryginalny)
Zdarza się niejednokrotnie, iż bank odmawia finansowania we wnioskowanej przez klientów postaci, proponując w zamian inne formy. Wybór najbardziej odpowiedniej formy finansowania każdorazowo zależy od sytuacji danego przedsiębiorstwa i jego potrzeb, także w przypadku konieczności sfinansowania pojedynczej transakcji. Najbardziej jest to widoczne przy transakcjach finansowania strukturalnego, a więc przy finansowaniu przedsięwzięć, które dopiero mają zaistnieć.
Rynek ubezpieczenia kredytów kupieckich, czyli transakcji z odroczonym terminem płatności, gwałtowanie się rozwija, a to dopiero początek tego typu działalności w kraju. W Polsce około 90 procent firm sprzedaje na kredyt i prawie wszystkie spotykają się z problemami przy ściąganiu należności, a zaledwie co dziesiąta je ubezpiecza. W Europie Zachodniej zaś stosowanie ubezpieczenia przy tego typu transakcjach jest niemal powszechne.
Nowa Umowa Kapitałowa (NUK) oraz propozycja dyrektywy UE dotycząca adekwatności kapitałowej instytucji pośrednictwa finansowego (CAD3) nie poświęcają ratingowi transakcji wiele miejsca - wskazuja jedynie ogólne wymagania minimalne, pozostawiając doprecyzowanie pewnych aspektów krajowym nadzorom bankowym. W tej sytuacji Komitet Bazylejski zobowiązał dwie działające przy nim grupy robocze: Capital Task Force i Accord Implementation Group do zdefiniowania best practice w sektorze.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.