Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 24

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Currency areas
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
1
Content available remote Argumenty za i przeciw wejściu Polski do strefy euro
100%
Polska podpisując traktat akcesyjny, gdy wstępowała do Unii Europejskiej, zobowiązała się, tak jak wszystkie kraje Unii z wyjątkiem Wielkiej Brytanii i Danii, do przyjęcia euro, chociaż konkretny termin tego przyjęcia nie został ustalony. Integracja europejska trwa już 63 lata, bowiem Europejską Wspólnotę Węgla i Stali utworzono w 1951 r. W ewolucji europejskiej integracji trzecim finalnym etapem jest unia gospodarcza i walutowa, która zakłada, że wspólny pieniądz jest najbardziej oczywistym czynnikiem zaawansowanej integracji. Po dziesięciu latach od wejścia do Unii Europejskiej ponad 80 proc. Polaków docenia i popiera Unię, ale jedynie około 25 proc. popiera wejście do strefy euro. Jeżeli uznamy, że istnieje obiektywnie silna potrzeba wejścia do strefy, to obok barier i trudności ekonomicznych ważną przeszkodą jest sytuacja polityczna. Małe poparcie Polaków ma bowiem miejsce w czasie, gdy ważnym warunkiem politycznym jest zmiana zapisów w konstytucji, co wymaga zgodnie z art. 235 ust. 4 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej ustawy o jej zmianie, uchwały sejmu co najmniej 2/3 głosów. Wymaga to praktycznie poparcia głównych sił politycznych. Obecna świadomość problemów związanych z wejściem do strefy, może stać się głównym problemem, który skutkował będzie ciągłym odraczaniem decyzji, niezależnie od obiektywnych argumentów za wejściem. (fragment tekstu)
The eurozone crisis, apart from revealing serious institutional weaknesses in the structural design of the Economic and Monetary Union (EMU), has also highlighted the limits of the EU and its member-states to act effi ciently, swiftly, and comprehensively to address the problems at hand. A number of vicious feedback eff ects that the crisis fuelled resulted in unwelcome political and economic developments spreading beyond the eurozone. The objective of this paper is to shed some light on the causes and the ways of addressing the crisis in the euro area. Against this background, the diverse correlated implications of the eurozone crisis for the EU member-states, for the EU institutions, and possibly for the future of the EU itself are discussed. (original abstract)
Rozpad strefy walutowej jest dużo poważniejszy niż dewaluacja. Kiedy strefa walutowa z ogromnymi nieuregulowanymi zobowiązaniami rozpada się, międzynarodowy mechanizm płatności w jej obrębie zostaje zerwany, utrudniając wszelkie kontakty gospodarcze. Tworzenie nowego mechanizmu płatności może zająć wiele lat, jak to się stało w przypadku byłego Związku Radzieckiego. A tymczasem rozpad może doprowadzić do wielu katastrof. Prawie połowa przypadków hiperinflacji na świecie zaistniała na skutek nieuporządkowanego rozpadu trzech europejskich stref walutowych: monarchii austro-węgierskiej, Jugosławii i Związku Radzieckiego. Łatwiej jest stworzyć strefę walutową niż ją rozwiązać. (fragment tekstu)
Celem artykułu jest zestawienie korzyści i kosztów, jakie dla brytyjskiej gospodarki niesie decyzja o wprowadzeniu wspólnej waluty. Ze względu na złożoność i niejednoznaczność poszczególnych zagadnień, korzyści i koszty zestawiono razem w poszczególnych dziedzinach. (skróc. oryg. streszcz.)
Podstawę sformułowania i utworzenia europejskiej unii walutowej stanowi teoria optymalnych obszarów walutowych Mundella, która precyzuje kryteria niezbędne z punktu widzenia stabilności i trwałości unii walutowej oraz osiągnięcia korzyści netto z posiadania wspólnego pieniądza. Poniższe opracowanie przybliża zagadnienie optymalnego obszaru walutowego w kontekście europejskiej integracji.
Ważnym kierunkiem przyszłego rozwoju Polski jest budowanie unii państw Trójmorza. Jest to droga realistyczna w obecnych uwarunkowaniach geopolitycznych, ale długa i niełatwa. Unia Trójmorza do swojej samodzielności politycznej potrzebuje własnej strefy walutowej, która zapewni niezależność i oryginalną siłę ekonomiczną państwom członkowskim. Ta strefa walutowa różni się istotnie w teorii i praktyce od strefy euro; jest ona integracyjna a nie dyskryminacyjna. Jej podstawą jest ekonomia pracy, w której bank centralny nie ma prawa emisji waluty, lecz działa jako płatnik wynagrodzeń dla sektora budżetowego. W wyniku tworzenia unii ujawnią się pozytywne czynniki innowacyjne jak zwiększenie skali działalności i postępowa organizacja finansów państwa. Artykuł zawiera także teorię translacji wielkości ekonomicznych do wspólnej jednostki pieniężnej. (abstrakt oryginalny)
Unia Międzymorza do swojej samodzielności politycznej potrzebuje własnej strefy walutowej, która zapewni siłę ekonomiczną i wytworzy dźwignię rozwojową państw członkowskich. Jak uczy doświadczenie, organizowanie strefy walutowej na wzór istniejącej obecnie strefy euro nie przyniosłoby dobrych skutków. Przeciwnie, szansa na zyskanie przewagi zostałaby utracona. Istnieje możliwość zastosowania oryginalnej teorii, która umożliwi powstanie integrującej strefy walutowej. Częścią tej teorii jest translacja wielkości ekonomicznych na jednostkę nowej waluty oraz sformułowanie procedur organizacyjnych. Te kwestie stanowią zasadniczą treść artykułu. (abstrakt oryginalny)
8
Content available remote a zone euro entre optimalité, viabilité et pérennité
84%
La zone euro n'est certes pas une zone monétaire optimale mais est-ce un argument dirimant pour envisager sa fi n et prôner le retour des monnaies nationales ? Elle a en tout cas montré qu'elle pouvait être une zone monétaire viable puisque son existence perdure depuis plus de 15 ans. La problématique posée dans cet article est de savoir si elle peut être pérenne et, pour ce faire, sur quelles bases il faudrait en améliorer le fonctionnement.(abstrakt oryginalny)
This paper examines the policy of the European Union towards Ukraine. The 2004 and 2007 eastward enlargement of the EU created a new quality in the EU's relations with its eastern partners. Another major change in the EU's approach toward its eastern neighbourhood followed the launch of the European Neighbourhood Policy (2003-2004). The evolution of the EU's external policy gave rise to three basic dimensions of the ENP: the southern, the northern and the eastern one. Against this backdrop, the objective of this paper is to answer the following questions: What is the EU's role in Eastern Europe? Does this region matter to the EU at the time of crisis in the eurozone? How does the crisis in the eurozone translate into the EU's relations with Ukraine? (original abstract)
The aim of this paper is to discuss the impact of the eurozone crisis on the Lithuanian economy and on Lithuania's bid to adopt the euro. Similarly to other Baltic states, Lithuania was aff ected not only by the crisis in the euro area, but also by the global fi nancial crisis of 2007-2008. In order to preserve the public finance stability, austerity measures were introduced and Lithuania did not have to resort to the IMF's assistance. Today, Lithuania's economy is on a path to recovery. In this context the question of the Lithuanian dilemma towards the introduction of the euro is discussed. Due to the eurozone crisis as well as due to the necessity forthe eurozone member-states to contribute to financial assistance schemes for the European South, there is no particular political will to introduce the euro at the moment. Nevertheless, the euro remains the best warranty of financial and economic stability in Lithuania. (original abstract)
The spill-over of the global fi nancial crisis has uncovered the weaknesses in the governance of the EMU. As one of the most open economies in Europe, Hungary has suff ered from the ups and downs of the global and European crisis and its mismanagement. Domestic policy blunders have complicated the situation. This paper examines how Hungary has withstood the ups and downs of the eurozone crisis. It also addresses the questions of whether the country has converged with or diverged from the EMU membership, whether joining the EMU is still a good idea for Hungary, and whether the measures to ward off the crisis have actually helped to face the challenge of growth. (original abstract)
The Polish economy responded to the global fi nancial crisis diff erently than the remaining economies of Central and Eastern Europe (CEE). Although it lost some growth impetus, the positive growth rates were maintained during the crisis, thus rendering Poland, next to Australia, a rare case among the OECD countries. Why? By means of addressing this question, the specifi cities of four economies, i.e. the Czech Republic, Hungary, Poland and the Slovak Republic are examined and the roots behind the variability of their responses to the crisis are identifi ed. It is argued that the variability of responses to the crisis can be explained by reference to the diff erences in the transformation strategies employed in each of these countries, which resulted in diff erent levels of development, openness, and competitiveness. This infl uences respective economies' responses to shocks such as the .eurozone crisis and helps to explain the reasons behind Poland's sustained growth (original abstract)
Utworzenie Unii Gospodarczej i Walutowej ugruntowuje dotychczasowy dorobek integracji i jest przesłanką do dalszego pogłębiania współpracy krajów UE, co doprowadzi do utworzenia unii politycznej. Wejście Polski do strefy euro oznacza konieczność spełnienia warunków monetarnych i fiskalnych jak również osiągnięcia stabilizacji gospodarki. Zdaniem autora optymistycznym przykładem mogą być kraje Półwyspu Iberyjskiego oraz Grecja, które były w niewiele lepszej sytuacji w momencie przystępowania do EWG. W artykule przedstawiono także perspektywy przystąpienia do strefy euro taki państw jak Wielka Brytania, Dania i Szwecja.
14
Content available remote Dual Currency Systems a Solution to the Eurozone Crisis
84%
Celem artykułu jest wskazanie znaczenia, jakie wprowadzenie dwuwalutowego systemu może mieć dla rozwiązania obecnych gospodarczych problemów kilku krajów strefy euro, przede wszystkim Grecji. Proponowany dwuwalutowy system oznacza utrzymanie uczestnictwa w strefie euro z jednoczesnym przywróceniem waluty krajowej, "nowej drachmy". Uzasadnienie omawianej koncepcji wynika z analizy źródeł i charakteru obecnego kryzysu, który cechuje znaczna utrata międzynarodowej konkurencyjności i nierównowaga płatnicza krajów szczególnie dotkliwie dotkniętych przez kryzys. Analiza ta prowadzi do wniosku, że dewaluacja (raczej niż "wewnętrzna dewaluacja") może być kluczowym elementem uzdrowienia sytuacji. Dewaluacja wymaga jednak przywrócenia krajowej waluty i - w ramach propozycji znanych z literatury - denominacji w nowej walucie istniejących zobowiązań i należności. To niesie poważne problemy natury prawnej, politycznej i ekonomicznej. Ukazana skala tych problemów prowadzi do wniosku, że opuszczenie strefy euro z chwilą wprowadzenie własnej waluty miałoby katastrofalne skutki. Wprowadzenie systemu dwuwalutowego pozwala wykluczyć lub zminimalizować ujemne konsekwencje przywrócenia własnej waluty. Artykuł przedstawia schemat możliwych działań zmierzających do skutecznego wprowadzenia systemu dwuwalutowego mającego na celu odzyskanie międzynarodowej konkurencyjności. (abstrakt oryginalny)
W publikacji zidentyfikowano kryteria charakterystyczne dla optymalnych obszarów walutowych. Autor przeanalizował kryterium mobilności siły roboczej w Polsce w aspekcie międzywojewódzkim w latach 1999-2004 wskazując, że w świetle ustaleń teorii OOW siła robocza w Polsce jest niemobilna. (abstrakt oryginalny)
Celem głównym prezentowanych w artykule rozważań jest wyprowadzenie kwantytatywnej formuły wyznaczania centralnego kursu walutowego w procesie kreacji integracyjnej strefy walutowej. Strefa euro w tym kontekście stanowi przykład dyskryminującej strefy walutowej biorąc pod uwagę obecnie obowiązujące procedury ustalania kursu centralnego, które charakteryzuje brak teoretycznych podstaw stosowanych działań w kontekście teorii optymalnych obszarów walutowych, teorii kursu walutowego, parytetu siły nabywczej poszczególnych walut, czy parytetu produktywności pracy gospodarek. Z tego punktu widzenia główną tezą w podjętych rozważaniach jest założenie istnienia procedury ustalania kursu centralnego zgodnej z teorią kursu walutowego opartego na produktywności pracy. Metodyka prowadzonych rozważań obejmuje wnioskowanie oparte na podejściu indukcyjno-dedukcyjnym przy użyciu szczegółowych metod: opisowej, analizy i krytyki literatury przedmiotu, analizy obecnie stosowanych metod konwersji wartości dewizowych, wnioskowanie logiczne oraz metodę analizy porównawczej. Rozważania uogólniono do uniwersalnej formuły tworzenia integracyjnych stref walutowych dla dowolnych gospodarek. (abstrakt oryginalny)
Data akcesji Polski nie została jeszcze skonkretyzowana, co powoduje, że przyłączenie Polski do Unii Ekonomicznej i Monetarnej jest przedsięwzięciem dość odległym, wręcz "futurystycznym". Wyborowi właściwego terminu przystąpienia Polski do strefy euro towarzyszą liczne spory dotyczące rzeczywistej gotowości polskiej gospodarki do uczestniczenia w systemie wspólnego pieniądza euro. Dziś fundamentem tego sporu pozostaje kryzys finansowy strefy euro. Unia Europejska obecnie boryka się z jednym z najważniejszych wyzwań w całej swojej historii. Aktualna pozostaje jednak problematyka wypełnienia przez Polskę kryteriów konwergencji nominalnej, realnej i prawnej, które wskazują na spełnienie warunków stawianych przez koncepcję optymalnego obszaru walutowego i możliwość względnie bezpiecznego funkcjonowania w jego ramach. (abstrakt oryginalny)
W dyskusji na temat wejścia Polski w obszar unii monetarnej udział wzięli: prof. zw. dr hab. Witold Bień – Katedra Zarządzania Finansami Przedsiębiorstwa, Szkoła Główna Handlowa, dr hab. Sebastian Buczek – kierownik Zakładu Inwestycji Finansowych SGH, prezes zarządu Quercus TFI S.A., dr hab. Adam Glapiński – doradca ekonomiczny Prezydenta R.P., Szkoła Główna Handlowa, prof. zw. dr hab. Tadeusz Kowalik – Instytut Nauk Ekonomicznych PAN, WSSE, dr hab. Krzysztof Rybiński – profesor SGH, partner Ernst & Young. Spotkanie prowadził prof. Andrzej Herman − redaktor naczelny Kwartalnika Nauk o Przedsiębiorstwie.
Omówiono teoretyczne podstawy integracji walutowej: klasyczne ujęcie teorii integracji walutowej, analizę kosztów i korzyści w teorii optymalnych obszarów walutowych oraz współczesne podejście do teorii optymalnych obszarów walutowych. W drugiej części przedstawiono perspektywy integracji walutowej na kontynencie amerykańskim: uwarunkowania historyczne integracji walutowej i jej formy, a następnie koncepcje integracyjne w Ameryce Północnej (Kanady, Meksyku i USA), Wschodniokaraibską Unię Walutową oraz integrację walutową w Ameryce Środkowej i Południowej (dolaryzacja w regionie, Mercosur).
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.