Każdy podmiot uczestniczący w międzynarodowej wymianie towarowej, zarówno z krajami trzecimi Erga Omnes, jak i z krajami Unii Europejskiej, chcąc zoptymalizować ponoszone koszty, zmuszony jest do podjęcia decyzji O sposobie realizowania zadań związanych z obsługą dokonywanych przez siebie operacji celnych. Uzyskanie korzystnych wyników w tym zakresie uzależnione jest między innymi od takich czynników, jak różnorodność asortymentowa towarów, którymi firma się zajmuje, obszar geograficzny jej kontrahentów, złożoność procedur celnych oraz podatkowych (akcyza, VAT), jak również ograniczenia dotyczące obrotu towarowego. W obliczu tak złożonego problemu elementem niezbędnym dla znalezienia skutecznego rozwiązania stają się wysokie kwalifikacje personelu, związane nie tylko z wiedzą o działalności handlowej i przemysłowej przedsiębiorstwa (niezbędne do przeprowadzania poprawnej klasyfikacji towarowej), bardzo dobrej bieżącej orientacji w obowiązujących aktach prawnych z zakresu prawa celnego, handlu zagranicznego, przepisów podatkowych (w tym akcyzowych), ochrony środowiska, znaków towarowych oraz praw autorskich. Nie bez znaczenia pozostają także umiejętności planowania, organizacji i komunikacji. Wszystkie te elementy sprawiają, iż rozwiązywanie tzw. problematyki celnej przedsiębiorstwa staje się możliwe poprzez dwa rodzaje zachowań. Pierwszym rozwiązaniem stosowanym w organizacjach jest wyodrębnienie centralnych działów celnych, które najczęściej zostają przyporządkowane do działu transportu i logistyki, zakupów, marketingu, działu finansowo-księgowego lub prawnego. Tak wyodrębniona komórka winna brać czynny udział w zarządzaniu firmą mając tym samym wpływ na strategię handlową oraz źródła zaopatrzenia. (fragment tekstu)