Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Uniwersalny (?) system ochrony praw człowieka. Kilka uwag

100%

Menkes J.

Sprawy Międzynarodowe

|

1998

|

nr 3

75-88

Autor podejmuje próbę zmierzenia się z mitem uniwersalnego charakteru praw człowieka oraz oraz próbę analizy teoretycznej tego prawa.

2

Zalety i wady Afrykańskiej Karty Praw i Dobrobytu Dziecka

100%

Dąbrowska A.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio G. Ius

|

2020

|

67

|

nr 2

89-109

Afryka jest jedynym regionem, w którym stworzona została wielostronna umowa międzynarodowa mająca chronić prawa dziecka - Afrykańska Karta Praw i Dobrobytu Dziecka (AKPD). Celem jej twórców było zapewnienie afrykańskich ram dla ochrony i promocji praw dzieci w Afryce. Traktat ten nie powstał w próżni prawnej, poprzedzony został bowiem licznymi dokumentami międzynarodowymi o charakterze uniwersalnym i regionalnym w postaci deklaracji i konwencji, których przedmiotem są prawa dzieci. Interpretując kolejne postanowienia AKPD w postaci katalogu praw dziecka ściśle powiązanego z kulturą regionu, można wskazać jej mocne i słabe strony. Do zalet AKPD z pewnością można zaliczyć m.in. dostosowanie traktatu do realiów kontynentu afrykańskiego i kompleksowe podejście do ochrony praw dzieci, obejmujące wszystkie kategorie praw. Jedną z wad tego aktu jest zaś m.in. brak wskazania definicji pojęć wyartykułowanych w poszczególnych przepisach. (abstrakt oryginalny)

3

Prawo równego dostępu do służby publicznej

75%

Lubeńczuk G.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio G. Ius

|

2017

|

64

|

nr 2

47-60

Art. 60 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. przyznaje wszystkim obywatelom polskim korzystającym z pełni praw publicznych prawo dostępu do służby publicznej na jednakowych zasadach, tworząc tym samym konstytucyjne gwarancje prawa równego dostępu do służby publicznej, wyrażonego w art. 21 ust. 2 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka uchwalonej przez Zgromadzenie Ogólne ONZ na III Sesji w Paryżu 10 grudnia 1948 r. oraz w art. 25 lit. c Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych, otwartego do podpisu w Nowym Jorku 19 grudnia 1966 r. Równy dostęp do służby publicznej stanowi jedno z najważniejszych praw politycznych przysługujących obywatelom, jednak określenie jego istoty i treści rodzi liczne wątpliwości. Trudności sprawia zarówno ustalenie przedmiotu tego prawa, jak i zakres zawierających się w nim uprawnień związanych z korzystaniem z dostępu do służby publicznej, w tym w szczególności z ubieganiem się o możliwość pełnienia stanowisk w tej służbie. Zasadniczym źródłem tych trudności jest brak jednoznacznego określenia zakresu pojęcia "służba publiczna", które determinuje przedmiotowy zakres tego prawa. Pojęcie to nie posiada definicji legalnej, natomiast w doktrynie i orzecznictwie istnieją daleko idące rozbieżności co do sposobu jego rozumienia. Podobne problemy dotyczą również zdefiniowania pojęcia "dostęp", które ma decydujące znaczenie dla określenia zakresu uprawnień wynikających z treści art. 60 Konstytucji RP. Wiele trudności wiąże się też z określeniem podmiotowego zakresu tych uprawnień, zwłaszcza kwestii możliwości korzystania z prawa równego dostępu do służby publicznej przez osoby będące jednocześnie obywatelami innych państw oraz osoby pozbawione pełni praw publicznych. Artykuł stanowi próbę uporządkowania poglądów dotyczących istoty prawa równego dostępu do służby publicznej i wskazania możliwości takiej wykładni, będącego źródłem tego prawa, art. 60 Konstytucji RP, która zagwarantuje możliwie pełną realizację wynikających z jego treści uprawnień. (abstrakt oryginalny)

4

Mechanizm ochrony praw człowieka w systemie Rady Europy i w systemie interamerykańskim (teoretyczna analiza prawnoporównawcza)

75%

Liżewski B., Myślińska M.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2014

|

21

105-127

Niniejsze opracowanie w zamyśle autorów ma mieć charakter teoretycznej i porównawczej analizy podstaw prawnych funkcjonowania regionalnych systemów: europejskiego i interamerykańskiego. Jego głównym celem jest pokazanie, jakie są konsekwencje obowiązujących rozwiązań normatywnych dla skutecznej ochrony praw człowieka w odmiennych kulturowo, regionalnych systemach ochrony praw człowieka. Z racji tego, że autorzy są Europejczykami, podstawą przeprowadzania analizy porównawczej i formułowania wniosków jest system europejski. Analiza obejmować będzie proceduralne aspekty działania mechanizmów ochronnych. Mimo że w ramach opracowania jego jeden fragment poświęcony będzie porównaniu zakresu praw i wolności chronionych w obu regionalnych systemach, to jednak porównanie to będzie miało jedynie charakter formalny. Autorzy w sposób konsekwentny będą unikać odwołań do wzajemnego zestawiania aspektów kulturowych i aksjologicznych funkcjonowania obu systemów, bo w przeciwieństwie do systemu europejskiego nie mają takiej kompetencji i wiedzy w odniesieniu do systemu interamerykańskiego. (fragment tekstu)

5

Prawo do edukacji. Przykłady szkolnictwa wyższego Argentyny, Brazylii i Chile

75%

Rybkowski R.

Horyzonty Wychowania

|

2013

|

12

|

nr 24

219-237

Po II wojnie światowej trzy kraje Ameryki Łacińskiej: Argentyna, Brazylia i Chile wybrały odmienne rozwiązania w swojej polityce wobec szkolnictwa wyższego. Każdy z tych krajów uznał, że wyższe wykształcenie obywateli jest warunkiem rozwoju ekonomicznego, społecznego i politycznego, ale ze względu na historię zastosowały różne metody wspierania dostępu do wykształcenia. Powiązanie wykształcenia z polityką państwa jest o tyle ważne, że dostęp do uczelni traktowany jest jako realizacja jednego z podstawowych praw człowieka - prawa dostępu do edukacji. Zgodnie z Powszechną Deklaracją Praw Człowieka jest to warunek pełnego rozwoju osoby ludzkiej.(abstrakt oryginalny)

6

Rosyjska Deklaracja Praw i Wolności Człowieka i Obywatela oraz Konwencja Wspólnoty Niepodległych Państw o prawach człowieka i podstawowych wolnościach

63%

Kowalski J.

Humanum. Międzynarodowe Studia Społeczno-Humanistyczne

|

2009

|

nr 3 (3)

81-110

Istotą radykalnego zwrotu w ustawodawstwie i konstytucjonalizmie rosyjskim w pojmowaniu praw i wolności człowieka i obywatela jest odejście od koncepcji pozytywizmu prawniczego i bezpośrednie nawiązanie do naturalno-prawnej koncepcji praw człowieka. Nie wnikając w teoretyczne uzasadnienia pozytywizmu prawniczego, co szeroko jest ujęte w piśmiennictwie światowym, przyjmiemy tutaj tylko generalną konstatację - w modelowej postaci głosi on, że jedynym prawem jest prawo stanowione względnie sankcjonowane przez państwo, każdy nakaz ustawodawcy wydany w zgodzie z odpowiednimi wymogami formalnymi, niezależnie od swej treści, jest prawem obowiązującym. W szczególności w ramach tej koncepcji nie istnieje konieczny związek między prawem a moralnością, a sądy etyczne nie mogą być wydawane - na podstawie racjonalnej argumentacji.(fragment tekstu)

7

Globalizacja w kontekście aspektów etycznych

63%

Slomski W., Bochin M.

Społeczeństwo i Edukacja. Międzynarodowe Studia Humanistyczne

|

2015

|

nr 4

219-232

Mianem globalizacji określa się obrót towarów, kapitału, przemieszczanie się ludzi i idei w skali całego świata. W wymiarze ekonomicznym globalizacja polega na zaniku barier utrudniających handel pomiędzy krajami. Ów zanik barier jest procesem narastającym, który obejmuje coraz większe obszary globu, choć należy podkreślić, że z różnych względów pewne obszary świata wciąż pozostają z niego wyłączone. Globalizacja nie jest zjawiskiem nowe, ponieważ w dziejach świata ludzie od zawsze ze sobą handlowali, podróżowali i nawzajem poznawali. Ponadto w dziejach ludzkości istnieją okresy, w których zachodziły już procesy podobne pod pewnymi względami do współczesnej globalizacji. Wskazać tu można powstanie Imperium Rzymskiego, kolonizację Nowego Świata czy powstanie Stanów Zjednoczonych i innych krajów postkolonialnych(fragment tekstu)

8

ONZ-owski system ochrony praw człowieka

63%

Ochwat M.

Zeszyty Naukowe Wydziału Zamiejscowego w Chorzowie Wyższej Szkoły Bankowej w Poznaniu

|

2007

|

nr 9

81-112

Do II wojny światowej uznawanie praw człowieka pozostawało w wyłącznej kompetencji poszczególnych państw. To od nich zależało, czy i które z praw należy uznawać, promować, chronić i realizować. Z wyjątkiem traktatów humanitarnego prawa wojennego oraz konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy, nie można mówić o istnieniu w tym okresie międzynarodowego prawa praw człowieka o zasięgu uniwersalnym i regionalnym. Dopiero dramatyczne doświadczenia związane z II wojną światową dowiodły istnienia bezpośredniej zależności między respektowaniem praw człowieka a utrzymaniem pokoju. W takiej atmosferze, wiosną 1945 roku, powstała Organizacja Narodów Zjednoczonych, a jej utworzenie zapoczątkowało proces określany mianem internacjonalizacji praw człowieka. Pomimo stworzenia silnych struktur organizacyjnych, przyjęcia ogromnej liczby dokumentów międzynarodowych dotyczących praw człowieka, powołania szeregu organów i stworzenia mechanizmów kontrolnych, stan poszanowania paw człowieka na świecie budzi poważne zastrzeżenia. Jawna i bezkarna przemoc, akty ludobójstwa, prześladowania, niejednokrotnie pozostają bez odpowiedzi i ujawniają słabość społeczności międzynarodowej skupionej w szeregach Organizacji Narodów Zjednoczonych. Artykuł poświęcony jest ONZ-owskiemu systemowi ochrony praw człowieka. Autorka przedstawiła w nim najważniejsze dokumenty wypracowane w ramach tejże organizacji, główne organy odpowiedzialne za prawa człowieka, dokonała analizy poszczególnych mechanizmów kontrolnych i starała się dowiedzieć, na ile są one skuteczne. (abstrakt oryginalny)

9

Pozarządowe organizacje praw człowieka

63%

Weschler J.

Sprawy Międzynarodowe

|

1998

|

nr 3

143-160

Kilka tysięcy organizacji pozarządowych z całego świata współpracuje z ONZ, prowadząc działalność na jej forum. Wśród nich organizacje praw człowieka odgrywały i odgrywają bardzo ważną rolę. Artykuł podaje przykłady ich działania, omawia wpływ na powstawanie i kształtowanie prawa międzynarodowego oraz historię stosunków organizacji międzyrządowych z rządami państw członkowskich ONZ.

10

Ochrona praw ludzkich w świetle Międzynarodowych Paktów Praw Człowieka

63%

Bednarczyk B.

Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Informatyki i Zarządzania

|

3 (1999)

|

nr 5

9-20

Artykuł poświęcony jest ochronie praw człowieka w świetle prawa międzynarodowego. Przytoczono w skrócie postanowienia praw człowieka zawarte w Karcie Narodów Zjednoczonych. Omówiono status i znaczenie polityczno-prawne Deklaracji Praw Człowieka.

11

Przeciwdziałanie zjawisku handlu ludźmi w aktach prawa międzynarodowego w kontekście ochrony praw człowieka

63%

Samborska-Zaleska K., Ziobro D.

Prace Naukowe Wałbrzyskiej Wyższej Szkoły Zarządzania i Przedsiębiorczości

|

2013

|

23 (3)

111-135

Artykuł porusza tematykę współczesnych prób normatywnego uregulowania zjawiska handlu ludźmi w aktach prawa międzynarodowego, w kontekście ochrony praw podstawowych człowieka zagwarantowanych poprzez Powszechną Deklarację Praw Człowieka. Poprzez omówienie procesu skodyfikowania oraz egzekwowania podstawowych praw i wolności człowieka w oparciu o akta prawa (w kontekście idei humanistycznych przyświecających ich twórcom oraz napotykanych przez nich przeszkód na drodze ku legitymizacji powyższych praw) Autorki wskazują analogię do problematyczności stworzenia skutecznego narzędzia prawnego do walki z handlem ludźmi na gruncie prawa międzynarodowego. Omówiony jest proces implementacji zagadnienia w poczet polityki międzynarodowej oraz intensyfikacji działań na rzecz zwalczania powyższego zjawiska, jak również związek pomiędzy dynamicznym i niekontrolowanym wzrostem handlu ludźmi jako formy przestępczości zorganizowanej, a rozwojem technologii i nowym podziałem geopolitycznym świata po upadku obowiązującego bipolarnego porządku od zakończenia II w. św. W omówieniu problematyki handlu ludźmi - jako współczesnego kontinuum zjawiska niewolnictwa oraz eksploatacji prostytucji, zawiera się również kwestia obowiązków jakie nakłada obecnie na państwo społeczność międzynarodowa w związku z koniecznością ochrony obywateli - potencjalnych ofiar handlu ludźmi, przed wiktymizacją ze strony sprawców. Oprócz naświetlenia międzynarodowych regulacji prawnych dotyczących zjawiska handlu ludźmi, zwłaszcza wieńczącego wcześniejsze inicjatywy legislacyjne Protokołu o zapobieganiu, zwalczaniu oraz karaniu za handel ludźmi, w szczególności kobietami i dziećmi, uzupełniającego Konwencję Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, przyjętego przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 15 listopada 2000 roku, w ramach artykułu poruszone zostały kierunki, w których zmierza obecnie tok prac legislacyjnych. Przybliżona zostaje koncepcja zwiększenia wymiaru i form współpracy podmiotów międzynarodowych w prewencji i zwalczaniu procederu handlu ludźmi, jak również utworzenia systemowych rozwiązań w zakresie szeroko zakrojonej pomocy ofiarom handlu ludźmi i zapobiegnięciu zjawisku tzw. "wtórnej wiktymizacji". (abstrakt oryginalny)

12

Pomoc społeczna w systemie zabezpieczenia społecznego

63%

Koczur W.

Prace Naukowe / Akademia Ekonomiczna w Katowicach

|

1993

|

Nowoczesny model pomocy społecznej

21-29

Pojęcie zabezpieczenia społecznego wprowadzono do aktów międzynarodowych pod wpływem idei "wolności od niedostatku" ujętej najpełniej w raporcie Williama H. Beveridge'a, opublikowanym w Anglii 20 listopada 1942 roku. Raport ten zmierzał do określenia wizji nowego - mającego zapanować po zakończeniu II wojny światowej - lepszego ładu społecznego, charakteryzującego się eliminacją z życia społecznego przejawów nędzy i niedostatku. Nawiązywał on do przeprowadzonych w okresie poprzedzającym wybuch drugiej wojny światowej badań nad przyczynami niedostatku w Anglii, które wykazały, że w zdecydowanej większości przypadków były nimi zdarzenia losowe powodujące utratę możliwości zarobkowania oraz nadmierne obciążenia rodzinne w relacji do osiąganych dochodów. Ten stan. rzeczy, odpowiadający w przybliżeniu sytuacji w innych krajach europejskich, skłaniał - zdaniem autorów Raportu - do koncentracji uwagi na rozwoju: powszechnego systemu świadczeń społecznych zastępujących utracony zarobek, którego podstawę miały stanowić ubezpieczenia społeczne, powszechnej służby zdrowia oraz systemu świadczeń uzupełniających dochody rodzin wielodzietnych. Wskazane działania zaczęto określać mianem zabezpieczenia społecznego(fragment tekstu)

13

Cele rozwoju w trzecim tysiącleciu

63%

Kowalak T.

Polityka Społeczna

|

2005

|

nr 9

10-13

Uchwalona przed sześćdziesięciu laty przez Zgromadzenie Ogólne ONZ Karta Narodów Zjednoczonych obiecywała uwolnienie przyszłych pokoleń od groźby wojny, postulowała zobowiązanie zachowania podstawowych praw człowieka, wspieranie postępu społecznego i zapewnienie mieszkańcom ziemi lepszego niż dotąd standardu życia w warunkach wolności. Cele te zostały potwierdzone uchwaleniem przez Zgromadzenie Ogólne w 2000 r. tzw. Deklaracji Tysiąclecia. Niestety do dzisiaj wiele z tych postanowień z rożnych przyczyn jest tylko martwą literą.

14

O wzmacnianiu konstytucyjnych ram zabezpieczających prawa dzieci na Ukrainie

51%

Kudriawcewa J.

Acta Scientifica Academiae Ostroviensis. Sectio A, Nauki Humanistyczne, Społeczne i Techniczne

|

2013

|

nr 1

355-368

Artykuł przedstawia wyniki prac badawczych z zakresu ochrony prawnej konstytucyjnych praw dziecka na Ukrainie. Autor koncentruje się na aspektach teoretycznych i praktycznych wdrażania przepisów i instrumentów międzynarodowych, które regulują stosunki publiczne w sferze ochrony praw i wolności dzieci do prawa krajowego.(abstrakt oryginalny)

15

70 lat Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka - pomnik czy żywy dokument?

51%

Kędzia Z.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2018

|

nr 4

5-23

Artykuł stawia pytanie o obecne znaczenie Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Punktem wyjścia jest analiza legitymizacji Deklaracji, która prowadzi do wniosku, że poparcie dla niej nie tylko nie uległo erozji związanej z upływem czasu, a wręcz istotnie zyskało na sile. Przesłanie Deklaracji dotyczące uniwersalności praw człowieka jest ujęte z perspektywy kontrowersji wokół tej zasady podczas redagowania jej tekstu i w świetle późniejszych debat związanych z II Światową Konferencją Praw Człowieka w Wiedniu w 1993 r. Ta ostatnia nie tylko podkreśliła, że uniwersalny charakter praw człowieka jest poza dyskusją, ale również wskazała na znaczenie specyfiki narodowej i regionalnej oraz różnych uwarunkowań historycznych, kulturowych i religijnych, które jednak nie zwalniają państw - niezależnie od ich systemów politycznych, gospodarczych i kulturowych - z obowiązku promowania i ochrony wszystkich praw człowieka. Inicjatywa InterAction Council zmierzająca do opracowania Powszechnej Deklaracji Odpowiedzialności Człowieka jest przedstawiona jako próba pogodzenia różnych stanowisk doktrynalnych i politycznych w odniesieniu do uniwersalności praw człowieka. Konkluzją tych rozważań jest oczekiwanie, że już widoczna tendencja do absorbowania rozmaitych źródeł filozoficznych, doktrynalnych, a także tradycji kulturowych dla wzbogacania uzasadnień praw człowieka będzie przeważać nad próbami kwestionowania uniwersalności praw w imię regionalnych lub innych odrębności. Powszechna Deklaracja była również świadectwem holistycznego podejścia do praw człowieka, obejmującego prawa gospodarcze, socjalne i kulturalne oraz prawa osobiste i polityczne. Późniejsze meandry stosunku do obu głównych kategorii praw na arenie międzynarodowej doprowadziły ostatecznie do powrotu ducha i litery Deklaracji oraz do uznania równości wszystkich praw w wymiarze prawnym i instytucjonalno-proceduralnym. Rozmaite aspekty mocy wiążącej Deklaracji i odnoszące się do nich kontrowersje zostały przedstawione w kontekście jej statusu jako rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ, jako interpretacji Karty ONZ, jako prawa zwyczajowego i ius cogens oraz koncepcji tzw. prawa ONZ. W ostatniej części podjęto próbę uzasadnienia, dlaczego Deklaracja powinna być postrzegana jako dokument żywy. (abstrakt oryginalny)

16

Myśl polityczno-prawna Louisa de Saint Just (1767-1794)

51%

Konarski M.

Studia Prawnicze i Administracyjne

|

2016

|

nr 16 (2)

15-34

Niniejsza analiza poświęcona jest myśli politycznej, prawnej oraz społecznej, jednego z wielkich działaczy rewolucji francuskiej, najbliższego współpracownika Maksymiliana Robespierre'a, Louisa de Saint-Just. Louis Saint-Just w ciągu swojego krótkiego, bo zaledwie dwudziestosiedmioletniego życia, był deputowanym do Konwentu Narodowego, członkiem Komitetu Ocalenia Publicznego, przedstawicielem Konwencji w armiach republikańskich, prawnikiem, filozofem, moralistą. Znany jest na kartach historii rewolucyjnej Francji m.in. z faktu pamiętnej mowy w sprawie sądu nad Ludwikiem XVI. Większość swoich koncepcji ustrojowo-prawnych i innych stanowiło realizację doktryny Monteskiusza i Rousseau, w których dziełach młody rewolucjonista odnajdywał wzory stanowiące źródło inspiracji dla niego, ale i dla całego pokolenia, które odważyło się przeciwstawić panującemu od wieków we Francji systemowi zniewolenia jednostki. (abstrakt oryginalny)

17

Prawne zasady równości i sprawiedliwości

51%

Łączkowski W.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2011

|

nr 2

57-64

Zasada równości i sprawiedliwości traktowane są najczęściej, jako podstawy demokratycznych systemów prawa. Jednak bliższa analiza tego problemu rodzi wiele wątpliwości. Co do zasady równości można twierdzić, że w sensie obiektywnym i dosłownym obowiązuje ona tylko w sferze aksjologicznej tak, jak określa to Powszechna Deklaracja Praw Człowieka z 10 grudnia 1948 r. - to znaczy w odniesieniu do przyrodzonej godności człowieka oraz praw, które nie zależą od woli prawodawcy państwowego, czyli naturalnych praw człowieka. W pozostałym zakresie równość nie ma charakteru uniwersalnego i obiektywnego, lecz uzależniona jest od subiektywnie określonych cech przypisanych przez ustawodawcę poszczególnym grupom adresatów norm prawnych. Takie grupowanie obywateli może być niezbędne ze sprawiedliwościowego i praktycznego punktu widzenia, ale nie powinno się tego łączyć z obiektywną i uniwersalną zasadą równości. Nie należy bowiem przypisywać prawu wartości, które w nim nie występują. Ponadto nie należy prowokować prób siłowego wprowadzania do prawa równości w wypadkach, w których prowadziłoby to do niesprawiedliwości lub byłoby sprzeczne z interesem dobra wspólnego. Jeszcze bardziej złożona i trudniejsza jest sprawa odnosząca się do zasady sprawiedliwości. Pomimo powszechnego występowania tego pojęcia w prawie i w języku potocznym, nie udało się dotychczas sformułować uniwersalnej definicji sprawiedliwości. Fenomen tego zjawiska można wyjaśnić tym, że sprawiedliwość, podobnie jak prawda, dobro, piękno albo prawa natury w dziedzinie fizyki czy biologii, nie są autorstwa człowieka. Ludzie jedynie je odkrywają i starają się z nich korzystać. Stwarza to dwojakie możliwości, które znajdują swoje źródło między innymi w polskiej Konstytucji. Można uznać, że owe prawa i wartości pochodzą od Boga lub że ich źródła są inne. Pierwsze założenie, zwłaszcza w kręgu kultury euroamerykańskiej, skłania do szukania znaczenia pojęcia sprawiedliwości w chrześcijaństwie, co powinno powodować, że prawo nie będzie sprzeczne z uniwersalnymi zasadami moralności chrześcijańskiej. Przyjęcie drugiego założenia powoduje utrzymywanie się dotychczasowego stanu niepewności i relatywizmu pojęcia sprawiedliwości w prawie. (abstrakt oryginalny)

18

Status prawny nasciturusa w systemie praw człowieka ONZ

51%

Kalita T.

Przegląd Prawno-Ekonomiczny

|

2010

|

nr 13

26-34

Analiza przestawionych w artykule dokumentów systemu praw człowieka ONZ ma na celu określenie statusu prawnego nasciturusa i wskazanie problemów związanych z ochroną nienarodzonego. Dotyczy to przede wszystkim problematyki aborcyjnej, której legalizacja skutkuje pytaniem o zakres ochrony płodu przed bezprawnymi zamachami na jego prawidłowy rozwój, a absolutny jej zakaz rodzi dylemat dotyczący stanu zagrożenia życia kobiety. (abstrakt oryginalny)

19

Próby przeciwdziałania dyskryminacji osób niepełnosprawnych w pracach ONZ

51%

Taniewska-Peszko M.

Z Problematyki Prawa Pracy i Polityki Socjalnej / Uniwersytet Śląski

|

2002

|

nr 15

161-175

Problem dyskryminacji i tragicznej sytuacji życiowej osób niepełnosprawnych dostrzegany był przez wiele organizacji społecznych, ekonomicznych i politycznych, a także przedmiotem wielu międzynarodowych unormowań. Wśród tych wszystkich organizacji na czołowe miejsce wysuwa się ONZ. Autorka uznała, że wieloletnie działania ONZ na rzecz poprawy losu osób niepełnosprawnych warte są przypomnienia i przybliżenia.

20

Środki ochrony konstytucyjnych praw i wolności

51%

Todos K.

Studia Politicae Universitatis Silesiensis

|

2016

|

16

40-66

Nie ulega wątpliwości, że najbardziej efektywną i pożądaną metodę zrealizowania przez władzę państwową nałożonych na nią, na mocy art. 5 Konstytucji, obowiązków stanowi kreacja sprawnie funkcjonującego systemu środków ochrony konstytucyjnych praw i wolności. Niemniej jednak, jak należy podkreślić, samo wskazanie takich instytucji w treści ustawy zasadniczej nie jest w tym przypadku wystarczające - to sposób ich ukształtowania oraz praktyka stosowania mają główne znaczenie dla uznania, że władzy państwowej udało się stworzyć możliwość skutecznego dochodzenia przez uprawnionych przyznanych im wolności i praw, a co za tym idzie - w pełni urzeczywistnić przyznane przez Konstytucję prawa i wolności. Dlatego też niezbędne stało się dokonanie przeglądu środków konstytucyjnych praw i wolności, które funkcjonują w polskim systemie prawnym zarówno z woli polskiego ustrojodawcy, jak i z mocy regulacji rangi międzynarodowej. Przechodząc do analizy rozwiązań prawnych przewidzianych w tym zakresie, należy wskazać następujące środki ochrony praw człowieka: prawo do sądu, prawo do wynagrodzenia szkody, prawo do skargi konstytucyjnej, prawo do wystąpienia do Rzecznika Praw Obywatelskich, a także prawo do skargi do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.(fragment tekstu)