Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

The Constitution of Illiberal Democracy as a Theory about Society

100%

Sajó A.

Polish Sociological Review

|

2019

|

nr 4 (208)

395-412

Relying on Grażyna Skąpska's theory of the constitution as a theory of the society, the paper considers the 'theory of the society' provided by the constitutions (public law) of illiberal political regimes, applying a sociolegal perspective. Illiberal democracies are understood as electorally endorsed regimes produced by populism. The present paper concentrates on EU member states, using Hungarian examples. The constitution is understood as a symbolic order with a vision of society that changes social and political realities. The paper argues that illiberal constitutions do not need to depart from mainstream liberal constitutions, notwithstanding the strong nationalist element. The constitutional reality is mostly sub-constitutional and it operates at the level of statutes. The emerging political structure is based on the primacy of the executive branch which in turn serves personalistic rule in the tradition of Weberian Caesarism. The rule is centralistic and creates and consolidates social, cultural and economic dependencies. Following Szelényi and Max Weber, this traditionalist, and therefore antiliberal society (or the selection of these social structures among competing formations by the political management of the society) is described in terms of neo-feudalism. The emerging social relations are reflected in and enabled by public law. The illiberalism of the regimes is not imposed on society and it is greeted as liberation by a considerable part. This genuine sentiment, together with electoral and media manipulation is capable to sustain the illiberal personalistic regime through formally democratic processes. (original abstract)

2

Demokracja nieprzedstawicielska - egalitarne "wyjście awaryjne"...czy narzędzie autorytarnych populistów?

100%

Rydliński B.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Politologica.

|

2019

|

23

|

nr 301

93-102

Celem niniejszego artykułu jest weryfikacja hipotezy badawczej dotyczącej dualizmu rosnącej popularności demokracji nieprzedstawicielskiej, z jednej strony będącej postępowym postulatem ruchów społecznych, z drugiej zaś sprawnych instrumentem z rękach prawicowych populistów, którzy w dialektyczny sposób po-sługują się tym lewicowym narzędziem w celu utrwalenia swojej i liberalnej władzy. Metoda analizy treści i zawartości oraz jakościowa analiza dyskursu będą stanowić główne narzędzia badawcze.(fragment tekstu)

3

L'Union Européenne confrontée à la «démocratie illibérale»

84%

Bourrinet J.

Revue Internationale des Economistes de Langue Française : revue de l'Association Internationale de Economistes de Langue Française avec la collaboration Université des Sciences Economiques et de Gestion

|

2018

|

3

|

nr 2

9-31

La démocratie illibérale concerne, en général, un gouvernement démocratiquement élu mais qui n'accepte pas toutes les implications du modèle de démocratie libérale pour viser (affirme-t-on) une plus grande efficacité économique et sociale en adaptant le modèle abstrait de référence (démocratie libérale) aux spécificités de chaque État. (fragment tekstu)

4

Co się dzieje? Między utopią populizmu a poszukiwaniem nowej umowy społecznej

84%

Drozdowski R.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2017

|

nr 2

11-24

Pierwsza część artykułu jest próbą identyfikacji najważniejszych strukturalnych przyczyn "zwrotu populistycznego". Kluczowa z nich to załamanie się umowy społecznej, której rdzeniem był model opiekuńczego państwa dobrobytu. Druga część artykułu prezentuje reakcje - zarówno rządzonych, jak i rządzących - na tendencje odpowiedzialne za obecny kryzys zaufania politycznego. Strona społeczna oczekuje od rządzących "polityki konkretów". Ale też staje się coraz bardziej antyestablishmentowa, antysystemowa i coraz bardziej odwrócona od niepewnej przyszłości. Z kolei rządzący przyjmują postawę wyczekiwania albo podążają w kierunku demokracji nieliberalnej. W trzeciej części artykułu podjęta została próba naszkicowania najważniejszych punktów nowej umowy społecznej, za jakie uznano (1) gwarancje bezpieczeństwa statusowego i godnościowego, (2) większe niż dotąd oparcie mechanizmów na merytokracji i demokracji deliberatywnej oraz (3) edukację do podmiotowości, emancypacji i autonomii. (abstrakt oryginalny)

5

Janusowe oblicze konstytucjonalizmu

84%

Stambulski M., Czarnota A.

Krytyka Prawa

|

2019

|

T. 11, Nr 1

5-6

Niniejszy tekst opiera się na uznaniu, że konstytucjonalizm ma janusowe oblicze. Konstytucja jest jednocześnie aktem prawnym i politycznym. Dotychczas w przestrzeni publicznej dominował prawniczy konstytucjonalizm (dogmatyka konstytucyjna), który wyklucza konstytucję ze sfery publicznej, poddając ją władzy prawników-ekspertów. Obserwowane fenomeny polityczne, takie jak nowy populizm, demokracja nieliberalna czy nowy konstytucjonalizm powinny przesunąć zainteresowanie badaczy na polityczny aspekt konstytucjonalizmu. Konstytucjonalizm jest wielowymiarową praktyką społeczną, polityczną grą z wieloma aktorami, a konstytucjonalizm prawników jest jedynie jednym z możliwych jego ujęć. Swój konstytucjonalizm mają obywatele oraz państwo, a odmienne ujęcia konstytucjonalizmu odzwierciedlające sprzeczne interesy mogą wchodzić ze sobą w konflikty. Dogmatyka prawa konstytucyjnego przy takich sporach postulowałaby istnienie transcendentalnej ramy ich rozwiązania. Bardziej polityczne ujęcie przeczy istnieniu takich ram. Innymi słowy, dogmatyka nakazuje demokracji dostosować się do konstytucjonalizmu, podczas gdy ujęcie polityczne nakazuje konstytucjonalizmowi dostosować się do demokracji. Tekst jest wstępem do części tomu zawierającym artykuły osób związanych z Centrum Edukacji Prawniczej i Teorii Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego.(abstrakt oryginalny)

6

Challenges of the Illiberal Democracy in Hungary. Some Aspects to the 2018 Elections

84%

Schmidt A.

Polish Political Science Review. Polski Przegląd Politologiczny

|

2018

|

Vol. 6, Iss. 2

70-90

Political transformation reached Hungary in parallel with other Central and Eastern European countries at the turn of the 1980s and 1990s. The core of the events, the year of 1989, the so called "annus mirabilis" when, within one year almost the entire Central and Eastern European region stepped onto the path of changes. The actors adopted Western patterns within a short period, institutions of new political systems were established, and a new political power verifi ed and consolidated its legitimacy by free elections. As a final proof of transformation, most of former socialist bloc member states joined both the NATO and the European Union. Hungary had the chance to enter in the 21st century under radically changed and much more favourable conditions than it ever had before. This smooth transformation interrupted by political and economic crisis that finally led to the victory of the opposition that managed to repeat the next elections and implemented the Programme of National Cooperation. The aim of the paper is to analyse why the adoption of the new system enjoys wide support from diff erent social groups and how the old fixations and obsessions persisted in society. Th is paper also gives a brief explanation about the nature of illiberal democracy in a wider scope and link it with the history of the Hungarian democracy, the (dis) functioning institutions, and confi rms the argumentation with some statistical data explaining the correlation between the support of the government and the living standards. It investigates, if the Hungarian illiberal democratic regime interpreted as consequence of the troublesome system changes or if it is rooted in the distorted political system. (original abstract)

7

Demokracja nieliberalna jako projekt polityczny

84%

Antoszewski A.

Przegląd Europejski

|

2018

|

nr 2

11-31

Problematyka demokracji nieliberalnej wydaje się jednym z najważniejszych zagadnień, jakimi zajmują się badacze studiujący proces postkomunistycznej demokratyzacji. Może być - i często jest - uważana za realną alternatywę dla modeli demokracji rozwiniętych w zachodniej hemisferze politycznej. Artykuł koncentruje się na źródłach kryzysu demokracji liberalnej i możliwych konsekwencjach zastąpienia jej nieliberalną wizją systemu politycznego. Autor przyjmuje hipotezę, że urzeczywistnienie koncepcji demokracji nieliberalnej oznacza konieczność reinterpretacji głównych zasad demokracji, takich jak: suwerenność narodu, reprezentacja czy podział władzy, oraz odrzucenia liberalno-demokratycznego konsensusu obowiązującego po II wojnie światowej w Europie Zachodniej, a w rezultacie znaczącą zmianę dotychczasowych wzorców zachowania politycznego. Stawia też pytanie o przyszłość demokracji nieliberalnej, kreśląc trzy możliwe scenariusze dalszego rozwoju politycznego państw, które na tę drogę wkroczyły.(abstrakt oryginalny)

8

Kiedy państwo liberalne staje się nieliberalne?

84%

Nowak-Far A.

Kwartalnik Kolegium Ekonomiczno-Społecznego Studia i Prace / Szkoła Główna Handlowa

|

2018

|

nr 4

11-28

Państwo liberalne staje się nieliberalne wtedy, gdy przestaje tworzyć ramy zaspokajania indywidualnych aspiracji, a zastępuje je programem budowania jakiejś określonej przez siebie wspólnoty, która niekoniecznie ma już obejmować wszystkich, a jedynie członków grup politycznie dowartościowywanych. W takim ujęciu to państwo ma być najdoskonalszym nośnikiem i społecznym modelem realizacji bytu wspólnoty. Zatem to jego interesy muszą przeważyć nad interesami jednostek. Musi ono być więc omnipotentne, albo choćby jedynie sprawiać wrażenie omnipotentnego - poprzez wytworzenie mechanizmów, w którym obywatele mieliby swoje miejsce w definiowanym przez państwo porządku - poprzez ponawiane rytuały symbolicznego świadczenia na rzecz władzy, udział w stale ponawianym sadystyczno-masochistycznym teatrze podległości państwu nawet w relacjach dnia powszedniego. Państwo nieliberalne rezygnuje z modelu wyboru publicznego, którego warunkiem jest swobodny i wolny od aksjomatów narzucanych przez władzę dyskurs publiczny ujawniający zagregowane interesy jednostek. Zamiast tego stara się raczej zidentyfikować interes wspólnoty rozumianej jako byt transcendentny, który ma również transcendentne i niepodlegające wyborowi publicznemu właściwości, wymagające przyjęcia takiego modelu realizacji, jaki nie może być już przedmiotem wyboru politycznego. Z uwagi na zjawisko malejących przychodów krańcowych taki model świadczenia staje się szybko nieefektywny, gdyż przestaje odzwierciedlać zmieniające się potrzeby i nie jest w stanie dostosować do nich samego mechanizmu świadczenia.(abstrakt oryginalny)

9

Demokracja chińska

67%

Sielski J.

Studia Politicae Universitatis Silesiensis

|

2021

|

33

61-77

Celem opracowania jest przedstawienie pewnych czynników, które w sposób istotny wpłynęły na przyjęcie przez władze chińskie demokracji nieliberalnej. Najpierw będzie ukazany problemem związany z typologią systemu politycznego w dzisiejszych Chinach. Potem zostaną zaprezentowane czynniki, które rzutowały na wybór przez władze w Pekinie demokracji chińskiej (kolektywnej), a następnie podkreślone czynniki związane z myślą konfucjańską, które w sposób prymarny ukształtowały wizję państwa i społeczeństwa w okresie cesarstwa, a dziś zdecydowały o kształcie współczesnej demokracji nieliberalnej w Chinach. Na końcu wypada zarysować zagadnienie "odpowiedzialności etycznej", które dziś jest traktowane jako najistotniejsze w budowaniu kapitału społecznego o charakterze ogólnoświatowym. (abstrakt oryginalny)