Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Dezinflacja
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Omówiono proces inflacji na Litwie oraz zanalizowano wpływ inflacji na efekty finansowej działalności przedsiębiorstw.
W artykule przedstawiono prosty model dezinflacji mieszczący się w głównym nurcie ekonomii i oparty na tradycyjnym poglądzie, że sztywności płac i cen nie pozwalają na szybkie zmniejszenie stopy inflacji.
Autor przedstawia stan badań i poglądy na temat dezinflacji począwszy od krzywej Phillipsa, jako najwłaściwszej koncepcji do analizy tego problemu. W latach 90-tych okazało się, że powszechność występowania zjawisk recesyjnych na skutek dezinflacji nie budziła żadnego zdziwienia, Ball zajął się problemem zrozumienia kosztów dezinflacji i wykazał wówczas, iż zjawisko deflacji jest trudne do wyjaśnienia przy założeniu racjonalnych oczekiwań. Autor podaje wyniki dalszych badań nad problemem zerowej inflacji, tempa dezinflacji (powolnej i szybkiej). Na koniec wspomina o problemach wymienności między wahaniami produkcji i inflacji, oraz cyklicznym charakterze naturalnej stopy bezrobocia jako ważnych przy teoretycznych rozważaniach nad kosztami dezinflacji.
Polityka pieniężna z okresu pierwszej kadencji Rady Polityki Pieniężnej (1998-2004) uchodzi za restrykcyjną. Głównym jej celem było możliwie szybkie ograniczenie inflacji. W artykule zwrócono uwagę na dość dobrze widoczny skutek restrykcyjnej polityki pieniężnej w dziedzinie ożywienia eksportu.
Okres postpandemiczny w Unii Europejskiej wyróżnia się wzrostem aktywności gospodarczej przedsiębiorstw po dwóch latach obostrzeń, wzrostu zadłużenia i podaży pieniądza oraz niezwykle wysokiej inflacji. W niniejszym badaniu przedstawiono wyniki analizy zharmonizowanego wskaźnika cen konsumpcyjnych (HICP) w sektorach usługowych w UE-27, porównując go z ogólnym poziomem inflacji i wzrostem cen na rynkach dóbr konsumpcyjnych. Wskazano również czynniki ekonomiczne, które przyczyniają się do występowania różnic między poziomami wzrostu cen usług w krajach UE-27. Wyniki umożliwiają klasyfikację krajów UE-27 ze względu na różnice w zmianach cen usług. Wskazano ustalone wzorce HICP usług i uszeregowano czynniki ekonomiczne, biorąc pod uwagę ich względne znaczenie dla HICP usług. Od 2022 roku powszechne stały się publiczne i rządowe dyskusje dotyczące postpandemicznego szoku inflacyjnego, niniejsze badania pozwalają zatem zrozumieć czynniki ekonomiczne, które spowodowały tak ogromną inflację i uzasadniają potrzebę zastosowania środków polityki pieniężnej w celu spowolnienia inflacji. (abstrakt oryginalny)
Autor zaprezentował stan opracowań dotyczących kosztów dezinflacji. Między innymi nawiązujących do wyników opracowanych przez Balla, które odpowiadały na pytanie w jakim stopniu nachylenie krzywej Phillipsa zależy od zmienności łącznego popytu, a w jakim - od poziomu inflacji. Dowodziły one także, iż wymienność (między produkcją a inflacją) zależy od poziomu inflacji. Z kolei wnioski z analizy Yatesa i Chaplle'a wskazują na fakt, że przy niższym poziomie inflacji wyeliminowanie jej wahań będzie prowadzić do wyższych kosztów (większe wahania tempa wzrostu gospodarczego). Rozważania na temat tempa dezinflacji i jej kosztów podjął też Ireland, wnioski wskazują na korzystniejszą stopniową dezinflację przy niskim poziomie inflacji, a szybszą przy wyższym. Druga grupa przytoczonych opracowań dotyczyła szacowania współczynnika wyrzeczenia. Ball formułuje wnioski, iż współczynnik wyrzeczenia jest odwrotnie proporcjonalny od tempa dezinflacji oraz, że jest niższy w krajach o bardziej elastycznych kontraktach płacowych, przy czym ważny jest okres, na jaki są zawierane. Autor podaje wnioski komentatorów tego opracowania. Dalej omawia problem nieliniowości krzywej Phillipsa i powiązanej z tym kwestii asymetrycznych skutków polityki pieniężnej. Przytacza wnioski z interesującej symulacji Laxtona, polegającej na porównaniu liniowego i nieliniowego wariantu równania dostosowań cenowych. Wskazują one na nieliniową formę tych zależności co znalazło potwierdzenie w analizie Beana. Dalej podaje schematy teoretycznych wariantów nieliniowej krzywej Phillipsa i empirycznych kształtów nieliniowej krzywej Phillipsa. Na zakończenie wskazuje na problem niezależności banku centralnego i wpływu tego rozwiązania na obniżenie kosztów dezinflacji.
Problem zero bound (zerowej dolnej granicy dla nominalnych stóp procentowych) to tylko jeden z aspektów optymalnej stopy inflacji; inne aspekty dotyczą negatywnego wpływu zerowej inflacji na rokowania płacowe i przez to na bezrobocie, boomu na rynku aktywów w sytuacji, gdy rejestrowana inflacja jest bliska zera. Problem zero bound można więc traktować jako ważny element dyskusji nad tym, czy dla gospodarki optymalna jest inflacja zerowa. Celem artykułu jest przybliżenie głównych wątków tej dyskusji. Przedstawiono alternatywne sposoby rozumienia istoty problemu zero bound. Omówiono wyniki symulacji przeprowadzonych przez różnych autorów dotyczące zachowania się gospodarki w warunkach wystąpienia dolnej granicy stóp procentowych. Przedstawiono wnioski z doświadczeń historycznych oraz zalecenia dla polityki pieniężnej dotyczące możliwości zapobiegania problemowi zero bound i przezwyciężania go.
Wśród wszystkich krajów kapitalistycznych ówczesnej Europy Polska była jedynym krajem, w którym jako całości nastąpiło w okresie międzywojennym statystyczne obniżenie absolutnego poziomu produkcji przemysłowej. Podczas gdy światowa produkcja przemysłowa zwiększyła się między 1913 r. a 1938 r. o ponad 50%, to produkcja przemysłowa Polski osiągnęła w 1938 r. niecałe 99% poziomu z 1913 r. Nie oznaczało to jednak, że w okresach koniunktury w latach 1926-1929 i 1936-1938 nie rozwijały się niektóre gałęzie przemysłu. Rozwinął się np. przemysł chemiczny (włókna syntetyczne i nawozy sztuczne), elektrotechniczny oraz energetyczny. Ich rozwój był jednak stosunkowo nieduży i nie mógł wpłynąć na ogólne tempo wzrostu gospodarczego. Stagnacja w rozwoju przemysłu była związana z niewykorzystaniem mocy produkcyjnych, co w połączeniu ze słabym w ogóle stanem rozwoju kraju powodowało poważne bezrobocie, wpływające w sposób decydujący na obniżenie siły nabywczej społeczeństwa. (fragment tekstu)
Przedmiotem zainteresowania w tej części rozdziału jest poziom inflacji, zmienność inflacji i wysokość stóp procentowych. Miernikiem inflacji jest zharmonizowany indeks cen detalicznych HICP. Zmienność inflacji liczona jest jako odchylenie standardowe. Krótkoterminowa stopa procentowa to średnia w roku 3-miesięczna stopa procentowa rynku pieniężnego. Długoterminowa stopa procentowa reprezentowana jest przez rentowność 10-letnich obligacji skarbowych o stałym oprocentowaniu. Poziom i zmienność inflacji Dla procesów inflacyjnych w krajach UE15 szczególne znaczenie miały lata 90. XX wieku (tabela 10). Wcześniej występowały znaczące różnice w poziomie inflacji między krajami członkowskimi. W latach 1973-1987 różnica miedzy średnią inflacją w Niemczech a w Portugalii wzrosła do ponad 16 punktów procentowych. Niemal równie wysokie różnice notowano między innymi stabilnymi krajami a Wielką Brytanią czy Irlandią. Podobna sytuacja utrzymała się do początku lat 90. XX wieku. Średnia inflacja trzech najmniej stabilnych krajów (UE3-) przekraczała średnią trzech najstabilniej szych krajów o 12.1 punktu procentowego (UE3+), a kraj o najwyższej stopie inflacji (Grecja) przekraczał poziom UE3+ o 17,7 punktu55 (tabela 11). (fragment tekstu)
W artykule omówiono cztery zagadnienia związane z procesem dezinflacji w krajach transformujących się: (1) korzyści z dezinflacji i koszty z nią związane, (2) porównanie dezinflacji w poszczególnych krajach, (3) strategie dezinflacji oraz rolę polityki monetarnej i kursowej oraz (4) rolę polityki fiskalnej. Wysoka inflacja szkodzi perspektywom wzrostu gospodarczego, dezorganizuje finanse publiczne i wywołuje liczne napięcia społeczne. Wraz z obniżaniem inflacji niektóre jej dolegliwości znikają, pojawiają się natomiast krótkookresowe koszty, związywane z przełamywaniem sztywności w dół wielkości nominalnych. Niemniej energiczna dezinflacja tworzy korzystne warunki do wzrostu gospodarczego w średnim i długim okresie. Dezinflacja w krajach transformujących się przebiegała w różnym tempie i nie zawsze konsekwentnie. Polska, na tle innych krajów, prezentuje powolne, choć systematyczne tempo dezinflacji. Istotną rolę w określaniu tempa dezinflacji odgrywa polityka kursowa. Kotwica kursowa, jeśli nie jest wsparta odpowiednio restrykcyjną polityką fiskalną, może jednak prowadzić do kryzysu bilansu płatniczego. Zbyt wysoki deficyt budżetowy, niezależnie od źródeł jego finansowania, utrudnia więc lub wręcz uniemożliwia proces dezinflacji. Niezależny bank centralny o zdecydowanej orientacji antyinflacyjnej może jednak skłonić władze fiskalne do bardziej zdyscyplinowanej polityki. (abstrakt oryginalny)
Przeanalizowano sytuację na polskim rynku pracy podczas drugiej fali bezrobocia (od IV kwartału 1998 r.). Podjęto próbę oceny skali wpływu polityki makroekonomicznej oraz wybranych czynników cyklicznych na wzrost bezrobocia w Polsce. W tym celu wykorzystano koncepcję stopy bezrobocia niepowodującej przyspieszenia inflacji - NAIRU.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.