Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Fundusz stabilizacyjny Bankowego Funduszu Gwarancyjnego

100%

Ofiarski Z.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2016

|

nr 1

2-10

Fundusz stabilizacyjny utworzono w ramach polskiego Bankowego Funduszu Gwarancyjnego w 2013 r., wykorzystując doświadczenia innych państw, w szczególności Szwecji i Niemiec. Stanowi on źródło dodatkowych środków, które będą przeznaczane na finansowanie ewentualnych działań mających utrzymać stabilność sektora bankowego w przypadku jego zagrożenia kryzysem. Przyjęta koncepcja tworzenia funduszu stabilizacyjnego wprowadza zasadę partycypacji środków pochodzących bezpośrednio z sektora bankowego w finansowaniu takich działań, ponieważ głównym źródłem zasilania tego funduszu jest obowiązkowa opłata ostrożnościowa wpłacana w każdym roku przez podmioty objęte systemem gwarantowania depozytów. Ze środków funduszu stabilizacyjnego można finansować realizację dwóch kategorii zadań, tzn. udzielanie gwarancji zwiększania funduszy własnych banku krajowego (gwarancja rekapitalizacyjna) oraz wypłatę deponentom środków gwarantowanych w przypadku braku innych źródeł finansowania tego zobowiązania.(abstrakt oryginalny)

2

Kapitał zagraniczny w bankach krajów Europy Środkowo-Wschodniej - stabilizacja czy eskalacja ryzyka? Wnioski z kryzysu

63%

Mikołajczyk K.

Zeszyty Naukowe / Polskie Towarzystwo Ekonomiczne

|

2012

|

nr 12

119-128

Wyjątkowo wysokie zaangażowanie kapitału zagranicznego w bankach Europy Środkowej i Wschodniej jest źródłem licznych korzyści, ale także obaw i zagrożeń dla krajów goszczących. Kryzys na rynkach finansowych stanowił wyjątkową okazję aby zweryfikować, które z pojawiających się w literaturze hipotez dotyczących zachowania bankowych spółek matek znajdą swoje odzwierciedlenie w praktyce. Banki z Europy Zachodniej, wspierane przez międzynarodowe instytucje finansowe, pomimo trudności w kraju macierzystym wsparły swoje spółki córki, równocześnie uzyskując od krajowych regulatorów zapewnienie o niedyskryminowaniu ich w stosunku do banków z kapitałem krajowym. Te nieformalne porozumienia z lat 2008 i 2009, nazwane Inicjatywą Wiedeńską, odegrały istotną rolę w podtrzymaniu zaufania do całego regionu Europy Środkowej i Wschodniej oraz zapobiegły niekontrolowanemu odpływowi kapitału. Równocześnie jednak banki zagraniczne silniej niż banki krajowe ograniczyły kredyty dla przedsiębiorstw, pomimo silnego zapotrzebowanie na nie wykazywanego przez przedsiębiorstwa z krajów Europy Środkowej i Wschodniej. (abstrakt oryginalny)

3

Sektor bankowy Słowenii

63%

Żabińska J., Szewczyk Ł.

Prace Naukowe / Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach

|

2016

|

Sektory bankowe w Unii Europejskiej

488-502

Banki w Słowenii mają charakter uniwersalny. Działają one na podstawie licencji wydawanych przez Bank Słowenii. Podstawę prawną ich działalności stanowi ustawa Prawo bankowe {Banking Act) z 2007 r. W słoweńskim sektorze bankowym dominują banki komercyjne. Ich udział w aktywach sektora bankowego w 2014 r. wynosił 95%. Banki w Słowenii można podzielić na trzy grupy: duże banki krajowe, małe banki krajowe (wraz z bankami oszczędnościowymi) oraz banki z większościowym udziałem inwestorów zagranicznych. Należy zauważyć, że w słoweńskim sektorze bankowym dominują banki z większościowym udziałem inwestorów krajowych. Nieznaczne wahania wartości wskaźnika w zakresie banków klasyfikowanych do kategorii: małe i duże, są związane z procesami konsolidacji (np. w 2008 r. nastąpiło przejęcie trzech banków przez bank NLB, co spowodowało wzrost udziału w rynku dużych banków krajowych). Sektor bankowy w Słowenii cechuje się umiarkowanym stopniem koncentracji. W Słowenii oprócz banków komercyjnych funkcjonują również trzy banki oszczędnościowe (Delavska hranilnica, Hranilnica LON, Primorska hranilnica Vipava). Ich działalność skupia się przede wszystkim na przyjmowaniu depozytów i udzielaniu kredytów oraz realizacji zleceń płatniczych klientów. (fragment tekstu)

4

Sektor bankowy Grecji

63%

Puszer B. A.

Prace Naukowe / Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach

|

2016

|

Sektory bankowe w Unii Europejskiej

239-254

Grecki sektor bankowy w 1980 r. po wprowadzeniu kilku dyrektyw UE zaczął podlegać deregulacji. Bank Centralny Grecji zgodnie z ustawą 1266/92 został zobowiązany do realizacji polityki pieniężnej, a banki - do przestrzegania konkretnych regulacji i wykonywania czynności bankowych. W 1992 r. nastąpiły kolejne zmiany strukturalne w sektorze bankowym dotyczące m.in.: liberalizacji stóp procentowych, zniesienia kilku rygorystycznych zasad kredytowych, swobody przepływu kapitału oraz wprowadzenia banków z UE na rynek grecki. Od tego okresu rząd grecki przestał ingerować w grecki sektor bankowy, a dodatkowo dokonano prywatyzacji wielu banków. Te zmiany wprowadziły sektor bankowy w Grecji w nową rzeczywistość, promując możliwość tworzenia nowych banków. Głównym kryterium podziału instytucji kredytowych w Grecji jest typ własności. W ramach tego kryterium w greckim sektorze bankowym wyodrębnia się banki kontrolowane przez kapitał krajowy (banki krajowe) oraz zagraniczny (banki zagraniczne). W 2005 r. dominowały banki kontrolowane przez kapitał krajowy (39 banków), w kolejnych latach ilość tych instytucji kredytowych sukcesywnie malała, na koniec 2014 r. było ich 19. Ilość banków kontrolowanych przez kapitał zagraniczny do 2008 r. rosła, w kolejnych latach malała, a na koniec 2014 r. było ich 20, czyli o jedną instytucję więcej w porównaniu do ilości banków krajowych. W ramach modelu dwuszczeblowego aparatu bankowego w Grecji działa bank centralny (Bank Centralny Grecji - Bank of Greece) oraz banki komercyjne i spółdzielcze. W 2011 r. na grecki sektor bankowy składało się: osiemnaście banków komercyjnych (działających na podstawie licencji Banku Centralnego Grecji); szesnaście banków spółdzielczych; dziewiętnaście instytucji kredytowych z państw członkowskich UE oraz cztery z państw spoza Unii. Po procesie konsolidacji (największa miała miejsce od lipca 2012 r. do września 2013 r.) grecki sektor bankowy na koniec 2013 r. obejmował: cztery systemowo ważne instytucje kredytowe (dokapitalizowane przez HFSF - Hellenie Financial Stability Fund i prywatnych inwestorów); pięć krajowych banków komercyjnych; trzynaście banków spółdzielczych; piętnaście instytucji kredytowych z krajów UE oraz cztery z państw spoza UE. Istotną cechą greckiego sektora bankowego jest wysoki poziom koncentracji rynku, o czym świadczą wskaźnik koncentracji aktywów mierzony udziałem pięciu największych instytucji kredytowych w aktywach ogółem oraz wskaźnik HHI. Wskaźnik koncentracji aktywów zwiększył się z poziomu 65,5% w 2005 r. do 94% w 2014 r.; oznacza to, że pięć instytucji kredytowych kontroluje obecnie prawie cały sektor bankowy. Natomiast wskaźnik HHI w 2013 r. przekroczy! poziom 1800 punktów, co świadczy o wysoce skoncentrowanym rynku. Rosnącej koncentracji rynku towarzyszy malejąca liczba instytucji kredytowych, a także jednostek operacyjnych, których w 2008 r. było ponad 4 tys., a w 2014 r. już tylko 2688. Zmniejszyła się także liczba zatrudnionych w tym sektorze z ponad 66 tys. w 2008 r. do ponad 45 tys. w 2014 r. (fragment tekstu)

5

Comparison on Efficiency of Foreign and Domestic Banks Evidence from Algeria

63%

Hacini I., Dahou K.

Journal of Banking and Financial Economics

|

2018

|

nr 2(10)

106-119

The study investigates the differences in technical, pure technical, and scale effi ciencies of domestic and foreign banks in Algeria over the period of 2000-2012. The study uses annual data of 10 foreign banks and 05 domestic banks operated in Algeria. The input-oriented Data Envelopment Analysis model is used to measure the banks' effi ciency score. In addition, a set of parametric and non-parametric tests are used for investigating the differences in efficiency between foreign and domestic banks. The fi ndings reveal that the banks in Algeria could improve their technical effi ciency by 23%. In addition, it seems that banks in Algeria suffer from the scale inefficiency. On the other hand, the foreign banks are more technically effi cient than domestic banks. The superiority of foreign banks in technical effi ciency is due to their superiority in the scale efficiency. (original abstract)

6

Sektor bankowy Malty

63%

Bywalec M.

Prace Naukowe / Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach

|

2016

|

Sektory bankowe w Unii Europejskiej

381-400

Sektor bankowy Malty swoje korzenie wywodzi z bankowości angielskiej i to właśnie jej zasady kształtowały bankowość na Malcie do 1968 r. W 1969 r. powołano Centralny Bank Malty i zastąpiono funt brytyjski, który wówczas był jeszcze w obiegu, funtem maltańskim. Od tej pory CBM przejął od Banku Anglii funkcję emisyjną. Sektor bankowy Malty obecnie tworzą instytucje kredytowe, które są sklasyfikowane na Malcie w trzy grupy. Pierwsza to banki krajowe z siedzibą na Malcie, tzw. core domestic banks. Banki te mają kluczowe znaczenie dla gospodarki Malty. Do "core banks" są zaliczane wszystkie te banki, które mają silny związek z gospodarką kraju i koncentrują się głównie na obsłudze klienta krajowego. Druga grupa instytucji kredytowych funkcjonujących na Malcie to banki krajowe z przeważającym kapitałem zagranicznym, tzw. non-core domestic banks. Są to banki o ograniczonym znaczeniu dla krajowej gospodarki, gdyż zapewniają dostęp do ograniczonego zasobu usług finansowych. Do tej grupy są najczęściej zaliczane banki licencjonowane na terenie UE działające na Malcie. Stanowią one najmniejszą grupę banków na Malcie, w skład której wchodzi osiem banków ze zobowiązaniami brutto w wysokości około 25% PKB (28% PKB), z czego około 5% pochodzi z depozytów rezydentów. Ostatnią trzecią grupę instytucji kredytowych na Malcie stanowią banki międzynarodowe (international banks, często oznaczane także jako others banks), do których są zaliczane te z instytucji kredytowych, które nie mają praktycznie większego wpływu na krajową gospodarkę. W grupie tej znajdują się przede wszystkim banki licencjonowane poza UE. Tego rodzaju instytucje kredytowe są nastawione głównie na transakcje międzynarodowe i inwestycje w długoterminowe papiery wartościowe (usługi powiernicze, zarządzanie papierami wartościowymi, private banking). Aktywa ogółem banków międzynarodowych działających na Malcie, zgodnie z danymi z raportu IMF ze stycznia 2016 r., wynoszą na koniec 2015 r. około 3,3 raza w ięcej niż PKB Malty. Stanowią one około 333% PKB Malty. Przy czym większość tych aktywów jest w posiadaniu dwóch oddziałów banków tureckich. (fragment tekstu)

7

Banki krajowe w procesie rynkowego finansowania przedsiębiorstw

63%

Pyka I.

Prace Naukowe Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu

|

2006

|

nr 1109 Zarządzanie finansami firm : teoria i praktyka

506-515

Przedstawiono prawne i ekonomiczne przesłanki uczestnictwa banków krajowych w rynkowym finansowaniu przedsiębiorstw. Zaprezentowano inwestycje banków krajowych na rynku korporacyjnych papierów wartościowych. Opisano zjawisko pośrednictwa bankowego na rynku korporacyjnych papierów wartościowych.

8

International Banking and Bank Performance : The Case of Poland

63%

Pawłowska M.

Problemy Zarządzania

|

2018

|

16

|

nr 2 (74) Financial Markets - Current Issues

74-95

Celem opracowania jest zbadanie różnic w determinantach rentowności banków krajowych i zagranicznych w Polsce w czasie globalnego kryzysu finansowego z 2008 r. i kryzysu zadłużeniowego państw strefy euro. Wyniki empiryczne oparte na analizie danych panelowych zawierających dane na poziomie zarówno mikro, jak i makro wskazały na różnice w determinantach wyników między bankami krajowymi i zagranicznymi, a także między oddziałami zagranicznymi i oddziałami instytucji zagranicznych. Ponadto, w niniejszym dokumencie stwierdzono dodatnią korelację między rentownością banków-matek a rentownością ich spółek zależnych, głównie w czasie globalnego kryzysu finansowego. (abstrakt oryginalny)

9

Zależności pomiędzy stopami referencyjnymi WIBID i WIBOR dla depozytów o tym samym terminie zapadalności

63%

Blangiewicz M., Miłobędzki P.

Prace Naukowe / Akademia Ekonomiczna w Katowicach

|

2008

|

Modelowanie matematyczne i ekonometryczne na polskim rynku finansowym

99-106

Stawki referencyjne WIBID i WIBOR* dla depozytów zlotowych na polskim rynku międzybankowym są stopami procentowymi, jakie banki odpowiednio zapłacą innym bankom za środki przyjęte w depozyt albo po których udzielą im pożyczki. Stanowią podstawę przy ustalaniu większości stóp procentowych dla kredytów o zmiennym oprocentowaniu, stosowanych przez banki detaliczne, a także punkt odniesienia przy rozliczaniu transakcji na rynku instrumentów pochodnych. Stawki te od 1991 r. są ustalane w trakcie fixingu, w którym mogą uczestniczyć banki krajowe lub oddziały krajowe banków zagranicznych pełniące aktualnie funkcje dealera rynku pieniężnego. Weryfikacji uczestników tego rynku dokonuje zarząd FOREX Polska Polskiego Stowarzyszenia Dealerów Bankowych.(fragment tekstu)

10

Housing Loans and Domestic Credit in the Baltic States and Poland: Structural Breaks and Macroeconomic Determinants

63%

Hegerty S. W.

Journal of Economics & Management / University of Economics in Katowice

|

2020

|

nr 42

48-69

Aim/purpose - This study examines the time-series properties of home loans and domestic credit in Poland and the three Baltic countries, first in the univariate sense by identifying structural breaks in the series, and then using a multivariate model to identify the key drivers of loan growth. Design/methodology/approach - Structural break tests are conducted using the method of Bai & Perron (1998), while orthgonalised VARs are used for the macroeconomic model. Findings - The Estonian and Lithuanian home lending growth series have structural breaks in 2007, preceding the onset of the 2008 Global Financial Crisis. Estonian home lending has two additional structural breaks in 2009 and 2013. Neither of the two Polish lending series has any break after the sample begins in 2009, indicating more stability in the country's markets. In the macroeconomic model, consumer price inflation and real effective exchange-rate appreciations have the largest influence on lending and credit growth, and Poland more affected than the Baltic countries. Research implications/limitations - This study opens the door to future research be-hind the specific causes of structural breaks in these series. While there is some evidence of an 'early warning' before the 2008 crisis, longer data series are needed for Poland and especially in the case of Latvia. Originality/value/contribution - This study offers insight into the lending markets in an area of the world that was significantly impacted by the 2008 crisis. Understanding the behaviour and causes of lending growth will help avoid future problems. (original abstract)

11

Płynność sektora bankowego w Polsce w warunkach światowego "kryzysu finansowego" po 2008 roku

63%

Zajdler M.

Studia Doktorantów / Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu

|

2011

|

nr 10

155-170

Zachwianie równowagi na zachodnich rynkach finansowych, które przerodziło się w światowy kryzys gospodarczy, wskutek wielu czynników przeniosło się także do polskiego sektora bankowego. W konsekwencji globalnych powiązań, łączących poszczególne elementy światowego systemu finansowego, banki krajowe w istotny sposób odczuły problemy płynnościowe zagranicznych instytucji finansowych, kontrolujących zdecydowaną większość polskiego sektora bankowego. Doprowadziło to do sytuacji, w której bank centralny zmuszony był podjąć działania zmierzające do niwelacji zaburzeń funkcjonowania międzybankowych rynków finansowych. Konsekwencją były m.in. zmiany w polityce otwartego tynku prowadzonej przez NBP. Niniejsze opracowanie skupia się na skutkach kryzysu dla funkcjonowania polskiego sektora bankowego oraz kanałach transmisji tych zaburzeń do gospodarki krajowej. W końcu 2008 roku zidentyfikowane zostały drogi transmisji zaburzeń na światowych rynkach finansowych do polskiego systemu bankowego. Wyróżnić można tutaj kilka kanałów oddziaływania, których usystematyzowanie ze względu na ich bezpośredniość daje możliwość uporządkowania najważniejszych przyczyn zachwiania płynności polskich banków i tym samym potwierdza zasadność działań podjętych przez NBP w celu niwelacji skutków kryzysu na rynku międzybankowym. Działania te zostały zebrane w ramach Pakietu zaufania NBP z października 2008 roku (włączonego miesiąc później w rządowy Plan stabilności i rozwoju). Wprowadzono więc wiele zmian m.in. w funkcjonowaniu polityki otwartego rynku w kraju. Dzięki temu udało się zagwarantować płynność polskim bankom w okresie największego zapotrzebowania na wolne środki niezbędne do względnie niezakłóconej kontynuacji działalności kredytowej. (fragment tekstu)

12

Kapitał regulacyjny sektora bankowego w Polsce na tle rozwiązań Bazylei III

63%

Kochaniak K.

Zeszyty Naukowe / Polskie Towarzystwo Ekonomiczne

|

2011

|

nr 11

155-170

Celem pracy jest przybliżenie zaprezentowanych w Bazylei III zmian w zakresie kapitału regulacyjnego oraz ocena ich wpływu na sektor bankowy w Polsce. Na podstawie informacji liczbowych Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego, Narodowego Banku Polskiego i Głównego Urzędu Statystycznego za lata 2005- 2010 poszukiwano odpowiedzi na następujące pytania: - Czy nowe regulacje przyczynią się do istotnej zmiany struktury funduszy własnych banków ogółem, komercyjnych i spółdzielczych? - Czy podwyższenie granicznych poziomów współczynników adekwatności kapitałowej wymusi potrzebę zwiększenia kapitałów regulacyjnych badanych grup lub zmianę ich preferencji inwestycyjnych? - Czy polski sektor bankowy potrzebuje współczynnika dźwigni jako miary dopełniającej wskaźniki adekwatności kapitałowej? - Jakie będzie znaczenie antycyklicznego bufora kapitałowego dla dalszego rozwoju akcji kredytowej prowadzonej przez banki krajowe? (fragment tekstu)

13

Kryzys finansowy a sytuacja banków krajowych w Niemczech

63%

Stawarczyk F. M.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2013

|

nr 306 Finanse publiczne

386-396

Banki krajowe w Niemczech zostały w szczególny sposób dotknięte kryzysem lat 2007-2009. Banki te odgrywają znaczącą rolę w systemie bankowym i w niemieckiej gospodarce. W celu ich ratowania konieczna stała się pomoc ze strony państwa. W artykule omówione zostały przyczyny złego położenia tych banków oraz sposoby ich ratowania przed upadłością.(abstrakt oryginalny)

14

Struktura akcjonariatu a polityka kredytowa w bankach Europy Centralnej

63%

Rachuba J., Skała D.

Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia

|

2016

|

nr 4 (82) Cz.2 Rynek kapitałowy i wycena przedsiębiorstw

713-721

Celem artykułu jest wstępna analiza polityki kredytowej banków Europy Centralnej, ze szczególnym uwzględnieniem struktury akcjonariatu. W badaniu dokonano przeglądu literatury z zakresu polityki kredytowej, w którym wykazano związki między strukturą akcjonariatu a polityką kredytową, widoczne głównie w okresach kryzysu finansowego. Wstępna analiza danych z banków komercyjnych 10 krajów Europy Centralnej za okres 2003-2013 wskazuje, że występują istotne różnice w polityce kredytowej banków posiadających akcjonariusza zagranicznego i krajowego. Banki zagraniczne silniej ograniczyły akcję kredytową wskutek kryzysu finansowego niż banki krajowe. Z drugiej strony jakość aktywów banków zagranicznych w ostatnich latach jest wyższa, dzięki czemu nie muszą one tworzyć tak wysokich rezerw na należności zagrożone.(abstrakt oryginalny)

15

Metody finansowania koniunktury gospodarczej w Niemczech. Polityka pieniężno-walutowa Banku Rzeszy w latach 1929-1939 (część I)

63%

Klimiuk Z.

Społeczeństwo i Polityka

|

2020

|

nr 1(62)

23-40

Artykuł zawiera analizę polityki pieniężno-walutowej Banku Rzeszy w latach 1929-39 ze zwróceniem szczególnej uwagi na jego podwójną rolę w tym okresie: było to źródło pieniądza, z którego finansowano potrzeby Skarbu Państwa oraz najskuteczniejszy czynnik oddziaływania na rynek pieniężny i skarbowy. Głównym zadaniem polityki pieniężnej i walutowej Banku Rzeszy było przywrócenie zaufania do marki niemieckiej i utrzymanie jej kursu na poziomie parytetu. Chodziło przede wszystkim o zaufanie zagranicznych sfer finansowych, bowiem krajowe nie odgrywały żadnej roli na skutek dewastacji kapitalizacyjnej dokonanej przez hiperinflację. Plan Dewesa stworzył możliwości napływu zagranicznych kapitałów, które dostarczały dewiz będących prawnym zabezpieczeniem emisji not Banku Rzeszy. 15 czerwca 1939 r. kanclerz Rzeszy podpisał nową ustawę o "niemieckim Banku Rzeszy". Ustawa ta była wyrazem zmian, jakie nastąpiły w ostatnich latach w Niemczech w poglądach na rolę banku centralnego.(abstrakt oryginalny)

16

Innovative Empirical Model for Predicting National Banks' Financial Failure with Artificial Intelligence Subset Data Analysis in the United States

63%

Kasztelnik K.

Open Economics

|

2020

|

vol. 3, iss. 1

98-111

The principal objective of this research study was to investigate the impact of the Great Economic Recession of 2008 on national banks' equity investment valuations and create an empirical model for predicting national banks' financial failure in the United States. The focal period of the study was from 2009 to 2012, and public data sources used. It is not known to what extent national banks' stock value investments are based on the return on equity. This causal-comparative study explores the degree to which national banks' value investment in terms of the price to earnings ratio impacts their return on equity and the extent to which these banks' stock value investment in terms of dividend yield impacts their return on equity. We used statistical modeling and the machine learning model to find hidden patterns in the input data. The principal finding of this research is that the median earnings per share in 2012 and the dividend yield in 2009 were significantly larger than the median return on equity in 2009 and 2012. Additionally, the dividend yield in 2012 was significantly smaller than the median return on equity in 2012. These findings can contribute to improving our understanding of how banks can predict financial failure using the new machine learning features of artificial intelligence to build an early warning system with the innovative risk measurement tool.(original abstract)

17

Wpływ wybranej strategii na efektywność międzynarodowych grup bankowych działających w krajach Europy Środkowo-Wschodniej

63%

Mikołajczyk K.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Oeconomica

|

2014

|

vol. 1, t. 299 Future of Finance. Część I. Przyszłość finansów publicznych i bankowość

281-296

Transformacja w regionie Europy Środkowo-Wschodniej spowodowała otwarcie krajowych sektorów bankowych na kapitał zagraniczny, w wyniku czego udział inwestorów zagranicznych w wielu krajach tego regionu ukształtował się na poziomie przekraczającym 80%. Taka struktura własnościowa uniemożliwia obecnie analizę porównawczą banków krajowych i zagranicznych, gdyż banki krajowe, będące w zdecydowanej mniejszości, często mają też specjalny charakter i inną hierarchię celów (banki spółdzielcze, banki państwowe). W niniejszym artykule skoncentrowano się zatem na bankach kontrolowanych przez kapitał zagraniczny, stosując jako kryterium ich podziału strategię wobec regionu ESW przyjętą przez inwestora strategicznego. Banki zagraniczne, które zaangażowały się w region ESW w sposób zdywersyfikowany geograficznie, budując gęstą sieć spółek zależnych w niemal wszystkich krajach, zostały porównane z bankami, które wybrały strategię obecności w regionie skoncentrowaną na kilka wybranych krajach ESW. Celem niniejszego artykułu jest weryfikacja hipotezy badawczej, że strategia zdywersyfikowanej obecności na rynkach ESW pozwala osiągnąć wyższą efektywność, poprzez zastosowanie wewnętrznych kanałów do przepływu kapitału oraz informacji i doświadczeń pozyskanych w innych krajach. W okresie pokryzysowym problem ten nabrał szczególnego znaczenia, gdyż wiele banków, ze względu na konieczność zmniejszenia dźwigni, dokonuje modyfikacji swojej strategii w stosunku do obszaru ESW. W celu weryfikacji postawionej hipotezy wykorzystano nieparametryczną metodę Data Envelopment Anaysis, pozwalającą ocenić i porównać efektywność wybranych grup banków. Ponieważ w literaturze zwraca się uwagę, że duży wpływ na uzyskane wyniki ma dobór czynników stanowiących nakłady i wyniki, w artykule zestawiono wyniki z czterech różnych modeli DEA (zróżnicowane nakłady i wyniki). Badanie przeprowadzono dla siedmiu krajów ESW: Polski, Węgier, Czech, Słowacji, Słowenii, Bułgarii i Rumunii, w okresie 2005-2011. (abstrakt oryginalny)

18

Sektor bankowy Danii

63%

Czechowska I. D., Zawirski J.

Prace Naukowe / Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach

|

2016

|

Sektory bankowe w Unii Europejskiej

170-188

Sektor bankowy Danii, tak jak inne sektory bankowe w krajach europejskich, ma charakter dwupoziomowy i składa się z banku centralnego, którego rolę pełni Narodowy Bank Danii (Królestwa Danii) oraz pozostałych banków. Banki działające w duńskim sektorze można podzielić ze względu na różne kryteria, takie jak: forma własności (banki spółdzielcze i spółki akcyjne), pochodzenie kapitału (banki krajowe, zagraniczne, banki z Wysp Owczych), rodzaj prowadzonej działalności (uniwersalne, oszczędnościowe oraz hipoteczne), rozmiar (wielkość kapitału, powyżej: 75 mld DKK, 12 mld DKK, 500 i poniżej 500 min DKK) oraz forma organizacyjna (bank, oddział, filia, przedstawicielstwo). Ponadto sektor bankowy uzupełniają takie instytucje, jak: Duński Urząd Nadzoru Finansowego, Fundusz Gwarancyjny dla Deponentów i Inwestorów, a także Stowarzyszenie Banków Duńskich czy Przedsiębiorstwo Stabilności Finansowej. Skład duńskiego sektora bankowego w ciągu minionych lat ulegał zmianom, zwłaszcza związanym z procesami integracji rynku europejskiego, deregulacji i koncentracji. Obecnie (2016 r.) efekty koncentracji w sektorze bankowym są bardzo widoczne. Liczba instytucji kredytowych zmniejszyła się z poziomu 197 w 2005 r. do 119 w 2014 r., chociaż liczba zatrudnionych w tym sektorze była bardziej stabilna. Poziom zatrudnionych obniżył się z wysokości 47 576 pracowników zatrudnionych w 2005 r. do 37 201 zatrudnionych pod koniec 2014 r. Sektor bankowy umocnił się, o czym świadczył wzrost zarządzanymi aktywami z poziomu 745 mld euro w 2005 r. do poziomu 1082 mld eum w 2014 r.16, a także prawie dwukrotny wzrost kapitału i rezerw z poziomu 37 mld euro do poziomu 70 mld euro. (fragment tekstu)

19

Comparative Study on Board Structure and Performance Between Domestic and Foreign Banks in Malaysia

63%

Ibrahim H., Ng Y. X., Nik Azman N. H., ulkafli A. H.

Economics, Management and Sustainability

|

2018

|

3

|

nr 2

42-59

This study examines the performance of domestic and foreign banks with regards to the relationship between the board structure and their financial performance in Malaysia. The sample consists of 8 domestic banks and 16 foreign banks in Malaysia from 2012 to 2016.The board structures are board size (BS) and proportion of independent director (ID) as an independent variables and firm size as the control variable. Meanwhile, the performance is measured by four ratios, liquidity (current ratio), profitability (return on assets), risk and solvency (loan to deposit ratio) and efficiency performance (asset utilization ratio). The findings reveal that the board size is proved to be significant relationship with return on assets (ROA) as well as loan to deposit ratio (LDR) for both domestic and foreign banks but insignificant with the other ratios of both the domestic and foreign banks. Apart from that, independent director proportion showed an insignificant influence on financial performance with four financial ratios for both domestic and foreign banks. This study suggests that both domestic and foreign banks do have difference in terms of financial performance, domestic banks perform better than foreign banks in terms of generating good return on assets and loan to deposits ratio however foreign banks perform far better in terms of level of liquidity of the banks as compared to domestic banks.(original abstract)

20

Płatności transgraniczne w euro po wejściu Polski do UE

63%

Nogaj M.

Prawo i Podatki Unii Europejskiej w Praktyce

|

2005

|

nr 6

2-5

Obowiązujące w Polsce od 1 maja 2004 r. z mocy prawa rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady z 19 grudnia 2001 r. o płatnościach transgranicznych w euro powoduje w praktyce sporo wątpliwości interpretacyjnych, dotyczących w szczególności opłat pobieranych przez banki krajowe i zagraniczne za przelewy transgraniczne w euro. Opisane w artykule problemy wymagają, z uwagi na narastające skargi klientów bankowych, kompleksowego rozwiązania przez wszystkie banki polskie, przy czym za najpilniejszą zdaniem autorki należy uznać potrzebę wiążącej interpretacji art. 3 rozporządzenia WE nr 2560/2001.