Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Ewolucja polityki przemysłowej w Unii Europejskiej - wybrane aspekty

100%

Kozioł K.

Studia i Prace Wydziału Nauk Ekonomicznych i Zarządzania / Uniwersytet Szczeciński

|

2009

|

nr 12

7-16

Polityka przemysłowa w Unii Europejskiej (UE) od lat budzi zainteresowanie, niekiedy kontrowersje i jest przedmiotem rozważań oraz sporów między państwami. Wynika to z roli, jaka odgrywał i odgrywa przemysł w UE i je poszczególnych państwach członkowskich po jej rozszerzeniu oraz braku regulacji tego działu gospodarki w momencie powstania Wspólnoty i przez długi okres jej istnienia. Polityka przemysłowa jest stosunkowo młoda w Unii Europejskiej, a kompetencje do jej prowadzenia przyznał Wspólnocie dopiero Traktat z Maastricht. (fragment tekstu)

2

Wewnętrzne bezpieczeństwo w Europie zadaniem nowych demokracji

100%

Thomson L.

Dialog Europejski

|

1996

|

nr 4

13-15

Omówiono problemy integracji krajów Europy Środkowo-Wschodniej związane z wymiarem sprawiedliwości i polityką wewnętrzną. Opracowany przez UE raport pt. "Współpraca w zakresie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych z państwami stowarzyszonymi" musi być przyjęty przez każde państwo, które zamierza przystąpić do Unii.

3

Rosja i Unia Europejska w globalnej społeczności międzynarodowej - przypadek kryzysów międzynarodowych

100%

Kaczmarski M.

Rocznik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej

|

2010

|

R. 8, z. 3

63-77

Rosja i Unia Europejska pozostają kluczowymi aktorami w ramach globalnej społeczności międzynarodowej. UE jest najbardziej prominentnym przedstawicielem solidarystycznej wizji, podczas gdy Rosja - pluralistycznej. Jednocześnie obaj aktorzy odrzucają unilateralizm amerykański oraz próby zastąpienia społeczności międzynarodowej hegemonią Stanów Zjednoczonych. Relacja Rosja-UE w wymiarze globalnym pozostaje mało zbadana (w porównaniu z wymiarem regionalnym - europejskim), tym niemniej ma kluczowe znaczenie zarówno dla przyszłej współpracy obu stron, jak i dla kształtu pojednobiegunowego ładu międzynarodowego. Rozwój relacji Rosja-UE przez ostatnie lata był odległy od stanu oczekiwanego i pełen napięć, żeby wspomnieć chociażby niemożność wypełnienia treścią tzw. wspólnych przestrzeni czy wojnę gruzińską z 2008 roku. Jednak to nie zniechęciło polityków czy społeczności akademickiej do traktowania Rosji i UE jako naturalnych partnerów w procesach globalnego zarządzania, od konfl iktów regionalnych i proliferacji broni masowego rażenia po zmianę klimatu. (fragment tekstu)

4

Polityka państwa wobec wyznań nierzymskokatolickich w Polsce 1945-1970 (wybrane problemy)

100%

Urban K.

Zeszyty Naukowe / Akademia Ekonomiczna w Krakowie

|

1993

|

nr 399

85-102

Na podstawie przesileń społeczno-politycznych oraz sytuacji kryzysowych i związanych z tym przewartościowań w polityce wyznaniowej autor przyjmuje następujące cezury: lata 1944/45-1947/48, 1947/48-1956/57 oraz okres po 1956 r. Celem artykułu jest przedstawienie wybranych problemów związanych z polityką państwa wobec wyznań nierzymskokatolickich w latach 1945-1970.

5

Wydarzenia marcowe w Polsce. Reakcje opinii publicznej w Czechosłowacji

100%

Górny M.

Studia i Materiały / Polska Fundacja Spraw Międzynarodowych

|

1998

|

nr 9

18

Przedstawiono reakcje opinii publicznej Czechosłowacji w mediach na wydarzenia marcowe 1968 roku.

6

The Role of Domestic Politics in a State's Foreign Policy

75%

Kaczmarski M.

Stosunki Międzynarodowe

|

2014

|

50

|

nr 2

317-328

Pomimo iż badacze poczynili wiele wysiłków, aby "otworzyć" państwo, wpływ czynników wewnętrznych na politykę zagraniczną pozostaje niełatwym przedmiotem analizy. Niniejszy artykuł oferuje krytyczną analizę dominujących podejść w literaturze oraz proponuje włączenie koncepcji wewnętrznego układu sił (domestic power relations) do procesu wieloprzyczynowej analizy polityki zagranicznej. Do głównych problemów teoretycznych należy zaliczyć: przydawanie zbyt dużej (determinującej) lub zbyt małej roli polityce wewnętrznej; redukcję polityki wewnętrznej do uwarunkowań strukturalnych bądź do osoby lidera; fragmentaryzację polityki wewnętrznej w procesie analizy oraz generalizowanie roli polityki wewnętrznej bez wzięcia pod uwagę uwarunkowań systemu politycznego. Koncepcja wewnętrznego układu sił proponuje syntetyczne ujęcie uwarunkowań wewnątrzpolitycznych w sposób pozwalający na pełniejsze zrozumienie ich wpływu na politykę zagraniczną państwa. (abstrakt oryginalny)

7

Geopolityczne aspekty polityki zagranicznej Ukrainy w latach 1991-2013

75%

Fiszer J. M.

Myśl Ekonomiczna i Polityczna

|

2016

|

nr 4 (55)

283-317

Celem niniejszego artykułu jest analiza polityki zagranicznej Ukrainy w latach 1991-2013, czyli od uzyskania niepodległości aż do eurorewolucji na Majdanie Niezależności w Kijowie oraz jej przesłanek geopolitycznych i ekonomicznych w kontekście obecnego konfliktu między Rosją i Ukrainą, a także jej stosunków z Unią Europejską. Konflikt ten doprowadził Ukrainę nie tylko do ruiny gospodarczej, ale także obnażył jej inne słabe strony oraz zdestabilizował jej system polityczny i społeczny. Narastał on już od dłuższego czasu i zagrażał bezpieczeństwu Ukrainy oraz pokojowi w Europie i na świecie. Zarazem przerwał trwającą od początku istnienia suwerennej Ukrainy (1991 r.) jej politykę zagraniczną, polegającą na balansowaniu między Rosją a Unią Europejską. Ukraiński kryzys i konflikt z Rosją obnażyły również słabości i mankamenty w działalności UE oraz bankructwo jej dotychczasowej polityki wschodniej. Tezą główną jest tutaj konstatacja, że mimo obecnego konfliktu, Ukraina i Rosja ze względów geopolitycznych i geoekonomicznych de facto są na siebie skazane i im szybciej uświadomią to sobie wszystkie zaangażowane w ten konflikt strony, a szczególnie Zachód, tym łatwiej będzie ten konflikt, a w zasadzie wojnę, zakończyć, i to z korzyścią dla wszystkich zainteresowanych stron. Unia Europejska powinna uczynić wszystko, aby jak najszybciej doszło do normalizacji stosunków między tymi państwami i wypracować właściwą strategię zarówno wobec Rosji, jak i Ukrainy. Trzeba mniej obiecywać Ukrainie i nie straszyć Rosji kolejnymi sankcjami, a więcej skutecznie działać. To zaś wymaga współpracy UE z Ukrainą i Rosją, bez której nie jest możliwe pokojowe zakończenie ukraińsko-rosyjskiego konfliktu. Nie oznacza to jednak, że UE musi we wszystkim ulegać Rosji i od razu przyjmować Ukrainę w poczet członków Unii. Z kolei Rosja nie może łamać zasad prawa międzynarodowego i musi powrócić do polityki poszanowania europejskiego status quo oraz do dialogu z Ukrainą, Unią Europejską i Stanami Zjednoczonymi. (abstrakt oryginalny)

8

Nowy wymiar integracji europejskiej. Wyzwania, szanse, zagrożenia

75%

Szyjko C. T.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach. Administracja i Zarządzanie

|

2011

|

15

|

nr 88

149-164

Unia Europejska potrzebuje nowego wymiaru integracji, dostosowanego zarówno do wymogów funkcjonowania Unii, której liczba państw członkowskich wzrosła w stosunkowo krótkim czasie z 15 do 27, jak i do ciągłych zmian charakteryzujących współczesny świat. Proces integracji regionalnej jest obecnie, obok procesu globalizacji, niejako drugim biegunem procesów zachodzących we współczesnych stosunkach międzynarodowych. Dążenia państw do zacieśniania wzajemnej współpracy w ramach sojuszy regionalnych wpisuje się w szersze zagadnienie instytucjonalizacji stosunków międzynarodowych. W obecnych postkryzysowych warunkach funkcjonowania gospodarki europejskiej, coraz większego znaczenia nabiera wiedza o skutkach integracji w postaci przenikania się polityki wewnętrznej i zagranicznej w ramach UE oraz silnych powiązaniach między jej strukturami politycznymi, społecznymi i ekonomicznymi. Autor artykułu podejmuje próbę odpowiedzi na pytanie, na czym polega nowa polityka integracji w Unii Europejskiej oraz jakie są jej ramy formalnoprawne, mechanizmy, skutki i perspektywy funkcjonowania. (abstrakt oryginalny)

9

Białoruś i Polska dwadzieścia lat w stosunkach międzynarodowych: stan obecny i perspektywy

75%

Fedorowicz K.

Rocznik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej

|

2012

|

R. 10, z. 1 Co po ULB? Polityka wschodnia Polski wobec sąsiadów w nowych uwarunkowaniach

71-90

2 marca 2012 roku minęło dwadzieścia lat od momentu oficjalnego nawiązania stosunków dyplomatycznych między Polską a Republiką Białoruś. Niestety nie było okazji do uroczystego świętowania rocznicy ustanowienia bliskich relacji z naszym najbliższym wschodnim sąsiadem. Napięte od dłuższego czasu stosunki dyplomatyczne między Polską (a także Unią Europejską) i Białorusią znalazły się w punkcie zwrotnym. Kilka dni wcześniej białoruskie władze "poprosiły" polskiego ambasadora Leszka Szerepkę o opuszczenie terytorium Białorusi oraz udanie się na konsultacje do Warszawy w celu przekazania swojemu kierownictwu twardego stanowiska Mińska w sprawie dezaprobaty wobec nacisków i sankcji ze strony UE. Jednocześnie Białoruś odwołała na konsultacje swoich ambasadorów z Brukseli i Warszawy. Decyzja ta miała związek z kolejnym już rozszerzeniem unijnych sankcji na to państwo . Następna odsłona dyplomatycznej wojny między Polską (i UE) a Republiką Białoruś ponownie negatywnie wpłynęła na dotychczasowe stosunki polsko-białoruskie. Główną, ale nie jedyną przyczyną takiego stanu rzeczy jest specyfika białoruskiego reżimu. Już od kilkunastu lat w Europie "swobodnie" funkcjonuje państwo będące zdecydowanym zaprzeczeniem wcielanych i promowanych przez Unię Europejską norm i wartości. (fragment tekstu)

10

Russian Strategy in the Arctic : Factors, Instruments, International Implications

75%

Korejba J.

Studia i Materiały Wydziału Zarządzania i Administracji Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Jana Kochanowskiego w Kielcach

|

18 (2014)

|

nr 2 The Arctic and Nordic Countries in the World of Economy and Politics

157-170

Artykuł jest próbą opisu rosyjskiej polityki w regionie Arktyki. Biorąc pod uwagę znaczenie danego regionu tak dla polityki wewnętrznej, jak i zagranicznej Rosji, autor poddaje analizie podstawowe obiektywne i subiektywne czynniki kształtujące rosyjską politykę. Przedstawiony został także katalog środków i metod danej polityki dostępnych i używanych przez Federację Rosyjską. Autor podejmuje także kwestię różnych scenariuszy rozwoju rosyjskiej polityki w Arktyce i namysłu nad jej międzynarodowymi konsekwencjami. (abstrakt oryginalny)

11

Wybory parlamentarne w Indiach w 2014 r. : znaczenie dla polityki wewnętrznej i zagranicznej

75%

Zajączkowski J.

Stosunki Międzynarodowe

|

2015

|

51

|

nr 1

187-211

W 2014 r. odbyły się wybory do izby niższej parlamentu Indii, czyli Lok Sabha (Zgromadzenie Ludowe). Po raz pierwszy od 1984 r. jedna partia zdobyła ponad 50% miejsc w izbie niższej, co uprawnia ją do samodzielnego rządzenia. Wygrana koalicji Narodowego Sojuszu Demokratycznego (National Democratic Alliance, NDA) pod przewodnictwem Indyjskiej Partii Ludowej (Bharatiya Janata Party, BJP), która będzie miała 336 miejsc (na 543) w Lok Sabha, i najgorszy w historii wynik wyborczy Indyjskiego Kongresu Narodowego (IKN; uzyskał jedynie 44 miejsca w parlamencie) ukształtowały nową scenę polityczną w Indiach. Celem artykułu jest analiza wyników wyborczych oraz omówienie ich wpływu na system polityczny oraz na realizowaną przez Indie politykę gospodarczą i zagraniczną. Kwestią zasadniczą jest próba odpowiedzi na pytanie, czy zwycięstwo BJP oraz utworzenie rządu przez nowego premiera Narendrę Modiego wpłynie na tempo reform gospodarczych oraz politykę zagraniczną Indii. Wydaje się, że tak zdecydowane zwycięstwo jednej partii daje Indiom szansę przede wszystkim na realizację koniecznych, ale trudnych reform, zwłaszcza w sektorze rolnym, prawie pracy itd. W ostatnich 25 latach koalicyjne rządy nie były w stanie ich przeprowadzić. Należy jednak unikać jednoznacznych ocen. Dokonując bowiem analizy wyborów do Lok Sabha, trzeba wziąć pod uwagę specyfikę Indii. Są one państwem zróżnicowanym, wielokulturowym, z liczbą ludności sięgającą ponad 1 250 mld1. W artykule przedstawione zostaną możliwe scenariusze dotyczące polityki wewnętrznej i zagranicznej. Wydaje się jednak, że wyniki wyborów nie przyniosą rewolucji, lecz ewolucję. Dotyczy to zwłaszcza polityki wewnętrznej. Nie należy spodziewać się znaczącego przyspieszenia realizacji niepopularnych reform. W dużo większym stopniu zmiany uwidocznią się w polityce zagranicznej Indii. (abstrakt oryginalny)

12

Holandia przejmuje prezydencję w Unii Europejskiej

75%

Orzelska A., Strączek P., Woroncowa N.

Wspólnoty Europejskie

|

1996

|

nr 12

6-11

W grudniu 1996 r. Holandia przejęła na kolejne półrocze przewodnictwo w Unii Europejskiej. W związku z tym przedstawiono ustrój, sytuację wewnętrzną, sytuację gospodarczą i społeczną Holandii, politykę zagraniczną a także plan prezydencji w Unii Europejskiej.

13

The Subjectivity of Best Practices in Flood Protection

75%

Twaróg B.

Gospodarka w Praktyce i Teorii

|

2015

|

nr 2(39)

39-50

Pomimo ciągłych postępów w działaniach przeciwpowodziowych, ludzie i ich technologia mają ograniczony wpływ na występowanie powodzi, a w konsekwencji wyniki są zdecydowanie niewystarczające w stosunku do poniesionych kosztów. Ponadto, błędne decyzje i / lub nieodpowiednie rozwiązania mogą prowadzić do niepożądanych szkód. W artykule podkreśla się znaczenie działań profilaktycznych opartych na wszechstronnym rozważeniu różnych czynników ekonomicznych, społecznych i środowiskowych. Podkreśla się również fakt, znajdujący potwierdzenie podczas każdej powodzi, że nieustanny rozwój infrastruktury przeciwpowodziowej (np. wałów przeciwpowodziowych) paradoksalnie powoduje ograniczenie możliwości kontroli powodzi i skutkuje wzrostem zagrożeń. W artykule zaproponowano przegląd kryteriów stosowanych w poszukiwaniu najlepszej metody kontroli przeciwpowodziowej, uznając ryzyko i biorąc pod uwagę zewnętrzne składniki kosztów i potencjalnych zagrożeń. (abstrakt oryginalny)

14

Dziedziny polityki regionalnej - wprowadzenie do problematyki

75%

Jaźwiński I.

Polityka Gospodarcza

|

2008

|

nr 15-16

235-248

Polityka regionalna musi być traktowana jako ważna i integralna część polityki publicznej. Jednocześnie cele, zadania, narzędzia i inne elementy polityki regionalnej powinny być w sposób właściwy skorelowane z ogólną polityką społeczno-gospodarczą. Pomimo istnienia podziałów polityki regionalnej przedstawionych w niniejszej pracy istotne jest racjonalne współdziałanie wszystkich podmiotów prowadzących politykę regionalną w celu uzyskiwania efektów synergicznych i mnożnikowych. Należy również dążyć do osiągnięcia optymalnego stopnia spójności między polityką interregionalną a polityką intraregionalną oraz harmonizacji pośredniej polityki regionalnej z bezpośrednią. Przykładowo przyjęcie wariantu wyrównawczego w bezpośredniej polityce regionalnej w założeniu służące zmniejszeniu międzyregionalnych lub wewnątrzregionalnych zróżnicowań społeczno-gospodarczych może nie prowadzić do oczekiwanych efektów w sytuacji preferowania w praktyce pośredniej polityki regionalnej wariantu efektywnościowego. Możliwe relacje między dziedzinami polityki regionalnej ogólnie charakteryzuje się jako: • synergiczne (pozytywne), gdy realizacja jednej polityki sprzyja realizacji drugiej czy innych polityk, • neutralne (obojętne), gdy realizacja jednej polityki nie wpływa na możliwość oddziaływania innych, • desynergiczne (sprzeczne, przeciwstawne, negatywne), kiedy działania jednej polityki osłabiają realizację drugiej czy innych polityk. (fragment tekstu)

15

Ewolucja polityki przemysłowej w UE

75%

Podczarski S.

Ekonomika i Organizacja Przedsiębiorstwa

|

2006

|

nr 2

92-100

Artykuł omawia rozwój polityki europejskich instytucji integracyjnych w zakresie ochrony przemysłu krajów członkowskich. Sektory węglowy i stalowy zostały objęte protekcją jako pierwsze już w Traktacie Paryskim z 1951 r. UE znacznie rozszerzyła metody ochronne, służące wzmacnianiu międzynarodowej konkurencyjności tego ugrupowania, w porównaniu ze stosowanymi wcześniej przez EWG. (abstrakt oryginalny)

16

Remarks on the Genesis and Development of 'Shadow Elites' in a Comparative Context

75%

Kuź M.

Myśl Ekonomiczna i Polityczna

|

2015

|

nr 3 (50)

318-340

Autor poddaje analizie antropologiczną kategorię "elit cienia", którą wprowadziła w wydanej w 2009 książce uznana amerykańska badaczka Janine R. Wedel. Badaczka użyła tego terminu do opisu nieformalnych elit działających na styku władzy, biznesu, mediów i nauki. Ich działania nie dają się przy tym do końca uchwycić przy pomocy takich terminów jak klientelizm czy też korupcja, i są charakterystyczne raczej dla krajów rozwiniętych. W swojej książce Wedel opisuje jako przykłady klan Anatolija Czubajsa w Rosji, środowisko amerykańskich neokonserwatystów skupione wokół Richarda Perle'a oraz Stowarzyszenie Ordynacka w Polsce. Autor artykułu przyjmuje definicję Wedel, podkreśla jednak, że brak na razie teorii dotyczącej genezy nowego typu elit. Próbując wytworzyć taką teorię autor odrzuca koncepcję heterogenicznej genezy wywołanej innymi czynnikami w USA, a innymi w krajach postkomunistycznych. Zamiast tego autor proponuje ogólną teorię globalnych procesów zaburzających równowagę pomiędzy trzema typami władzy występującymi w nowoczesnych państwach i zaleca dalsze badania. Procesy te wzmacniają nieproporcjonalnie władzę wykonawczą, ta zaś dobiera sobie swoiste nieformalne i słabo kontrolowane sieci, czyli elity cienia. Proces ten, zdaniem autora, ma charakter globalny, w krajach postkomunistycznych odziedziczone po poprzednim systemie patologie stają się jednak dobrym katalizatorem procesu wyłaniania elit cienia. W porównawczym opisie przypadków autor skupia się przede wszystkim na Unii Europejskiej oraz Polsce. W przypadku tej ostatniej autor stosuje teorię Janine R. Wedel między innymi do opisu sieci powiązań biznesowo-towarzyskich byłego premiera Kazimierza Marcinkiewicza oraz niektórych uczestników afery podsłuchowej z 2014 roku. (abstrakt oryginalny)

17

Islam in the German Socio-Political Discourse

75%

Garczewski K.

Myśl Ekonomiczna i Polityczna

|

2015

|

nr 3 (50)

219-243

Autor niniejszego artykułu zastanawia się nad współczesną rolą i miejscem islamu w dyskursie Republiki Federalnej Niemiec. Wśród podmiotów tego dyskursu znajdziemy w tekście m.in. polityków, organizacje zrzeszające muzułmanów, przedstawicieli innych religii, niemieckie media oraz sądy. Analizie poddano wybrane wydarzenia odnoszące się do polityki wielokulturowości w tym państwie, np. organizowane corocznie tzw. Dni Otwartego Meczetu. W artykule wskazano zarówno na pozytywne, jak i negatywne aspekty związane z życiem muzułmanów w Niemczech. Zostały również przedstawione działania niemieckiego państwa na rzecz walki z islamskim fundamentalizmem, w tym wobec skrajnej grupy salafitów. W tekście analizowano ponadto postawę niemieckiego społeczeństwa wobec islamu i jego wyznawców. Poruszono też tematykę związaną z działaniami antyislamskiego ruchu Pegida, który powstał w Dreźnie w 2014 r. Jego aktywność wywołała ożywione dyskusje zarówno w samych Niemczech, jak również w innych europejskich państwach. (abstrakt oryginalny)

18

Polityka intraregionalna - pojęcie, podmioty, cele i instrumenty

75%

Sztando A.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2010

|

nr 110 Problemy rozwoju regionalnego

184-194

Artykuł poświęcony jest problematyce kluczowych pojęć polityki intraregionalnej. Autor konstruuje w nim własne definicje tej polityki, identyfikuje jej podmioty oraz buduje dwie klasyfikacje jej celów. Następnie określa kategorię instrumentu polityki intraregionalnej i prezentuje ich główne cechy. Ostatnia część opracowania zawiera autorską klasyfikację narzędzi polityki intraregionalnej opartą na kryterium formy ich oddziaływania na struktury regionu. (abstrakt oryginalny)

19

Bibliografia prac prof. dr hab. Bogdana Grzelońskiego

75%

Zawistowski A.

Studia i Prace Kolegium Ekonomiczno-Społecznego / Szkoła Główna Handlowa

|

2002

|

nr 2

150-168

W artykule przedstawiono dorobek naukowy prof. dr hab. Bogdana Grzelońskiego (pracownik SGH). Bibliografia ma układ chronologiczny, a wewnątrz poszczególnych roczników podzielona jest na cztery grupy: opracowania, prace redakcyjne, wywiady i recenzje. Dane zawarte w artykule oparto na Bibliografii Zawartości Czasopism, Przewodniku Bibliograficznym, Bibliografii Historii Polskiej oraz na materiałach dostarczonych przez Bogdana Grzelońskiego.

20

The Role of Ardalan's dynasty in Iran's Political Structure

75%

Kiani M. G.

International Letters of Social and Humanistic Sciences (ILSHS)

|

2014

|

7

76-83

This paper aims at studying the role of Ardalan's dynasty in the political system of Iran. Going through a brief overview of the political situation of Kurdistan during Ardalan supremacy, this study is primary focused on describing Ardalan's situation in political structure of Iran. Similar with governors in other parts of Iran, Ardalan authorities were considered as the political elites of Iran and possessed a special and unique political status among the states of Iran from Safavid to Qajar periods. Also, they were always, or at least most of the times, were among the topmost states of Iran attained the high authority and power. Ardalans had always benefited from the most prominent epithets and titles including Sultan, Khan, Baig, governer, and Biglar Baigy and they ruled their kingdom in much of the historical period covered in this study. Since Ardalans were the ruler of Kurdistan region before the Safavid dynasty, both Safavid and Qajar kings maintained them as rulers over their inherited and inborn region.(original abstract)