Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 14

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  EU Intergovernmental Conference
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Szczyt w Dublinie zdominowany był przez kwestie unii ekonomiczno-walutowej oraz program walki z bezrobociem. Przyjęto Pakt Stabilizacyjny i Deklarację o Zatrudnieniu. Posiedzenie nie rozstrzygnęło jednak zasadniczych rozbieżności w odniesieniu do Konferencji Międzyrządowej. Szczególnie trudne okazały się reformy instytucjonalne. Akcentowano konieczność poszerzenia Unii Europejskiej i wprowadzenie do traktatu tzw. klauzuli elastyczności (flexibility clause). Konkluzje szczytu dotyczyły polityki zagranicznej i bezpieczeństwa wewnętrznego. Zalecono zakończenie konferencji w czerwcu 1997 r.
Autor omawia zadania Konferencji Międzyrządowej. Konferencja ta ma zająć się problematyką efektywności funkcjonowania Unii przy jednoczesnym poszanowaniu zasad demokracji. Obraduje na szczeblu ministrów spraw zagranicznych krajów członkowskich UE.
Konferencja w sprawie przyszłości Europy (KoPE), w nowatorskiej formule partycypacji obywatelskiej na poziomie unijnym, zakończyła się 9 maja 2022 przedstawieniem 49 propozycji reform i 326 środków wdrażających. W związku z tym, że istotnym elementem konferencji było zobowiązanie się instytucji UE do działań następczych, publikacja prezentuje reakcje na propozycje KoPE ze strony Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, a także niektórych państw członkowskich oraz parlamentów narodowych. Szczególny rezonans, zarówno wśród instytucji, jak i opinii publicznej, wywołują kwestie przyszłych mechanizmów demokratycznego zaangażowania obywateli oraz ewentualnej nowelizacji traktatów.
Omówienie problemów poruszanych na posiedzeniu Rady Europejskiej w Laeken, jakie odbyło się 14 i 15 grudnia 2001 roku, dotyczących m. in. negocjacji akcesyjnych państw kandydujących, przyszłego kształtu UE, walki z terroryzmem oraz Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa oraz roli wspólnej waluty.
Autor przedstawia scenariusz prac konferencji w Turynie. Podstawowe kwestie, które ma podjąć Unia Europejska takie jak: zbliżenie Unii do obywateli, rozwój instytucji służący demokratyzacji i efektywności UE oraz zwiększenie zdolności Unii do działań zewnętrznych. Określone zostały zasady włączenia Parlamentu Europejskiego do prac IGC '96.
Przedstawiono historię współpracy krajów europejskich ministerstw spraw wewnętrznych i sprawiedliwości. Autor omówił działanie grupy TREVI oraz przedstawił postanowienia Traktatu z Maastricht w sprawie współpracy w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych.
Jednym z głównych celów Konferencji Międzyrządowej 1996 państw członkowskich UE było dostosowanie instytucji Unii i systemu podejmowania decyzji do wymogów podniesienia efektywności działania UE przy zwiększonej liczbie członków. Autorka pokrótce charakteryzuje dotychczasowe organy: Radę Unii Europejskiej, Komisję Europejską, Parlament Europejski, Trybunał Sprawiedliwości, Trybunał Rewidentów Księgowych oraz zadania Konferencji Międzyrządowej.
Traktaty założycielskie, stanowiące podstawą prawną funkcjonowania Unii Europejskiej i Wspólnot Europejskich są umowami międzynarodowymi, które mogą być modyfikowane wyłącznie za jednomyślnym porozumieniem wszystkich państw członkowskich i po ratyfikacji zmian przez wszystkie państwa, zgodnie z ich wewnętrznymi wymogami konstytucyjnymi (art. 48 Traktatu o UE). Umowy (traktaty) modyfikujące traktaty założycielskie, nazywane traktatami rewizyjnymi, uzgadnianie są poza ramami instytucjonalnymi Wspólnot i Unii, na forum tzw. konferencji międzyrządowej (Intergovernmental Conference - IGC). Na forum konferencji międzyrządowej nie znajdują zastosowania wspólnotowe procedury i zasady podejmowania decyzji. Z prawnego punktu widzenia konferencja międzyrządowa jest konferencją dyplomatyczną, podczas której przedstawiciele państw zamierzających podpisać umowę międzynarodową negocjują jej tekst. Zasady prowadzenia tego rodzaju rokowań reguluje przede wszystkim Konwencja wiedeńska o prawie traktatów z 1969 r. (fragment tekstu)
Artykuł zawiera zadania i przebieg Konferencji Międzyrządowej, nowelizację Traktatu z Maastricht. Ponadto można się zapoznać ze skrótem postanowień Traktatu Amsterdamskiego, jego głównymi celami, omówiono także znaczenie Traktatu Amsterdamskiego dla Polski.
W dniu 12 grudnia 2003 r. w Brukseli odbył się kolejny szczyt Rady Europejskiej. Głównymi tematami rozmów były: rozwój gospodarczy, sprawy wewnętrzne, rozszerzenie UE i problematyka międzynarodowa. Tego samego i następnego dnia miało również miejsce posiedzenie szefów państw i rządów krajów Unii oraz państw przystępujących, odbywające się w ramach konferencji międzyrządowej (IGC). (fragment tekstu)
W pierwszych dniach października 2003 r. w Rzymie rozpoczęły się obrady konferencji międzyrządowej, której zadaniem jest uzgodnienie projektu tzw. konstytucji europejskiej, opracowanego przez Konwent Europejski, w którym przez ponad rok omawiano tekst projektu, a któremu przewodził były prezydent Francji Valéry Giscard d'Estaing. Projekt w ostatecznym kształcie aprobowała Rada Europejska na szczycie w Atenach w czerwcu 2003 r. jako podstawę prac konferencji międzyrządowej. Ambicją Włoch, przewodniczących UE w drugim półroczu br., jest zakończenie prac konferencji do grudnia 2003 r. tak, aby tekst traktatu konstytucyjnego przyjęty został na sesji Rady Europejskiej w tymże miesiącu a stolica Włoch stała się miejscem podpisania drugiego traktatu rzymskiego. Potem, rzecz jasna, traktat musi być ratyfikowany przez państwa członkowskie rozszerzonej Unii Europejskiej. (fragment tekstu)
Autorka zamieszcza skrótowe omówienie szczytu Rady Europejskiej w Amsterdamie, przedstawia rezolucję Rady Europy na temat stabilności, wzrostu i zatrudnienia. Opisuje załącznik dotyczący ustanowienia mechanizmu kursów wymiennych w trzecim etapie unii gospodarczej i walutowej.
Jednym z założeń spotkania na szczycie "Bazylea III" miało być ograniczenie uchwalania nowych regulacji prawnych dotyczących rynków finansowych w UE. Ich nadmiar nie przekłada się bowiem na większą stabilność i bezpieczeństwo rynku finansowego. Najnowsza regulacja, Dyrektywa CRD IV i zwłaszcza Rozporządzenie CRR w dużym skrócie dotyczy wymogów ostrożnościowych dla instytucji finansowych. Tymczasem ten ostatni dokument liczy ponad 300 stron i bynajmniej nie upraszcza procedur w tym zakresie. Z drugiej strony przy tak skomplikowanej materii jak zarządzanie ryzykiem i nadzór makro ostrożnościowy ustanowienie dobrej legislacji jest niezmiernie trudne. (abstrakt autora)
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.