Peryferia są pojęciem wielowymiarowym. Za podstawowe można uznać wymiary: geograficzny, ekonomiczny oraz społeczny (społeczno-kulturowy). Geograficzny wymiar peryferii ogranicza się do relacji położenia względem centrum. Ekonomiczny i społeczny wymiar peryferyjności, choć koncentrują się na cechach ekonomicznych lub społecznych, zawierają również relację położenia względem centrum, czego przykładem jest np. wyznaczanie peryferii w znaczeniu ekonomicznym poprzez położenie poza strefą największej aktywności gospodarczej. Wymiary ekonomiczny i społeczny są zatem szersze, bardziej kompleksowe niż wymiar geograficzny, wskutek czego stanowią wymiary wyższego rzędu. Przyjmowanie za wyznacznik peryferyjności jedynie cech społeczno-gospodarczych jest jednak niewystarczające, kluczowym bowiem elementem pojęcia peryferii jest odległość od rdzenia. Zazwyczaj aspekt położenia (odległości) jest pomijany. Po pierwsze - decyduje o tym popularność "peryferii", co prowadzi do intuicyjnego stosowania tego pojęcia. Po drugie - włączenie odległości w procedurę wyznaczania peryferii jest dość kłopotliwe, gdyż konieczna jest znajomość wpływu odległości od centrum na stan społeczno-gospodarczy. Aspekt odległości może być jednak pominięty w przypadku pogranicza, gdzie za wyznacznik peryferyjności można przyjąć więc wyłącznie zmienne społeczno-gospodarcze. Podział na rdzeń i peryferia jest zazwyczaj podziałem dychotomicznym, gdzie dany obszar uznaje się albo za rdzeń, albo za peryferia. Zaleta dychotomii jest jej prostota, wadą zaś nie wyróżnienie kategorii pośrednich. Przeciwieństwem podziału dychotomicznego jest koncepcja kontinuum, posługiwanie się nią byłoby jednak zbyt uciążliwe, bowiem liczba wyróżnionych klas równałaby się liczbie analizowanych jednostek. Właściwym rozwiązaniem jest zatem wydzielenie kilku klas peryferyjności, ponieważ ułatwia analizę oraz zwiększa czytelność uzyskanych wyników. Ponadto, kładzie większy nacisk na kategorie pośrednie, które stają się także przedmiotem badania. Konstrukcja podziałów wieloklasowych wiąże się jednak z wykorzystaniem "twardych" danych, głównie społeczno-gospodarczych, co może prowadzić do pewnego "odspołecznienia" i "odkulturalnienia" peryferii. Pojęcie peryferii oraz procedura badawcza zmierzająca do ich wykrycia wymagają pewnej rewitalizacji, na którą powinno się składać, poza uwzględnianiem odległości od centrum oraz odejściem od dychotomii centrum-peryferia w kierunku podziałów wieloklasowych, m.in. wypracowanie wskaźników stanowiących o peryferyjności.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.