Artykuł poświęcony jest kwestiom jakości życia, satysfakcji i poczucia szczęścia, ich determinantom, metodom mierzenia oraz ich zależnościom od poziomu zamożności i innych uwarunkowań. Jakość życia jest pojęciem abstrakcyjnym, mało konkretnym, uzależnionym od wielu czynników. Nie ma jednej wyczerpującej definicji, miary i przyczyny takich zjawisk jak jakość życia, dobrobyt ekonomiczny, pomyślność, a zwłaszcza poczucie szczęścia. Kryteria oceny dobrobytu społeczno-ekonomicznego mają charakter zarówno mierzalny, jak niemierzalny, obiektywny i subiektywny, dochodowy i majątkowy, materialny i duchowy. Sposób mierzenia wielkości dobrobytu zależy od tego, jak się go definiuje - w sposób absolutny lub względny. Jego ocena uzależniona jest od ekonomicznych, politycznych, kulturowych i społecznych uwarunkowań, a także od indywidualnych cech, oczekiwań i nastawienia. Wskaźniki ekonomiczne takie jak PKB czy PNB są dalece niewystarczające dla scharakteryzowania sytuacji społeczno - ekonomicznej państwa i jego mieszkańców. Coraz częściej, obok twardych wskaźników ekonomicznych, wykorzystuje się wskaźniki społeczne oraz konstruuje syntetyczne miary poziomu/jakości życia, dobrobytu społeczno -ekonomicznego. Duży wpływ na poziom rozwoju społecznego ma jakość kapitału ludzkiego. W pracy podjęto próbę doboru parametrów i wskaźników charakteryzujących różne aspekty jakości życia oraz skonstruowania z ich wykorzystaniem syntetycznych mierników jakości życia dotyczących różnych jego aspektów, a także porównania ich z dotychczasowymi wynikami badań w tym zakresie. Celem pracy jest ocena zróżnicowania poziomu życia w wybranych państwach - jego rozmiarów, specyfiki, związków przyczynowo - skutkowych z tym związanych za pomocą przedstawionych parametrów i mierników. Badanie jakości życia służyć powinno ocenie efektywności realizowanej polityki społeczno - gospodarczej. (abstrakt oryginalny)