Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 33

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Efektywność wykorzystania środków trwałych
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Celem scharakteryzowania efektywności ekonomicznej eksploatacji środków trwałych zastosowano system punktowej oceny wskaźników tworzących kompleksowy, wewnętrznie uporządkowany układ. Przy doborze wskaźników kierowano się zasadami metodycznymi wypracowanymi w pracy Kukuły. U podstaw przyjęcia większej liczby mierników oceny efektywności eksploatacji środków trwałych leży pogląd, iż nie istnieje jeden uniwersalny miernik charakteryzujący miernik charakteryzujący tę sferę działalności gospodarczej. Zatem prawidłowa ocena powinna bazować na pewnej liczbie wskaźników, wiążących ważniejsze płaszczyzny działalności związanej z eksploatacją środków trwałych. W efekcie dokonanej oceny każdy badany obiekt uzyskuje punktową ocenę określająca pozycję tego obiektu względem innych obiektów w rozpatrywanym układzie przestrzennym. (fragment tekstu)
W artykule zaprezentowano analizę współczynników dotyczących zmian aktywów trwałych przeznaczonych do sprzedaży (z ang. NCAHS) w zakresie ich nabycia, wycofania z eksploatacji oraz wzrostu wartości. Określono zasady obliczania wykorzystanych w opracowaniu współczynników zmian stanu środków trwałych przeznaczonych do sprzedaży. Dla zapewnienia wiarygodności danych analitycznych w procesach podejmowania decyzji dotyczących aktywów trwałych przeznaczonych do sprzedaży proponuje się terminy obliczenia analizowanych współczynników. Wskazano momenty, w których winna nastąpić kalkulacja wskaźników analitycznych dotyczących stanu i zmian aktywów trwałych przeznaczonych do sprzedaży. Podkreślono znaczenie dynamiki zmian stanu NCAHS. Opracowanie metod analizy przepływu aktywów trwałych przeznaczonych do sprzedaży pozwoli na poprawę i kontrolę nie tylko wyników działalności inwestycyjnej, ale także wskaźników efektywności całej działalności finansowej i gospodarczej przedsiębiorstw w zakresie wpływu na nią aktywów trwałych przeznaczonych do sprzedaży, formułowania strategii dalszego rozwoju oraz precyzyjnych planów i prognoz. (abstrakt oryginalny)
3
Content available remote Strategie zarządzania środkami trwałymi przedsiębiorstwa
75%
W warunkach gospodarki rynkowej przedsiębiorstwa w celu zdobywania przewagi konkurencyjnej na rynku winny optymalnie wykorzystywać swoje wszystkie zasoby. Zasoby materialne, a w tym szczególnie środki trwałe wymagają specjalnych metod zarządzania. W referacie przedstawiono charakterystykę teoretycznych, ale także zaakceptowanych przez praktykę strategii eksploatacji środków trwałych. Przedstawiono także częściowe wyniki badań na temat funkcjonowania służb utrzymania ruchu w polskich przedsiębiorstwach. (abstrakt oryginalny)
Niniejszy artykuł dotyczy wpływu zmian cen: ogólnego poziomu cen i cen określonego dobra (środka trwałego) oraz postępu technicznego na amortyzację środków trwałych. Problemem o zasadniczym znaczeniu w tym zakresie jest oszacowanie okresu ekonomicznej użyteczności środków trwałych, ponieważ może on ulegać istotnym zmianom. (abstrakt oryginalny)
Celem niniejszego opracowania jest zbadanie i ocena racjonalności wykorzystania zasobów majątku trwałego zainstalowanego w przemyśle uspołecznionym województwa pilskiego. Opracowanie ma charakter empiryczno-poznawczy. Chodzi w nim przede wszystkim o określenie zmian w wykorzystaniu majątku trwałego w latach 1975-1979, ujawnienie niedociągnięć w tej dziedzinie oraz wykazanie możliwości poprawy. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że w rozpatrywanym okresie następował dość szybki wzrost zasobów przemysłowego majątku trwałego województwa pilskiego. Rosnącym zasobom nie towarzyszył jednak zadowalający wzrost wykorzystania zainstalowanych i środków trwałych. Głównymi przyczynami pogorszenia wykorzystania majątku trwałego były: wysoki przeciętny stopień zużycia środków trwałych, a zwłaszcza najbardziej aktywnych ich składników, tj. maszyn i urządzeń oraz spadek zmianowości pracy w zakładach produkcyjnych wielu branż. Z przeprowadzonych badań wynika, iż w całym przemyśle województwa pilskiego występują znaczne możliwości dalszego wzrostu wykorzystania majątku trwałego przez mobilizację czynników ekstensywnych, jak i czynników intensywnych. (abstrakt oryginalny)
W artykule zaprezentowano zmiany w podejściu do uzyskiwania efektywności maszyn i urządzeń w przedsiębiorstwach hutniczych. Przedstawiono problemy gospodarowania parkiem maszynowym w hutach przed restrukturyzacją i podejmowane działania naprawcze w trakcie realizacji programów restrukturyzacyjnych. W artykule odniesiono się również do koncepcji TPM i zaangażowania pracowniczego w osiąganie wyższej efektywności maszyn i urządzeń. Tematykę publikacji zilustrowano danymi statystycznymi (publikacje GUS) oraz prowadzonymi obserwacjami procesu transformacji sektora hutniczego w Polsce. (abstrakt oryginalny)
Problem mierzenia majątku trwałego wywołuje wiele kontrowersji w literaturze i dotychczas nie można wskazać jednoznacznych metod jego pomiaru nie budzących wątpliwości. Można jednak stwierdzić zależność proponowanych rozwiązań od celu przeprowadzanej analizy oraz konieczności odzwierciedlenia (szczególnie w ujęciu agregatowym) nie tylko wielkości lecz i jakości majątku. Każde poznanie zarówno statyczne jak i dynamiczne wymaga porównań. Szczególne znaczenie ma porównywanie obiektów złożonych, wynika to z ich różnorodności czasowej, jakościowej i przestrzennej. Porównania obiektów złożonych można przeprowadzać dwojako: analitycznie - ze względu na każdą cechę oddzielnie lub syntetycznie - wykorzystując wskaźnik syntetyczny. Podejście syntetyczne pozwala na ominięcie (rozwiązanie) konfliktu wskazań występujących przy korzystaniu ze wskaźników analitycznych. Majątek trwały jest obiektem złożonym. Ten sam wolumen majątku trwałego znajdujący się w różnych jednostkach gospodarujących, gałęziach czy regionach posiada często odmienną charakterystykę struktury, jakości, nowoczesności, wydajności, wykorzystania. Zasób majątku trwałego gałęzi odzwierciedla w pewnej mierze odmienności technologiczne gałęzi oraz zróżnicowanie ich znaczenia dla gospodarki regionu. Jest to wynikiem czynników, które wywierały wpływ na kierunki rozwoju określonych gałęzi w regionie, a więc zarówno szczególnych cech naturalnych regionu, jego tradycji, jak również realizowanej strategii rozwoju. Propozycja zastosowania wielowymiarowej analizy porównawczej do charakterystyki majątku trwałego pozwala na uzyskanie wskaźnika syntetycznego (będziemy go nazywać syntetyczną miarą potencjału majątku), który umożliwia uporządkowanie gałęzi według posiadanego potencjału. Można również grupować gałęzie o zbliżonych potencjałach majątku. Podejście takie może okazać się szczególnie przydatne przy ocenach porównawczych gałęzi jak również przy określaniu kierunku zmian jakie zachodzą w majątku wraz z upływem czasu. Korzystać z tej metody można również przy porównaniach w skali przedsiębiorstw. (fragment tekstu)
Poziom wykorzystania maszyn i urządzeń w przemyśle polskim wykazuje od szeregu lat tendencję spadkową. Aktualnie, jak wskazują szacunki, przemysł wykorzystuje tylko około 55-60% posiadanego potencjału technicznego. Niepełne wykorzystanie środków trwałych i występowanie w tym zakresie rezerw w jednostkach gospodarczych jest wynikiem działania całego splotu przyczyn wzajemnie ze sobą powiązanych, wzajemnie się warunkujących, tkwiących wewnątrz przedsiębiorstwa i poza nim. Tylko pełne poznanie i wszechstronna analiza tych uwarunkowań może stanowić podstawę dla racjonalnej konstrukcji polityki w zakresie wzrostu efektywności majątku trwałego. W praktyce gospodarczej przeważa pogląd, iż podstawowymi barierami utrudniającymi lub niekiedy wręcz uniemożliwiającymi pełniejsze wykorzystanie posiadanego potencjału produkcyjnego są ograniczenia surowcowo-materiałowe i paliwowo-energetyczne oraz zatrudnieniowe. W ostatnim czasie również podkreśla się negatywny wpływ szeroko postępującej dekapitalizacji majątku trwałego na efektywność gospodarowania w przedsiębiorstwach. Należałoby zatem przyjąć, że gdyby udało się w najbliższym czasie, może nie w pełni zlikwidować ale wyraźnie złagodzić powyższe ograniczenia, to można by oczekiwać istotnej poprawy poziomu wykorzystania maszyn i urządzeń, i wydaje się, że niewątpliwie pewien postęp miałby miejsce, ale jego skala byłaby znacznie mniejsza aniżeli powszechnie się oczekuje. (fragment tekstu)
W minionym 25-leciu wartość produkcyjnego majątku trwałego gospodarki narodowej ZSRR zwiększyła się siedmiokrotnie i przekroczyła sumę 1,4 tryliona rubli, co stanowi 44% całego bogactwa narodowego. W najbliższych 15-20 latach równolegle z dalszym wzrostem wielkości zasobów majątku konieczna będzie poprawa jego jakości, głównie poprzez zastąpienie mało efektywnych wyposażeń nowoczesnymi, wysoko efektywnymi. Zasadniczą rolę w kształtowaniu aktywnej części potencjału produkcyjnego gospodarki odgrywa przemysł maszynowy, którego udział w ogólnej wartości produkcji w najbliższych latach zamierza się zwiększyć do 35%. Od poziomu rozwoju przemysłu maszynowego w dużym stopniu zależą możliwości rozwiązania jednego z głównych zadań społecznych, a mianowicie ograniczenie udziału ciężkiej pracy ręcznej w gospodarce. Wymogi współczesnego postępu naukowo-technicznego w nowym świetle stawiają problemy kształtowania technicznych i strukturalno-organizacyjnych podstaw rozwoju przemysłu maszynowego. Wynika to, po pierwsze, z konieczności tworzenia coraz bardziej kapitałochłonnych wyposażeń technicznych i, po drugie, wiąże się z szybkim wzrostem liczby rodzajów i typowymiarów produkowanych urządzeń technicznych. W tych warunkach konieczne jest ciągłe pogłębianie społecznego podziału pracy i rozwijanie przedmiotowej oraz technologicznej specjalizacji. Jednakże w związku z ekstensywnym zwiększaniem potencjału produkcyjnego przemysłu maszynowego rozwój specjalizacji hamowały różnorodne czynniki. (fragment tekstu)
Zmiany, jakie dokonały się w systemie ekonomiczno-finansowym i strukturze organizacyjnej gospodarki narodowej, wywarły stosunkowo duży wpływ na działalność przemysłów sezonowych. Należy do nich branżowy przemysł ziemniaczany. W nowej strukturze organizacyjnej, tj. zrzeszeniowej, grupuje on 14 przedsiębiorstw, które łącznie obejmują 21 zakładów. Podstawową jego działalnością jest przerób ziemniaków na wyroby krochmalowe, tj. na mączkę, syropy, glukozę krystaliczną, kleje, dekstryny, krochmale modyfikowane, a także na susze spożywcze, tj. płatki, granulaty, kostkę i grysik. Asortyment produkcji jest znacznie bogatszy, bowiem przemysł ten produkuje ponadto pasze, groch w proszku, płatki kukurydziane, słód, drożdże i piwo. Nadto w okresie międzykampanijnym podejmuje też działalność usługową na rzecz innych jednostek organizacyjnych. Stosunkowo szeroka struktura asortymentowa produkcji, a nadto jej nieustanne wzbogacanie, wymaga posiadania odpowiednich, co do ilości i jakości, zdolności produkcyjnych oraz właściwego zaplecza surowcowego. W przerobie ziemniaków na krochmal przemysł ten ma pozycję monopolisty. Tylko w niewielkim stopniu zajmują się także tym inne jednostki organizacyjne. Z uwagi na posiadane zdolności produkcyjne przemysł może rocznie przerobić około 1,5-1,6 mln ton ziemniaków, z tego w oddziałach suszów spożywczych około 150 tys. ton. Wielkość przerobu uzależniona jest od dobowych zdolności, które w krochmalniach wynoszą 10 400 ton, a w oddziałach suszów spożywczych 700 ton. Aktualnie poziom posiadanych zdolności nie warunkuje lepszego co do ilości i asortymentu zaspokojenia potrzeb. Niedostatek mocy przetwórczych, nierównomierne rozmieszczenie zakładów w stosunku do bazy surowcowej, a nadto duże zużycie majątku produkcyjnego uniemożliwia pełne zaspokojenie rynku w artykuły spożywcze, będące przetworem ziemniaków. Zapotrzebowanie na przetwory ziemniaczane pokrywane jest zaledwie w 75%, mimo obfitości surowca w kraju. Zaopatrzenie w surowiec wymaga organizowania własnych baz ziemniaczanych. Zajmują się tym wyspecjalizowane służby agrotechniczno-skupowe działające w 30-tu województwach. Są one odpowiedzialne za zaopatrzenie producentów w jakościowo najbardziej przydatne odmiany sadzeniaków a także przyjęcie surowca poprzez sieć terenowych punktów odbioru. Z uwagi na efektywność przerobu ziemniaków nieobojętny jest poziom zawartości skrobi w skupowanym surowcu. Jej ubytki mogą być wynikiem warunków transportowania a także procesów mechanicznych i technologicznych. (fragment tekstu)
Duża wartość majątku trwałego energetyki, wysokie nakłady niezbędne dla tworzenia nowych środków trwałych oraz utrzymania w ruchu i należytej sprawności majątku istniejącego uzasadniają celowość podjęcia badań nad sposobem i stopniem jego wykorzystania. Produktywność majątku trwałego określona wartością produkcji czystej, przypadającej na jednostkę wartości zasobów majątku, użytkowanego przy wytwarzaniu tej produkcji, wskazuje na relatywnie niski stopień wykorzystania majątku trwałego w przemyśle energetycznym. (fragment tekstu)
Stopień wykorzystania środków trwałych jest wynikiem splotu różnych działań i uwarunkowań. Badania z tego zakresu nabierają szczególnego znaczenia gdy w grę wchodzi z jednej strony gospodarka niezrównoważona, a z drugiej np. potrzeba zmian strukturalnych w gospodarce narodowej przy nasilających się procesach dekapitalizacji środków trwałych w konkretnych przedsiębiorstwach. Nie wdając się w głębsze rozważania i udokumentowanie liczbowe skali problemu należy podkreślić, że badania takie są aktualne permanentnie. Można nimi objąć całe gałęzie, branże przemysłu - jak też pojedyncze przedsiębiorstwa. Przedstawione rozważania oraz rozwiązania ukierunkowane zostały na jednostki gospodarcze. Winny być one traktowane jako niezależne od innych lub komplementarne do badań systemowo-modelowych dotyczących danej gałęzi czy branży. Niski stopień wykorzystania środków trwałych rzutuje na mniejsze uzyskiwanie wolumenu produkcji, co przy często praktykowanym przez przedsiębiorstwa rozliczaniu całej amortyzacji w koszty wpływa na obniżenie produktywności i zyskowności środków trwałych i zdrożenie produkcji. Konieczna wydaje się znajomość przyczyn niepełnego wykorzystania środków trwałych począwszy od ewentualnych kłopotów z zatrudnieniem, materiałami, po niedomogi natury organizacyjnej i wysokiego stopnia zużycia tych środków. Rozważania dotyczą sytuacji, gdy występują następujące zjawiska: szeroki front inwestycji kontynuowanych z lat poprzednich, wyznaczający wąski margines środków rzeczowych, finansowych i mocy wykonawczych dla nowych inwestycji; rozdzielnictwo środków produkcji oraz materiałów inwestycyjnych czego podłożem są między innymi bariery surowcowo-materiałowe i bariera importu inwestycyjnego; istnienie rynku wykonawcy i zjawiska gorącego pieniądza inwestycyjnego; ograniczona dostępność do kredytów dla inwestycji niepreferowanych oraz stosowanie ulg pozasystemowych; zapis prawnej i różne zakresy rzeczywistej samodzielności inwestycyjnej przedsiębiorstw; brak konkurencji i szczątkowa skala upadłości przedsiębiorstw. Wymienione zjawiska gospodarcze rzutują na odmienność poszczególnych przedsiębiorstw, stąd winny byó uwzględniane przy rozpatrywaniu wyników badań. Potrzeba przeprowadzenia badań empirycznych w zakresie intensyfikacji wykorzystania środków trwałych w przedsiębiorstwach przemysłowych wiąże się między innymi: z uzyskaniem odpowiedzi na pytanie: czy i w jakim stopniu przeciętny stopień wykorzystania środków trwałych w danej gałęzi, branży przemysłu zależy od czynników, na które przedsiębiorstwa mają i nie mają wpływu - w celu ewentualnych propozycji zmian rozwiązań systemowych; z weryfikacją często stawianych hipotez o niskim stopniu wykorzystania majątku trwałego i nasilającym się zjawisku jego dekapitalizacji. Zdaniem autorki zjawiska i procesy te przebiegają z różnym natężeniem w czasie i przestrzeni, dlatego celowe byłoby zbadanie w przemyśle: czy, jaka i gdzie występuje między nimi zależność. Ma to istotne znaczenie dla przedsiębiorstw o szczególnej pozycji w gałęzi, branży - choć nie tylko. Informacje uzyskane w drodze badań mogą być pomocne w sferze zarządzania oraz dokonywania zmian strukturalnych w gospodarce narodowej. Podane cele wymagają ukierunkowanych badań empirycznych w przedsiębiorstwach przemysłowych. Wskazane byłoby wypracowanie wzorców w czym pomocne okazać się mogą badania na wybranej grupie przedsiębiorstw - przy uwzględnieniu różnych uwarunkowań zewnętrznych i wewnętrznych. Chodzi o znalezienie odpowiedniego zestawu kryteriów doboru obiektów badań i zaproponowanie takich metod badań i analizy, by można było je przeprowadzić na względnie małej próbie i niezbyt skomplikowanymi metodami. Należałoby zastanowić się nad trafnym doborem obiektów badań oraz zakresem informacyjnym, który umożliwiałby w krótkim okresie czasu, na podstawie wyników badań podejmowanie niezbędnych decyzji - przez odpowiednie władze. Wystarczającą wydaje się próba kilkudziesięciu przedsiębiorstw, przy założeniu, że równolegle i w miarę potrzeb można będzie wykorzystać wyniki i postulaty uzyskane z zastosowania modeli ekonometrycznych uwzględniających dane statystyczne. Zakres informacyjny badań obejmuje niektóre zagadnienia szeroko rozumianej gospodarki środkami trwałymi: charakterystykę ogólną i szczegółową majątku trwałego; problemy gospodarki remontowej; stopień i przyczyny niepełnego wykorzystania zdolności produkcyjnej; potrzeby inwestycyjne oraz możliwości ich zaspokojenia. (fragment tekstu)
Artykuł jest zarysem problemu efektywności wykrzystania środków trwałych w budownictwie, ze szczególnym uwzględnieniem wykorzystania parku maszynowego przedsiębiorstwa budowlanego.
Amortyzacja stanowiąca koszt wykorzystania środków trwałych w działalności gospodarczej jest składnikiem całkowitych kosztów przedsiębiorstwa. Obniżki kosztów w obszarze amortyzacji można szukać na wielu płaszczyznach, a mianowicie w przypadku wyceny wartości początkowej, wyboru metody amortyzacji czy kształtowania stawek amortyzacyjnych. W artykule przedstawiono ogólne zasady amortyzacji środków trwałych, scharakteryzowano dostępne metody amortyzacji ze wskazaniem procedury naliczania kwot amortyzacji oraz dokonano porównania wybranych metod w zakresie wpływu amortyzacji na poziom wyniku finansowego na podstawie opracowanego studium przypadku.(abstrakt oryginalny)
Celem niniejszego artykułu jest zwrócenie uwagi na jeden z wyznaczników stopnia wykorzystania środków trwałych, jakim jest produktywność oraz ukazanie praktycznej jej przydatności do wspomnianej oceny stopnia wykorzystania środków trwałych.
Przedmiotem artykułu jest analiza i ocena zmian w sytuacji ekonomiczno-finansowej prywatyzowanych przedsiębiorstw. Autorka ocenia efektywność wykorzystania majątku i kapitału, a także zadłużenia badanych przedsiębiorstw.
W strategiach budowanych przez przedsiębiorstwa, w wiązce celów, w warunkach gospodarki opartej o wiedzę, istotnym jest cel zwiększanie wartości przedsiębiorstwa. W wielu przedsiębiorstwach produkcyjnych rzeczowy majątek trwały stanowi powyżej 50% wartości aktywów, dlatego referacie postawiono hipotezę: że ze względu na budowanie wartości firmy istotnym jest system eksploatacji tego majątku. Miarą wartości firmy jest poziom generowanych wolnych strumieni pieniężnych w długim okresie czasu, a nie wycena księgowa aktywów. Nadmiar aktywów ponadto, co jest w danej chwili potrzebne do wytworzenia tych strumieni pieniężnych, prowadzić będzie do nieefektywności, czyli będą to aktywa nie pracujące. Niedomiar aktywów będzie obniżał potencjalną szansę na wzrost wartości firmy. Analizując rozwój nauki o zarządzaniu eksploatacją (Maintenance Management) w oparciu o literaturę zagraniczną wyraźnie widać przesuwanie zainteresowań autorów od definiowania management maintenance jako obsługiwanie reaktywne (reactivite maintenance) poprzez obsługiwanie zapobiegawcze (preventive maintenance - PM), obsługiwanie predyktywne, przewidujące (Predictive Maintenance - PdM), kompleksowym utrzymaniem produktywności (Total Productive Maintenace -TPM), do organizacji najlepszej praktyki (best practice organization). (abstrakt oryginalny)
Tematem opracowania jest porównanie wpływu gospodarki majątkiem trwałym na wyniki ekonomiczne przedsiębiorstwa. Zdaniem autorki tylko odpowiedni układ i dobór wskaźników oceny gospodarowania majątkiem trwałym umożliwia przeprowadzenia analizy ekonomicznej kształtowania się różnych zjawisk i procesów w obrębie majątku trwałego danego przedsiębiorstwa w połączeniu z innymi płaszczyznami gospodarowania.
Celem badawczym autora jest porównanie skuteczności zastosowania dostępnych zasobów przez dwa spośród obecnych na rynku powszechnych towarzystw emerytalnych, które osiągnęły najwyższą pozycję rynkową. Autor próbuje spojrzeć na aktywność na rynku usług emerytalnych w perspektywie przedsiębiorstw zarządzających otwartymi funduszami emerytalnymi i ich właścicieli, pomijając w swojej analizie same otwarte fundusze emerytalne. (fragment tekstu)
Mechanizm rynkowy nie zapewnia efektywnej absorpcji środków pomocowych z budżetu UE, dlatego też wykorzystywanie pomocy unijnej musi być wspomagane przez odpowiednie bodźce instytucjonalne. Autor identyfikuje teoretyczne uwarunkowania, w których bodźce te są efektywne i umożliwiają reprodukcję rozszerzoną w rolnictwie. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.