Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 17

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Ekokonwersja zadłużenia
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
W artykule omówiono najważniejsze osiągnięcia EkoFunduszu w ciągu dziesięciu lat jego działalności na rzecz ochrony środowiska w Polsce.
EkoFundusz jest to niezależna fundacja zarządzająca środkami pochodzącymi z konwersji polskiego długu zagranicznego na inwestycje ekologiczne w Polsce. W artykule omówiono początki działalności funduszu, efekty prac i główne priorytety po dziewięciu latach funkcjonowania.
Zorganizowana w 1991 r. przez rząd norweski konferencja umożliwiła Polsce zaprezentowanie koncepcji ekokonwersji, która różniła się od poprzednich tego typu transakcji nie tylko skalą, ale i szczegółowymi rozwiązaniami. Uczestnicy konferencji nie kwestionowali ukierunkowania inicjatywy na wskazane przez rząd RP cztery obszary priorytetowe. Interesowali się problemem "dodatkowości" wydatków oraz pogodzenia deklarowanej efektywności kosztowej z potrzebą uszanowania interesów finansowych wierzycieli, które zazwyczaj wymagają "wiązania" zakupów (tied procurement). W opinii uczestników konferencja zakończyła się sukcesem, choć mierzony liczbą krajów biorących w końcu udział w ekokonwersji - 6 zamiast 17 - był to sukces umiarkowany. (abstrakt oryginalny)
W 1991 r. rząd RP wystąpił z inicjatywą zamiany części długu wobec Klubu Paryskiego na krajowe wydatki na ochronę środowiska. Zidentyfikowano 4 dziedziny działania, które miały szanse uzyskać międzynarodowe poparcie. Były to: (1) redukcja zanieczyszczeń atmosferycznych; (2) redukcja zrzutu substancji eutrofizujących do Bałtyku; (3) ochrona klimatu (redukcja emisji gazów cieplarnianych oraz substancji zubożających warstwę ozonową); oraz (4) ochrona bioróżnorodności przez odpowiednie wspieranie rozwoju gospodarczego na terenach cennych przyrodniczo. Klub Paryski wyraził zgodę, aby umożliwić Polsce konwersję do 10% zadłużenia. Natomiast rząd RP- z pomocą rządu Norwegii - starał się poszczególnych wierzycieli przekonywać, aby tę możliwość, po pierwsze, w ogóle zrealizować, po drugie zaś, aby konwersje skierowane były na cele ekologiczne. (abstrakt oryginalny)
Ekokonwersja (debt-for-environmet swap), czyli zamiana długu na cele ekologiczne, została po raz pierwszy zrealizowana w Boliwii w 1987 r. Mimo iż skala transakcji była niewielka, to jednak pomysł okazał się trwały i zainspirował inne tego typu inicjatywy. Ekokonwersja była entuzjastycznie traktowana przez ekologów, ale wierzycieli rzadko dawało się namówić, aby zrezygnowali z odzyskania swoich pieniędzy pod warunkiem wydania ich przez dłużnika na ochronę środowiska. Bez porównania popularniejsze były konwersje na cele kapitałowe (debt-for-equity swap), w których dłużnik zamiast pieniędzy oddawał co innego, co stanowiło jego własność. Wczesne doświadczenia ze światowych ekokonwersji stanowiły punkt wyjścia dla wypracowania unikatowego projektu w Polsce. (abstrakt oryginalny)
Polska ekokonwersja była realizowana przez powołaną w tym celu fundację EkoFundusz. Przygotowane jeszcze w 1991 r. jej zasady działania dawały wierzycielom gwarancję skutecznej kontroli, choć z zachowaniem efektywności kosztowej, która nie zezwalała na "wiązanie zakupów" (tied procurement). Zasady te dawały również EkoFunduszowi znaczną autonomię wobec władz administracyjnych, a przede wszystkim stabilność w sytuacji, gdy otoczenie polityczne nie było stabilne. Oprócz transferu technologii z krajów wierzycielskich, EkoFundusz odegrał znaczącą rolę w promowaniu efektywności kosztowej. Jego powodzenie i profesjonalizm sprawiły, że wiele innych zadłużonych krajów rozważało przeprowadzenie analogicznych ekokonwersji. (abstrakt oryginalny)
Zanieczyszczenia nie znają granic. Bez problemu przemieszczają się pomiędzy różnymi krajami. Powoduje to, że ochrona środowiska powinna być traktowana w kategorii problemu globalnego. W artykule zidentyfikowano główne globalne problemy ochrony środowiska oraz wskazano, że jednym z instrumentów ich pokonywania jest zagraniczna pomoc na ochronę środowiska. Zaprezentowano trzy przykłady takiej pomocy: ekokonwersja zadłużenia danego kraju, pomoc udzielana przez Bank Światowy oraz Unię Europejską. (abstrakt oryginalny)
8
84%
W artykule omówiono genezę powstania Fundacji EkoFundusz oraz działalność EkoFunduszu w latach 1993-2006. Przedmiotem rozważań autora była także innowacyjność jako kryterium wyboru projektów do finansowania przez EkoFundusz.
Aura
|
2005
|
nr 3
12-13
W Polsce ekokonwersja długu, czyli zamiana części naszych długów na inwestycje związane z ochroną środowiska ma już 12-letnią tradycję. Oceniana jest jako bardzo pożyteczna inicjatywa wierzycieli, którzy w ochronie środowiska dłużnika widzą korzyści dla całego świata. Na te korzyści składają się również sprawne i efektywne działania instytucji, która zasady ekokonwersji realizuje. Artykuł zredagowany jest w formie wywiadu z prof. Maciejem Nowickim.
Autor przedstawił wyniki pracy nad pozyskaniem możliwie całościowych informacji na temat bezzwrotnej pomocy zagranicznej, a także rozmiarów środków finansowych pochodzących z ekokonwersji. Oparł się w swym opracowaniu na danych pozyskanych z Ministerstwa Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, Fundacji EKOFUNDUSZ, Banku Ochrony Środowiska S.A., publikacji Wydziału Ochrony Środowiska i Leśnictwa, GUS-u. Wykorzystał również informacje pozyskane od pracowników Wydziału Ochrony Środowiska podmiotów sponsorowanych. Przedmiotem opracowania jest także ustalenie kierunków przeznaczenia oraz stopnia wykorzystania pomocy zagranicznej. Autor przytoczył dane za okres pięciolecia 1990-1994.
W literaturze poświęconej problemom ekonomicznym występują dwie opcje teoretyczno-metodologiczne, a mianowicie: "ekologizacja gospodarki" i "ekonomizacja środowiska". Moim zdaniem, należy je traktować komplementarnie, a nie jako opcje konkurencyjne. Hipotezę tę można sprawdzić w różny sposób. Pojawienie się w globalnej polityce ekologicznej nowego zjawiska, jakim jest ekokonwersja to dobry przykład na uzasadnienie powyższej hipotezy. W niektórych pracach analizujących to zjawisko można zaobserwować niepokój, że będzie to kolejne źródło inflacji. Podejście takie wydaje się nieuzasadnione. Ekokonwersja może powodować inflację, podobnie jak setki innych czynników. Jednakże ekokonwersja finansująca inwestycje ochronne państwa może łagodzić lub likwidować całkowicie tzw. efekt wypychania inwestycji sektora prywatnego, nie wywołując przy tym zjawiska inflacji. Celem niniejszego opracowania jest próba udowodnienia, że ekokonwersja nie musi stymulować inflacji, może natomiast przyczyniać się do wzrostu gospodarczego.(fragment tekstu)
Ekokonwersja, podobnie jak inne formy redukcji zadłużenia, ukształtowała się w wyniku kryzysu zadłużenia z przełomu lat 70. i 80. Artykuł omawia metody konwersji zadłużenia. Podejmuje problem ekokonwersji zadłużenia prywatnego i publicznego. Przedstawia ekokonwersję w kontekście kosztów zewnętrznych.
Celem artykułu jest przedstawienie wybranych zagadnień związanych z samorządnością, a odnoszących się bezpośrednio i pośrednio do spraw ochrony i kształtowania środowiska (racjonalne gospodarowanie zasobami naturalnymi, odpady komunalne i przemysłowe, inwestycje ekologiczne)
Przedstawiono dotychczasowe tendencje rozwoju gospodarczego i ich wpływ na środowisko naturalne, negatywne konsekwencje transformacji gospodarczej, import odpadów, wpływ inwestycji zagranicznych i zagraniczną pomoc ekologiczną.
Przedmiotem artykułu jest degradacja wód Bałtyku, jej skutki i ekonomiczne sposoby przeciwdziałania. Autor scharakteryzował główne akweny Morza Bałtyckiego, udział Polski w jego zanieczyszczeniu i ekonomiczne instrumenty jego ochrony, takie jak np. rynek emisji zanieczyszczeń.
Autor omówił aktualny stan i kierunki przewidywanych zmian w systemie finansowania ochrony środowiska w Polsce. System ten opiera się w dużym stopniu na funduszach ekologicznych tworzonych z opłat ekologicznych i kar za nieprzestrzeganie przepisów prawa ochrony środowiska. Przedstawił wielkość i strukturę przychodów funduszy ekologicznych w latach 1992-1996 i wykorzystanie środków w 1995 roku, środki budżetowe w ochronie środowiska, działalność Banku Ochrony Środowiska i innych banków komercyjnych w zakresie finansowania inwestycji ekologicznych, środki przedsiębiorstw na ten cel, a także pomoc zagraniczną.
Przedmiotem pracy jest działalność państwa dotycząca ochrony środowiska, przede wszystkim jej aspekt regulacyjny, a także realny. Omówiono politykę państwa i jego ekonomiczną rolę w ochronie środowiska, opłaty i kary jako instrumenty polityki ekologicznej, celowe fundusze ekologiczne i ich funkcjonowanie, a także współpracę międzynarodową jako nowy aspekt roli państwa w ochronie środowiska, ze szczególnym uwzględnieniem ekokonwersji zadłużenia Polski i zagranicznej pomocy dla Polski.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.