Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 34

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Emulsje
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
W artykule zamieszczono wyniki badań zastosowania nanocząstek srebra jako przeciwdrobnoustrojowego dodatku do farb emulsyjnych. Określone zostało minimalne stężenie hamujące (MIC) w roztworze dla nanocząstek srebra o rozmiarach 3-8 nm oraz 50-60 nm w stosunku do kilku mikroorganizmów. Wyniki badania dowodzą, że cząstki nanosrebra utrzymują swoją przeciwdrobnoustrojową aktywność również w środowisku farby emulsyjnej. (abstrakt oryginalny)
W niniejszej pracy omówiono rodzaje mikroemulsji oraz czynniki determinujące ich trwałość. W pracy omówiono także najnowsza semiempiryczną koncepcje współczynnika HLD do projektowania mikroemulsji określonego typu. Zestawiono wartości liczbowe różnych udziałów składników mikroemulsji do wartości współczynnika HLD. Zastosowanie metody HLD zilustrowano liczbowym przykładem doboru ilości składników mikroemulsji typu O/W. Obliczono lepkość, napięcie międzyfazowe oraz zdolność solubilizacyjna projektowanej mikroemulsji jako funkcje stężenia surfaktantów, składu surfaktantów, stężenia kosurfaktantu, stosunku objętościowego faz, stopnia zasolenia i temperatury. (abstrakt oryginalny)
Produkty emulsyjne znajdują szerokie zastosowanie w różnych gałęziach przemysłu. Jakość produktów wytwarzanych na bazie emulsji zależy istotnie od stopnia ich stabilności. Otrzymanie niezmiennych w czasie emulsji jest procesem trudnym do realizacji, zależnym od szeregu czynników. Mimo szeregu publikacji w tym zakresie dotychczas brak jest opracowania uniwersalnego zestawu parametrów modelujących stabilność produktu emulsyjnego. Celem artykułu jest zbadanie jakie czynniki należy uwzględnić przy projektowaniu procesu homogenizacji oraz ich systematyka i wskazanie wzajemnych powiązań. W wyniku przeprowadzonych badań zdiagnozowano przyczyny główne i cząstkowe stanowiące źródło ewentualnych błędów, skutkujących otrzymaniem niestabilnej emulsji tłuszczowej. Analiza umożliwiła określenie istotnych niezgodności, których usunięcie lub ograniczenie przełoży się na jakość produktu emulsyjnego oraz poziom spełnienia wymagań odbiorców.(abstrakt oryginalny)
4
84%
Celem pracy było określenie wpływu wielkości dodatku, rodzaju oraz układu zastosowanych zagęstników na rozkład kropel oleju w emulsjach niskotłuszczowych. W pracy zastosowano następujące zagęstniki: hydroksyfosforan diskrobiowy (skrobia instant z kukurydzy woskowej, skrobia z tapioki), naturalne gumy (ksantanowa, guar, mączka chleba świętojańskiego). W otrzymanych emulsjach tłuszczowych oznaczono lepkość, rozkład i średnią wielkość cząstek. Określono współczynnik dyspersji. Stwierdzono, że majonez niskotłuszczowy zawierający dodatki: 3 % hydroksypropylofosforanu diskrobiowego (przeznaczonego do gotowania) i 0,7 % mączki chleba świętojańskiego jest najlepiej skomponowaną emulsją. (abstrakt oryginalny)
Analizowano wpływ dodatku gumy guar w połączeniu z monoglicerydem Dimodan U/J oraz lecytyną sojową i wodnych ekstraktów roślinnych (s.m. 0,17%) z suszonych liści: rozmarynu, szałwii lekarskiej, szałwii muszkatołowej oraz korzeni chrzanu i owoców rokitnika na stabilność układów dyspersyjnych przechowywanych w opakowaniach szklanych w temperaturze chłodniczej (4 ± 1°C) przez 8 tygodni. Emulsje przygotowano w warunkach laboratoryjnych z fazy wodnej i oleju słonecznikowego o proporcji 60 : 40. Analiza zmian oksydacyjnych układów emulsyjnych wykazała, że Dimodan U/J z lecytyną inhibitowały utlenianie tłuszczu. Zastosowanie tych emulgatorów łącznie z gumą guar zwiększało o 63,33% stabilność oksydacyjną emulsji. Hamowały one efektywnie oksydację emulsji do pierwotnych i wtórnych produktów, a także skoniugowanych dienów i trienów, wykazując ogólną aktywność przeciwutleniającą rzędu 69,82%. Spośród ekstraktów roślinnych szałwia muszkatołowa, chrzan oraz rokitnik, zastosowane zarówno z gumą guar, jak i bez niej, najskuteczniej ograniczały oksydację osnowy tłuszczowej w czasie przechowywania. Takie ekstrakty roślinne mogą z powodzeniem stanowić fazę wodną w niskotłuszczowych układach dyspersyjnych. Niską aktywność przeciwutleniającą z komponentami emulsji wykazały, w badanych warunkach, wyciągi szałwii lekarskiej i rozmarynu. Zastosowany monogliceryd i lecytyna łącznie z gumą guar kształtowały wysoką trwałość fizyczną układów emulsyjnych podczas całego okresu przechowywania, a także stabilizowały pH. Natomiast bez zastosowania gumy guar emulsje były mało stabilne fizycznie. Wodne ekstrakty roślinne nie miały wpływu na zmiany współczynników aktywności emulgującej i stabilności badanych układów dyspersyjnych. (abstrakt oryginalny)
Tłuszcze i oleje roślinne są bardzo popularne jako składniki kosmetyków z wieloma potwierdzonymi korzyściami dla skóry. W niniejszej pracy przeanalizowano skład 930 emulsji kosmetycznych dostępnych na polskim rynku w celu oszacowania zakresu wykorzystania tłuszczów i olejów roślinnych w tych produktach. Analiza wykazała obecność 50 rodzajów tłuszczów i olejów roślinnych w emulsjach kosmetycznych. Najpopularniejszymi są masło shea, olej sojowy, migdałowy i awokado. Analiza wykazała również, iż tłuszcze i oleje roślinne stosowane są jako podstawowe i aktywne składniki kosmetyczne. Pojawiają się w różnych rodzajach formulacji kosmetycznych do pielęgnacji twarzy i ciała. Ich popularność wynika nie tylko z ich korzystnego działania na skórę, ale również ze względów marketingowych producenci wykorzystują chwytliwe nazwy, które przyciągają uwagę konsumentów. Najpopularniejsze tłuszcze i oleje mają egzotyczne nazwy i mogą przynieść potencjalne korzyści dla skóry. (abstrakt oryginalny)
Celem pracy było określenie stabilności emulsji zawierającej różną zawartość oleju sezamowego i przechowywanej w różnych temperaturowych warunkach. Przygotowano trzy rodzaje emulsji zawierające zmienną ilość oleju sezamowego (25, 35 oraz 45 g na 100 g emulsji). Określono stabilność emulsji, wykorzystując do tego celu następujące techniki: określenie średniej wielkości cząstek emulsji w czasie, morfologię emulsji oraz przeprowadzono test stabilności - Turbiscan test. Emulsja zawierająca 35 g oleju przechowywana w temperaturze pokojowej wykazała najlepszą stabilność. Nie zaobserwowano dla tej próby żadnych cech destabilizacji układu. (abstrakt oryginalny)
W niniejszym opracowaniu przedstawiono charakterystykę i rodzaje tłuszczów roślinnych - ważnych składników produktów kosmetycznych. Od starożytnych czasów tłuszcze roślinne są stosowane w kosmetyce pielęgnacyjnej w czystej formie lub jako składniki w różnych formulacjach. Większość z nich pełni funkcję podstawowych surowców, wchodzących w skład fazy tłuszczowej emulsji kosmetycznych, ale dodatkowo, dzięki biozgodności ze skórą ludzką, chętnie są wykorzystywane jako substancje biologicznie czynne. Ponadto w opracowaniu omówiono kilka najważniejszych - z punktu widzenia kosmetologii - składników tłuszczów roślinnych oraz ich wpływ na funkcjonowanie skóry. (abstrakt oryginalny)
The issue of emulsion flow through porous media plays an important role in the development of land purification methods from various oily substances, as well as during the oil extraction process. The concentration of the emulsion dispersed phase exerts a strong influence on the rheological properties. The oil in water emulsions (O/W), that have a concentration of less than 0.5 (or 50%), show Newtonian behavior, and those with higher concentrations non-Newtonian. The flow of such systems through the structure of the porous medium is, therefore, also dependent on the variable rheological properties of the liquid. When the emulsion flows through the porous medium, a reduction of the relative permeability occurs. Due to that the transport may be very effectively limited, as the pores of deposit are being blocked by oil droplets. The paper presents studies on emulsion flow, with various concentrations, through a granular bed. It allowed to track changes in the permeability of the deposit over time. The results of experimental studies of transport and elution of highly concentrated emulsions from granular structures are also presented. This enabled tracking of changes in flow resistance of the emulsion through the porous bed in time. Moreover, the development of the mathematical model, which allows us to define the relationship between the bed blockage degree and the concentration of the emulsion internal phase could be the result of the experimental works. The results of such studies are very widely used in practice, among other things, in the issues of migration of pollutants, such as petroleum substances, in the soil layers. The development of knowledge in this field may contribute to the optimization of existing oil recovery techniques and methods of remediation of soil from organic substances.(original abstract)
Celem pracy było określenie wpływu wielkości dodatku, rodzaju oraz układu zastosowanych hydrokoloidów na stabilność niskotłuszczowych emulsji majonezowych. Przebadano pięć emulsji niskotłuszczowych różniących się ilością i rodzajem użytego hydrokoloidu. Wielkość cząstek emulsji oznaczono w spektrometrze laserowym. Pomiar lepkości pozornej emulsji wykonywano przy użyciu reometru rotacyjnego. Otrzymane wyniki wskazują na brak znaczącego wzrostu współczynnika dyspersji kuleczek tłuszczu w emulsjach w czasie ich przechowywania oraz brak znaczącego wzrostu średniej wielkości cząstek tłuszczu, co świadczy o tym, że niskotłuszczowe emulsje zawierające odpowiednio dobrane ilości i rodzaje hydrokoloidów są stabilne w czasie ich przechowywana. (abstrakt oryginalny)
Proces tworzenia nowej jakości produktu integruje badania teoretyczne i badania empiryczne. Stosowanie metod współczesnej teorii eksperymentu należy uznać za w pełni uzasadnione oraz pomocne w dążeniu do obniżenia kosztów i czasu trwania badań z zakresu projektowania parametrów wyrobów. W prezentowanej pracy przedstawiono wyniki oceny wpływu ilości zagęstnika oraz ilości oleju na stabilność emulsyjnych układów dyspersyjnych. Do wytypowania parametrów stabilnych układów dyspersyjnych posłużono się programem komputerowym Kateskór. Na podstawie założonych wartości parametrów wyjściowych charakteryzujących stabilną emulsję (średnia wielkość cząstek zdyspergowanych, lepkość, liczba faz, współczynnik dyspersyjności oraz rozrzut wielkości cząstek zmierzonych i wyliczonych po 24 h od wytworzenia emulsji) otrzymano kompromisowe optimum parametrów wejściowych: ilość zagęstnika od 0,9 do 1,2 g oraz ilość oleju w zakresie 26,1 1÷40,88 g. Oznaczało to, że tylko jedna spośród sześciu zaprezentowanych w pracy emulsji spełniała to kryterium. Była to emulsja IV zawierająca 0,9 g zagęstnika i 30 g oleju. Emulsja V była bliska temu zakresowi i odpowiednio zawierała 1,2 g zagęstnika i 50 g oleju. (abstrakt oryginalny)
Celem podjętych badań ankietowych była analiza stopnia wykorzystania informacji zawartych na opakowaniach kosmetyków przez studentów Wydziału Towaroznawstwa w stosunku do studentów innych wydziałów. Dodatkowo istotnym założeniem przeprowadzonej analizy było uzyskanie odpowiedzi na pytanie, czy respondenci korzystają z informacji umieszczonych na opakowaniu kremu/emulsji do opalania oraz jak często analizują skład kosmetyku, który wybierają do ochrony skóry przed szkodliwym działaniem promieni słonecznych. (abstrakt oryginalny)
Celem pracy było uzyskanie informacji o obecnie panujących wśród studentów Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie przekonaniach na temat wiedzy z zakresu opalania. Dodatkowo istotnym założeniem przeprowadzonej analizy było uzyskanie odpowiedzi na pytanie, czy respondenci zdają sobie sprawę, przed którym rodzajem promieniowania należy chronić skórę w największym stopniu, oraz czy rozumieją znaczenie wartości współczynnika protekcji słonecznej. (abstrakt oryginalny)
14
Content available remote Wpływ wybranych aromatów i emulgatorów na stabilność emulsji napojowych
84%
Celem pracy było określenie wpływu rodzaju aromatu, czynnika obciążającego oraz emulgatora na stabilność emulsji napojowych. Stabilność określano na podstawie pomiaru wielkości cząstek fazy olejowej metodą turbidymetryczną, mikrometryczną i dyfrakcji laserowej. Mierzono również potencjał zeta emulsji. Stabilność emulsji zawierających naturalny olejek eteryczny była większa w porównaniu z próbkami emulsji zawierającymi bezterpenowy olejek lub roztwór aromatu w glikolu propylenowym. Emulsje te charakteryzowały się również wyższym stopniem zmętnienia, co pozwala na otrzymanie z nich napojów o zmętnieniu typowym dla naturalnych soków owocowych. Dodatek czynnika obciążającego był konieczny do uzyskania stabilnych emulsji aromatów. Preparat estryfikowanej kalafonii i preparat gumy damara w jednakowym stopniu spowodowały wzrost gęstości fazy olejowej i tym samym wzrost stabilności emulsji. Stabilność emulsji aromatów z dodatkiem mieszaniny skrobi modyfikowanej i gumy arabskiej była mniejsza niż stabilność emulsji z dodatkiem pojedynczych preparatów. (abstrakt oryginalny)
Porównano aktywność przeciwutleniającą naturalnych związków polifenolowych z tarczycy bajkalskiej, głogu oraz sosny z właściwościami przeciwutleniającymi α-tokoferolu, β-karotenu, kwasu askorbinowego oraz kwasu cytrynowego w emulsji olejowej. Stwierdzono, że preparaty pochodzenia roślinnego wykazują większą zdolność do hamowania niekorzystnych przemian w roztworach emulsyjnych niż użyte witaminy oraz kwas cytrynowy. (abstrakt oryginalny)
W pracy dokonano oceny wpływu dodatku emulgatora oraz czasu homogenizacji na stabilność emulsyjnych układów dyspersyjnych. Do wytypowania parametrów stabilnych układów dyspersyjnych posłużono się programem komputerowym Kateskór. Na podstawie założonych wartości parametrów wyjściowych charakteryzujących stabilną emulsję (wielkość cząstek zdyspergowanych, lepkość i liczba faz) otrzymano kompromisowe optimum parametrów wejściowych: ilość emulgatora 5,87 - 6,52 g i czas homogenizacji 1,52 - 4,78 min. Doświadczalna ocena średniej wielkości cząstek, lepkości oraz obrazu mikroskopowego układu dyspersyjnego wykazała, że najbardziej stabilna była emulsja w wariancie III, zawierająca 5 g emulgatora i homogenizowana 3 min. Empirycznie ustalone parametry tej emulsji były zbliżone do zakresu kompromisowego optimum wyznaczonego przez program Kateskór. (abstrakt oryginalny)
Jakość kosmetyków, w tym kremów do pielęgnacji ciała, zależy od jakości jego składników, a także właściwego ich doboru. Ze względu na duże zainteresowanie surowcami roślinnymi wybrano oleje: sojowy, z pestek winogron oraz kukurydziany i przygotowano receptury kremów, w których były one składnikami. Przedstawiono krótką charakterystykę olejów i wskazano na możliwości ich zastosowania. Jakość surowców zweryfikowano poprzez pomiar liczby kwasowej i jodowej, które wskazują odpowiednio na liczbę wiązań nienasyconych w łańcuchach alifatycznych i zawartość wolnych kwasów organicznych. Obie te liczby mogą być właściwym kryterium świeżości olejów, a tym samym ich jakości, a pośrednio jakości wyrobu finalnego. Najbardziej korzystnym wydawało się przygotowanie kremów w formie emulsji, gdyż obok działania związanego z obecnością oleju, mogą one nawilżać skórę. Przygotowanie tej formy kosmetycznej wymaga dużego doświadczenia i użycia dodatkowych składników, które warunkują między innymi trwałość emulsji. Na podstawie określonej receptury, przygotowano 12 rodzajów kremów, w których występowały także wymienione oleje roślinne. Ocenę kremów odnoszono do preparatu, który zawierał wszystkie składniki występujące w 12 kremach i w którym oleje roślinne zostały zastąpione, stosowanym powszechnie olejem parafinowym. Kryterium oceny jakościowej kremów były właściwości lepkościowe, sensoryczne, ocena wizualna i stabilność. Wykazano, że najlepszymi właściwościami użytkowymi charakteryzowały się kremy mające w składzie olej sojowy i jego mieszaniny z olejem parafinowym. Ponadto stwierdzono, że dodatek oleju kukurydzianego zarówno do oleju mineralnego, bądź roślinnego może znacząco zwiększać lepkość emulsji. Na drodze eksperymentalnej udowodniono, że oleje roślinne mogą z powodzeniem zastępować w kremach bazy syntetyczne i znacząco wpływać na kształtowanie ich cech użytkowych. (streszcz. oryg.)
W pracy przedstawiono koncepcję równowagi nieorganiczno-organicznej (IOB) sub-stancji oraz pojęcie współczynnika IOB. Liczbowa wartość współczynnika IOB jest zdefi-niowana jako iloraz wartości nieorganicznej (IV) i wartości organicznej (OV) obliczonych dla danego związku chemicznego. Zestawiono wartości liczbowe udziałów składników emulsji do obydwu wartości i podano kilka przykładów wartości współczynników: IV, OV oraz IOB obliczonych dla różnych związków, w większości powszechnie stosowanych surfaktantów. Omówiono budowę wykresów IOB i ich zastosowanie do projektowania składu stabilnych emulsji, które mogą być stosowane w recepturach kremów, kosmetyków oraz farmaceutyków. Zastosowanie metody IOB zilustrowano liczbowym przykładem doboru ilości składników emulsji. (streszcz. oryg.)
19
Content available remote Zmiana struktury emulsji o/w w przepływie wzdłużnym
84%
W pracy przedstawiono wyniki badań eksperymentalnych nad zmianą struktury kropel emulsji podczas przepływu rozciągającego między dwoma przeciwstawnymi dyszami. Badania modelowe przeprowadzono dla emulsji o/w stabilizowanych dodatkiem soli sodowej karboksymetylocelulozy oraz politlenku etylenu. Fazę rozproszoną stanowił olej mineralny o lepkości dynamicznej 0,2182 Pa·s. Emulsje zawierały krople o średnicy Sautera od około 20 do 86 μm. Eksperyment został przeprowadzony w zakresie naprężeń rozciągających τE od 15 do 2450 Pa i szybkości odkształcenia ε& od 28,3 do 1019 s-1. Uzyskane na podstawie zdjęć rozkłady średnic kropel wskazują, że w warunkach eksperymentu nie następowała znacząca ich zmiana pod wpływem naprężeń rozciągających. W przypadku gdy emulsja składała się z kropel stosunkowo małych (d32 ≤ 50 μm), uzyskane rozkłady kropel przed i po przepływie rozciągającym są praktycznie takie same. Stosunkowo większe zmiany zaobserwowano dla emulsji, które zawierały duże krople (d32 = 86,7 μm). W tym przypadku emulsja po przepływie rozciągającym zawierała więcej kropel o mniejszej średnicy. Dodatkowo zanikły bardzo duże krople o średnicach większych od 120 μm. (abstrakt oryginalny)
Procesy agregacji zachodzących w wodnych roztworach surfaktantów na powierzchniach międzyfazowych stanowią grupę zjawisk często wykorzystywanych w kreowaniu produktów rynkowych wysokiej jakości. W pracy przedstawiono podstawowe właściwości fizyczne surfaktantów i ich roztworów wodnych znajdujących się w bezpośrednim kontakcie z ciałem stałym. Pokazano, że dla pojedyńczych surfaktantów znajomość ich budowy chemicznej przy wykorzystaniu wartości liczbowej krytycznego parametru upakowania tego surfaktanta (CPP) pozwala na określenie zdolności do agregacji powierzchniowej wywołanej zmianami struktury chemicznej surfaktanta lub warunkami zewnętrznymi. Omówiono także formy agregacji surfaktantów zachodzące na powierzchniach ciał stałych wywołane przez dwa rodzaje procesów: zanurzenie ciał stałych w roztworach surfaktantów oraz zwilżenie ciał stałych przez roztwory surfaktantów. Procesy agregacji surfaktantów na powierzchniach ciał stałych zilustrowano wynikami badań zwilżania różnych powierzchni przez handlowe preparaty zawierające surfaktanty takie jak płyny do mycia naczyń i mydła w płynie (oryg. streszcz.).
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.