Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 34

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Enamel
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Badania przeprowadzone przez autora na różnych rodzajach emalii wykazały, że emalie tytanowe o dużej odporności na działanie kwasów, wykazują tylko minimalną odporność na działanie gotującej wody. W związku z tym zbadano kwasoodporność, ługoodporność i odporność na gotującą się wodę z kilku różniących się swym składem emalii tytanowych, w celu ustalenia, czy zmiana składników tlenkowych, daje jakieś zależności w zakresie własności chemicznych emalii. Zbadano także wpływ czasu wypalenia na odporność chemiczną. Badaniom poddano 5 różnych zestawów emalii białych - tytanowych. (fragment tekstu)
Konieczność nadążania za postępem ogólnoświatowym w przemyśle emalierskim, zachowanie pozyskanych rynków eksportowych, uniezależnienie się od importu surowców deficytowych sprawiły, że polski przemysł emalierski nawiązał ścisły kontakt z nauką polską. Korzystając z metod spektroskopii rentgenowskiej rozszyfrowany został w dużym stopniu problem układów granicznych metal-emalia, decydujący o przyczepności emalii do metalu stanowiącego podkład, oraz potwierdzający właściwy dobór rodzaju i ilości poszczególnych pierwiastków do produkcji szkliw emalierskich. (fragment tekstu)
Przygotowano i wytopiono 4 bezfluorowe szkliwa o zawartości od 8-10% P2O5. Na podstawie badań metodą DTA stwierdzono, że ulegają dewitryfikacji i topią się od 800-850°C. Mogą być zastosowane do emaliowania blach stalowych. Badania IR w środkowej poczerwieni wykazały, że mają mikrostrukturę kwarcopodobną i są amorficzne. Powłoki po wypaleniu miały białość wymaganą wg polskiej normy PN-82/M-77300. Zwiększenie zawartości P2O5 zamiast boru znacznie obniża koszt wytopu szkliwa. Badania wykonane za pomocą mikroskopu scanningpwego stwierdziły obecność ruty 1 u i anatazu w emalii. Również równomierne rozmieszczenie porów (od 1-8 µm) w powłoce było stwierdzone. Białość wzrasta z zawartością P2O5 i МgO. (abstrakt oryginalny)
W artykule podjęto próbę ustalenia zależności pomiędzy stopniem odtłuszczenia powierzchni blachy stalowej a jakością powłok emalii gruntowej.
Emalie cyrkonowe, które były przedmiotem badań w tym artykule należą do powłok charakteryzujących się wysoką siłą krycia, bardzo dobrą białością, pięknym połyskiem oraz średnią odpornością chemiczną. Należą one do nowej generacji powłok emalierskich tzn. rekrystalizacyjnych, które zastąpiły emalie antymonowe i są stosowane wyłącznie na odlewach żeliwnych czyli wannach i zlewozmywakach. Rekrystalizacja w tym przypadku charakteryzuje się tym, że otrzymanie białego zabarwienia powłok emalii następuje dopiero w trakcie wypalania emalii na wyrobie. Badania obejmowały ilościową zmianę wybranych związków chemicznych wchodzących w skład emalii i obserwację skutków wywołanych tymi zmianami. (fragment tekstu)
Agresywność środków spożywczych jest zróżnicowana i zależy od ich składu chemicznego, stężenia roztworu, pH roztworu, temperatury oraz czasu działania. Po dokonaniu wstępnych pomiarów pH wywarów i roztworów, do badań wybrano trzy środki spożywcze o różnych stężeniach, a mianowicie: wywar z buraków ćwikłowych, napar z herbaty ekspresowej oraz roztwór wodny zaprawy z czarnej porzeczki. Do porównania odporności na ciemnienie badanych emalii - pod wpływem wymienionych środków spożywczych - zastosowano metody badawcze w zakresie określania wartości stopnia białości oraz połysku.
W niniejszej pracy zainteresowano się odpornością białej emalii tytanowej na działanie modelowego soku z czarnej porzeczki w czasie gotowania. Sok ten, jako czynnik atakujący, wytypowano z powodu jego niskiego pH i związanej z tym jego większej agresywności wobec powierzchni emaliowanych.
Chemoodporność emalii można poprawić m. in. za pomocą wprowadzenia związków o pożądanych właściwościach chemicznych bezpośrednio do zestawu mas emalierskich, obok szkliwa, gliny, wody, elektrolitów i tak zwanych ustawiaczy masy. Są to związki trudnotopliwe i dlatego zostają one jedynie wtopione w powłokę emalierską i stanowią rodzaj "zapory" przed działaniem określonych agresywnych związków chemicznych. Należny je dodawać w postaci bardzo drobno zmielonego proszku i w takiej ilości aby zapewnić równomierne i geste "upakowanie" przestrzeni powłoki emalierskiej. Zaprezentowane w pracy badania przeprowadzono celowo z emaliami tytanowymi szeroko stosowanymi w Polsce do wyrobu naczyń kuchennych i urządzeń sanitarnych, mając nadzieję, że wyniki badań doprowadzą do poprawy jakości tych wyrobów, a w efekcie do poprawy zaopatrzenia rynku w te artykuły. Oprócz tego powłoki emalierskie o podwyższonych właściwościach chemoodpornych mogą znaleźć szerokie zastosowanie w przemyśle spożywczym, który odczuwa dotkliwy ich brak. (fragm. tekstu)
Celem niniejszego opracowania jest zaprezentowanie badań zależności pomiędzy składem chemicznym emalii, a strukturą warstwy wierzchniej tej emalii, do których zastosowano metodę spektrografii rentgenowskiej przy użyciu mikroanalizatora rentgenowskiego. Badaniom poddano wcześniej otrzymane zestawy emalii kryjących o różnych składach zarówno jakościowych, jak i ilościowych. Właściwości tych emalii oceniano na podstawie badań ich chemoodporności (odporności na kwasy, ługi, detergenty, wodę i parę wodną) oraz odporności mechanicznej (odporności na ścieranie i uderzenia). Badania te przeprowadzono zgodnie z normą PN-82/M-77301.
Zabezpieczenie układów wydechowych pojazdów samochodowych przed korozją jest problemem podejmowanym od dawna. Stosowano już wiele różnych materiałów do produkcji układów wydechowych, jak również stosowano zabezpieczenia powłok ochronnych. Celem omówionych badań było sprawdzenie wpływu dodatków emalierskich na właściwości emalii stosowanych na układy wydechowe. W badaniach tych zwrócono również uwagę na pozostałe czynniki warunkujące właściwości emalii, takie jak: grubość i temperatura wypalania.
Zagadnieniu badania twardości powłok emalierskich nie poświęcono do tej pory zbyt wiele czasu. Większość dotychczas wykonywanych prac dotyczyła głównie badania wpływu składu chemicznego na twardość. Omówione w artykule badania mają na celu opracowanie metodyki badania twardości emalii oraz ustalenie kryteriów oceny ich twardości. Autor proponuje do badania twardości powłok emalii na wyrobach gospodarstwa domowego - metodę przy użyciu twardościomierza Rockwella, jako wgłębnika - kulkę stalową o średnicy 1,59 mm, obciążenie 589 N (60 kG), a odczyty będą wtedy w jednostkach HRF.
W artykule omówiono próbę opracowania powłok emalierskich o korzystniejszych parametrach odporności na ścieranie. W badaniach zastosowano dodatkowe składniki: kwarc w postaci mączki kwarcowej i w postaci krzemionki koloidalnej, tlenek glinowy i tlenek chromowy. Badania pozwoliły na poprawę odporności na ścieranie około 20 %, nie obniżając jednocześnie poziomu jakości powłok emalierskich pod względem ich wyglądu.
Celem omówionych w artykule badań było opracowanie metody ilościowego określenia ługoodporności emalii, charakteryzującej się krótszym czasem pomiarów od dotychczas stosowanego (48 godzinnego).
Celem omówionych w artykule badań było porównanie przydatności metody wagowej, optycznej i metody opartej na pomiarze chropowatości do oceny kwasoodporności powłok emalii.
W artykule omówiono badania nad opracowaniem sposobu wytwarzania emalii do dekorowania płytek i listew z tafli szklanej, ze szczególnym uwzględnieniem syntezy bezołowiowej bazy topnikowej. Określone zostały warunki syntezy oraz parametry fizykochemiczne produktu finalnego wraz z metodami ich oznaczania. (abstrakt oryginalny)
Odporność emalii na ścieranie, nie jest jak dotychczas, wymogiem stawianym przez Polskie Normy. Ze względu na stopień ważności tego parametru, decydującego w znacznej mierze o jakości emalii, Polska Norma powinna ująć ten wymóg, a jako metodę badawczą proponuje autor zastosowanie aparatu Taber-Abraser. (fragment tekstu)
Emalia ceramiczna, jako specyficzny rodzaj powłoki nakładanej na powierzchnię metali, znalazła również zastosowanie do zabezpieczania elementów narażonych na działanie czynników atmosferycznych. Spełniając rolę dekoracyjną i ochronną emalia używana jest w produkcji wyrobów takich jak: kasetony elewacyjne, szyldy, tablice informacyjne, znaki drogowe itp. Wyroby te ze względu na zastosowanie narażone są na działanie czynników atmosferycznych a więc wody, pary wodnej, zmian temperatury, gazów i pyłów przemysłowych oraz promieni słonecznych. Czynniki te działając na emalię powodują stopniowe niszczenie jej powierzchni. Wyługowanie niektórych składników emalii przyczynia się do zmiany jej barwy i zmatowienia. Pękanie i odpryskiwanie emalii może doprowadzić do odkrycia podłoża przyspieszając jego korozję. Istotnym założeniem jest zatem określenie stopnia odporności emalii, na działanie czynników atmosferycznych, w warunkach laboratoryjnych (tzw. badania przyspieszone). (fragment tekst.)
Celem niniejszego opracowania jest zbadanie wpływu niektórych glin kaolinitowych na jakość powłok emalii transparentowych. Badanie przeprowadzono z emaliami przeznaczonymi na blachy stalowe. Do sporządzenia zestawów emalii używano glin kaolinitowych, zarówno krajowych jak i importowanych. Efekty badań stają się szansą poprawy jakości powłok emalierskich bez większych zmian w kosztach wytwarzania. Ponadto wskazują na możliwość zastępowania surowców importowanych (glin emalierskich) - krajowymi bez obniżania parametrów użytkowych gotowego wyrobu.
W niniejszym opracowaniu przedstawi się fragment pracy, wykonanej w ramach realizacji tematu CPBR III.41. Fragment ten jest analizą norm krajowych, dotyczących wyrobów emaliowanych, użytkowanych w gospodarstwach domowych. Trzeba też w tym miejscu dodać, że będą to normy dotyczące emaliowanych naczyń kuchennych, wanien kąpielowych i zlewozmywaków. Właśnie te wyroby stanowią niemal całość produkcji polskiego przemysłu emalierskiego. Inne wyroby (np. kuchnie i kuchenki gazowe, pralki) stanowią jedynie niewielką część produkcji tego przemysłu, a ponadto emalia nie ma dla nich podstawowego znaczenia - większe znaczenie mają tu inne cechy użytkowe. (fragment tekst.)
W celu dokładniejszego opracowania, zagadnienia zależności toksyczności emalii od składu chemicznego ich szkliw, postanowiono zbadać wpływ składu chemicznego szkliw transparentowych na wymywalność z emalii pierwiastków toksycznych. W tym celu sporządzono szereg zestawów szkliw transparentowych, w których występowały rożne zawartości SiO2, fluoru, Al2O3, od zawartości bowiem tych związków zależy kwasoodporność emalii. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.