Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Federalizm destrukcyjny. W kręgu bałkańskich doświadczeń

100%

Tondera J.

Społeczeństwo i Polityka

|

2019

|

nr 1(58)

95-110

opiero z chwilą zakończenia I wojny światowej ogłoszono powstanie wielonarodowego państwa Słowian południowych Królestwa Serbów Chorwatów i Słoweńców, późniejszej Jugosławii. Po II wojnie światowej władzę w państwie jugosłowiańskim przejęli komuniści i proklamowali Socjalistyczną Federacyjną Republikę Jugosławii, pierwsze federacyjne państwo Bałkanów. Po upadku socjalistycznej Jugosławii jedynym państwem federalnym na Bałkanach jest obecnie Bośnia i Hercegowina, państwo powstałe w wyniku międzynarodowej presji. Idea państwa federalnego na gruncie bałkańskim okazała się jak dotychczas wysoce nieefektywna, co więcej destrukcyjna, szczególnie dla narodów, które federację tę tworzyły bądź tworzą. (abstrakt oryginalny)

2

Rozwój kwestii kurdyjskiej na Bliskim Wschodzie

100%

Berg T.

Stosunki Międzynarodowe

|

2013

|

47

|

nr 1

209-232

Mapa polityczna Bliskiego Wschodu zawdzięcza wiele ze swojego dzisiejszego kształtu realizacji własnych potrzeb przez europejskie mocarstwa. Granice rzadko pokrywają się z naturalnymi podziałami plemiennymi, kulturowymi lub etnicznymi. W rezultacie takie określenia, jak Syryjczyk, Irańczyk, Irakijczyk, Egipcjanin lub Libańczyk odnoszą się bardziej do obywatelstwa niż narodowości, a państwa oraz mieszkańcy regionu muszą zmagać się z licznymi napięciami z tego powodu. Jedną z przyczyn powstawania napięć w regionie są problemy związane z ludnością kurdyjską, które nazywane są wspólnie kwestią kurdyjską. Można wyróżnić kilka czynników, leżących u podstaw kwestii kurdyjskiej. Po pierwsze, mimo że Kurdowie są jednym z liczniejszych narodów na Bliskim Wschodzie nie mają oni własnego państwa. Po drugie, jest to ludność świadoma swojej odrębności i zdeterminowana do tego, by walczyć o swoje prawa. Po trzecie, Kurdowie, jako stosunkowo silna mniejszość narodowa, często są instrumentalnie wykorzystywani do wywierania nacisku na państwa, które zamieszkują. Kwestię kurdyjską starają się wykorzystać w swojej polityce zagranicznej zarówno państwa regionu, jak i mocarstwa spoza Bliskiego Wschodu. Po czwarte, tereny zamieszkane przez ludność kurdyjską (Kurdystan) są wyjątkowo atrakcyjne ze względów gospodarczych i politycznych. Mają one strategiczne położenie pomiędzy państwami o dużym znaczeniu dla świata zachodniego oraz są zasobne w dwa cenne surowce: ropę naftową i wodę. Wbrew pozorom, to woda może się okazać w przyszłości ważniejszym zasobem. Część badaczy przewiduje, że będzie ona przedmiotem, o który na Bliskim Wschodzie będą się toczyć najzacieklejsze wojny. Realizowany od 30 lat w kurdyjskiej części Turcji projekt GAP ("Guneydogu Anadolu Projesi", czyli Południowo-Wschodni Projekt Anatolijski), którego celem jest budowa systemu tam na Tygrysie i Eufracie , już teraz budzi olbrzymie kontrowersje w kraju i w państwach sąsiadujących. Inne minerały występujące w znacznych ilościach na obszarze Kurdystanu to węgiel, miedź, złoto oraz wapień.

3

Ruanda - od konfiktu etnicznego do ludobójstwa

100%

Wolańska D.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2011

|

nr 1 Mniejszości etniczno-religijne a modernizacja w krajach Azji i Afryki

239-245

Wiele konfliktów o podłożu etnicznym w Afryce jest efektem europejskiej ekspansji kolonialnej. Kolonializm niszczył bowiem delikatne struktury plemienne i wprowadzał europejski model państwowości, z centralnym ośrodkiem zarządzania państwem. Dla zwiększenia efektywności działań, władze kolonialne często faworyzowały wybrane grupy etniczne, skłócając je tym samym z pozostałymi. Przykładem takiej polityki była kolonia belgijska - Rwanda. (fragment tekstu)

4

Animozje i konflikty na terytorium byłej Jugosławii

100%

Wojciechowski S.

Przegląd Zachodni

|

2002

|

nr 1

143-158

Kryzys jugosłowiański uwypuklił pilną potrzebą stworzenia szybkich oraz skutecznych europejskich mechanizmów służących zapobieganiu konfliktom o podłożu etnicznym, religijnym, społecznym czy politycznym, a także wzmocnienia wysiłków na rzecz budowy nowej europejskiej struktury bezpieczeństwa.

5

Możliwości zakończenia sporu hiszpańsko-katalońskiego w świetle teorii konfliktu Lewisa Cosera

100%

Skorzycki M.

Studia Europejskie / Centrum Europejskie Uniwersytetu Warszawskiego

|

2019

|

nr 4

125-148

The aim of this analysis is to identify factors indicating the time horizon for the conclusion of the Spanish-Catalan dispute over the scope of the political independence of the Catalan community. The theoretical background of this analysis is the model of conflict proposed by Lewis Coser. Guided by its assumptions, the author seeks answers to questions about the symbolic point of conclusion of the dispute, the chances of recognition of failure by the weaker side of the conflict, the level of reality of the interests the sides are trying to defend, the extent to which the conflict is institutionalized and the links between elites and society. The text is divided into four parts. In the first part there is a historical outline of the conflict, in the second - a review of the most recent events making up its current stage, in the third - a brief lecture of L. Coser's theory, and in the fourth - the essential part of the analysis, completed with conclusions.(original abstract)

6

Próby wzmocnienia pozycji Królestwa Węgier w epoce dualizmu w ocenie publicystów "Huszadik Század" (1900-1919)

100%

Sylburska A.

Rocznik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej

|

2023

|

21

|

z. 3 Wielka modernizacja - Europa Środkowa od połowy XIX do końca lat trzydziestych XX wieku. Państwa i narody

133-149

4 czerwca 1920 r. w Trianon Węgry podpisały traktat pokojowy, na mocy którego traciły 2/3 ziemi oraz 1/3 ludności. Oznaczało to rozpad Królestwa Węgier, o którego silną pozycję zabiegały węgierskie elity polityczne w latach 1867-1920. Autor artykułu analizuje trzy etapy realizacji tego projektu, które obejmują próby kształtowania jednolitego narodu węgierskiego, modernizację Zalitawii oraz walkę o utrzymanie granic po I wojnie światowej. Znane z licznych opracowań fakty zostały skonfrontowane z opiniami najważniejszych krytyków ówczesnych elit władzy, publicystami czasopisma "Huszadik Század". (abstrakt oryginalny)

7

Czy możemy mówić o wojnach religijnych?

75%

Michalski M. A.

Studia Społeczne

|

2017

|

nr 2 (17)

23-30

Jako wojny religijne określano również wyprawy krzyżowe, odbywajcie się zarówno w Palestynie jak i w Europie. Również dzisiaj, w kontekście zachodzących zmian, konfliktów i ruchów migracyjnych używa się tego pojęcia, wskazując dla przykładu na napięte relacje między społecznościami muzułmańskimi a chrześcijańskimi. Czy rzeczywiście jednak, kiedy mówimy o konfliktach i wojnach pomiędzy ludźmi - narodami wyznającymi różne religie i często nawet uzasadniającymi swoje działania imperatywem religijnym, możemy mówić o wojnach religijnych, czy takie pojęcie jest uprawomocnione? (fragment tekstu)

8

Recenzja : Michał Lubina, Rohingya. Kim są prześladowani muzułmanie Birmy?, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2019, ss. 133

75%

Nijakowski L. M.

Stosunki Międzynarodowe

|

2019

|

55

|

nr 3

118-121

Książka wypełnia lukę na polskim runku wydawniczym. O Rohingya (czyt.Rohinja, Rohinga lub Rohindża) - mniejszości muzułmańskiej w Birmie - mówiło się w Polsce sporo w związku z czystką etniczną i zbrodniami, do których doszło w sierpniu i wrześniu 2017 r. Wypędzono wtedy z tego kraju ponad 700 tys. Rohingya. Przedstawiciele wielu organizacji pozarządowych działających na rzecz praw człowieka mówili wręcz o ludobójstwie. Debata pokazała, jak mało wiadomo w Polsce o ofiarach i szerzej - o stosunkach panujących w Birmie. Autor deklaruje, że jego monografia, "choć popularnonaukowa w formie, pozostaje naukowa w treści" (s. 9).(fragment tekstu)

9

Stosunki turecko-ormiańskie w świetle opinii tureckiej

75%

Chmielowska D.

Studia Europejskie / Centrum Europejskie Uniwersytetu Warszawskiego

|

2017

|

nr 4

203-218

Turcy i Ormianie winni działać na rzecz odbudowy swojej historycznej przyjaźni, nie zapominając jednocześnie o trudnych okresach swojej wspólnej przeszłości. Nie można uważać za normalną sytuacji, w której zarówno teraźniejszość, jak i przyszłość dwóch sąsiedzkich i bliskich sobie narodów są w takim stopniu zakładnikami wydarzenia sprzed ponad stu lat. Obecnie tylko nieliczni pamiętają, że Ormian i Turków łączyły bardzo bliskie więzi społeczne aż do momentu dokonanych przez ormiańskie organizacje terrorystyczne zamachów na życie tureckich dyplomatów i rozpętania w ślad za tymi zamachami propagandy ludobójstwa.(fragment tekstu)

10

Ewolucja poglądów na temat Polaków w społeczeństwie rosyjskim XVI-XVIII wieku (na podstawie materiałów współczesnej historiografii rosyjskiej)

75%

Leskinen M.

Rocznik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej

|

2015

|

R. 13, z. 1

11-25

W powszechnej świadomości ruskiej XVI - połowy XVII wieku obraz Polaka wciąż formował się nie jako obcego etnicznie, ale obcego wyznaniowo. Granicznymi okazały się wydarzenia Smuty (dymitriady), kiedy Polaków (w sensie politycznym - jako poddanych polskiego króla Rzeczypospolitej) zaczęto traktować jak głównych obcych wrogów-agresorów, co znalazło odbicie w ruskich pomnikach XVII wieku opisujących wydarzenia wojny domowej i polskiej "interwencji". (fragment tekstu)

11

Konflikt o Górski Karabach : problem azerskich przesiedleńców

75%

Wirowska A.

Doctrina. Studia społeczno-polityczne

|

2012

|

nr 9

307-315

Według rankingu ONZ Azerbejdżan jest jednym z czołowych państw, na których terenie występuje wysoki odsetek przesiedleńców. Mniej więcej co ósmy Azerbejdżanin przynależy do jednej z tych grup. Sprawę pogarsza fakt, że ok. 79 % przesiedleńców cierpi z powodu ubóstwa lub społecznej dyskryminacji. Sytuacja ta jest rezultatem konfliktu między Armenią a Azerbejdżanem o Górski Karabach, który rozpoczął się u schyłku lat 80- tych. Pierwsze migracje rozpoczęły się w 1987 roku, a zakończyły w 1991 i dotyczyły głównie Azerów i Ormian powracających do ojczyzny (około 500.000 wszystkich razem). W 1988 sytuacja w regionie była już bardzo groźna i prawie nikt nie potrafił przejąć nad nią kontroli. Zaczęło dochodzić do pogromów, w wyniku których zginęło wielu ludzi w Sumgait i Baku. W latach 1992-94 doszło do regularnej wojny między Armenią i Azerbejdżanem. Gdy miały miejsce największe migracje, wielu Azerów i Kurdów musiało opuścić swe domy z powodu ormiańskiej inwazji w Szuszi i Chodżali. Najbardziej traumatyczne wydarzenia miały miejsce w roku 1993, podczas których Azerbejdżan utracił 13% swego terytorium, a wszystkich ludzi stamtąd zmuszono do wyniesienia się. W maju 1994, pod auspicjami WNP, podpisano zawieszenie broni między tymi dwoma poradzieckimi państwami. Od tego czasu między Azerbejdżanem i Armenią ma miejsce coś, co można nazwać "stanem pokojowo-wojennym". Prace nad przywróceniem pokoju, w które zaangażowane są Mińska grupa OBWE (z Rosją, USA, Francją) oraz ONZ, wciąż trwają bez powodzenia. Niemożliwy będzie potencjalny powrót przesiedleńców nawet w następnej dekadzie. Jest to związane z nieuregulowanym statusem Górskiego Karabachu i Korytarza Laczyńskiego (stanowiącego strefę buforową).(abstrakt oryginalny)

12

Rosja na Bałkanach

75%

Włodkowska A.

Rocznik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej

|

2009

|

R. 7, cz. 2

99-114

W niniejszym artykule analizie poddana zostanie głównie rosyjska polityka wobec Bałkanów Zachodnich. Zawężenie tematyczne wydaje się zasadne z kilku powodów. Po pierwsze, konflikt jugosławiański był istotnym uwarunkowaniem rosyjskiej polityki zagranicznej jako całość. Po drugie, oddziaływał w sposób pośredni również na politykę wewnętrzną Rosji. Po trzecie, spośród państw bałkańskich zaangażowanie FR na terenie byłej Jugosławii wydaje się najsilniejsze. Wreszcie po czwarte, idea prawosławnej wspólnoty odwołuje się głównie do Serbów, w mniejszym stopniu do Greków czy Bułgarów. (fragment tekstu)

13

W kręgu bezsilności : Naddniestrze i Mołdawia jako problem dla jednoczącej się Europy

75%

Gil A.

Rocznik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej

|

2009

|

R. 7, cz. 1

77-83

(...) Swoista "czarną dziurą Europy", jest dolny bieg Dniestru, teoretycznie płynącego tu przez Mołdawię, ale w praktyce stanowiącego granicę między nią a Naddniestrzańską Mołdawską Republiką - jedynym dzisiaj europejskim "parapaństwem". Zarówno sytuacja w samej Mołdawii po odejściu prezydenta Władimira Woronina, ja i w Naddniestrzu po zaostrzeniu represywności reżimu przez pełniącego tam funkcję samozwańczego prezydenta Igora Smirnowa, skłania do wniosku, że droga do uregulowania ich wzajemnych relacji nie tylko na gruncie prawa międzynarodowego, ale i wymiarze praktycznym – uznającym racje obu stron – jest jeszcze daleka. (fragment tekstu)

14

Prawne aspekty konfliktu w Górskim Karabachu : stan obecny i perspektywy

75%

Czachor R.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2022

|

nr 1 Wyzwania polityki bezpieczeństwa w świetle inwazji Rosji na Ukrainę = Security Policy Challenges in the Light of Russia's Invasion of Ukraine

97-125

Poniższy artykuł podejmuje kilka prawnych problemów związanych z separatystyczną prowincją Azerbejdżanu - Górskim Karabachem. Ormianie twierdzą, że w 1991 roku Górski Karabach skutecznie opuścił Azerbejdżan i stanowi obecnie oddzielne państwo, podczas gdy Azerowie twierdzą, że była to nielegalna, zbrojna secesja, zaś de jure obszar ten pozostaje pod jurysdykcją Azerbejdżanu. W artykule poddano analizie wszystkie główne argumenty prawne podnoszone przez strony sporu. Stwierdzono, że na gruncie prawa radzieckiego secesja była dokonana w sposób naruszający prawo. Na gruncie prawa międzynarodowego ogółem zasada integralności terytorialnej ma pierwszeństwo przed zasadą samostanowienia narodów, aczkolwiek wszystkie mniejszości, także ludy i grupy etniczne, muszą mieć zagwarantowane w danym państwie prawo do zapewnienia rozwoju społecznego, gospodarczego i kulturalnego. Choć Azerbejdżan ma prawo roszczenia o sprawowanie jurysdykcji nad spornym obszarem, to niezbędne jest zagwarantowanie przez jego władze przestrzegania paktów praw człowieka i Europejskiej konwencji praw człowieka. (abstrakt oryginalny)

15

Budowa państwa w warunkach wieloetniczności. Przypadek Malezji

75%

Trojnar E.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2011

|

nr 1 Mniejszości etniczno-religijne a modernizacja w krajach Azji i Afryki

133-145

Dzisiejsza Malezja odziedziczyła po kolonializmie bogactwo kultur tworzących społeczeństwo mniejszości. Mozaika ta jest rzeczywiście niesłychanie barwna, jednak jedynie dla przybysza z zewnątrz. Procesy modernizacyjne oraz wdrażane programy budowy narodu znacznie podkreśliły negatywne nastroje społeczne. Wynikają one z nierównych szans życiowych narzuconych poszczególnym grupom etnicznym. Współczesny sprzeciw wobec rządów lekceważących mniejszościowe społeczności etniczne ma coraz silniejszy charakter, w tym otwarty, jak to miało miejsce w 2007 r. podczas manifestacji mniejszości indyjskiej. Deklarują go także rdzenni Malajowie poprzez poparcie dla opozycyjnych partii politycznych, uwidocznione wynikami wyborów powszechnych z 2008 r. W latach 1957-2011 r. Malezją rządziło sześciu premierów, wywodzących się z tej samej koalicji. Żadnemu z nich nie udało się doprowadzić do ustabilizowania sytuacji społecznej, chociaż wszelkimi środkami realizowali nadrzędny cel zrównoważenia możliwości dominującej w tym kraju społeczności malajskiej, dyskryminując pozostałe. Dodatkowo, kiedy na jaw wychodzą nowe dowody negujące istnienie formalnego porozumienia międzyetnicznego, które doprowadziło do powstania federacji, a zatem podważające zawarty przed laty i starannie realizowany kontrakt społeczny, nasuwają się nowe pytania o tożsamość i jedność narodową mieszkańców Malezji. Badania społeczne wskazują, że projekty budowy jednolitego społeczeństwa zakończyły się niepowodzeniem, a identyfikacja etniczna i religijna poszczególnych grup jest bardzo silna. Umowa społeczna, gwarantująca obywatelstwo mniejszościom przy akceptacji dla supremacji Malajów, nie jest adekwatna do współczesnych potrzeb społecznych i wyzwań nowoczesnego państwa. Malezja wciąż stoi przed poważnym zadaniem budowy państwa w oparciu o wieloetniczne społeczeństwo.(fragment tekstu)

16

Religia w konflikcie etnicznym w Bośni i Hercegowinie

75%

Krysieniel K.

Chorzowskie Studia Polityczne

|

2015

|

nr 10 Mniejszości narodowe a bezpieczeństwo państwa

275-294

Trwająca w latach 1992-1995 wojna w Bośni i Hercegowinie była niezwykle krwawym, ale i skomplikowanym konfliktem. Trudno jednoznacznie określić jej przyczyny, winnych wybuchu i gwałtownej eskalacji agresji, a także wymiary, w których się toczyła. Jednym z czynników, do którego strony konfliktu często się odwoływały, okazała się religia. W imię Boga/Allacha dokonywano najgorszych zbrodni na wyznawcach innej wiary, a jednocześnie zdarzały się walki wewnątrz tej samej wspólnoty konfesyjnej. Była zatem religia traktowana przedmiotowo, w zależności od potrzeb i sytuacji, co prezentowany artykuł ma w możliwie szerokim zakresie ukazać. (abstrakt oryginalny)

17

Polityka zagraniczna administracji Billa Clintona a lokalne konflikty (Somalia, Haiti, Rwanda, Bałkany) oraz wyzwanie rzucone przez Al-Kaidę

75%

Huczko M.

Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula

|

2016

|

nr 48(3)

80-93

Prezydentura Billa Clintona przypadła na lata względnego spokoju na arenie międzynarodowej. Okres ten był poprzedzony zimnowojennymi zmaganiami z ZSRR trwającymi kilka dekad, z których Stany Zjednoczone wyszły zwycięsko. Natomiast, bezpośrednio po dwóch kadencjach prezydenta Billa Clintona w Białym Domu, w wyniku ataków terrorystycznych na USA w dniu 11 września 2001 roku, USA rozpoczęły wojnę z terroryzmem. Stany Zjednoczone za Billa Clintona cieszyły się wysoką moralną estymą oraz możliwością pokojowego oddziaływania na inne państwa. Naturalnie, w wyniku wieloletnich zimnowojennych zbrojeń, dysponowały też klasycznym hard-power. W tym okresie USA miały zdolność kształtowania wydarzeń na wszystkich kontynentach i dysponowały narzędziami wpływania na innych aktorów sceny politycznej. Mimo że w tym okresie Stany Zjednoczone nie były bezpośrednio zagrożone, to jednak w okresie prezydentury Billa Clintona miały miejsce lokalne konflikty i wydarzenia, które negatywie wpłynęły na bezpieczeństwo USA i wizerunek tego państwa. Wydarzenia te mogły wystawić na próbę Stany Zjednoczone, ale również, swoimi konsekwencjami, zagrozić USA bądź podkopać ich interesy. Takimi wydarzeniami były konflikty w byłej Jugosławii, na Haiti, w Somalii oraz Rwandzie. Wyzwaniem były również narodziny Al-Kaidy i transformacje tej terrorystycznej organizacji w źródło zagrożenia dla USA i całego demokratycznego świata. Stany Zjednoczone za prezydentury Clintona zastosowały politykę nieadekwatną do wymiaru tych konfliktów i zjawisk, co zaowocowało podkopaniem amerykańskiego wizerunku, doprowadziło do bezpośredniego zagrożenia oraz uwikłania się USA w dwie militarne interwencje. (abstrakt oryginalny)

18

The Central African Republic as a Fragile (Failed) State

75%

Lizak W.

Stosunki Międzynarodowe

|

2016

|

52

|

nr 2

179-193

During its 65-year history, the Central African Republic proved to be a country highly susceptible to destabilising processes. Tribalism, corruption, violence and the incompetence of the ruling elite have become immanent elements of the political system, leading to a gradual decomposition of the state and its evolution towards a dysfunctional ('failed') state, unable to perform its basic external and internal functions. The civil war that engulfed the country in 2013 was a consequence of political, social and economic conflicts that had been accumulating for many years. In this article, the author sets himself the task of identifying the main factors (internal and external) leading to the destabilisation of the state as well as the sources of contradictions that lay at the root of this process. Accumulation of negative trends along with low levels of socio-economic development at the moment of gaining independence and the inability to initiate modernisation processes, as well as the existence of negative international interrelations (conflicts in the immediate international neighbourhood) led to a crisis of statehood in the CAR.(original abstract)

19

Stereotypy w konflikcie między Armenią i Azerbejdżanem o Górski Karabach, w kontekście polityki zagranicznej UE

75%

Wiktor-Mach D.

Przegląd Europejski

|

2016

|

nr 3

138-159

Europejska Polityka Sąsiedztwa nie może lekceważyć złożonych konfliktów toczących się na Wschodzie. Skuteczność tego projektu zależy m.in. od zrozumienia stosunków międzynarodowych pomiędzy sąsiadami Unii Europejskiej oraz istniejących stereotypów i uprzedzeń. Artykuł podejmuje temat klasycznego przykładu "zamrożonego konfliktu" na Kaukazie Południowym - trwającego od ponad dwudziestu lat konfliktu między Armenią i Azerbejdżanem o Górski Karabach. Dużą rolę w relacjach międzynarodowych mają stereotypy obecne w życiu publicznym, w tym zwłaszcza w mediach, w dyskursie politycznym, jak również w programach edukacyjnych. W artykule przedstawiony zostanie kontekst konfliktu, a następnie analiza dominujących stereotypów etnicznych (sąsiedni naród jako fałszerz historii i odwieczny wróg z cechami autorytarnymi). W dalszej części przedstawione będą postawy społeczne wynikające bezpośrednio z funkcjonowania tak kreowanego wizerunku. Na koniec zaprezentowane zostaną przykłady działań mających na celu nawiązywanie bezpośrednich relacji między Ormianami i Azerbejdżanami, nakierowanych na zmianę stereotypów. (abstrakt oryginalny)

20

Afganistan po 11 września

75%

Strachota K.

Sprawy Międzynarodowe

|

2002

|

nr 1

169-180

Celami długoterminowymi w Afganistanie po zakończeniu działań wojskowych są: stopniowa demokratyzacja kraju przy wsparciu finansowym świata zachodniego, włączenie kraju w ponadregionalne inwestycje oraz pomoc w akcjach likwidacyjnych sił destabilizujących sytuację w kraju i w regionie. Głównymi problemami są wciąż likwidacja talibów, al Kaidy i innych ugrupowań terrorystycznych związanych z Osamą bin Ladenem oraz tarcia systemowe, objawiające się walką o władzę nad krajem jak również nieustające konflikty etniczne.