Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Sovereign Credit Rating Determinants of the EU Countries : the Role of the Euro Area Crisis and Its Legacy

100%

Stawasz-Grabowska E.

Entrepreneurial Business and Economics Review

|

2020

|

8

|

nr 2

47-69

Objective: The objective of the article is to identify the determinants of the EU countries' sovereign credit ratings with a particular focus on the impact of the euro area crisis. Research Design & Methods: The study is conducted for the 28 EU countries for the years 2004-2018. The research period is later divided into pre-crisis, crisis, and post-crisis subperiods. The frequency of data is yearly, and panel error correction model is used as the main research method. Findings: The study shows that the role of individual credit rating determinants differed in the distinguished subperiods. In particular, the condition of the banking sector seems to have gained in importance after the outbreak of the euro area crisis and remained high in the post-crisis years. At the same time, the status of being a euro area member, which negatively affected countries' ratings during the crisis, switched again to positive in the post-crisis period. Its effect is however much weaker than before 2008. Implications & Recommendations: EU/euro area countries should continue reforms aimed at weakening negative feedback loops between banks and sovereigns. Based solely on the rating criterion, it seems that non-euro area EU members are not necessarily better off staying on the side-lines of the European integration process. Contribution & Value Added: The study extends the literature on the determinants of sovereign credit ratings by showing how the role of individual factors might change depending on varying economic conditions, and by taking into account the specific context of the euro area crisis. (original abstract)

2

Globalne konsekwencje kryzysu finansowego w Grecji

100%

Sporek T.

Studia Europejskie / Centrum Europejskie Uniwersytetu Warszawskiego

|

2013

|

nr 3

57-86

Przybliżono przyczyny wybuchu kryzysu finansowego. Omówiono działania mające na celu ratowanie państw pogrążonych w kryzysie. Omówiono sytuację w Grecji po próbach wcielenia w życie licznych planów ratunkowych.

3

Wpływ kryzysu w strefie euro na możliwość rozwoju zróżnicowanej integracji w Unii Europejskiej

100%

Podraza A.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2012

|

nr 3 Prawno-polityczne wyzwania kryzysu Unii Europejskiej

63-82

Ewentualne wprowadzenie modelu zróżnicowanej integracji w ramach Unii Europejskiej w wyniku kryzysu w strefie euro nie zależy jedynie od uzgodnień pomiędzy państwami członkowskimi, osiągniętymi w toku normalnych negocjacji dyplomatycznych. Realizacja takiej koncepcji może być rezultatem procesu politycznego zachodzącego w poszczególnych państwach członkowskich. Politycy coraz częściej muszą się liczyć z weryfikacją dokonywaną przez społeczeństwa w trakcie kolejnych wyborów. Nigdy wcześniej w historii integracji europejskiej tak bardzo nie zacierały się granice między sferami odpowiedzialności państw narodowych i Unii Europejskiej. Ta ostatnia staje się coraz bardziej skomplikowaną strukturą, w której zakres wzajemnych oddziaływań ulega znacznemu zwiększeniu. Trudno jest dzisiaj przewidzieć skutki tego dynamicznego w dużej mierze niekontrolowanego przez nikogo procesu. Czy będzie nim renacjonalizacja polityki w wyniku rozpadu Unii Europejskiej, czy stworzenie Europy dwóch prędkości, czy redefinicja jednolitego charakteru konstrukcji europejskiej - na te pytania trudno znaleźć jednoznaczne odpowiedzi. Wydaje się, że zróżnicowanie integracji w najbliższej przyszłości będzie koniecznością z uwagi na odmienne postawy państw członkowskich. Nie można tej swoistej korekty integracji sprowadzić do zmiany relacji między państwami członkowskimi. Powinna być ona uzupełniona rzeczywistą demokratyzacją całego systemu, co powinno się wyrażać w większym upodmiotowieniu społeczeństw europejskich. Tylko dzięki stworzeniu prawdziwej europejskiej przestrzeni społecznej można próbować rozwiązać obecne problemy w strefie euro. Integracja nie może już dłużej dotyczyć jedynie państw, musi jednoczyć społeczeństwa. Tylko stworzenie podstaw poczucia wspólnoty, przy poszanowaniu tożsamości narodowej, może ocalić ambitny projekt zjednoczenia kontynentu europejskiego. Samo różnicowanie integracji bez upodmiotowienia społeczeństw będzie jedynie półśrodkiem. (fragment tekstu)

4

Implikacje kryzysu Unii Europejskiej dla dalszego procesu integracji

100%

Stolarczyk M.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2012

|

nr 3 Prawno-polityczne wyzwania kryzysu Unii Europejskiej

39-61

Kryzys w strefie euro, dający o sobie znać szczególnie w latach 2010-2011 sprawił, że prognozowanie dalszego rozwoju procesu integracji europejskiej stało się zdecydowanie trudniejsze niż jeszcze kilka lat temu. Niektóre następstwa tego kryzysu już wystąpiły w większej skali, inne zapewne ujawnią się w dłuższej perspektywie. Kryzys doprowadził do większej integracji "eurolandu", ale ścisła integracja nie oznacza budowy Stanów Zjednoczonych Europy. Wśród społeczeństw państw członkowskich UE nie ma bowiem akceptacji dla przekształcenia UE w tak maksymalistyczną strukturę federalną. (fragment tekstu)

5

Polish Presidency of the EU Council : Reactions and Opinions in the US

100%

Jarmuła A.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2012

|

nr 2 Polska prezydencja wobec wyzwań współczesnej Unii Europejskiej

97-101

Autorka prezentuje obserwacje płynące z analizy relacji amerykańsko-europejskich. Wskazuje, że amerykańskie media pilnie obserwują sytuację w Europie i są zaniepokojone kryzysem sfery euro. Obserwatorzy podkreślają, że proces globalizacji handlu powoduje, iż wszyscy partnerzy stosunków gospodarczych na świecie muszą bacznie obserwować powiązane wzajemnie reakcje międzynarodowych rynków. Należy jednak zauważyć, że Amerykanie są obecnie ukierunkowani głównie na obserwację rynków azjatyckich, przede wszystkim chińskiego, i nie stawiają problemów europejskich na czele listy priorities - celów, które wymagałyby natychmiastowej reakcji. Amerykańskie media dostrzegają też, że polska stabilność ekonomiczna jest niezagrożona i Polska jest jednym z niewielu krajów EU, które pozostając poza strefą euro, wypracowały sobie renomę kraju bezpiecznego dla zagranicznych inwestycji. Mimo uznania znaczenia polskich sukcesów w sprawach ekonomicznych, ze względu na typowy dla Stanów Zjednoczonych "amerykanocentryzm", amerykańska skłonność do badania zakresu polskiego wpływu na proces decyzyjny w Radzie UE, jest jednak niewielka. Amerykanie są skupieni na własnych interesach, a w zakresie zmian w Europie - zainteresowani głównie przekształceniami strukturalnymi UE po traktacie lizbońskim. Zakres wiedzy w Stanach Zjednoczonych o skomplikowanych mechanizmach sterujących Unią Europejską, a w tym również informacja o znaczeniu polskiej prezydencji w Radzie, pozostaje jednak niewystarczający. (abstrakt oryginalny)

6

Prezydencja RP w warunkach kryzysu w strefie euro. Stanowisko polski wobec planowanych zmian traktatowych

100%

Stankiewicz J.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2012

|

nr 2 Polska prezydencja wobec wyzwań współczesnej Unii Europejskiej

153-160

Polska prezydencja, pomimo licznych prób sprostania obecnym problemom europejskim w 2011 r., Nie miała znaczącego wpływu na planowanie kolejnych kroków w celu uniknięcia kryzysu finansowego w Grecji i innych krajach strefy euro. Niewątpliwym problemem podczas Prezydencji RUE były nasilone wątpliwości co do przyjętej formuły pomocy dla Grecji. W okresie polskiej prezydencji zostanie zapamiętany czas dotkliwości kryzysu w strefie euro, który przyćmił łatwopalne ambitne cele Prezydencji, a przede wszystkim rozwój koncepcji Partnerstwa Wschodniego oraz zaangażowanie wzmocnienie bezpieczeństwa energetycznego UE. Brak spójnego podejścia do reformy systemu finansowego UE Polska oparła swoją politykę na obwinianiu odpowiedzialności za obecną sytuację głównie najsilniejszych krajów UE, w tym Niemiec. Kontrowersyjny szef polskiej dyplomacji w Berlinie na początku pierwszej połowy polskiej z naciskiem pokazuje, że władze w Polsce mają szansę poradzić sobie z obecną sytuacją gospodarczą dzięki silnemu zaangażowaniu UE na rzecz Niemiec niż możliwości osiągnięcie wspólnego stanowiska wśród innych członków. Chociaż Polska nie jest spowodowana stanem grupy euro w Warszawie, władze próbowały wywierać presję polityczną, aby zagwarantować naszemu krajowi możliwość uczestniczenia w spotkaniach dotyczących reformy polityki finansowej Wspólnoty. Czy ten cel został osiągnięty? Czy Polska w trakcie swojej prezydentury uzyskała pozytywną ocenę zaangażowania w walkę z kryzysem? (fragment tekstu)

7

The Euro Crisis - a Political or Financial Challenge?

84%

Fisher J.

Management and Business Administration. Central Europe

|

2013

|

21

|

nr 1

13-21

Omówiono kwestie kryzysu w strefie euro.

8

Globalne konsekwencje kryzysu finansowego w Grecji

84%

Sporek T.

Studia Ekonomiczne / Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach

|

2013

|

nr 172 Międzynarodowe stosunki gospodarcze - wybrane aspekty internacjonalizacji i integracji współczesnego życia gospodarczego

23-40

Kraje członkowskie nie są w stanie same sprostać wszystkim problemom występującym w gospodarce światowej. Aby przezwyciężyć pojawiające się przeszkody konieczna jest pogłębiona integracja. Przykładem jest tu Unia Europejska, która proces integracji rozpoczęła od strefy wolnego handlu, a zakończyła na unii gospodarczo-walutowej, która zostanie odpowiednio dopracowana i zmodyfikowana. Stawiając czoła licznym wyzwaniom oraz pojawiającym się kryzysom musi mieć do dyspozycji skuteczne oraz spójne narzędzia, dostosowane do wymogów funkcjonowania Unii, jak również do ciągłych zmian występujących we współczesnym świecie. Gdy pojawił się kryzys w strefie euro Unia wprowadzała liczne pakiety ratunkowe umożliwiające wyjście z kryzysu. W 2010 r. wszedł w życie pakiet działań stabilizacyjnych oferujący pomoc krajom członkowskim UE, które miały ciężką sytuację finansową. Celem UE było i nadal jest utrzymanie stabilności finansowej w czasie, gdy cały świat tonie w gigantycznych długach. (fragment tekstu)

9

Towards Institutional Crisis Theory

84%

Grosse T. G.

Sprawy Międzynarodowe

|

2019

|

nr 2

17-42

Celem artykułu jest dokonanie analizy zjawiska kryzysu jednocześnie w perspektywie politologicznej i ekonomicznej. Autor skupia się na czterech aspektach: (1) wyzwaniach kryzysu dla rozwoju, (2) strukturalnych aspektach kryzysu, (3) zarządzaniu sytuacją kryzysową, (4) wyzwaniu dla legitymacji politycznej w czasie kryzysu, zwłaszcza w odniesieniu do stosowania środków antykryzysowych. Studiami przypadku w badaniu są kryzys strefy euro oraz azjatycki kryzys finansowy z lat 1997-1998. (abstrakt oryginalny)

10

Niemcy wobec dekady kryzysu 2008-2017 w świetle debat budżetowych w Bundestagu

84%

Formusiewicz R.

Sprawy Międzynarodowe

|

2019

|

nr 2

67-87

W poniższym artykule podjęta została próba scharakteryzowania niemieckiej reakcji na występujące kolejno zjawiska kryzysowe na podstawie analizy debat budżetowych toczących się w Bundestagu w latach 2008-2017. Uzasadnienie tego podejścia stanowiło założenie, że przebieg i treść dyskusji parlamentarnych o polityce prowadzonej za pośrednictwem budżetu jest źródłem miarodajnych informacji o strategii rządu wobec kryzysu i podejmowanych działaniach. Analiza umożliwiła sformułowanie wniosków porównawczych poprzez wskazanie specyfiki odpowiedzi państwa niemieckiego w przypadku poszczególnych kryzysów, jak i elementów działania wspólnych wobec każdego z nich. Możliwe było też wychwycenie, w jakim zakresie niemieckie podejście do kryzysu ma charakter stały, a w jakim ulega modyfikacji w zależności od rozpatrywanego zjawiska kryzysowego. (fragment tekstu)

11

Tensions in the Eurozone and the Greek Crisis

84%

Gwiazda A.

Unia Europejska.pl

|

2012

|

nr 1 (212)

30-39

Obecny kryzys w strefie euro zaczął się w Grecji na początku 2010 r., kiedy kraj ten nie był w stanie spłacić swojego zadłużenia. W artykule omówiono trudną sytuację gospodarczą Grecji i niektórych słabszych krajów eurolandu, które muszą sprywatyzować swoje firmy państwowe i "odchudzić" nadmiernie rozbudowany sektor publiczny, aby znaleźć wyjście z obecnego kryzysu. Kryzys ten pewnie by się nie wydarzył, gdyby Grecja i niektóre inne słabsze kraje eurolandu nie rozbudowałyby swojego aparatu biurokratycznego i nie finansowały szczodrych świadczeń społecznych z pożyczek zaciąganych za granicą, a nie ze sprzedaży przedsiębiorstw państwowych i innych dochodów państwa. Kraje te nie mogą teraz poszukiwać rozwiązania swojego kryzysu w pomocy finansowej innych, mocniejszych krajów eurolandu, Europejskiego Banku Centralnego i Międzynarodowego Funduszu Walutowego, lecz muszą przeprowadzić radykalne reformy gospodarcze i wprowadzić w życie programy oszczędnościowe. Dwie inne opcje, a mianowicie wyjście Grecji ze strefy euro i wprowadzenie w tym kraju drachmy lub dobrowolne opuszczenie tej strefy przez Niemcy i powrót do marki wydają się na początku 2010 r. nierealistyczne, a przede wszystkim politycznie niebezpieczne. (abstrakt oryginalny)

12

Außenpolitik Deutschlands aus der Perspektive der Geo-Ökonomie

84%

Ulatowski R.

Przegląd Europejski

|

2014

|

nr 4

132-151

Celem artykułu jest analiza jak dalece niemiecka polityka zagraniczna odpowiada założeniom geoekonomii. Ma on następującą strukturę. W pierwszej części zaprezentowana zostanie teoria geoekonomii. Następnie przedstawione zostaną trzy debaty odnośnie niemieckiej polityki zagranicznej. W części trzeciej analizie poddana zostanie polityka Niemiec w okresie kryzysu strefy euro. W ostatniej części przedstawiony zostanie rozwój stosunków bilateralnych Niemiec z mocarstwami wschodzącymi. Artykuł ten potwierdza tezę, iż strategia geoekonomiczna jest korzystna dla Niemiec. (abstrakt oryginalny)

13

Kryzys euro w Hiszpanii i Portugalii i metody jego przezwyciężenia

84%

Kundera J.

Przedsiębiorczość i Zarządzanie

|

2018

|

t. 19, z. 4, cz. 2 Szanse i zagrożenia dla gospodarki europejskiej XXI wieku

167-178

Analiza przyczyn kryzysu i dotychczasowych reform podjętych w strefie euro uwzględnia doświadczenia dwu krajów strefy euro, szczególnie dotkniętych przez kryzys gospodarczy: Portugalii i Hiszpania. Metodę badawczą wykorzystaną w opracowaniu jest analizę danych statystycznych dotyczących obu krajów oraz badanie literatury i raportów odnoszących się do ich polityki antykrzyzysowej. Kryzysy rzadko paraliżują całe gospodarki, jeżeli prowadzona jest w nich odpowiednia polityka gospodarcza, stąd też działania antykryzysowe obejmowały w tych krajach m.in przywróceniu prawidłowych relacji między polityką monetaraną a fiskalną. Chociaż kryzys w strefie euro zwalczano głównie metodami polityki oszczędności (austerity programs), to należy pamiętać o tym, że Europejczycy stworzyli unię walutową w warunkach braku wspólnej polityki fiskalnej i niższej mobilności siły roboczej, większego udziału państwa w gospodarce, stąd polityka antykryzysowa musiała obejmować nieco inne instrumenty w Europie niź w USA. Chodzi o to, iż oprócz polityki oszczędności metody antykryzysowe musiały uwzględniać tutaj głębokie zmiany strukturalne w kierunku poprawy konkrencyjności. Jak się wydaje kluczem do skutecznej polityki antykryzysowej w strefy euro są reformy podejmowane dwutorowo, zarówno w krajach członkowskich jak i instytucjonalne w aparacie UE, które zapewnią właściwą koordynację między polityką monentarną EBC i polityka fiskalną prowadzoną w poszczególnych krajach celem osiągnięcia optymalnego poziom wydatków w całej strefie.(fragment tekstu)

14

Ordoliberalism and the Macroeconomic Policy in the Face of the Euro Crisis

84%

Moszyński M.

Equilibrium

|

2015

|

10

|

nr 4

41-58

The global economic crisis and the crisis in the euro zone exposed the deep differences of opinion between German economists and scientists from Anglo-Saxon countries. The German approach conceptually differs in the views on the strategies and tools of anti-crisis policy, especially fiscal stimulus in the Keynesian-style, quantitative easing monetary policy of the ECB, the question of financial assistance to Greece and restructuring its debt. The other areas of difference are the approach to the rules in macroeconomic policy, fiscal consolidation, and interpretation of current account surplus. Given the size and performance of the German economy it is important to understand the reasons for these opposites, which constitute the research goal of this article. Considerations are based on the thesis that ordoliberal thought still has a strong impact on the practice of macroeconomic policy in Germany and also at the European level. The analysis is built on the short overview of ideological foundations of the German social market economy and its most important postulates, which then will be applied for interpretation of intellectual distinctions between economists from Germany and other countries in the theoretical and practical dimensions of the economic policy observed in Europe. The methodology includes the critical literature studies and the comparative analysis of macroeconomic policy through the prism of economic thought. (original abstract)

15

Economic and Behavioural Aspects of the Euro Crisis

84%

Szyszka A.

Argumenta Oeconomica

|

2013

|

nr 2 (31)

49-74

There are many reasons for the current state of affairs in the Eurozone, most of which fall within the scope of economics, politics, and human behaviour. In the first step, this paper briefly discusses the macroeconomic and fundamental background of the Eurozone turbulences. We argue that the roots of the crisis lie in the persistent imbalances within the Eurozone and the inflexibility of the common monetary policy that turned out to be inadequate for the dissimilar economies of the EMU. We also point at the mounting public debt, the high risks associated with the European banking sector, and the interdependence between the financial solidity of the banking system and government solvency across the Eurozone. However - contrary to many other commentaries - we consider the large public debt not as the primary reason for the crisis in Europe, but as an effect of the earlier lack of fiscal discipline and the result of external factors added on top. Later in this paper, attention is focused on behavioural aspects that might have contributed to the financial crisis and human inclinations that demonstrated themselves on that occasion. We discuss the extrapolation bias and problems with the time horizon of the decision makers, the underestimation of risk due to overconfidence and the difficulties with the probability estimation of extreme scenarios. We define "the Euro heuristic", a phenomenon responsible for overseeing the risk disparity among various members of the EMU, and explain why bad news gets accepted relatively slowly. Herding, the activities of hedge funds, and the role of rating agencies are also deliberated upon. The behavioural approach to the recent European crisis and the application of psychological inclinations in this particular context, constitute the original contribution of this paper. The findings of the paper may help to avoid similar mistakes in the future, especially for prospective Eurozone members in years to come.(original abstract)

16

Debate on the Cohesion Policy During the Euro Crisis

84%

Grosse T. G.

Rocznik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej

|

2012

|

R. 10, z. 6

11-26

The Eurozone crisis has exposed the discrepancy between the political positions of central and peripheral states where the largest EU Member States are favoured. Refl ected in reinforcing the role of the strongest EU Member States, this phenomenon gives rise to two- or multi-speed Europe. Another phenomenon rooted in the crisis of the single currency refers to the diversifi cation of the status of the EU borderland. This is of particular importance to a relatively stronger position of less dynamically developing areas of the Eurozone as compared to the countries outside it. Such a tendency signifi cantly impacts on the cohesion policy. It was detrimental to the power of the Central European states to negotiate the scope of this policy for the period after 2013. (original abstract)

17

Franco-German Leadership in the EU: Lessons from the Euro Crisis

84%

Hilz W.

Stosunki Międzynarodowe

|

2015

|

51

|

nr 4

255-268

Since the outbreak of the Euro crisis in 2010 the European Union seems to tumble from one crisis to the next: From Arab spring to the Ukraine conflict, from Syrian civil war to the refugee crisis. So far the EU members did not find a way out of these crises. Although in times when all EU partners seem to be paralyzed by an aversion of strengthening the EU institutions they might be forced working closer together anyway. Against the background of a general loss of orientation inside the EU this article takes a closer look at the handling of the Euro crisis. It discusses whether revived Franco-German leadership inside Europe might be an option to give orientation to all EU members. Starting with a brief review of the strengths of this bilateral couple during the initial phase of European integration it is the aim to detect its unique capability to lead the EU out of European crises. Since Germans and French after serious disputes and despite different economic interests managed to work together for European solutions, both might be a role model for all EU members. The way the governments in Berlin and Paris overcame their differences during the Euro crisis delivers insights for all EU partners to cope with the structural economic imbalances.(original abstract)

18

Zmiany zasad zarządzania gospodarczego w strefie euro jako konsekwencja kryzysu w krajach peryferyjnych

84%

Pietrucha J.

Studia Ekonomiczne / Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach

|

2014

|

nr 176 Kategorie i teorie ekonomiczne oraz polityka gospodarcza

143-158

W punkcie pierwszym przedstawiono model z Maastricht. Mianem tym określa się rozwiązania w zakresie zarządzania gospodarczego w Unii Europejskiej, stworzone w związku z powołaniem Unii Gospodarczej i Walutowej. W punkcie drugim omówiono przyczyny i przebieg kryzysu oraz jego konsekwencje dla zarządzania gospodarczego w strefie euro, natomiast w punkcie trzecim przedstawiono nowe zasady zarządzania przyjęte do 2013 r.(fragment tekstu)

19

Kryzys euro a handel zagraniczny krajów Unii Europejskiej

84%

Kamiński B., Ng F.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2013

|

nr 3

139-162

Kryzys gospodarczy w strefie euro nie miał jak dotąd istotnego wpływu na handel UE: pozycja UE w handlu globalnym nie uległa zmianie. Unaocznił on jednak wyraźne różnice w wynikach handlu zagranicznego poszczególnych krajów członkowskich. Bardziej zdezagregowana analiza wskazuje na wyłonienie się trzech grup w ramach UE: znajdujących się w stagnacji ekonomii krajów Południa; dynamicznej Nowej Europy; oraz stabilnej Północy. Wahania w handlu światowym wywołane kryzysem globalnym nie były ani mniejsze, ani większe od zmian w wartości handlu UE. Kryzys nie odwrócił również tendencji rosnącej otwartości gospodarek państw członkowskich obserwowanej po 2000 r. Wzrost gospodarczy w tym okresie nie był ciągniony przez popyt krajowy, ale przez popyt zewnętrzny, tj. zapotrzebowanie w innych krajach UE oraz reszty świata. Nie znaleziono również danych empirycznych, które wsparłyby często wypowiadany komentarz, że tanie pożyczki w euro finansowały eksport Niemiec do południowych krajów UE. Wręcz przeciwnie, udział tych krajów w całkowitym eksporcie Niemiec kształtował się w pierwszej dekadzie XXI w. poniżej 15% i wykazywał tendencję spadkową. Wreszcie, wbrew oczekiwaniom, członkostwo w unii monetarnej nie było katalizatorem wzrostu handlu. Dynamika handlu krajów, które wstąpiły do UE w pierwszej dekadzie XXI w., była nieporównywalnie wyższa od dynamiki "starych" członków UE. Niebezpieczne jest jednak to, że w miarę jak efekt jednolitego rynku będzie wygasał, przejęcie antywzrostowego modelu charakterystycznego dla wielu krajów UE może doprowadzić do "equilibrium wolnego wzrostu", jeśli nie stagnacji. (abstrakt oryginalny)

20

Polityka gospodarcza Polski w okresie zaburzeń finansowych i przemian strukturalnych w gospodarce europejskiej i światowej

67%

Michalski R.

Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula

|

2016

|

nr 3(49)

14-32

Druga dekada XXI wieku to okres ostrych zaburzeń finansowych oraz istotnych przemian strukturalnych w gospodarce europejskiej i światowej. W gospodarkach wielu krajów utrzymywały się tendencje stagnacyjne w połączeniu z tzw. lowflation a nawet deflacją. Po globalnym kryzysie finansowym i ekonomicznym lat 2008-2009 i kryzysie strefy euro lat 2010-2013 pojawiła się groźba trzeciej rundy kryzysu światowego, tym razem obejmującego głównie państwa "wschodzących rynków" i rozwijające się. Kryzys europejskiej unii walutowej wymusił nieortodoksyjne działania władz i organów Unii Europejskiej, zwłaszcza Europejskiego Banku Centralnego, spowodował zasadnicze przeorientowanie polityki gospodarczej państw strefy euro i przede wszystkim zapoczątkował szereg istotnych zmian organizacyjno-regulacyjnych, których wprowadzanie potrwa przez najbliższe kilka lat. Polska polityka gospodarcza w małym stopniu dostosowywała się do zachodzących w świecie zmian, koncentrując się na kwestiach wewnętrznych. Dzięki dużej redukcji deficytu sektora finansów publicznych, głównie za sprawą ograniczenia wydatków budżetowych, w połowie 2015 roku udało się zakończyć procedurę nadmiernego deficytu po sześciu latach jej obowiązywania. Wciąż otwarta pozostaje kwestia reformy systemu podatkowego, który jest mocno przestarzały, pełen niespójności i luk. W ostatnich latach zarysowuje się tendencja do wzrostu znaczenia polityki fi skalnej, mimo kłopotów rządu z utrzymaniem dyscypliny budżetowej kraju. Dla realizacji ambitnych obietnic wyborczych roku 2015, oznaczających de facto odejście od polityki zaciskania pasa, kwestia zasadniczej reformy i podwyższenia podatków - z wyjątkiem pośrednich - staje się coraz bardziej ewidentna. Z kolei polityka pieniężna mocno traci na efektywności tak ze względu na ewidentne błędy jej autorów, jak i na fakt, że od lat nie potrafi sobie poradzić z sytuacją ogólnej nadpłynności systemu bankowego. Wymaga to nie tylko zmian instytucjonalnych, ale i przewartościowania samej koncepcji polityki monetarnej i jej głównego celu. W najbliższych latach przed polskimi władzami staje ważne zadanie ograniczenia skali nierównowagi tak wewnętrznej, jak zewnętrznej i tym samym zmniejszenia stopnia uzależnienia naszego kraju od napływu oszczędności zagranicznych. (abstrakt oryginalny)