Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 14

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Europejskie rady zakładowe
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Partycypacja pracownicza jest formą udziału pracownika w zarządzaniu przedsiębiorstwem. Proces ten może przebiegać bezpośrednio, gdy w głosowaniu bezpośrednim liczy się każdy głos pracowniczy, oraz pośrednio, poprzez instytucje pracownicze powoływane w drodze wyborów pracowników. W artykule zostały omówione podstawowe formy partycypacji, ze szczególnym uwzględnieniem form pośrednich, wraz z przeglądem rozwiązań w krajach europejskich oraz w kontekście liberalizacji życia gospodarczego. (abstrakt oryginalny)
Ponad dwudziestoletni proces został zakończony przyjęciem dyrektywy o europejskich radach zakładowych, którego celem było zbudowanie, w skodyfikowanej formie, ram sposobu przekazywania informacji oraz przeprowadzania konsultacji w stosunkach przemysłowych w firmach transeuropejskich. Normy prawne zawarte w dyrektywie zobowiązują do powoływania Europejskiej Rady Zakładowej, której zadaniem jest współdziałanie pomiędzy pracodawcą a pracownikami lub ustanowienie procedur informacyjno-konsultacyjnych. Rygorom zawartym w dyrektywie muszą się poddać przedsiębiorstwa spełniające następujące kryteria: zatrudniać co najmniej 1000 pracowników w państwach członkowskich Unii Europejskiej i Europejskiego Obszaru Gospodarczego - w tym co najmniej po 150 pracowników w co najmniej dwóch państwach objętych zasięgiem dyrektywy lub grupie przedsiębiorstw zatrudniającej co najmniej 1000 pracowników w państwach objętych zasięgiem dyrektywy, posiadającej co najmniej dwa przedsiębiorstwa wchodzące w skład grupy z siedzibą w różnych państwach wymienionych wyżej i co najmniej jedno przedsiębiorstwo z co najmniej 150 pracownikami w jednym z państw, o których mowa, i co najmniej jedno inne przedsiębiorstwo ze 150 pracownikami zatrudnionymi w innym państwie niż uprzednio, objętym zasięgiem dyrektywy. Tak zdefiniowany zakres podmiotowy w dyrektywie powoduje, że obowiązkom w niej zawartym muszą się również podporządkować firmy których centrale leżą w państwach trzecich. (fragment tekstu)
Artykuł zawiera próbę odpowiedzi na pytanie, czy związki zawodowe potrafią wykorzystać instytucję europejskich rad zakładowych do wzmocnienia pozycji reprezentacji pracowniczej vis-à-vis korporacji ponadnarodowych. W ocenie autora problemy z budowaniem transgranicznej solidarności związków zawodowych i ich niezdolność do wypracowania wspólnej pozycji wobec zjawiska ponadnarodowych układów ramowych (TCA) sprawiają, że związkowe podejście do roli europejskich rad zakładowych staje się coraz bardziej ambiwalentne. W rezultacie głównymi beneficjentami istnienia rad mogą, paradoksalnie, stać się zarządy korporacji ponadnarodowych. (abstrakt oryginalny)
Równowaga instytucjonalna to kategoria niezwykle złożona, praktycznie niemożliwa do osiągnięcia. Stanowi sumę równowag cząstkowych, jakie zachodzą na różnych poziomach instytucjonalnych oraz różnych płaszczyznach. Wskazuje to na wysoki stopień trudności przy jej analizie. Opracowanie ma na celu określenie istoty tej równowagi oraz zaprezentowanie mechanizmu jej budowy. Mechanizm ten pokażemy na przykładzie budowy równowagi instytucjonalnej na poziomie Unii Europejskiej w zakresie stosunków prac(abstrakt oryginalny)
Artykuł porusza problem informowania i konsultowania z pracownikami planów co do przyszłości przedsiębiorstwa w przedsiębiorstwach transnarodowych. Ta kwestia stała się przedmiotem zainteresowania organów Wspólnot Europejskich już w latach 70. Ostateczne rozwiązanie to uchwalenie dyrektyw w sprawie ustanowienia europejskich rad zakładowych.
W opracowaniu podjęto próbę rozpoznania problemów związanych z tworzeniem i funkcjonowaniem w polskich przedsiębiorstwach organów przedstawicielstwa pracowniczego w postaci rad pracowników. Zagadnienie to rozpatrywano w kontekście wdrożenia w naszym kraju założeń dyrektywy wspólnotowej (2002/14AVE), dotyczącej informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami.(abstrakt oryginalny)
Europejskie rady zakładowe - zgodnie z dyrektywą 94/45/WE - są formą niezależnego od związków zawodowych samorządu pracowniczego, wprowadzonego w przedsiębiorstwach i grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym. Przedstawiono zasady tworzenia i funkcjonowania europejskich rad zakładowych.
Artykuł jest poświęcony analizie wykroczeń z art. 39 pkt 1 ustawy z 5 kwietnia 2002 r. o europejskich radach zakładowych. Autorka stawia tezę, że ich rodzajowym przedmiotem ochrony jest prawo pracowników do informacji i konsultacji. Podejmuje próbę określenia znamion strony przedmiotowej i podmiotowej oraz podmiotu wskazanych wykroczeń. Formułuje wniosek, że wady zastosowanej przez prawodawcę techniki legislacyjnej, w szczególności naruszenie zasady określoności czynu, nie prowadzą do realnej i skutecznej ochrony wyróżnionego przez nią dobra prawnego, i postuluje podjęcie interwencji ustawodawczej zmierzającej do poprawienia aktualnego stanu. (abstrakt oryginalny)
We wrześniu 2011 r. minęła 15 rocznica wejścia w życie pierwszej unijnej dyrektywy powołującej Europejskie Rady Zakładowe (ERZ). W tym roku także zaczęła obowiązywać nowa wersja tej regulacji, tzn. dyrektywa 2009/38/EC. ERZ są formą reprezentacyjnej partycypacji pracowniczej na poziomie europejskim, która gwarantuje pracownikom prawo do informacji i konsultacji. Reprezentanci załogi otrzymali możliwość wyrażania swoich opinii o projektowanych decyzjach centralnego kierownictwa przedsiębiorstwa transnarodowego, które odnoszą się do pracowników we wszystkich zakładach tego przedsiębiorstwa. Niniejszy artykuł koncentruje się trzech głównych obszarach: roli Europejskich Rad Zakładowych w krajach UE, zasięgu tych instytucji partycypacji na poziomie europejskim i zmianach w funkcjonowaniu ERZ spowodowanych wprowadzeniem nowej dyrektywy. Głównym celem artykułu jest przedstawienie różnych rodzajów tych instytucji oraz próba oceny efektywności ERZ i ich wpływu na system stosunków przemysłowych w Europie. (abstrakt oryginalny)
Problemem w ostatnich latach staje się w Unii Europejskiej wyznaczenie zakresu ingerencji państwa w funkcjonowanie sektora finansów. Im bardziej restrykcyjny jest zakres regulacji prawnej działalności sektora bankowego, tym większy jest odsetek osób i firm, które z usług bankowych skorzystać nie mogą. Obowiązujące przepisy unijne w dziedzinie bankowości są ograniczone do instytucji przyjmujących depozyty i jednocześnie udzielających kredyty. Komisja Europejska rozważa rozszerzenie zakresu podmiotowego instytucji finansowych i rodzajów działalności, które mogłyby zostać objęte obowiązującymi przepisami. Autor artykułu prezentuje m.in. projekty zmian obszaru kontroli nadzoru ostrożnościowego.
Związki zawodowe w Polsce stanowią podstawową formę reprezentacji interesów pracowników. Obok organizacji związkowych w przedsiębiorstwie działa jednak wiele innych form reprezentacji załogi. Zaliczyć tu można przede wszystkich rady pracowników, przedstawicielstwa w sprawach bezpieczeństwa i higieny pracy, reprezentantów pracowników w radach nadzorczych czy przedstawicieli ad hoc powoływanych do rozstrzygnięcia konkretnej sprawy z pracodawcą. Ponadto pracownicy mają prawo do uczestnictwa w formach partycypacji reprezentacyjnej także w przedsiębiorstwach o zasięgu wspólnotowym. Głównym celem artykułu jest przedstawienie niezwiązkowych form reprezentacji pracowników spotykanych w polskim systemie stosunków przemysłowych oraz określenie relacji między nimi a związkami zawodowymi. W opracowaniu została zastosowana metoda opisowa oraz analiza aktów prawnych.(abstrakt oryginalny)
Zarządzanie wielu przedsiębiorstw ulegało umiędzynarodowieniu, w związku z czym najważniejsze dla pracowników decyzje, jak np. zwolnienia grupowe, podejmowane są poza krajem, na którego terenie wykonywana jest praca. Dlatego też konieczne stało się wydanie stosownych dokumentów, które doprowadziłyby do "upodmiotowienia" pracowników w firmach działających w skali ogólnoeuropejskiej. Autor artykułu omawia unijną dyrektywę dotyczącą tworzenia europejskich rad zakładowych lub procedur informowania i prowadzenia konsultacji wśród pracowników w przedsiębiorstwach o zasięgu wspólnotowym lub grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym oraz polską ustawę o europejskich radach zakładowych (Dz. U. Nr 62, poz. 556).
European Works Councils (EWCs) constitute the most developed arena of social dialogue in the EUs multi-level system of employment relations. In this paper we give an overview over the quantitative trajectory of these representation bodies and evaluate the potential for their future development. Based on the historical development of the legal framework since the 1980s we establish a four phase periodization with different motives and dynamics in the creation of EWCs. Using the European Trade Union Institute (ETUI) database on EWCs we look at several company characteristics that might have an effect on EWC creation such as country of origin, company size and degree of internationalisation. Our findings confirm a strong relationship between the development of the European legal framework and EWC creation dynamics. We argue that the current voluntaristic soft law approach without clear binding obligations for the companies covered by the EWC Directive is one of the main factors to explain the currently very low EWC creation rate in a context of growing internationalisation of firms and industries. (original abstract)
W najlepszej sytuacji pod względem posiadania przez pracowników prawa do informacji, konsultacji, jak również wpływu na podejmowane w przedsiębiorstwie decyzje mają pracownicy zatrudnieni w dużych przedsiębiorstwach, szczególnie tych o zasięgu transgranicznym, do których dodatkowo mają zasto-sowanie ustawy o europejskich radach zakładowych. Największe możliwości co do zakresu wpływu na zarządzanie przedsiębiorstwem, jak również uzyskanego prawa do informacji i konsultacji mają pracownicy zatrudnieni w przedsiębiorstwach państwowych oraz pracownicy spółek, którzy stali się ich właścicielami w wyniku bezpośredniej prywatyzacji. W najgorszej sytuacji znajdują się pracownicy zatrudnieni w małych i średnich przedsiębiorstwach niemających statusu przedsiębiorstwa państwowego, zatrudniających od kilku do 50 osób, ponieważ najczęściej nie obejmują ich korzystne dla nich przepisy prawa do informacji, konsultacji i współdecydowania o Europejskich Radach Zakładowych, o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji, a w przedsiębiorstwach zatrudniających mniej niż 10 osób także przepisy ustawy o związkach zawodowych. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.