Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 26

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Financial conglomerate
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Po zakończeniu okupacji amerykańskiej rząd japoński w 1952 roku liberalizując obowiązującą ustawę antymonopolową, ponownie stworzył sprzyjające warunki do powstania nowych struktur gospodarczych, tzw. keiretsu. Struktury keiretsu to współdziałające grupy dużych banków, firm produkcyjnych i dystrybucyjnych oraz ich filii, podporządkowane jednemu centrum decyzyjnemu. W artykule przedstawiono powiązania w ramach keiretsu: konglomeratowe (m.in. wzajemne posiadanie akcji, powiązania z głównymi bankami, kolegia prezesów) i pionowe (powiązania kupujący-dostawca, dystrybucja pionowych keiretsu).
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie kluczowych obowiązków podmiotów wchodzących w skład konglomeratu finansowego oraz potencjalnych problemów podmiotu wiodącego, które mogą się pojawiać w związku z udziałem w realizowaniu nadzoru uzupełniającego. Ponadto w artykule przedstawiono postulaty zmian w ustawie o nadzorze uzupełniającym, które mogłyby wzmocnić osiągnięcie celu, jakim jest ochrona stabilności podmiotów finansowych wchodzących w skład konglomeratu finansowego.(abstrakt oryginalny)
Przybliżono pojęcie konglomeratu finansowego. Przedstawiono regulacje unijne dotyczące konglomeratów finansowych. Omówiono ich znaczenie. Podjęto próbę odpowiedzi na pytania: jakie korzyści i jakie zagrożenia mogą wynikać z istnienia konglomeratów?
Globalizacja międzynarodowych rynków finansowych i deregulacja europejskiego sektora finansowego doprowadziły do pojawienia się w krajach Unii Europejskiej zupełnie nowej formy prowadzenia działalności przez podmioty finansowe. Funkcjonowanie banków, firm inwestycyjnych, czy towarzystw ubezpieczeniowych w warunkach nasilającej się presji konkurencyjnej w gospodarce światowej było impulsem do tworzenia przez nie konglomeratów finansowych. Podmioty, dotychczas angażujące się wyłączenie w jedną dziedzinę usług finansowych, wychodzą naprzeciw oczekiwaniom klientów i wprowadzają kompleksową obsługę finansową w ramach jednej grupy spółek wzajemnie ze sobą powiązanych. Pod pojęciem konglomeratu finansowego zgodnie z definicją przyjętą przez Bazylejski Komitet ds. Nadzoru Bankowego podmiotów funkcjonujących pod wspólną kontrolą, na których działalność składa się w dominującym stopniu świadczenie usług w co najmniej dwóch różnych sektorach finansowych (bankowość, papiery wartościowe, ubezpieczenia). W przypadku konglomeratów mieszanych, podmioty należące do grupy oferują już nie tylko usługi finansowe, ale również usługi w innych sektorach gospodarki. (fragment tekstu)
Zaprezentowano genezę nadzoru uzupełniającego nad instytucjami wchodzącymi w skład konglomeratów finansowych. Omówiono nadzór uzupełniający w świetle prawa polskiego oraz sposoby identyfikacji konglomeratu finansowego. Przedstawiono sposoby badania sytuacji podmiotów tworzących konglomerat.
6
75%
"Konkurencja globalna zmusza naczelne kierownictwo do zmiany sposobu myślenia i metody prowadzenia przedsiębiorstwa. Polityka, która była trafna wtedy, gdy firma prowadziła indywidualną działalność w wielu krajach, teraz może być nieskuteczna. Najpotężniejsze posunięcia to takie, które poprawiają ogólnoświatową pozycję kosztową firmy albo umożliwiają jej zróżnicowanie się i osłabienie kluczowych światowych konkurentów". (fragment tekstu)
Autor w artykule wskazuje na przełamanie homogeniczności sektora bankowego na rynku usług finansowych jako na jedną z najważniejszych przyczyn powstania różnorodności systemów finansowych. Wskazuje także nowe kierunki rozwoju towarzystw ubezpieczeniowych oraz na perspektywy rozwoju grup ubezpieczeniowo-bankowych w Polsce.
Autor stwierdza, że na świecie następuje stopniowa integracja rynku finansowego i rynku ubezpieczeń. Dowodem na to jest powstawanie tzw. finansowych konglomeratów, tzn. instytucji łączących tradycyjne banki komercyjne, banki inwestycyjne, towarzystwa ubezpieczeniowe, fundusze inwestycyjne. Przedstawiono dyskusję na temat niektórych przyczyn integracji rynku finansowego i rynku ubezpieczeń.
W artykule przedstawiono cel dyrektywy uchwalonej 16 grudnia 2002 r. przez Parlament Europejski i Radę w sprawie nadzoru uzupełniającego nad instytucjami kredytowymi, przedsiębiorstwami ubezpieczeniowymi i firmami inwestycyjnymi w konglomeracie finansowym. Następnie podjęto próbę rekapitulacji dotychczasowej wiedzy w zakresie metodologii określania adekwatności kapitałowej w konglomeracie finansowym. Przedstawiono podłoże ekonomiczne dla tworzenia się konglomeratów finansowych. Przybliżono poglądy na funkcję i zakres wymogów kapitałowych w konglomeracie. Omówiono zasady ogólne przeprowadzania rachunku adekwatności kapitałowej konglomeratu finansowego oraz wymogi prawno-administracyjne.
Konglomerat finansowy to dowolna grupa spółek pod wspólną kontrolą, których wyłączne lub dominujące czynności polegają na świadczeniu istotnych usług w co najmniej dwóch z trzech sektorów rynku finansowego (bankowość, usługi inwestycyjne, ubezpieczenia). W artykule zarysowano możliwe struktury korporacyjne ze szczególnym uwzględnieniem ich wad i zalet. Scharakteryzowano główne założenia nadzoru skonsolidowanego i zintegrowanego. Przedstawiono propozycje Nowej Bazylejskiej Umowy Kapitałowej oraz Dyrektywy 2001/0095 (COD). Przybliżono zagadnienie nadzoru nad konglomeratami w Polsce.
W niniejszym referacie zaprezentowano przykładowy, taksonomiczny system oceny siły finansowej konglomeratu. Opracowano ranking 21 konglomeratów finansowych zbudowany na podstawie wartości przyjmowanych przez dwie wybrane miary taksonomiczne (miarę podobieństwa struktur cech diagnostycznych oraz miarę podobieństwa obiektów ze względu na poziom cech diagnostycznych) oraz klasyfikację wybranych konglomeratów na grupy typologiczne ze względu na wartości przyjmowane przez wspomniane miary. W badaniu przeanalizowano sytuację czterech wybranych polskich podmiotów finansowych na tle konglomeracji światowych. (fragment tekstu)
This article presents the position of the European Financial Congress in relation to the European Commission's consultation document on the supplementary supervision of credit institutions, insurance undertakings and investment firms in a financial conglomerate. From 9th June till 20th September 2016, the EC ran a public consultation on the evaluation of the financial conglomerate directive (FICOD), whether it delivers on its objective to identify and manage group risks, i.e. multiple gearing, excessive leveraging of capital, contagion, complexity management, concentration and conflict of interest. Financial conglomerates were originally represented by bancassurance. Over time financial institutions have expanded into investment banking, asset management and other financial activities, with separate segment supervisions. Now, they are getting bigger, more complex and international, expanding into the real economy, outsourcing critical processes to non-regulated external offshore companies. Moreover, manufacturing companies are developing competencies in banking area and traditional financial institutions are being challenged by expanding fintech projects. The evaluation of supplementary supervision shall lead to better regulation in terms of relevance, effectiveness, efficiency, coherence and added value. As a result, the legislation shall contribute to enhanced financial stability, safeguard creditors' and policyholders' interests, and promote the competitiveness of financial conglomerates within the EU and at international level. From the Polish perspective, FICOD shall protect the financial system from the import of group risks and lead to secure growth of local financial conglomerates, enjoying a level playing field in the EU. The EC consultation paper was addressed by representatives of different groups of stakeholders in the Polish financial market, including in particular: universal banks, auto loan companies, insurance undertakings, regulatory bodies, consulting firms and academia. (original abstract)
Celem niniejszego opracowania jest analiza procesów gospodarczych w Chile w latach 1973-1983 ze szczególnym uwzględnieniem wpływu niekontrolowanego przepływu kapitału zagranicznego na tempo wzrostu gospodarczego Chile. (fragment tekstu)
Tezą referatu jest wskazanie, jak na tle kierunków rozwoju rynku finansowego można ocenić współpracę banków i ubezpieczycieli w formie bancassurance, do czego ona zmierza, jak doświadczenia zdobyte przy tej współpracy wpływają na dalszą ewolucję pośredników finansowych i do czego ona prowadzi. (fragment tekstu)
Tradycyjnie banki były uznawane za instytucje konserwatywne, działające w stabilnym otoczeniu. Obecnie jednak sytuacja jest inna. Czynniki takie jak dezintermediacja, deregulacja i globalizacja, przeobraziły sektor bankowy. Dominującą rolę odgrywają w nim teraz wielkie zdywersyfikowane konglomeraty finansowe, które zachowują się w wielu aspektach inaczej niż tradycyjne banki. Przypadki niewłaściwego zachowania tych konglomeratów prowadzą do erozji zaufania do banków. Taka sytuacja rodzi pytanie, czy współczesne banki nadal mogą cieszyć się statusem instytucji zaufania publicznego. (abstrakt oryginalny)
W referacie przedstawiono problem tworzenia zdywersyfikowanych struktur organizacyjnych przedsiębiorstw. Uwaga została skupiona na stosunkach ekonomicznych, jakie łączą jeden z największych polskich banków - Kredyt Bank S.A. z jego spółkami zależnymi i stowarzyszonymi. Zamierzone było zbadanie, czy współpraca w ramach konglomeratu jest korzystna dla którejkolwiek ze stron i jaki charakter mogą mieć potencjalne korzyści. Badania oparte na raportach okresowych banku i jego grupy kapitałowej, miały na celu wskazanie zasadności tworzenia konglomeratów, rozpatrywaną przez pryzmat większych możliwości podaży, ograniczania ryzyka prowadzonej działalności oraz penetracji pokrewnych produktowo rynków.
Przedstawiono cel i zakres obowiązującej od 13 czerwca 2005 roku Ustawy o nadzorze nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń i firmami inwestycyjnymi, wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego. Autor prezentując własną koncepcję podziału konglomeratów finansowych, dokonał przeglądu regulacji ostrożnościowych, określających ramy prawne dla stabilnego funkcjonowania tych instytucji w Polsce.
Polska po wejściu do Unii Europejskiej znalazła się w strefie euro, jednak pełna integracja nastąpi po przystąpieniu do unii monetarnej. Rynek finansowy strefy euro umożliwia zaspokajanie zapotrzebowania na usługi finansowe niedostępne na rynku krajowym oraz umożliwia wybór bardziej konkurencyjnych pośredników finansowych. Integracja rynku wymusza na pośrednikach finansowych (konkurentach) podnoszenie wydajności, obniżanie kosztów oferowanych usług oraz pobudza proces innowacyjności i prowadzi do wdrażania nowych produktów i usług. Integracja rynku przyczynia się w znacznym stopniu do dywersyfikowania działalności instytucji finansowych danej strefy ekonomicznej. W wyniku badań przeprowadzonych przez Narodowy Bank Polski w 2000 roku wynika, że w Polsce będzie widoczna tendencja do powstawania konglomeratów bankowo-ubezpieczeniowych, pomimo dysproporcji w rozwoju sektora bankowego i ubezpieczeniowego w Polsce. Wyjściowa dysproporcja między potencjałem strategicznym sektora bankowego oraz sektora ubezpieczeń na życie i ubezpieczeń majątkowych oznacza, że w dającej się przewidzieć przyszłości rozwój sektora ubezpieczeniowego będzie znacznie szybszy niż sektora bankowego. Banki wykazują skłonność do zawierania sojuszy strategicznych z międzynarodowymi towarzystwami ubezpieczeniowymi. Atutem banków jest reputacja i sieć placówek. Towarzystwa ubezpieczeniowe oferują umiejętności skutecznej sprzedaży oraz rzeszę agentów ubezpieczeniowych działających na rzecz wspólnego konglomeratu finansowego. (fragment tekstu)
W artykule przybliżono dyskusję jaka toczy się na temat możliwości i potrzeb stworzenia europejskiego nadzoru nad instytucjami finansowymi. Wskazano obszary wymagające dopracowania.
W celu zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa działalności podmiotów regulowanych wchodzących w skład konglomeratów finansowych Parlament Europejski i Rada uchwaliły w dniu 16 grudnia 2002 r. dyrektywę w sprawie nadzoru uzupełniającego nad instytucjami kredytowymi, przedsiębiorstwami ubezpieczeniowymi i firmami inwestycyjnymi w konglomeracie finansowym. Celem artykułu jest przedstawienie charakterystyki poszczególnych typów konglomeratów finansowych i wskazanie odpowiadających im metod sprawowania nad nimi nadzoru uzupełniającego.
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.