Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Systemy oceny instytucji finansowych

100%

Iwanicz-Drozdowska M.

Bezpieczny Bank

|

2002

|

nr 2-3 (17-18)

98-118

Przedstawiono autorską klasyfikację oraz sześć przykładów systemów oceny instytucji finansowych. Przez system oceny instytucji finansowych autorka rozumie źródła danych i informacji będących podstawą oceny, metodologię służącą do określenia kondycji ekonomiczno-finansowej badanej grupy instytucji finansowych oraz sposób prezentacji wyników oceny (jawny bądź niejawny). Spośród systemów nadzorczych do oceny banków omówiono: CAMELS (do 1997 r. CAMEL), CAEL, SCOR, FIMS, BOPEC. Z segmentu ubezpieczeniowego przybliżono system IRIS. Załączono wykazy wskaźników wykorzystywanych do analizy w ww. systemach.

2

Audyt wspomagany

100%

Pietrzak P.

Businessman Magazine

|

2002

|

nr 2

98

Autor przedstawia, na przykładzie firmy audytorskiej HLB Frąckowiak i Wspólnicy Sp.zoo, nowy rewelacyjny sytem Exact Globe 2000, dzięki któremu firma audytorska nie musi już "instalować" swojego pracownika na kilka miesięcy w badanej jednostce.

3

Audyt wewnętrzny w ustawie o finansach publicznych. Poszukiwany model funkcjonowania

100%

Babuśka E. W.

Zeszyty Naukowe / Polskie Towarzystwo Ekonomiczne

|

2011

|

nr 10

93-104

W artykule podjęto próbę wstępnej oceny rozwiązań wprowadzonych nową ustawą o finansach publicznych z 2009 r. w odniesieniu do funkcji audytu wewnętrznego wdrożonego w takich instytucjach finansowych państwa jak rząd i jednostki samorządu terytorialnego w różnych regionach kraju. Ocena została przeprowadzona na tle historycznego zarysu powstania audytu wewnętrznego i jego dotychczasowego rozwoju w sektorze finansów publicznych w Polsce. W Polsce audyt wewnętrzny wciąż nie ma własnej dziedziny działalności w której mógłby uzasadnić swoją użyteczność.

4

System oceny aktywności terenowych centrów zysku banku komercyjnego : (w warunkach wzrostu konkurencji jakościowej w sektorze bankowym)

80%

Korenik D.

Prace Naukowe Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Seria : Monografie i Opracowania (nr 100)

|

1999

|

nr 819

178

Podmiotem rozważań w niniejszej pracy są Banki - rozumiane jako banki zarządzane przez terenowe centra zysku operujące głównie na tradycyjnych rynkach bankowych: kredytowym i depozytowym (zwane dalej Centrami) i w warunkach intensyfikacji konkurencji jakościowej w sektorze bankowym. Centra te mogą występować w formie:- pojedynczych oddziałów terenowych, jeśli są przewidziane jako indywidualne ośrodki zysku, bądź- grup oddziałów terenowych powiązanych ze sobą organizacyjnie w odpowiedni sposób (w praktyce bankowej potocznie zwanych regionami bankowymi), jeśli niektóre oddziały terenowe z grupy mają charakter deficytowy, a ich przydatność jest dla Banku uzasadniona.Mogą one funkcjonować w Bankach o różnym stopniu decentralizacji decyzji, a także w ramach jednego Banku mogą mieć niejednakową swobodę decyzyjno-działaniową. Centra te sterowane są przez nadrzędną jednostkę bankową zwaną centralą. Centrala może stanowić centrum kosztów bądź centrum zysku lub tylko niektóre jej departamenty mogą być centrami zysku.Empiryczny, w zasadniczej części dotyczący okresu 1993-1997, materiał badawczy, będący podstawą prowadzonych rozważań, pochodzi z banków polskich zarządzanych przez Centra. Są to przede wszystkim PKO BP, Bank Zachodni SA, Pomorski Bank Kredytowy SA, a także PeKaO SA, Bank Śląski SA i Cuprum-Bank SA.Natomiast przedmiotem badawczym jest system oceny aktywności Centrów pod względem zdolności do tworzenia zysku (zwany dalej SOAC), jako mechanizm mający zapewnić Bankowi przetrwanie i rozwój w warunkach nasilającej się konkurencji jakościowej w sektorze bankowym.Celem rozprawy jest wykazanie, że SOAC może się stać głównym instrumentem wewnętrznego zarządzania, gwarantującym powodzenie Banku, zarówno przez utrzymywanie satysfakcjonującego wzrostu wyniku finansowego, jak i umacnianie pozycji na rynku. (fragment tekstu)