Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 1034

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 52 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Financial instruments
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 52 next fast forward last
1
Content available remote Swap walutowo-procentowy w transakcjach zabezpieczających
100%
Swapy to instrumenty o stosunkowo krótkiej historii, mimo to jednak już od wielu lat zajmują ugruntowaną pozycję na rynkach finansowych. Dzięki swojej elastyczności i uniwersalności transakcje te cieszą się coraz większą popularnością, a rynek swapów należy do najszybciej rozwijających się segmentów rynku instrumentów pochodnych. W Polsce swapy również szybko zyskują na popularności. Należy jednak pamiętać o tym, że instrumenty te są obecne zaledwie od kilku lat, a ich obrót w okresie początkowym był wręcz niezauważalny. Rosnące z roku na rok procentowe wskaźniki wzrostu dla tego segmentu wyglądają bardzo optymistycznie. Cały czas są to jednak duże przyrosty od niewielkich kwot. W skali całego rynku instrumentów pochodnych w Polsce ich udział nadal jest niewielki. Należy założyć, że nasz rynek swapów znajduje się w początkowej fazie rozwoju. Nic nie wskazuje na to, by ewolucja tych instrumentów, jaka dokonała się na rynkach światowych, nie miała się u nas powtórzyć. Artykuł ten poświęcony jest omówieniu wybranego rodzaju swapu, jakim jest swap walutowo-procentowy (Currency & Interest Rate Swap - CIRS). (fragment tekstu)
Nowe instrumenty finansowe zyskują na świecie coraz większą popularność. Szacuje się, że roczne obroty opcjami, transakcjami futures i wymiany (swap) wynoszą wiele bilionów dolarów. Powodem tak wielkiego zainteresowania tymi instrumentami jest ich wielofunkcyjność i szeroki zakres zastosowań. Mają one zastosowanie zarówno do transakcji walutowych, towarowych, pieniężnych, jak i na papierach wartościowych.
W artykule podano definicję rynku nieruchomości oraz krótko go scharakteryzowano, a następnie zdefiniowano pojęcie instrumentu finansowego. Do kategorii tych instrumentów zaliczono: dłużne papiery wartościowe, papiery wartościowe mające kapitałowy charakter, udziały w spókach: cywilnej, jawnej, komandytowej oraz w spółce z o.o., udziały w spódzielni, umowy powodujące powstanie należności i zobowiązań pieniężnych, instrumenty pochodne. Powyższą listę uzupełniono o jednostki uczestnictwa i certyfikaty inwestycyjne. W dalszej części artykułu omówiono instrumenty finansowe występujące na rynku nieruchomości, takie jak: kredyty i pożyczki, udziały w spółkach na przykładzie spółek osobowych i z ograniczoną odpowiedzialnością, dłużne papiery wartościowe: komunalne obligacje mieszkaniowe, infrastrukturalne, commercial papers, listy zastawne, nieruchomościowe certyfikaty inwestycyjne, hipoteczne instrumenty pochodne. Na zakończenie artykułu została podana definicja rozwoju rynku nieruchomości, przez który należy rozumieć długotrway proces jego wzrostu i doskonalenia instytucji związanych z funkcjonowaniem rynku nieruchomości oraz instrumentów finansowych, ukierunkowany na podwyższenie efektywności ich funkcjonowania.
Strategia iron condor jest złożoną strategią opcyjną, która polega na łączeniu dwóch strategii opcyjnych rozpiętościowych. Jej konstrukcja umożliwia osiaganie zysków z instrumentów podstawowych, których ceny w pewnym okresie znajdują się w trendach horyzontalnych. Celem artykułu jest analiza ryzyka strategii iron condor. Przedstawiono w nim konstrukcję strategii, model wyceny, wpływ ceny instrumentu bazowego na wartość strategii oraz na kształtowanie się wartości współczynników delta, gamma, vega i theta. Współczynniki te są głównymi miarami ryzyka kontraktów opcyjnych. Określają wpływ zmiany wartości czynnika ryzyka na cenę kontraktu. Ilustrację empiryczną zawartą w artykule przeprowadzono na podstawie symulacji wyceny opcji walutowych wystawionych na EUR/PLN.(abstrakt oryginalny)
Jedną z miar sprawności systemu funkcjonowania gospodarki jest tempo rozwoju naukowo-technicznego. Postęp naukowo-techniczny umożliwia realizację celów społeczno-ekonomicznych społeczeństwa. Sterowanie postępem naukowo-technicznym powinno zapewniać synchronizację owych celów, które są często rozbieżne na różnych szczeblach. Sterowanie to polega na wytyczeniu strategicznych kierunków rozwoju, stymulowaniu prac badawczych (B), rozwojowych (R) i wdrożeniowych (W) oraz stwarzaniu warunków działalności innowacyjnej w przedsiębiorstwach.(fragment tekstu)
Coraz bardziej popularną formą wyrównywania poziomu rozwoju regionów celów staje wsparcie zwrotne. Pomimo konieczności oddania pieniędzy forma ta oceniana jest korzystnie przez wszystkich beneficjentów, a dzięki rewolwingowi generuje więcej korzyści, ponieważ fundusze raz przekazane wracają, multiplikując wartość wsparcia i ilość beneficjentów. Przykładem tego typu finansowania z funduszy Unii Europejskiej są instrumenty finansowe, będące sposobem wykorzystywania funduszy strukturalnych do realizacji polityki spójności, przyczyniając się do długoterminowego i trwałego wzrostu gospodarczego w poszczególnych regionach i całej Unii. Ponadto korzyścią z punktu widzenia długofalowego rozwoju regionu wydaje się wzmocnienie, a w niektórych przypadkach stworzenie regionalnego rynku finansowego. Ugruntowanie zarówno lokalnych instytucji finansowych (funduszy pożyczkowych, funduszy poręczeń kredytowych, agencji rozwoju), jak i instrumentów specyficznych dla każdego regionu stworzyło podwaliny pod budowę regionalnych instytucji rozwoju.(abstrakt oryginalny)
W artykule skoncentrowano się na wycenie instrumentów finansowych według tzw. skorygowanej ceny nabycia. W celu przedstawienia tych zagadnień przybliżono pojęcia zdefiniowane w rozporządzeniu Ministra Finansów, tj.: instrument finansowy, aktywa finansowe, instrument kapitałowy, zobowiązanie finansowe.
Relatywnie mało prac, w porównaniu z analizą innych własności finansowych szeregów czasowych, poświęconych zostało zagadnieniom pomiaru oraz testowania istotności skośności rozkładów stóp zwrotu. Typowe własności szeregów stóp zwrotu (przede wszystkim grube ogony) powodują iż zazwyczaj stosowane testy mogą zawodzić. Prawidłowa identyfikacja potencjalnie występującej w rozkładach stóp zwrotu skośności może mieć jednak kluczowe konsekwencje w wycenie opcji, konstrukcji portfela oraz pomiarze ryzyka. Celami pracy są przedstawienie typowych testów skośności wykorzystywanych w analizach rozkładów stóp zwrotu wraz z możliwymi problemami w ich stosowaniu oraz porównanie zgodności wyników poszczególnych testów. (fragment tekstu)
Głównym celem rozdziału jest zaproponowanie miary ryzyka usług informatycznych opartej na znanych z rynków finansowych miarach VaR (Value at Risk) i CVar (Conditional Value at Risk). W badaniach przyjęto założenie, iż proces konstrukcji miary jest ciągłym, cyklicznym procesem, co oznacza, że nie istnieje jedna, optymalna miara dająca zastosować się w dowolnych warunkach, dowolnym czasie i dla dowolnej grupy usług IT. Z tego względu problem pomiaru ryzyka jest rozpatrywany jako wielokryterialny, probabilistyczny problem decyzyjny. W pierwszym podrozdziale została przybliżona ekonomiczna charakterystyka usług informatycznych. Omówiono w nim problem wyceny portfela usług informatycznych z perspektywy dostawcy i odbiorcy usługi. Następnie została przedstawiona definicja dobrej miary ryzyka, która w ostatnim podrozdziale została zastosowania do skonstruowania miary ryzyka usług informatycznych, jako problemu decyzyjnego w warunkach niepewności (fragment tekstu)
Artykuł przedstawia koncepcję optymalizacji portfela inwestycyjnego wykorzystującą elementy teorii niezawodności oraz metodę programowania dynamicznego. Podczas procesu doboru składu portfela a następnie jego optymalizacji umożliwia ona zastosowanie modelu dwukryterialnego ale równocześnie, poprzez uwzględnienie mierników oceny z obszaru teorii niezawodności tworzy wyższą "trwałość" prognoz realizacji efektów zoptymalizowanego portfela inwestycyjnego. Artykuł zawiera przykład obliczeniowy dla rzeczywistych danych historycznych. W ostatniej części artykułu uzyskane omawianą metodą wyniki zostały porównanie z jedną z tradycyjnych metod optymalizacji portfela.(abstrakt oryginalny)
Obrotowi derywatami towarzyszą zarówno zjawiska pozytywnie, jak i negatywnie oddziałujące na gospodarczą stabilizacji wzrost gospodarczy. Zjawiska te przejawiają się w następujących zdarzeniach: - większych dochodach (mniejszych stratach) podmiotów stosujących hedging, spekulacje lub zabezpieczających się opcjami, - ryzyku poniesienia dużych strat, a nawet upadku podmiotów, które przeprowadzają transakcje spekulacyjne i wystawiają opcje, "oddaniu" ryzyka spekulantom (transferowi ryzyka) i możliwości udzielania przez banki większej ilości kredytów, stosowaniu dźwigni finansowej "sztucznie" zwiększającej popyt, nadmiernym wzroście popytu na określone aktywa i tworzeniu baniek spekulacyjnych, kryzysie na krajowym tynku opcji, który był operacją starannie przemyślaną i wyreżyserowaną przez "polskie banki" (bongsters). Pochodne z założenia miały być instrumentami stabilizowania gospodarki i jako takie powinny sprzyjać wzrostowi gospodarczemu. Tak się jednak nie stało. Złożyło się na to wiele czynników, które szczegółowo poddano analizie w powyższym tekście. (fragment tekstu)
W opini autora rok 2009 będzie dla banków czasem swoistego sprawdzianu funkcjonowania w realiach globalnego kryzysu finansowego, który zdaniem wielu analityków dotknie również Polskę. Głównym wyzwaniem będzie skuteczne i tanie pozyskiwanie funduszy na bieżącą działalność i akcję kredytową. Alternatywą dla pożyczek na rynku międzybankowym oraz dla lokat jest wciąż mało w Polsce popularna sekurtyzacja. Omówiono ramy prawne sekurytyzacji w Polsce.
Przedmiotem niniejszego artykułu jest prawna analiza dokumentów, regulujących funkcjonowanie unijnych instrumentów finansowych dedykowanych państwom Śródziemnomorza. (...) Pierwsza część publikacji składa się z dogmatycznoprawnej i historycznoprawnej analizy dokumentów kluczowych w tworzeniu i stosowaniu instrumentów finansowych, ze szczególnym uwzględnieniem postulowanych celów, metod planowania wydatków oraz zaplecza instytucjonalnego. Rozważania są wsparte raportami ewaluacyjnymi i danymi statystycznymi. W drugiej części znajduje się próba oceny adekwatności stosowanych narzędzi oraz wnioski de lege ferenda. (fragment tekstu)
Wzrastające zainteresowanie podmiotów gospodarczych instrumentami finansowymi wymusza dostosowanie prawa bilansowego do wymogów praktyki gospodarczej. Krajowe i międzynarodowe prawo bilansowe zawierają zalecenia dotyczące identyfikacji i wyceny instrumentów finansowych. Pomimo dużego zharmonizowania krajowego prawa bilansowego i zaleceń międzynarodowych występują w nich pewne różnice. Artykuł stanowi próbę odpowiedzi na pytanie o identyfikację i sposoby wyceny nowych zdarzeń gospodarczych. (abstrakt oryginalny)
Commercial papers jest to forma długu przedsiębiorstwa (emitenta) zaciągniętego u jego nabywcy (inwestora). Jest to dług krótkoterminowy, tzn. dług, którego termin spłaty nie jest dłuższy niż 12 miesięcy.
Sekurytyzacja to proces, którego celem jest emisja papierów wartościowych na podstawie zespołu wierzytelności. Celem pracy było scharakteryzowanie transakcji sekurytyzacji. Na wstępie zdefiniowano oraz przedstawiono modelową strukturę jej przebiegu. Następnie dokonano omówienia najważniejszych podmiotów biorących udział w transakcji sekurytyzacji. W dalszej kolejności zajęto się sekurytyzowanymi aktywami. Wskazano, czym powinny cechować się aktywa, których sekurytyzację rozważa się. Dalej przedstawiono zabezpieczenia transakcji, które sprawiają, że transakcje sekurytyzacji stają się bezpieczniejsze i korzystniejsze dla potencjalnych inwestorów. Scharakteryzowano korzyści i wady płynące z transakcji tego typu. W ostatnim punkcie starano się wskazać główne bariery oraz czynniki, sprzyjające rozwojowi sekurytyzacji w Polsce, prezentując także najważniejsze elementy transakcji sekurytyzacji przeprowadzonych w Polsce.
Karty płatnicze to instrumenty, które mogą być wydawane przez banki oraz inne instytucje ustawowo upoważnione do udzielenia kredytu i uprawniają posiadacza do wypłaty gotówki oraz do płacenia za towary i usługi w punktach akceptacyjnych takich, jak sklepy, lotniska, hotele. Karty płatnicze, podobnie jak pieniądz elektroniczny, zgodnie z ustawą są zaliczane do elektronicznych instrumentów płatniczych oraz stanowią coraz bardziej popularną formę rozliczeń bezgotówkowych w Polsce. Elektroniczne instrumenty płatnicze to każde instrumenty płatnicze, w tym z dostępem do środków pieniężnych na odległość, umożliwiające posiadaczowi dokonywanie operacji przy użyciu elektronicznych nośników informacji lub elektronicznej identyfikacji posiadacza, niezbędnej do dokonania operacji1. Pierwszy międzynarodowy elektroniczny instrument płatniczy wydał w 1991 roku Bank Inicjatyw Gospodarczych i Rozwoju, a od lutego 1992 roku Oddział Pekao SA w Warszawie zaczął wydawać pierwsze karty dla klientów indywidualnych. Przeobrażenia zachodzące w gospodarce, zmiany na rynku usług finansowych w latach dziewięćdziesiątych oraz nowy kształt sektora bankowego przyczyniły się do wzrostu konkurencji pomiędzy bankami. Chociaż przez pierwsze lata po 1989 roku konkurencja ta była mało odczuwalna, to jednak z czasem stała się coraz bardziej widoczna, również wskutek pojawienia się nowych banków zagranicznych, które stworzyły silne zagrożenie konkurencyjne. Przyczyniło się to do rozwijania sieci oddziałów, wprowadzania nowych produktów i usług bankowych, w tym również kart płatniczych. (fragment tekstu)
W niniejszym referacie poruszono problem skutków finansowych związanych z reklasyfikacją instrumentów finansowych, która zwykle pociąga za sobą zmianę metod ich wyceny. Ogólnie w świetle MSR w przypadku większości instrumentów finansowych wy¬cena w wartości godziwej jest uznawana za bardziej właściwą aniżeli według skorygowanej ceny nabycia. Wyjątek stanowią instrumenty kwalifikowane jako pozycje utrzymywane do terminu wymagalności, jednak tylko wtedy, gdy jednostka ma stanowczy zamiar i możliwość utrzymania takiej inwestycji w posiadaniu do terminu wykupu. Zmiana intencji inwestora prowadzi do obowiązku przekwalifikowania tego rodzaju instrumentów finansowych do aktywów finansowych dostępnych do sprzedaży, z wszelkimi tego konsekwencjami. (abstrakt oryginalny)
Struktury hybrydowe są jednym w wielu narzędzi międzynarodowego planowania podatkowe­go. Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie istoty działania narzędzi hybrydowych oraz możliwości wykorzystania ich w międzynarodowym planowaniu podatkowym. Dla celów podatko­wych wyróżniamy: hybrydyzację finansową i hybrydyzację podmiotowości prawnej. W opracowaniu zaprezentowano przykładowe struktury hybrydowe, które umożliwiają optymalizację obciążeń podat­kowych. Omówiono także możliwości wykorzystania ich na gruncie polskich przepisów. (abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest rozpoznanie zdarzeń z okresu przygotowań i pierwszych lat realizacji polityki spójności Unii Europejskiej w okresie 2014-2020 z wykorzystaniem instrumentów zwrotnych, które będą wpływały na ocenę ich efektywności. Założono, iż od początku popełniono pewne błędy, które spowodują obniżenie potencjalnych efektów oddziaływania wsparcia zwrotnego. Przyczyny takiego stanu rzeczy mają charakter konceptualny: wynikają z bieżącej tendencji do odstąpienia od zasad partnerstwa i solidarności na rzecz kontroli i monitoringu. Kolejną przyczyną są opóźnienia przy programowaniu i wdrażaniu instrumentów finansowych. Potwierdziła to analiza wybranych "kamieni milowych" oparta na danych z okresu 2007-2013 i 2014-2020 na przykładzie województwa pomorskiego. Wreszcie znacząco zwiększona liczba przepisów z zakresu instrumentów finansowych oraz brak spójności w przyjętych rozwiązaniach - w sumie powoduje to, że potencjał instrumentów finansowych nie będzie w pełni wykorzystany(abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 52 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.