System finansowania inwestycji infrastrukturalnych ulegał w przeszłości wielu zmianom i modyfikacjom. Przeobrażenia te były dokonywane najczęściej pod wpływem zmian w systemie kierowania procesami gospodarczymi i zmian w systemach ekonomiczno-finansowych jednostek gospodarczych. System finansowania tej grupy zadań inwestycyjnych nie odgrywał istotnej roli w kształtowaniu kierunków i rozmiarów działalności inwestycyjnej. Dominacja budżetu jako źródła finansowania oraz powszechne stosowanie metody dotacyjnego finansowania powodowały, że odrębny zbiór norm prawnych i instytucji organizujących procesy gromadzenia i rozdziału środków na cele inwestycyjne nie zawsze był spójny z systemem kierowania procesami gospodarczymi i tym bardziej z systemem ekonomiczno-finansowym jednostek, na których rzecz były te inwestycje realizowane. Wprowadzenie nowych zasad kierowania i zarządzania gospodarką oraz reforma zasad funkcjonowania rad narodowych i terenowych organów administracji stwarzają obecnie konieczność nowego unormowania metod i źródeł finansowania lokalnych zadań inwestycyjnych. Sposób rozwiązania problemu finansowania tej grupy inwestycji będzie w istotnej mierze uzależniony od kształtu ustrojowego i postaw finansowych władz lokalnych. Rozważania na temat systemu finansowania infrastruktury lokalnej przed uchwaleniem ustawy o radach narodowych nie mogą w pełni uwzględnić warunków, w jakich będą realizowane odnośne zadania inwestycyjne. Celem tych rozważań jest zasygnalizowanie ważniejszych nieprawidłowości w obecnym systemie i próba wskazania rozwiązań, które mogą w nowych warunkach okazać się przydatne. (fragment tekstu)