Aktualnie na świecie okło 1,3 mld ludzi żyje za mniej niż jednego dolara dziennie, kolejny miliard utrzymuje się za około 2 dolary dziennie1. Ludzie ci, stanowiąc grupę osób o różnym stopniu ubóstwa, często, jako sposób poprawy sytuacji życiowej wybierają aktywność gospodarczą prowadzoną w ramach mikro-przedsiębiorstw, które lokują swoją działalność w handlu, usługach czy produkcji. Specyficzna sytuacja majątkowa ubogich przedsiębiorców definiowana choćby przez poziom posiadanych zasobów materialnych czy finansowych, rodzaj potrzeb pokrywanych z uzyskiwanych dochodów, czy środowisko społeczne, kulturowe, polityczne i gospodarcze, w których przychodzi im realizować cele gospodarcze, prowadzi do sytuacji, w której ich potrzeby finansowe, często bardzo skromne, nie mogą być pokryte przez tradycyjne instytucje bankowe. Banki, wskazując na podwyższoną ekspozycję na ryzyko transakcji kredytowych nawiązywanych z tą grupą potencjalnych klientów, kształtowaną przez asymetrię informacji, brak materialnych form zabezpieczeń kredytów oraz wysoki poziom kosztów transakcyjnych, omijają lub ograniczają do minimum kontakty gospodarcze z mikroprzedsiębiorstwami ludzi biednych. Lukę tę, obok tzw. źródeł nieformalnych oraz specjalnie ukierunkowanych banków, wspierających swymi produktami biednych2, wypełniają głównie podmioty niebankowe, zajmujące się świadczeniem usług mikro-finansowych (zarówno kredytowych jak i depozytowych). Wśród nich ważne miejsce zajmują islamskie instytucje mikrofinansowe (IIMF), oferujące finansową pomoc dla ubogich przedsiębiorców w środowisku operacyjnym podporządkowanym zasadom i wartościom Islamu i Shariatu. (fragment tekstu)
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.