Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 49

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Free movement of services in the EU
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Swoboda świadczenia usług na terenie Wspólnoty Euroejskiej została zagwarantowana przez artykuł 49 TWE (Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską). Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości w sprawie swobody świadczenia usług dotyczy interpretacji tego artykułu.
2
Content available remote Usługi w nowej strategii rynku wewnętrznego
100%
Swoboda przepływu usług jest jedną z fundamentalnych zasad rynku wewnętrznego, której skuteczność realizacji jest niepełna. O ile rozwiązania dotyczące usług sektorowych były wprowadzane sukcesywnie na przestrzeni lat, o tyle rozwiązania dotyczące pozostałych usług pojawiły się dopiero w 2006 r. Jednakże nadal funkcjonuje szereg ograniczeń w funkcjonowaniu tej swobody. Dlatego w 2015 r. zaproponowana została nowa strategia rynku wewnętrznego, w której do celów priorytetowych włączono urzeczywistnienie jednolitego rynku dla usług i efektywne wdrożenie dyrektywy usługowej. Celem artykułu jest przedstawienie obszarów priorytetowych i inicjatyw nowej strategii rynku wewnętrznego dotyczących sektora usług. Najpierw przedstawiono proces wdrażania programu rynku wewnętrznego, a następnie w kontekście założeń i oceny realizacji dyrektywy usługowej zaprezentowano działania prowadzące do usprawnienia europejskiego rynku usług(abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest przedstawienie zmian w dyrektywy dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczenia usług, dokonanych przez dyrektywę 2018/957 z 28 czerwca 2018 r. Autor opisuje najważniejsze z tych zmian, ich genezę i cel, zarazem konfrontuje je z zarzutami stawianymi przez rząd Polski i Węgier w postępowaniach C-626/18 i C-620/18, zmierzającymi do stwierdzenia nieważności kluczowych postanowień dyrektywy 2018/957 lub całej dyrektywy, a także z dotychczasowymi poglądami piśmiennictwa na tle zmian wprowadzonych w instytucji delegowania pracowników. (abstrakt oryginalny)
Ze względu na procesy globalizacji i integracji europejskiej bankowość się internacjonalizuje, to znaczy świadczenie usług bankowych odbywa się na międzynarodową skalę. Jedną z form międzynarodowego świadczenia usług finansowych jest bankowość transgraniczna. Pozwala ona na oferowanie usług zagranicznym nabywcom bez zaangażowania kapitałowego w państwie usługobiorcy. Na mocy pierwotnego i wtórnego prawa Unii Europejskiej bankowość transgraniczna jest objęta swobodą świadczenia usług, a zatem jest pełnoprawnym kanałem dystrybucji usług bankowych. Dzięki uregulowaniom prawnym europejski bank prowadzący ekspansję transgraniczną na obszarze Unii nie musi ubiegać się o kolejne zezwolenia lokalnych organów nadzoru - wystarczy zezwolenie uzyskane w państwie pochodzenia. Dzięki wynikom analizy danych statystycznych możliwa jest ocena finansowej integracji poszczególnych segmentów europejskiego rynku bankowego. Uzyskane rezultaty wskazują, że rynek międzybankowy jest wysoce zintegrowany transgranicznie. Z drugiej strony, gdy świadczeniobiorcą usługi bankowej jest gospodarstwo domowe lub przedsiębiorstwo niefinansowe, depozyty i kredyty transgraniczne zdecydowanie ustępują produktom dostarczanym przez banki rezydentów.
Od 1 maja 2004 r. Polacy mogą swobodnie prowadzić działalność gospodarczą w 24 państwach Europy. Kolejne Dossier "Profitu" ma charakter przewodnika po systemach prawnych 24 członków Unii. Przedstawiono procedury rejestracji firm, stawki podatków CIT, PIT i VAT oraz składek na ubezpieczenia płaconych przez pracodawców.
Od samego poczatku prac nad wprowadzeniem wspólnego systemu opodatkowania podatkiem od wartości dodanej przeważał pogląd, że opodatkowanie usług powinno mieć miejsce w tym kraju członkowskim Unii Europejskiej, w którym usluga zostaje świadczona. Sprawa staje się jednak znacznie bardziej skomplikowana w związku z globalizacją. Autor omawia dylematy Komisji Europejskiej, pracującej nad tym zagadnieniem.
Możliwość przenoszenia zarejestrowanej siedziby spółki pomiędzy krajami członkowskimi Unii Europejskiej, z czym związana jest również zmiana osobowości prawnej, stała by się urzeczywistnieniem prawa do wolnego świadczenia usług. Zagadnienie przeniesienia siedziby nie stało się jak dotychczas przedmiotem żadnego środka legislacyjnego na szczeblu europejskim, mimo iż niezwykle zróżnicowane postanowienia prawne w poszczególnych krajach często zabraniają lub w praktyce uniemożliwiają transfer siedziby bez uprzedniego rozwiązania spółki.
Budowa jednolitego, konkurencyjnego rynku usług jest priorytetowym celem Unii Europejskiej, ma on bowiem istotne znaczenie dla wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy. Bariery na rynku wewnętrznym uniemożliwiają usługodawcom, w szczególności małym i średnim przedsiębiorstwom, rozszerzanie swojej działalności poza granice ich krajów i pełny udział w korzyściach z jednolitego rynku usług. Jego utworzenie wymaga zarówno zniesienia istniejących przeszkód na poziomie unijnym w działalności transgranicznej, jak i jednoczesnej reformy krajowych rynków usługowych, prowadzącej do ich mniejszego zróżnicowania. Mimo podjętych do tej pory działań, integracja rynku usług jest na znacznie niższym poziomie niż rynku towarów, a jednolity rynek usług nadal nie istnieje. Istotnym problemem pozostaje fragmentacja krajowych przepisów, co w przypadku usług transgranicznych oznacza konieczność ponoszenia dodatkowych kosztów ich przestrzegania. Nadal istnieją bariery wejścia i dostępu do' świadczenia określonych usług w postaci m.in. wymogów w zakresie kwalifikacji zawodowych lub ograniczenia liczby usługodawców na rynku. Celem opracowania jest wskazanie istniejących istotnych barier, utrudniających transgraniczne świadczenie usług oraz określenie priorytetowych działań związanych z ich usuwaniem i tworzeniem jednolitego rynku usług w Unii Europejskiej w najbliższych latach. (abstrakt oryginalny)
9
Content available remote Podatek VAT a swoboda świadczenia usług w Unii Europejskiej
63%
W dobie postępującej liberalizacji handlu międzynarodowego transgraniczny obrót towarowy i usługowy tworzy skomplikowaną sieć powiązań gospodarczych i finansowych pomiędzy przedsiębiorcami będącymi rezydentami poszczególnych krajów. Szczególnie widoczne jest to w przypadku świadczenia usług, ponieważ utworzenie rynku wewnętrznego, globalizacja, deregulacja i zmiany technologiczne w ostatnich latach były przyczyną powstania ogromnych zmian w wielkości i strukturze świadczonych usług. Ponadto w coraz większym zakresie możliwe stało się świadczenie usług na odległość i przeważająca ilość przedsiębiorstw zaczęła świadczyć usługi w ten sposób. Bez właściwego dostosowania mechanizmu opodatkowania podatkiem od wartości dodanej przedsiębiorcy prowadzący transgraniczną działalność usługową mogą zetknąć się z problemem podwójnego opodatkowania tym podatkiem lub też brakiem opodatkowania, stwarzających nieuzasadnioną ich przewagę konkurencyjną na danym rynku. Artykuł koncentruje się na aspekcie opodatkowania podatkiem od wartości dodanej transgranicznego świadczenia usług. Jego celem jest zbadanie relacji pomiędzy harmonizacją podatku od wartości dodanej a swobodą świadczenia usług - jaki wpływ ma podatek od wartości dodanej na swobodę świadczenia usług na wspólnym rynku Unii Europejskiej oraz w jakim stopniu system tego podatku jest zdeterminowany koniecznością zapewnienia właściwego funkcjonowania tej swobody. (fragment tekstu)
Komisja Europejska przedstawiła Parlamentowi Europejskiemu i Radzie UE projekt dyrektywy o usługach na rynku wewnętrznym. Dyrektywa ta ma za zadanie likwidację istniejących barier w świadczeniu usług, a tym samym spowodowanie wzrostu gospodarczego Unii Europejskiej i spadku bezrobocia. Stała się ona przedmiotem żywych dyskusji, nie tylko na szczeblu międzypaństwowym. Sporny jest w szczególności zarówno zakres obowiązywania dyrektywy, jak i przewidziana w dyrektywie zasada kraju pochodzenia.
Autorka twierdzi, że analiza orzecznictwa ETS dotyczącego swobody przepływu pracowników, prowadzenia działalności gospodarczej i świadczenia usług pozwala dojść do wniosku, że jest on gotowy odegrać aktywną rolę w kształtowaniu ich zakresu. Jej zdaniem ETS stara się „stać na ich straży", uwzględniając jednocześnie ważne interesy krajowe, ujęte w klauzule porządku, bezpieczeństwa i zdrowia publicznego. Proporcjonalność służy do wyważenia tych interesów i to ona decyduje ostatecznie o dopuszczalności restrykcji stosowanych przez państwa członkowskie. Zdaniem autorki należy zgodzić się z poglądem, że jest ona najbardziej uniwersalnym z kryteriów dopuszczalnych ograniczeń rynku wewnętrznego.
Przybliżono mechanizm ekonomiczny swobody świadczenia usług. Omówiono wpływ tworzenia rynku wewnętrznego na swobodę świadczenia usług. Przedstawiono proces liberalizacji rynku usług w ramach rynku wewnętrznego UE oraz efekty ekonomiczne swobody świadczenia usług.
Swoboda świadczenia usług oraz swoboda zakładania przedsiębiorstw należą, obok swobodnego przepływu towarów, pracowników i kapitału do fundamentalnych wolności rynku wewnętrznego UE. Swobody te zagwarantowane zostały już w traktacie rzymskim, co znalazło potwierdzenie w art. 43 oraz art. 49 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (TWE). Zgodnie z prawem wspólnotowym, za usługi uważa się czynności, mające charakter czasowy i transgraniczny, które nie są objęte regulacjami dotyczącymi swobody przepływu kapitału, towarów i osób. Usługi obejmują zwłaszcza: działalność o charakterze przemysłowym, handlowym, działalność rzemieślniczą i wykonywanie wolnych zawodów (art. 50 TWE). (fragment tekstu)
Nowym największym wyzwaniem, które pojawiło się przed naszymi przedsiębiorstwami działu budownictwa, ale również inwestorami i państwem, jest wspólne sprostanie zasadom zrównoważonego rozwoju w budownictwie. Państwo musi pomóc przedsiębiorcom dostosować się do wymagań stosowanych od lat w praktyce krajów wysoko i średnio rozwiniętych. Jeśli tak się nie stanie, Polska nadal będzie widziana przez pryzmat możliwej realizacji prostych zadań budowlanych. Trywializując - będziemy dobrzy w kładzeniu cegieł, tynkowaniu czy wylewaniu betonu, ale rynek UE nie przyjmie wytworów o wyższym stopniu przetworzenia i bardziej opłacalnych, np. naszych projektów czy technologii. Możemy bezpowrotnie stracić szansę na odegranie roli generalnego projektanta lub generalnego wykonawcy. To, czego się baliśmy przed integracją, czyli braku kapitału czy niezrozumienia przepisów, nie jest już dla naszych przedsiębiorców groźne. Jednak najbardziej podstawowy element każdej konkurencji - brak nowoczesnego produktu - może okazać się przyczyną eliminującą nasze przedsiębiorstwa z rynku UE. (fragment tekstu)
Od 1 stycznia 1998 roku w Unii Europejskiej będzie obowiązywać swoboda świadczenia usług telekomunikacyjnych. Fakt ten zapowiada swoiste "trzęsienie ziemi" w dziedzinie, która od zarania była budowana na zasadzie narodowych monopoli. (fragment tekstu)
Akcji szczepień przeciw COVID-19 w UE, rozpoczętej na przełomie 2020 i 2021 r., niemal od początku towarzyszy dyskusja na temat dokumentu potwierdzającego fakt otrzymania szczepionki przeciw COVID-19 lub przebycia tej choroby i w konsekwencji uzyskania odporności na zakażenie koronawirusem SARS-CoV-2. Propozycję wprowadzenia takiego dokumentu, nazwanego unijnym zaświadczeniem cyfrowym, Komisja Europejska przedstawiła w marcu 2021 r. Z punktu widzenia prawa rynku wewnętrznego UE istotny jest materialnoprawny wymóg zaszczepienia się przeciw COVID-19 do celów transgranicznego korzystania z różnego rodzaju usług, którego spełnienie potwierdza unijne zaświadczenie cyfrowe. Celem artykułu jest zbadanie, czy wymóg zaszczepienia się przeciw COVID-19 przez obywatela państwa członkowskiego UE zamierzającego skorzystać z usług oferowanych w innym państwie członkowskim UE należy uznać za, co do zasady zakazane, ograniczenie swobody świadczenia usług w UE. Wniosek, że tak jest w istocie, umożliwia wskazanie warunków, jakie muszą być spełnione, by przedmiotowy wymóg był zgodny z prawem UE.(abstrakt oryginalny)
W niniejszym artykule omówiono korzyści z utworzenia "zintegrowanego rynku" dla państw członkowskich EWG oraz koszty społeczne i ekonomiczne pełnej integracji rynków dla krajów EWG. Przedstawiono skutki ekonomiczne integracji rynku EWG dla krajów trzecich oraz zagrożenia i szanse dla Polski.
Omówiono zapisy Układu o Stowarzyszeniu RP ze Wspólnotami Europejskimi oraz Traktatu o Wspólnocie Europejskiej w zakresie okresów przejściowych na przepływ pracowników, swobody prowadzenia działalności gospodarczej oraz swobody świadczenia usług. Po 1 maja 2004 roku obywatele polsce nie bedą mogli poszukiwac pracy na terenie państw Unii, ale mogą tam założyć przedsiębiorstwo lub swiadczyć usługi.
W artykule poświęcono uwagę takim elementom wspólnego rynku jak swoboda prowadzenia działalności gospodarczej (w tym zakładania przedsiębiorstw) i swoboda świadczenia usług. Traktat o Wspólnocie Europejskiej stanowi, że przepisy o swobodzie świadczenia usług stosuje się tylko wtedy, gdy nie znajdują zastosowania przepisy o swobodzie zakładania przedsiębiorstw. Podkreślono, że rozróżnienie pomiędzy założeniem przedsiębiorstwa a świadczeniem usługi w innym państwie członkowskim ma podstawowe znaczenie dla sytuacji prawnej przedsiębiorcy. Kryteria oceny wynikają z orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, a nie z konkretnego tekstu prawnego.
Omówiono zagadnienie swobody przepływu pracowników, przedsiębiorczości i usług na terenie Wspólnot Europejskich w aspekcie wzajemnego uznawania kwalifikacji. Przeanalizowano zasady wzajemnego uznawania kwalifikacji na obszarze WE.
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.