Teoretyczne podstawy badań, które zostały nagrodzone ostatnią Nagrodą Nobla w dziedzinie ekonomii, zostały przede wszystkim sformułowane przez P.A. Diamonda, a następnie rozwinięte i wykorzystane w badaniach empirycznych prowadzonych wspólnie przez D.T. Mortensena i Ch. A. Pissaridesa. Poza innymi obszarami zastosowań dowodzą one, że bezrobocie frykcyjne jest związane głównie z mobilnością przestrzenną, w następstwie niedopasowania kwalifikacji kandydatów do zatrudnienia i potrzeb pracodawców. Teoria laureatów wyjaśnia także wpływ polityki państwa na skalę bezrobocia frykcyjnego oraz identyfikuje możliwości łagodzenia nierównowagi i ograniczania jej kosztów społecznych oraz indywidualnych przez odpowiednie wykorzystanie instrumentów polityki rynku pracy czy polityki społecznej. (fragment tekstu)